บททั้งหมดของ Arranged Marriage with the Ruthless CEO: บทที่ 231 - บทที่ 240

280

KABANATA 231

Hanggang maari, tuwing weekend, dumadalaw si Natalie sa bunsong kapatid. Ang tahimik na daan papunta sa rehabilitation center ng kapatid ay na napapaligiran ng mga namumulaklak na mga bougainvillea. Sari-sari ang kulay at ang mga talulot ay sumasabay sa ihip ng hangin. Gaano man kaganda ang tanawin, ang isipan niya ay malayong-malayo sa kalmadong daan na tinatahak.Pagpasok niya sa gusali, agad siyang sinalubong ng isang nurse na may magiliw na ngiti. “Hi, Miss Natalie, maaga ka yata ngayon.”“Ah, oo.” Ngiting tugon din niya dito. “Tapos na ang internship ko kaya mas marami na akong libreng oras para makasama si Justin.”“Yung lalaki, nauna lang siya sa iyo ng kaunti,” dagdag ng nurse ng pabulong.Napahinto si Natalie sa paglalakad. Diretso na sana siya sa kwarto ng kapatid pero ng marinig ang sinabi ng nurse, napatigil siya sa paghakbang. “Nurse, sinong lalaki?”“Yung nagsabing siya raw ang tatay niyo ni Justin. Nandito rin siya mga ilang araw lang ang lumipas.”Nawala ang ngiti ni N
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 232

Halos tumagos ang tingin ni Natalie sa ama, litong-lito siya. Ang lalaking kaharap niya ngayon ay ang parehong lalaki na mas pinili ang pangalawang pamilya at tinalikuran ang obligasyon sa kanila ni Justin ilang taon na ang nakalipas. Iniwan sila nito at napilitan silang harapin ang hamon ng buhay ng silang dalawa lang. At ngayon, narito ito, nag-aalok ng suporta para sa kinabukasan ni Justin. Para kay Natalie, isa itong panaginip o di kaya ay isang biro.Hindi nakatakas sa pandinig ni Rigor ang pagaalinlangang iyon ni Natalie. Kaya inulit nito ang mga sinabi. Matatag ngunit may bahid ng pagsusumamo.“Ang sabi ko, ako na ang bahala kay Justin sa Wells Institute.”Sinuri ni Natalie ang mukha ng ama. Ang hinahanap niya doon ay ang bakas ng kasinungalingan, ngunit wala siyang makita kundi sinseridad na hindi niya gustong paniwalaan. Nagdududa pa rin siya.“Bakit?” Sa wakas ay naitanong niya.“Bakit?” Natawa si Rigor ngunit hindi iyon tawa na may kasiyahan. “Kailangan pa bang may dahilan
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 233

Halos lahat ng tao ay napatigil sa pagtutulukan sa abalang sakayan ng pumara ang isang bago at magarang sasakyan sa harapan. Bumaba ang bintana sa passenger’s seat at bumungad ang maaliwalas at nakangiting mukha ni Isaac, ang mga mata nito ay nakatuon sa iisang tao lamang.“Nat!” masaya nitong tawag. “Saan ka pupunta? Sumabay ka na sa amin, ihahatid ka na namin.”Napakurap si Natalie sa gulat. Hindi siya sigurado kung tama ba ang nakikita niya. Saglit na nagpalipat-lipat ang tingin niya mula kay Isaac at sa lalaking nakaupo sa harapang upuan---si Mateo. Hindi naman ito umuupo doon. Iyon ang nakatalagang pwesto ni Isaac.Mariin siyang umiling at ngumiti ng bahagya. “Salamat, may paparating naman na bus. Kaya ko na.”Lalong lumawak ang ngiti ni Isaac, tila aliw na aliw ito sa pinapakitang pagtanggi niya sa paanyaya. “Halika na, isang sakay lang naman ‘yan. Huwag mo na akong piliting bumaba. Sige ka.”Nakaharang ang sasakyan nina Mateo kaya hindi makausad ang ibang pampublikong sasakyan.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 234

