2283RD POV “Anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Diana, habang papalapit sa kanya si Reymart. “Kumain ka muna.” Wika nito, matapos nitong tingnan ang mga anak niya na mahimbing na natutulog. “Ayokong kumain.” Walang gana na sagot ni Diana. “Kung ayaw mong bumama, padalhan nalang kita rito ng pagkain.” Muling wika ni Reymart, kaya malamig siyang tiningnan ni Diana. “Ayoko, baka lalasunin mo lang ako.” Sagot nito, kaya napakuyom ang kamao niya. “Ganun ba kasama ang tingin mo sa akin, Diana?”“Bakit? Hindi ba? Nakalimutan mo ba ang ginawa mo sa akin?” Mahina na wika niya. “‘Wag mo na akong gawing tanga pa, dahil alam ko na pinag-planohan niyo na ni Judith, ang muling pagkawala ko.” Napakunot ang noo ni Reymart, dahil sa kanyang narinig. “Anong pinag-planohan?” Tanong niya, kaya tumayo si Diana. “Akala mo ba, hindi ko narinig ang pinag-usapan ninyo noon? Noong tumawag ka sa kanya?” Lalong naguguluhan si Reymart, dahil hindi niya alam ang sinasabi nito. “Noong pumasok ako sa kwart
2293RD POV Naisipan ni Diana na bilhan ng pagkain ang mga anak niya. Ayaw niya rin na i-utos nalang ito sa mga tauhan nila, kaya siya na mismo ang pumunta. Isa pa, nakabantay rin naman si Reymart sa mga anak nila. “Diana!” Napahinto siya at napatingin kay Judith, na bumaba sa kotse. “Baki-.” Hindi niya natapos ang kanyang sasabihin, dahil bigla nalang napabaling ang mukha niya sa kabila. Malakas siya siyang sinampal ni Judith, nang makalapit ito sa kanya. “Ang kapal ng pagmumukha mo! Itinuring kitang kaibigan, pero ito ang iginanti mo sa akin Diana!” Galit na wika ni Judith sa kanya. “Alam mo bang lahat ay ginawa ko, para sa 'yo noon, pero ito lang pala ang igaganti mo sa akin?” Inis na napangiti si Diana, dahil sa kanyang sinabi. “Naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo?” Galit na wika niya rito, kaya natigilan si Judith. “Hindi ba't dapat ako ang magsabi sa 'yo niyan?”“Ang kapal-kapal ng pagmumukha mo! Lahat ginawa ko sa 'yo noon, dahil kaibigan ang turing ko sa 'yo, pero anong g
230 3RD POV “‘Wag kang maingay.” Wika ni Reymart, habang nilagay sa kanya ang hawak na jacket nito. Matapos silang lampasan ng mga lalaking humahabol kay Diana, ay agad na tinulak ni Diana, si Reymart. Naiilang kasi siya sa posisyon nilang dalawa, lalo na at dumikit ang dibdib niya, kay Reymart.“W-wala na sila.” Yukong wika niya, rito habang malakas pa rin na kumakabog ang kanyang dibdib. “Sino ba ang mga ‘yon?” Tanong ni Reymart, habang nasa loob na sila ng elevator. Natagawan na rin ni Reymart, ang mga tauhan niya. Para sundan ang kotse kanina. “Hindi ko alam.” Sagot ni Diana. “Paano mo nalaman na nando'n ako?” Tanong niya, dahil hindi niya maiwasan na magtaka, kung paano napunta si Reymart, doon. Lalo na at alam niya na nando'n lang ito, kanina sa kanyang opisina. “May sasabihin sana ako sa 'yo kanina, kaya sinundan kita.” Sagot ni Reymart. “Dapat hindi ka lumalabas mag-isa. Alam mong delikado.” Napakunot ang noo ni Diana, habang tiningnan niya si Reymart. “‘Wag mong sabi
