Lahat ng Kabanata ng Fake Marriage With The CEO: Kabanata 111 - Kabanata 120

Naupo si Alhaj sa upuang nasa gilid ng hallway. Bumagal na ang tibok ng kaniyang puso at kumunot naman ang kaniyang noo. Pangalawang pagkakataon na ito na dinala niya si Ysabela sa ospital. Palagi itong nawawalan ng malay at kung minsan ay dinudugo pa. Ilang minuto lang ang lumipas nang lumabas ang doktor at iba pang kasama nito. Tumayo siya agad at sinalubong ito. “Doc…” “We’ve already made a thorough check up, ligtas na ang mag-ina mo.” Inalis ng doktor ang suot nitong mask at ngumiti. “The patient will be brought to a room, babalikan kita mamaya. May kailangan lang kaming tingnan.” Saad nito. Hindi na siya nakapagsalita. Umalis ang doktor kasama ang iba pa, siya naman ay nag-ugat na sa kaniyang kinatatayuan. May kung anong sumisibol sa kaniyang dibdib. Bakit kaysa ma-offend na napagkakamalan siyang asawa ni Ysabela… ay parang natutuwa pa siya? Inilabas sa emergency room si Ysabela at dinala sa isang private room. Sumunod siya habang tinatawagan ang kaniyang sekretaryo. “Mr

Tahimik na pinagmasdan ni Greig ang paglalagay ng benda sa ulo ni Natasha. Pinalitan na nito ang kaninang benda dahil may bahid na iyon ng dugo. Pinapahiran ulit ng ointment ang mga sugat at pasa nito. Tahimik din ang mga nurse habang ginagawa iyon, tila alam na may namumuong tensyon. Nang matapos, saka lamang lumabas ang dalawang babae. Gabi na at saka pa lamang nagising si Natasha. Kanina pa siya nagbabantay at naghihintay na magising ito. Si Patrick ay umuwi na para magpahinga kaya hindi na nito nagamot ang sugat ni Natasha, ang mga nurse na lamang ang gumawa. Mas pabor iyon kay Natasha, ayaw niyang si Patrick ang tumingin sa kaniya lalo na’t magaling ito pagdating sa pagtingin ng mga sugat at pasa. Baka mamaya ay mabuko siya ng lalaki. Ayaw niyang mangyari iyon. Umayos siya ng upo at hindi matingnan si Greig. Nakatayo ito malapit sa pinto at tinitingnan siya. Hindi man lang kumilos para lapitan siya kahit na wala nang ibang tao kung hindi sila nalang dalawa. Simula kanina

“Hindi po umuwi si Ysabela.” Balita ni Manang Lora. Inilibot niya ang tingin at nagtagis ang bagang. Gabi na at wala pa rin matinong report sa kaniya si Christoff. Umakyat siya sa kwarto at mabilisan na nagbihis. Tiningnan niya ang sarili sa salamin at napansin na bumukas muli ang sugat sa kaniyang ulo. Ang benda ay puno ng dugo, pero hinayaan niya iyon. Itinipa niya ang numero ni Christoff ngunit hindi pa man nagriring ay narinig na niya ang katok sa pinto ng silid. Lumapit siya’t binuksan ito. “Nasa baba po ang assistant ninyo, Sir.” Imporma ng isang katulong. Lumabas siya't agad na hinanap ng kaniyang mga mata si Christoff. Nakaupo ito sa mahabang sofa. Nang makita siya nitong pababa ng hagdan, tumayo ang lalaki at inayos ang salamin na suot. “I didn’t find your wife, Sir.” Ani Christoff sa matigas na tono. Nagbaba siya ng tingin sa kaniyang relo. Pasado alas otso na. “You’ve been looking for her more than 12 hours.” Medyo may diin na sabi ni Greig. “Have you already chec

“Where’s Ysabela now?” Sumunod si Gretchen sa kaniyang anak nang maglakad ito papunta sa kuwarto.“Where's Ysabela, Greig?” Ulit nito.“Mom.” Humarap ng tuluyan ang lalaki sa kaniyang ina.Hindi maitatago ang pagod na kaniyang nararamdaman. Huminga siya ng malalim at pumikit saglit.“Ysabela’s gone for 48 hours and I've been looking for her like my entire life! Don’t you give me a little time for myself to rest?”Namewang si Gretchen at bahagyang nagtaas ng kilay. Tiningnan niya ng matalim si Greig.“Alam mo kung bakit mas gustong umalis nalang ni Ysabela? Dahil hindi mo kayang ipagtabuyan si Natasha! Alam ko, nasabi sa akin ng nurse na naroon kahapon si Natasha sa clinic ni Patrick. Kung alam ko lang na pupunta siya, hindi na dapat ako umalis. Ako na mismo ang sasampal sa babae mo para matauhan siya!”“Mom!” Sigaw niya para patahimikin ito.Umalingawngaw sa apat na sulok ng silid ang boses ni Greig. Dalawang gabi na siya na hindi nakakatulog ng maayos, pagod na siya sa maraming ginag

“Nababaliw ka na ba?!” Iyak niya habang namumula sa galit.Dumalo siya kay Alhaj at niyakap ito. Masyado siyang nasasaktan, lalo pa’t walang ginawang masama sa kaniya si Alhaj. Purong kabutihan lamang ang pinakita nito sa kaniya, walang hiniling na kapalit sa lahat ng tulong na natanggap niya, at ngayon ay binubugbog pa ni Greig.“I’m sorry, A-alj.”“I’m f-fine, Ysabela.” Nahihirapan nitong saad dahil sa sugatang bibig.Mas lalong humagulhol sa iyak si Ysabela. Naalala niya na naman ang gabing iyon kung saan pinagkaisahan siya’t walang nagawa.Ngayon ay kay Alhaj naman ito nangyayari… pero dahil sa kaniya.Nag-angat siya ng tingin kay Greig. Nakita niya ang paggalaw ng panga nito sa galit.“Bakit palagi nalang karahasan ang dala mo?!”Matigas ang naging ekspresyon ng mukha ni Greig. Hindi siya makapaniwala na nasa harap niya si Ysabela at yakap-yakap si Alhaj. Puno ng galit at pagkamuhi ang mga mata nito habang tinitingnan siya.Halos mabaliw siya kakahanap kay Ysabela pero ito ang ma