Pasimpleng tinitingnan ni Isaac ang boss niya. Kanina pa ito tahimik habang nakaupo ngunit mukha’y sadlak sa pinaghalong pagsisisi at determinasyon. Ang karaniwang talas sa mga mata nito ay napalitan ng mas malambot na ekspresyon na may halong lungkot. Hindi na niya kailangang magtanong kung bakit biglang nagbago ang mood nito. Ganoon lagi ang eksena sa tuwing nakakadaupang-palad nito si Natalie.“Sir,” maingat na bungad ni Isaac para mabasag ang nakakabinging katahimikan sa pagitan nila.“Isaac,” putol ni Mateo sa sasabihin nito. Banayad ang boses pero matatag. “Pakinggan mo ako. May ipapagawa ako.”Biglang nag-seryoso si Isaac dahi ramdam niya ang bigat ng tono nito. “Nakikinig ako.”“Gumawa ka ng paraan para mapagaan ang buhay ni Natalie,” mariing utos nito habang nakapako ang tingin sa kawalan. Tila malayo ang iniisip nito.“Mapagaan ang buhay niya? Pero…paano, sir?“Trabaho mo ‘yan, basta ang gusto ko hindi ganito ang buhay niya.” Maikli ngunit mariing sagot ni Mateo. Hindi na n
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 235

Nagpaalam muna si Natalie para lumabas saglit. May isang minuto na rin siyang nakatayo sa labas ng pintuan ng opisina ng department head. Ilang beses na rin niyang nilakad ang kahabaan ng pasilyo, nagtatalo ang kagustuhan at pag-aalinlangan niya bago niya tuluyang tinipa sa telepono ang numero ni Isaac.[Nat! Masiglang sagot ng lalaki sa kabilang linya. [Napatawag ka?]“Isaac,” panimula niya, may kaunting kaba sa boses pero matatag. “Gusto ko sanang malaman kung kasama mo si Mateo. Kailangan ko kasi siyang makausap.”Walang alinlangan sa tinig ni Isaac. [Ah, oo. Kasama ko siya. Sandali lang.]Ang sumunod na narinig ni Natalie ay ang mahinang bulong-bulungan sa kabilang linya at maya-maya ay ang malamig at pamilyar na boses ni Mateo na ang narinig niya.[Gusto mo raw akong makausap?] Tanong nito.Bago magsalita ay kinailangan ni Natalie na punuin ng hangin ang baga at piliting patatagin ang sarili bago sumagot. “Ikaw ba ang nagpasok sa akin sa cardio-pulmonary team ng ospital?”Katahim
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 236

Sinadya man o hindi, nagkatingan ang dalawang magkaibigan ng matagal. May bahagyang ngiti sa labi ni Amanda at kakaibang ningning sa mata ni Helen.“Alam mo, Helen, hindi naman sa pinapangunahan ko na. Pero sa tingin ko bagay talaga si Jean at Drake.” May halong biro ang pagkakasabi nito. “Sayang nga lang at mukhang hindi pa napapansin ng anak ko ang bagay na ‘yon.”Namula naman si Jean na nakikinig lang kanina. “Naku, wag naman po ganyan, Tita Amanda. Sobra naman po ang papuri niyo sa akin.”Pero hindi madaling patigilin si Amanda, inabot niya ang kamay ni Jean at hinimas ito ng buong lambing. Nang magsalita ito ay puno na ito ng kakaibang pag-asa. “Jean, magtapat ka nga sa akin, pagkatapos niyo bang manood ng theater play ni Drake, umasa akong may mga susunod pa. Bakit hindi na ‘yon nasundan pa? May problema ba sa anak ko?”Nag-alinlangan si Jean, hindi ito mapakali. Tumingin din siya kay Drake na tahimik lang sa isang sulok. Sa palagay ni Jean ay hinihintay din nito kung ano ang is
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 237

Pagkatapos ng meeting, bumalik na si Mateo sa opisina niya. Hindi maikakailang mas maayos at maaliwalas kumpara sa palaging tahimik na anyo.Magalang siyang binati ng sekretarya niya. “Sir, nasa loob po si Miss Irene at hinihintay po kayo.”Napatingin si Mateo sa relo at napabuntong-hininga. Sasamahan niya ngayong gabi si Irene sa isang dinner party--hindi niya personal na kagustuhan ang gawin iyon, ngunit isa iyong desisyon na nagmula sa obligasyon niya.“Irene,” tawag niya pagpasok.Mula sa pagkakaupo sa malambot na couch, tumayo si Irene ng elegante. May nakapaskil na matamis na ngiti sa mga labi. “Hi, Mateo.”“Maupo ka ulit,” tinuro ni Mateo ang upuan habang nauupo rin. Tinitigan niya ng sandali ang dalaga bago muling nagsalita. “Hindi ka na dapat tumayo. Isa pa, narinig ko kay Ed na wala ka raw balak na magpahinga sa trabaho. Totoo ba ‘yon?”Tumuwid sa pagkakaupo si Irene, bumakas din ang kaba sa mukha. “H-ha? Ah, oo. Ang bilis naman dumating ng balita sayo. Ganito kasi, ang peli
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 238