231 3RD POV “Kilala mo ako?” Taka na wika nito habang nakatitig sa kanya. “H-hindi mo ba ako kilala?” Wika ni Aaron, habang hinawakan nito ang kamay ng babae. Mabilis na winaksi niya ang kamay ni Aaron, at masama itong tiningnan. “‘Wag mo akong hawakan.” Kunot-noo na wika nito sa kanya. “Teka lang, sino kaba? At bakit mo kilala ang anak ko?” Tanong ni Junas, kaya napatingin siya rito. “A-anak? Anak mo siya?” Utal na tanong ni Aaron, habang napatango ang lalaki sa kanya.“Bakit Hijo, kilala mo ba si Hanma?” Tanong ni Minerva. “Opo Tita…” Sagot niya habang nakatitig pa rin sa babae. “Paano mo ako nakikilala? Dahil ako, hindi kita kilala.” Kunot-noo na wika nito sa kanya. “Paanong hindi mo ako kilala?” Tanong ni Aaron, habang hinawakan siyang muli, pero muling binawi nito ang kamay niya. “Dad, sino ba siya? Hindi ko siya?” Inis na wika nito sa kanyang ama. “Kuya!” Sabay silang napalingon, napalingon at nakita si Rey. “Rey!” Tuwang wika ng babae at agad na yumakap sa kanya. N
2323RD POV “Nagsalita na sila at iisa lang ang taong tinuturo nila.” Wika ni Evo, habang napatingin sila sa mga lalaki na nakatali. “Sino?” Galit na tanong ni Reymart. “Ang girlfriend mo.” Gulat na napatingin si Reymart, sa kuya niya, dahil sa sinabi nito. “Kuya, baka nagkamali ka lang. Alam kung hindi ‘yon magagawa ni Judith. Isa pa, bakit niya naman pagtangka-an si Diana?” “Bahala ka, basta sinabihan na kita.” “Pero bakit? Alam kung kaibigan ang turing niya rito?” Hindi makapaniwala na wika ni Reymart, habang hindi sumagot sa kanya ang kuya Evo niya. Naalala rin niya ang sinabi sa kanya ni Diana.‘Damn! Hindi kaya binayaran sila ni Diana? Para idiin si Judith?’ Napakuyom ang kamao niya at kinuha ang kanyang phone. “Pabalikin mo na si Judith.” Utos niya at agad na pinutol ang tawag. “Ako na ang bahala Kuya, pero sa oras na malaman kung hindi totoo ang sinasabi nila. Malalagot silang lahat sa akin.”****“Maganda ba?” Tanong niya kay Diana, habang napatingin ito sa silid na p
2333RD POV “Bastos ka!!!” Napabaling ang mukha ni Aaron, matapos siyang sampalin ni Hanma. “Ayos ka lang ba?” Muling tanong nito sa kanyang nobyo. Inis na napatingin sa kanila si Aaron, at muli na naman nitong nilapitan si Hanma. “Bitawan mo ako ano ba!!” Malakas na sigaw nito, nang hawakan ni Aaron, ang braso niya. “Ano bang problema mong bastos ka ha?” Galit na tanong ni Hanma, habang hindi niya ito pinansin at patuloy lang itong hinila. Tumayo naman ang nobyo ni Hanma, at sinuntok si Aaron. Pero para lamang itong sumuntok sa hangin, dahil agad na umilag si Aaron. “Jake!” Sigaw ni Hanma, nang tadyakan ito ni Aaron. “Alisin niyo ang lalaking ‘yan sa paningin ko.” Utos niya sa kanyang mga tauhan, matapos itong lumapit sa kanila. “Sino kaba talaga? At bakit mo ‘yon ginagawa kay Jake? Wala namang kasalanan ang tao sa ‘yo!” Sigaw nito habang hinahampas ang kamay niya. Tumigil sa paglalakad si Aaron, at tiningnan siya. “Tumigil kana.” Wika niya kay Hanma.“Bakit ako titigil? Dap
234 3RD POV “Sinasabi ko na nga ba.” Wika ni Diana, habang napatingin ito sa babae na nasa harapan niya. Taas kilay naman itong tumingin sa kanya at hinawakan ang baba niya. “Alam mo bang inis na inis na ako sa 'yo! At lalo na noong bumalik ka!” Wika nito habang mahigpit na hinawakan ang baba niya. “Alam mo bang noon paman, napansin ko na na may gusto ka talaga kay Reymart, kaya gumawa ako ng paraan para mawala ka. Pero sadyang malandi ka! Dahil nagpabuntis ka talaga sa kanya!” Napangiti si Diana, habang tinitigan ang galit na mukha ni Judith. “Kaya ba, ayaw mong tanggapin na natalo kita?” Ngiting wika niya, kaya malakas siyang sinampal ni Judith. “Alam mo bang sawang-sawa na ako sa pakikipag-plastikan sa ‘yo? Noon paman ay inis na inis na ako sa ‘yo!” Muling wika nito at muli siyang sinampal. “Mas mabuti nang mawala ka! Kasama ng mga anak mo, dahil panira lang kayo sa plano ko.” Ngising wika nito. “Albert! Kayo na ang bahala sa babaeng ‘to, dahil kailangan kung puntahan si R
