All Chapters of Fake Marriage With The CEO: Chapter 121 - Chapter 130

Ipinikit saglit ni Ysabela ang kaniyang mga mata. Hindi na siya makatulog, alas dos palang ng madaling araw at dapat ay pinipilit niya ang sarili na makaidlip man lang kahit ilang oras bago sumikat ang araw.Ngunit hindi niya magawa.Pagkatapos ng nangyari kanina, umalis si Greig, iniwan siyang mag-isa sa suite.Hindi niya alam kung saan ito nagpunta. Sa puso niya’y umaasa siyang hindi na nito babalikan si Alhaj kagaya ng nakapagsunduan nila. Sana nga ay hindi.Hindi niya maunawaan kung bakit ganito nalang si Greig sa kaniya, masyadong mapang-angkin samantalang halata naman na hindi na pareho nang dati ang kanilang relasyon.Marami na ang nagbago.Hindi na ganoon kalalim ang kaniyang pagmamahal.Naging mababaw na iyon pagkatapos ng lahat ng sakit na kaniyang naramdaman. Ngayon niya napagtanto na may nagbago rin pala sa kaniyang nararamdaman.Nariyan pa rin ang pagmamahal, nararamdaman niya pa rin iyon sa tuwing nakikita niya si Greig, pero hindi niya masabing pareho pa rin iyon ng dat

“Ysabela.” Sinalubong siya ng yakap ni Gretchen nang makapasok siya ng bahay.Mahigpit ang yakap nito na tila isang taon siyang nawala. Hindi niya nasuklian ang yakap ng ginang.“H-how are you?” Lumayo si Gretchen.Hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi at tinitigan siya diretso sa mga mata.“I’m fine, Tita. I'm sorry for making you worry.” Puno ng sensiridad niyang saad.Matipid na ngumiti si Gretchen sa kaniya. Nasa mga mata nito ang pag-aalala at ganoon din ang pangungulila.“You don't need to say sorry, Ysabela.” Masuyo nitong saad. “Just don't leave us like that, okay? Nag-alala kami ng sobra. Lalo pa’t nahirapan kaming hanapin ka.”Parang kinakain ng hiya ang puso ni Ysabela dahil sa sinabi nito. Wala man lang makikitang galit sa magandang mukha ni Gretchen, purong pag-aalala lang para sa kaniya.Marahan siyang tumango.Isa rin siguro sa pagkakamali niya ay masyado siyang naging makasarili. Nakalimutan niyang hindi lang si Greig ang tatakbuhan niya palayo kung maglalaho nala

“Greig!”Pagkatapos na hablutin ang cellphone ay pwersahan naman siyang itinayo ni Greig.“Let me go!”“Ysabela?”Narinig ni Alhaj na tila nagkakagulo sa kabilang linya. Umahon ang kaba sa kaniyang dibdib at naisip na baka saktan ni Greig si Ysabela.“Ysa—”“Hmmm.” Then there’s a muffled sound.Kumunot ang noo ni Alhaj.“Ysabela!” Sigaw niya.D*mn. I have to save her.“You want this, huh?” Narinig niya ang boses ni Greig.Kasabay ng pagkapunit ng damit.Another muffled sound. Parang may gustong magsalita pero pinipigilan lamang.“G-greig, t-tama na.”Tumayo si Alhaj sa kaniyang kinauupuan, medyo sumakit ang gilid ng kaniyang tiyan at dibdib dahil sa biglaang pagtayo. Ang g*g*ng Greig na iyon, nang umalis sila ni Ysabela ay naiwan ang ilang tauhan nito para ipabugbog siya.“Akin ka lang, naiintindihan mo?”Nagtagis ang kaniyang bagang nang marinig ang paos na boses ni Greig sa kabilang linya.“No one could have you.”Kumuyom ang kaniyang kamay.Nasa panganib nga ang buhay ni Ysabela.N

“G*g* ka ba?” Parang nagpantig ang tainga ni Greig at nakalimutan na maloko minsan si Patrick. Sinubukan niyang tumayo pero nauna na si Archie. Inawat siya’t agad na ibinalik sa upuan. “Stop making st*p*d jokes like that, Pat.” Awat ni Archie. Alam niyang lasing na si Greig dahil pangalawang bote na niya ito ng alak. Masyado pa naman matapang ang ini-order nito kaya ngayon ay ganito na lang ang reaksyon. Humalakhak si Patrick. “G*g*.” Kumento niya. Inabot niya ang baso saka uminom na rin. “Ikaw ang g*g*!” Balik ni Greig. Ngumisi lang siya sa kaibigan. Medyo natutuwa na ganito na ang reaksyon ni Greig. Samantalang dati ay nasasakyan pa nito ang mga biro niyang pag-agaw kay Ysabela. “Kung ayaw mo naman palang mapunta siya sa iba, ba’t pumapayag kang hiwalayan ka?” Hamon niya. “T*ng*na mo, Roa.” Si Greig sa malamig na boses. “Tingin mo gusto ko rin na hiwalayan ako ni Ysabela?” Saglit na natahimik ang buong silid sa sinabi ng lalaki. Nakangiting sumimsim si Patrick sa inumin,

“Alhaj is just helping, Von. Don’t sound like you’re making some malicious conclusion again.”Nagtaas ng kilay si Yvonne. Sumimsim ito sa inorder na iced coffee.“Dinala ka sa Palawan. Ilang araw kayo doon?”“Dalawa.” Sagot niya.“Tapos hinanap ka ni Greig. Halos ipahalughog ang bawat sulok ng Manila para lang mahanap ka.” Nagkibit-balikat ito.“That makes sense. Kaya pala muntik nang mabaliw.”Kumunot ang kaniyang noo. Tumuwid siya ng pagkakaupo at tiningnan ng mariin ang babae.Nakita niya ang saglit na pagpanic sa mukha nito nang titigan niya ito ng mariin.“Teka nga, nasa Bohol ka nang mga araw na iyon. Kababalik mo palang hindi ba? Bakit parang sa tono ng pananalita mo parang may alam ka.”Muli itong uminom. Ikiniling nito bahagya ang ulo at nag-iwas ng tingin.“It’s a small world, Ysabela.” Sagot nito.Ngunit hindi siya kumbinsido, may kutob siyang may itinatago si Yvonne.“And obviously, he’d go mad. Iniwan mo ba naman para sumama kay Alhaj.” Dagdag ni Yvonne.“Wait. I’m alread