Pagkatapos ng tawag na iyon, matagal na nakatitig lang si Mateo sa madilim na screen ng kanyang telepono. Bumuhos ang kanyang iniisip at kasabay ng pagdating ng mga iyon ay ang paghihigpit ng kanyang hawak sa telepono na para bang may kasalanan ito sa kanya.Lumapit si Irene, may hawak na itong isang baso ng tubig. May maamong ngiti rin ito sa labi. “Mateo, kumusta na ang pakiramdam mo? Heto, uminom ka muna.”Tinanggap ni Mateo ang baso at bahagyang tumango. “Hindi pa. Medyo naparami yata ang inom ko kanina.”“Hmm,” lumapit si Irene. Ang tono ay puno ng sinseridad. “Gusto mo bang tulungan kita?”“Paano?” Tumaas ang isang kilay ni Mateo.“Kapag nalalasing ng sobra si papa, minamasahe ko siya.” Paliwanag ni Irene at hinatak pabalik ng upuan si Mateo para maupo. Naupo rin siya sa tabi nito. “Nakakatulong ang masahe sa sakit ng ulo at hilo.”Saglit na nag-alinlangan si Mateo. Gusto niyang tumanggi, ngunit ang taos-pusong alok ni Irene ay hindi niya matanggihan kaya sumandal siya sa sofa.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 239

Pakiramdam ni Mateo ay lalo lang siyang nawalan ng gana. Hindi na niya gustong makipaghalubilo pa sa ibang mga panauhin doon. Bagot na bagot na siya at mahaba ang araw niya. Bago magpunta doon ay nag-opisina muna siya. Bukod doon, ang masiglang enerhiya ng gabi ay tila hungkag, ang maingay na usapan mula sa mga kumpol ng tao at kumikinang na chandelier ay parang naglaho sa kanyang isipan.“Wala namang kwenta ang event na ‘to,” mahinang wika ni Mateo. Hindi halos marinig ang sinabi niya dahil sa ingay ng paligid.Dahil magkalapit sila, narinig ni Irene ang tono niya at bahagyang tumingala. May bahid ng pag-aalala ang mukha. “Ha? May sinasabi ka ba, Mateo? Hindi ko masyadong narinig, eh.”“Wala,” palki ni Mateo at mabilis na sinulyapan ang tiyan ni Irene. “Gabi na. Kailangan mo ng magpahinga at ang pananatili dito ay hindi maganda para sayo o sa bata. Puno ng usok ng sigarilyo at takaw-disgrasya.”Kahit na tumango si Irene bilang pagsang-ayon kay Mateo, hindi niya maiwasang makonsensya
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14
อ่านเพิ่มเติม

KABANATA 240

Parang tumigil ang mundo ni Mateo dahil sa narinig. Ang tibok ng puso niya ay tumigil. Agad niyang binitawan ang kamay ni Natalie. Ang pagkabahala ay malinaw na nakaukit sa kanyang mukha. Nilapitan niya ang babae upang matingnan niya ng malapitan ang kalagayan nito.“Nat, masakit ang tiyan mo? Gaano kasakit? Sabihin mo sa akin, tatawag na ba ako ng ambulansya---”Bago pa siya makatapos, bigla na lang tumalikod si Natalie at naglakad palayo. Tsaka pa lang napagtanto ni Mateo na naisahan siya nito. Matalino si Natalie, dapat sana ay naisip niya iyon.“Natalie, sandali!” tawag niya ng may halong kaba at pagkamangha ngunit tuloy lang ito sa paglalakad.Sa isang iglap, hinabol ni Mateo si Natalie at niyakap ng mahigpit mula sa likuran. Saglit na natigilan ang babae ngunit mabilis namang nakabawi. Tinulak niya kaagad ito palayo.“Ano sa palagay mo ang ginagawa mo?”Hindi sumagot si Mateo, bagkus ay hinila ulit palapit si Natalie. Inilagay pa niya ang kamay sa mga mata nito, maingat ngunit m
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
2223242526
...
28
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status