2353RD POV “Kumain kana.” Wika ni Judith, habang nakatingin kay Reymart. Busy kasi ito sa phone niya, dahil kagabi pa niya inutusan ang mga tauhan niya na hanapin si Diana, pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang balita rito. Isa pang kinaiinisan niya, ay hindi man lang tumawag sa kanya ang kapatid niya pati na rin ang kuya Evo niya. “Daddy…” Sambit ni Rowan, kaya napatingin si Reymart sa kanya, at binuhat ito. “Akin na. Ako nalang ang bahal-.” Umiyak naman ito ng tangka niya itong kunin kay Reymart. “Shhh, halika kay Mommy, ‘wag kang umiya-.” Napasigaw si Judith, nang suntukin ni Rafael ang hita niya. “Hindi ikaw ang Mommy namin!” Malakas na sigaw ni Rafael, at muli siyang sinuntok nito. Inis niya itong tiningnan, at hinawakan ang kamay nito. “Wala na ang mommy niyo, iniwan na kayo, kaya ako na ang bago niyong momm-.”“Tama na Judith.” Wika ni Reymart, at kinuha ang dalawang anak niya. “Tama na anak. Babalik din ang mommy mo.” Wika niya kay Rowan, habang hinalikan ito sa n
CHAPTER 32 3RD POV Mas lalo pang lumakas ang kaba na nararamdaman ni Ellie, habang nakikita si Daisy, na pumasok. “Dito lang pala kayo nagtatago Ate..” Mahina na wika nito, habang nailing. “Paano mo ‘to nagawa sa akin Ate? Akala ko pamilya tayo? Akala ko magkakampi tayo.. Pero bakit mo inagaw sa akin ang lalaking mahal ko?” Iyak na wika nito, habang nagyuko siya ng kanyang mukha. “Hindi ko siya inagaw sa ‘yo, Daisy. A-ako ang nauna.” Mahina na sagot niya rito. “Sinungaling! Kung wala ka naman na balak na agawin siya, sa akin! Bakit mo siya tinago rito?” Galit na wika nito. “Hindi ko siya tinago. Ang mga Anak ko ang nilayo ko sa inyo.”“Mga anak? Pero sinama mo siya!” “Kung nandito kalang, para sumbatan ako. Pwede bang umalis kana. Ayoko ng gulo.” Wika niya sa pinsan niya. “Daisy, ano ba ‘yang ginagawa mo?” Gulat na tanong niya, matapos itong makita na lumuhod sa kanyang harapan. “Pakiusap Ate.. Ibalik mo na siya sa akin..” Hikbing wika nito. Habang nag-uunahan sa paglandas
CHAPTER 31 3RD POV “Sa paglipas ng ilang buwan, na nakasama ni Ellie, si Jameson, ay unti-unti niyang nakikita ang malaking pagbabago nito. Napansin din ni Ellie, na hindi na ito mukhang pera katulad noon. Pansin din niya na masipag ito.“Tikman mo nga ‘to.” Wika nito, nang makalapit siya. Ito kasi ang nagluluto, dahil naglalaba siya kanina, at kahit hindi siya gaanong napagod dahil tinulungan siya nito. Ito pa rin ang nagpresenta na magluto. “Masarap.” Ngiting wika niya rito. “May problema ba?” Kunot-noo na tanong niya. “Mas masarap ka pa rito.” Namilog ang mga mata ni Ellie, dahil sa kanyang narinig. “Sira!” Asik niya at iniwan ito. Narinig niya naman ang malakas na halakhak ni Jameson, kaya unti-unti siyang napangiti. Si Ellie, ang nag-subo kay Jun-Jun, habang si Jameson, naman ang nag-subo kay John-John. Masaya na nagkwento ang dalawa, sa mga magulang nila. Tungkol sa kanilang mga laruan. Nang matapos silang kumain, ay si Ellie, na ang nagliligpit sa pinagkainan nila. Sina
