All Chapters of ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว: Chapter 121 - Chapter 130

แต่เพราะว่าเขาเป็นลุงเขยของฉัน!เขาใช้ความเป็นลุงเขยของฉันพูดจาส่งเดชต่อหน้าฟู่ฉีชวน!"พี่ครับ พี่พูดแบบนี้ มันหักหามน้ำใจกันเกินไปแล้ว"หลินเฟิงเอาเมล็กทานตะวันที่ยังทานไม่เสร็จใส่ถุง ทำน้ำเสียงเหมือนเข้าใจทุกอย่าว "ผมรู้ครับ พี่เขยนอกใจใช่ไหมล่ะ? ผมเมื่อกี้ไปเจอมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นขี้เหล่กว่าพี่มาก หน้าตาเหมือนพวกอินฟลู พี่ก็ให้พี่เขยได้สนุกสักพัก พอเบื่อเดี๋ยวก็กลับมาเอง"เรื่องนอกใจในสายตาของผู้ชายที่ไม่มีศีลธรรม ก็เหมือนเป็นเรื่องไม่หนักหนาอะไรฉันพยายามข่มไฟความโกรธเอาไว้ "ฉันบอกแล้ว เรื่องนี้พวกคุณไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่ง ฟังเข้าใจไหม?""เข้าใจแล้ว“หลินกั๋วอันคือตัวอย่างของคนเลวที่แก่ตัวลงซึ่งเป็นหัวข้อในโลกออนไลน์ เขายิ้มโชว์ฟันเหลืองจากการสูบบุหรี่จัด เรียกร้องจากฉันสูงเกินไป "ถ้าไม่อยากให้ฉันไปพบรองประธานฟู่ งั้นเธอหลังจากนี้ก็ต้องให้เงินฉันสามหมื่นทุกเดือน และก็จัดการเรื่องตำแหน่งงานให้หลินเฟิงด้วย ฉันถึงจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่ง""ลุงไม่ปล้นเลยล่ะ"ฉันระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ "ลุงฟังให้ดี หลังจากนี้หนูจะไม่ให้ลุงสักแดงเดียว""ฉันจะไปศาลฟ้องแก! ไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูคนแก่

ฟังจบ หลินกั๋วอันก็หน้าเปลี่ยนสี ดูลำบากใจอย่างมาก "คือ...คือว่า...คนบ้านเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องคิดถี่ถ้วนขนาดนั้นเลย?"ฟู่ฉีชวนท่าทางผ่อนคลายและพูดปลอบเขาอย่างจริงจัง "จำเป็นสิครับ คุณลุง บุญคุณควรตอบแทน ไม่ต้องเกรงใจครับ ตัดเรื่องเงินที่เธอส่งให้ช่วงไม่กี่ปีนี้ออกไป พวกคุณเลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่ อย่างน้อยก็ต้องมีสักห้าหมื่นหยวน งั้นผมก็ควรตอบแทนคืนสักห้าสิบล้าน""ประเด็นคือ..."หลินกั๋วอันสีหน้ากระอักกระอ่วน หน้าแดงขึ้นมาในตอนสุดท้าย "ประเด็นคือผ่านไปหลายปีแล้ว ครับ คงคิดตีเป็นตัวเลขชัดๆ ไม่ได้หรอก?""ไม่ยากครับ พวกคุณถือบัตรธนาคารอะไรไว้? ผมแค่โทรศัพท์คุยไม่กี่นาทีก็ทราบแล้ว" ฟู่ฉีชวนทำท่าเอามือถือออกมาหลินกั๋วอันตกใจจนคุกเข่ากับพื้นตรงนั้นและพยายามพูดหลายครั้ง "ท่านรองประธานฟู่ อย่าตรวจสอบเลย อย่าตรวจสอบเลยครับ!"เขากลัวฟู่ฉีชวนจะตรวจสอบพบว่าเขาปฏิบัติกับฉันอย่างกดขี่ แบบนั้นเขาก็จะซวยสภาพน่าสมเพชแบบนั้น เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ"ทำไม?"ฟู่ฉีชวนเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ และถามอย่างไม่เข้าใจ "คุณลุงบอกว่าหนานจือเนรคุณไม่ใช่หรอ? พวกเราอยากจะตอบแทนบุณคุณคืนให้เป็นทวีคูน คุณลุงไม่เอาแล้วห