CHAPTER 30 3RD POV “Kung nasaktan man kita, patawad at sana kalimutan mo na ‘yon.” Wika nito, habang tinalikuran siya. Napakuyom naman ang kamao niya, habang pinunasan ang kanyang mga luha. ‘Napaka-walang puso mo talaga Jameson! Pinagsisihan ko talaga ‘yong panahon na minahal kita.’ Agad siyang sumunod sa kanila at hinawakan ang kanyang mga anak. “May problema ba?” Tanong nito, habang nilapitan siya. Napahinto naman siya, sa paglalakad niya. “Hindi kaya nila tayo masusundan dito? A-at baka pinaghahanap kana nila? Lalo na at kilala ka ni Mommy.” Wika niya habang naglalakad muli. “Pwede bang tumigil kana, sa kalalakad mo.” Wika nito, kaya napatingin siya rito. “Masyado ka namang kabado.” Muling wika nito. “Anong masyadong kabado? Hindi mo talaga kilala ang pamilya ko!” Galit na sigaw niya rito. “Tama na ‘yang kaiisip mo sa kanila at magbihis kana.” Wika nito, kaya napatingin siya rito. “Bibili lang ako ng dami-.”“Hindi pwede. ‘Wag mong gamitin ang mga cash card mo, dahil mat
CHAPTER 293RD POV “Bakit mo ginawa ‘yon?” Galit na wika ng kanyang ama, habang pinigilan ito ng kanyang ina. “Bakit mo natiis na malayo sa mga anak mo Ellie?! Hindi kaba naawa sa mga bata? Pinag-kait mo sila sa amin?!” Sigaw nitong muli, habang umiiyak siya. “Anong nangyari rito Mommy? Daddy?” Tanong ni Elijah, matapos itong makalapit sa kanila. Nasa likuran naman nito si Charles at Eloise. “Bakit niyo pinagalitan si Ate?” Tanong ni Charles. “Lumayas ka Ellie.” Madiin na wika ni Evo, na kinasinghap ng mga kapatid ni Ellie. “Evo! ‘Wag mo naman ‘yang gagawin sa Anak natin!” Galit na sigaw sa kanya ni Catherine. “At ano ang gusto mong gawin ko? Ang matuwa? Dahil sa ginawa niyang panloloko sa atin? Ganun ba ang gusto mo Kai?” Iyak na wika ni Evo, kaya napalapit dito ang anak niyang si Eloise. “Ano po ba ang problema?” Iyak na tanong ni Eloise, habang niyakap nito ang kanyang ama. “Hindi mo lang alam, kung gaano sila kasabik sa isang ama, Catherine.” Hikbing wika nito. “Kaya pal
CHAPTER 28 3RD POV “Anak, saan ba tayo pupunta?” Tanong sa kanyang ina, habang nakatuon lang ang atensyon niya sa daan. Buo na ang desisyon ni Ellie, na sabihin dito ang totoo. Ang totoo tungkol sa kanyang mga anak, dahil nababalot pa rin siya ng takot. Takot na baka ilayo ni Jameson, ang mga bata sa kanya.Nang makarating sila sa mansion na dinalhan ni Jameson, sa mga bata ay dali-dali siyang bumaba ng kotse at pumasok sa loob. “Anak, kaninong bahay ‘to?” Tanong ng kanyang ina, habang nakasunod ito sa kanya. “Tita Ellie!!” Masayang sigaw ng dalawa, habang lumapit sa kanya. “Ellie, bakit sila nandito? Hindi ba sinabi ko sa ‘yo, na ayaw ko na mag-ampon ka?”“Mga Anak ko sila Mommy..” Mahina na wika niya, na kina-gulat ng kanyang ina. “A-ano? Anong sinabi mo?” Utal na wika nito sa kanya. “A-ako ang tunay nilang ina Mom..” Hikbing wika niya, habang nailing ang kanyang ina. “A-Anak..” Sambit nito, habang umiiyak.“Patawarin niyo ako Mommy, h-hindi ko sinasadya na mabuntis.. Hindi
CHAPTER 27 3RD POV Habang lolan ng eroplano ay pinili ni Ellie, na manahimik, dahil takot siyang magsalita. Ayaw niya rin na marinig ang sasabihin sa kanya ni Jameson, lalo na at alam na nito ang katotohanan. “Tita, bakit wala si Mama?” Mahina na tanong sa kanya ni Jun-Jun.” “May pinuntahan lang siya.” Sagot niya habang ngumiti sa kanyang anak. Napatingin siya kay Jameson, nang makita na nakatingin ito sa kanila. “Tita, bakit sumakay tayo ng ganito?” Tanong naman ni John-John.“Pupunta ulit tayo sa malaking bahay mo, Tita?” Tanong nitong muli. “Hindi, ibang bahay ang pupuntahan natin, bahay ko at ‘yon na ang magiging bahay niyo.” Wika nito na kinagulat niya. “A-anong bahay? B-bakit do’n mo sila patirahin? Hindi pwede!” Galit na wika niya rito. “At saan sila titira? Sa bahay niyo? Baka nakalimutan mo na tinago mo sila sa mga magulang mo Ellie, at gusto ko lang ipaalala sa ‘yo, na hindi nila tanggap ang mga Anak ko.” Madiin nitong wika. “Alam ko na hindi mo sila kayang panindig
CHAPTER 26 3RD POV “Wala kang maisagot? Akala mo ba hindi ko alam ang totoo? Ang sama niyo! Niloko niyo akong magpinsan!” Taka siyang napatingin dito, dahil sa kanyang narinig. “Niloko? Anong niloko?” Tanong niya, habang mahigpit na hinawakan ni Jameson, ang braso niya. “Niloko niyo akong dalawa ni Daisy, kaya pagbabayaran niyo ang ginawa niyo.” Madiin na wika nito. Nang mapatingin ito sa pinto, ay dali-dali na pinunasan ni Ellie, ang kanyang mga luha at tiningnan ang mga anak niya. “Away kayo Tita?” Mahina na tanong sa kanya ni Jun-Jun. Umiling naman siya rito at pilit na ngumiti. Nang makita ni Ellie, na lumabas si Jameson, ay dali-dali niyang tinanggal ang mga nakakabit sa kamay ni Jun-Jun. “Ma’am Ellie, ano po ang ginagawa niyo?” Taka na tanong sa kanya ni Arlene. “’Wag kang maingay Manang, tulungan mo nalang ako.” Wika niya habang binuhat si Jun-Jun. Dali-dali naman na binuhat ni Arlene, si John-John, habang nasa pinto si Ellie, at sumilip. “Tara, bilisan mo.” Wika niya,
CHAPTER 253RD POV Gulong-gulo ang isip ni Ellie, habang nakatingin kay Jameson, na kinukuhanan ng dugo. Hindi niya rin alam kung paano niya kausapin si Jameson, nababalot siya ng takot... Takot na baka alam na nito ang totoo. ‘Paano niya ako nasundan? At b-bakit niya ako sinusundan?’ “Ma’am Ellie.” Napalingon siya kay Arlene, at napatingin sa dala nito. “Ano ‘yan Manang?” Tanong niya rito. “Ipapakain ko po kay Sir, Ma’am Ellie.” Sagot nito sa kanya. “Kailangan niya po, ito. Lalo na at kinuhaan siya ng dugo.” Muling wika nito sa kanya. Hindi siya sumagot dito, at iniwan si Arlene. Pinuntahan niya muna ang isang anak niya, na nasa loob ng kanyang kotse. Pinakuha niya ito sa kanyang bodyguard, dahil ayaw niya na maiwan ito sa bahay. “Tita.” Wika nito, habang kita niya sa mukha ni John-John, ang lungkot. “Si Jun-Jun..” Hikbing wika nito, kaya niyakap niya ito habang naglandas ang kanyang mga luha. “’Wag kang mag-alala. Magiging maayos na siya.” Wika niya habang mahigpit na niya
CHAPTER 24 3RD POV Nang mapansin niya, na nakatitig lang ito sa kanya, ay basta niya nalang itong tinalikuran at sumakay siya sa kanyang kotse. “Sa opisina tayo.” Wika niya sa kanyang driver, kaya mabilis na binuhay nito ang makina. Hindi niya naman maiwasan na mapatingin kay Jameson, dahil nakatanaw pa rin ito sa kotse niya. Nang makarating siya sa kanyang opisina, ay agad siyang humiga sa sofa. Wala siyang balak na umuwi, dahil ayaw niyang marinig ang sermon ng kanyang ama, pagdating nito. Alam niya na magagalit ito, dahil sa bigla niyang pagkawala sa party. Wala kasi siya sa mood, at wala rin siyang gana, na makipag-salamuha sa mga tao na nandun. Lalo rin siyang nabadtrip sa lalaking pinakilala sa kanya ni Dahlia. Gusto niya sana na tawagan si Arlene, para kausapin ang mga bata, pero pinigilan niya ang kanyang sarili, dahil malalim na ang gabi. Baka maisturbo rin niya ang tulog nila. Bigla na naman siyang nakaramdam ng lungkot, dahil na-alala niya ang kanyang mga anak. Pakira