"หร่วนหนานจือ"สายตาของเขาหันมามองฉันเป็นครั้งคราว แววตาปรากฎอารมณ์ที่ไม่อาจอธิบาย "ผมเสียใจที่ไปอำเภอกับคุณวันนั้น""หือ?""ผมไม่อยากหย่ากับคุณ"เส้นเสียงทุ้มต่ำของเขาเหมือนถูกหมอกปกคลุมไว้อยู่"..."ฉันเลียริมฝีปากและเหลือบมองลิฟต์ที่กำลังจะมาถึง "ฉันขอตัวก่อน"อะไรที่อยากบอกก็บอกไปหมดแล้ว ยื้อซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อไปแบบนี้ก็ไม่มีความหมาย มีแต่จะสร้างปัญหา"ผมบอกแล้ว ผมจะไปส่ง...""อาชวน!"ประตูลิฟต์เปิดออก ภายในลิฟต์คือฟู่จินอัน เธอสีหน้าแปลกใจและพูดด้วยเสียงออดอ้อน "คุณบอกว่าตอนบ่ายไม่ว่างมาหาไม่ใช่หรอ? ที่แท้ก็อดเป็นห่วงฉันไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?"ฉันไม่ได้หันกลับไปมองและเดินผ่านเธอเข้าไปในลิฟต์ หลังจากกดปุ่มชั้น ฉันไม่มีกะจิตกะใจแม้แต่จะหันไปมองสีหน้าของฟู่ฉีชวนจะสีหน้าจำใจ หงุดหงิดหรือหลงใหลสำหรับฉันมันไม่ได้สำคัญเลยตอนนี้สิ่งที่ฉันควรหัดเรียนรู้คือการปล่อยวาง ปล่อยวางคนที่ไล่ตามมาตลอดแปดปีก็ยังไล่ตามไม่ทัน……ขณะกลับบ้าน ลู่สือเยี่ยนก็โทรมาหาฉันยิ้มและรับสาย "รุ่นพี่ เป็นไงบ้าง?""งานออกแบบเข้าร่วมแข่งขันของคุณ คุณได้ให้คนอื่นดูรึเปล่า?" น้ำเสียงของเขาจริงจังในใจฉัน

เขายิ้มถาม "อยากให้พอหอมปากหอมคอ หรือว่ายิ่งใหญ่เอิกเกริกล่ะ?""ยิ่งใหญ่เอิกเกริกสิ"ฉันตอบอย่างไม่ลังเล"ยกให้ผมจัดการ"ลู่สือเยี่ยนพยักหน้าและพาฉันมาส่งที่รถ "ขับรถระวังด้วย มีอะไรก็โทรหาผม"เส้นเสียงนุ่มนวลชัดใส ราวกับมีเวทมนต์ปาฏิหาริย์ทำให้รู้สึกสงบฉันขับออกจากลานจอดรถ ขณะหยุดรถเพื่อจ่ายค่าจอดรถ ฉันก็มองกระจกมองหลังเห็นเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม รูปร่างสูงสง่า สายตามองไปยังทางที่ฉันกำลังขับไปถ้าไม่ใช่เพราะรู้ว่าเขามีผู้หญิงที่รักมาหลายปีแล้ว ฉันคงอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาแอบชอบฉันรึเปล่าฉันค่อยๆ ขับไปยังบริษัทแซ่ฟู่กรุ๊ป ระหว่างทางก็โทรหาหลินเนี่ยน"อีกสิบนาที ฉันจะรออยู่ที่ลานจอดรถด้านล่าง""...พี่คะ"หลินเนี่ยนดูแปลกใจเล็กน้อย "ฉัน ฉันตอนนี้กำลังยุ่งมาก"น้ำเสียงฉันเลยเย็นชาขึ้นเล็กน้อย "งั้นให้ฉันขึ้นไปหาไหม?""เออ..งั้นฉันลงไปหาดีกว่าค่ะ"เดิมทีในใจของฉันยังก็แอบหวังอยู่ว่าบางทีอาจไม่ใช่เธอ อาจเพราะมีบางจุดที่ฉันประมาทเลินเล่อแต่เธอดูมีพิรุธชัดเจนเกินไปพอฉันไปถึง เธอก็รอฉันอยู่ตรงที่จอดรถที่ฉันมักจอด หน้าซีดเล็กน้อยหลังจากฉันลงจากรถก็ถามเข้าประเด็นทันที "ทำไมถึงทำ

ฉันอดไม่ได้ที่จะมองเขาอย่างตกใจ จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินเข้าไป ฉันพูดอย่างไม่ได้หยิ่งยโสแต่ก็ไม่ได้ถ่อมตน "นักออกแบบทุกท่าน อรุณสวัสดิ์ ดิฉันหร่วนหนานจือ ที่มาในวันนี้ก็เพื่อต้องการอธิบายเรื่องนี้ให้ทุกคนกระจ่างและเข้าใจตรงกัน"ฟู่จินอันก็พูดแทรกขึ้นมาทันที "คุณต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองไม่ใช่หรอ เริ่มเลยสิ?"เธอมั่นใจมากถ้าฉันไม่ได้มีนิสัยชอบเตรียมแผนสำรองไว้ ฉันคงอาจต้องเล่นไปตามเกมของเธอและหมดสิทธิจะแก้ตัว"งั้นขอเชิญทุกคนฟังคลิปเสียง"ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาและเปิดคลิปเสียงสนทนากับหลินเนี่ยนทันใดนั้นทุกคนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ฟู่จินอันเหมือนจะคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว เธอพูดอย่างใจเย็น "คลิปเสียงนี้พิสูจน์อะไรได้? หลินเนี่ยนคงเป็นผู้ช่วยของเธอใช่ไหม? ใครจะไปรู้ว่าพวกเธออาจจะแต่งเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมดก็ได้?""คุณพูดมีเหตุผล"ฉันพยักหน้าอย่างเป็นธรรมชาติ ฉันเลยหยิบงานออกแบบต้นฉบับมาจากกระเป๋าของตัวเอง "ทุกท่านลองดู นี่คืองานออกแบบต้นฉบับของฉัน สามารถมองเห็นได้ชัดตรงจุดที่มีการแก้ไข งานออกแบบที่ฟู่จินอันส่งไป เป็นต้นฉบับรองสุดท้ายของฉัน ไม่ใช่ฉบับเสร็จสมบูรณ์"อันที่จริงฟู่