All Chapters of ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว: Chapter 111 - Chapter 120

208 Chapters

บทที่ 111

พอนึกได้ว่าคุณป้าคงไม่ได้มีชีวิตสบายนักในบ้านหลังนี้ จนฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า "คุณป้า..."คุณป้าลูบหัวของฉัน "ยัยเด็กโง่ ทำไมถึงหย่าล่ะ?""หนู..."คุณป้ากับพ่อของฉัน ดวงตาคล้ายกันมาก ทุกครั้งที่เห็นคุณป้าฉันรู้สึกสนิทสนมมากพอคุณป้าถามแบบนี้ ทำฉันอดกลั้นไว้ไม่อยู่ ฉันสวมกอดคุณป้าและร้องไห้ออกมา "หนู หนูเสียลูกไปแล้ว คุณป้า เขาโตจนมีมือมีเท้าออกมาแล้ว...แต่หนูกลับปกป้องเขาไว้ไม่ได้ หนูปกป้องเขาไว้ไม่ได้!"คุณป้าตบหลังของฉันเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ลูบหลัง "ยัยเด็กโง่ คนเราเวลามีลูก มันขึ้นอยู่กับดวงโชคชะตา โทษหลานไม่ได้หรอก ก็แค่ครั้งนี้ดวงคลาดกันนิดเดียวก็เท่านั้น""หนูเอง...หวังให้เขามาเกิดแท้ๆ"หวังว่าตัวเองจะสามารถมีครอบครัวที่แท้จริงฉันโอบกอดในอ้อมแขนของคุณป้า ไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้นานแค่ไหนถึงจะ ฉันสะอึกสะอื้นและค่อยๆ ตั้งสติขึ้นมาได้ คุณป้าปาดคราบน้ำตาให้กับฉัน "ถ้าหลานคิดดีแล้วว่าอยากจะหย่า งั้นก็หย่า ป้าสนับสนุนหลาน""ค่ะ..."ฉันกับป้าคุยกันอยู่นาน ฉันบังคับให้คุณป้ารับเงินสองแสนไปถึงค่อยกลับคุณป้าถึงจะบอกว่ามีเงินพอ แต่ก็ไม่ได้พอจริงๆอีกอย่างตอนนั้น หากท่านป้าไม่
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more

บทที่ 112

พอได้ยินประโยคนี้ ทันใดนั้นก็เอะใจขึ้นมาพวกเขาทะเลาะกันเพราะฉันหรอ?แววตาของลู่สือเยี่ยนหมองหม่นไปชั่วขณะ ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างได้ เขาเหม่อลอยเล็กน้อย ฟู่ฉีชวนอาศัยจังหวะพลิกตัวขึ้นมาและต่อยกลับไปเขาลากลู่สือเยี่ยนกดติดกำแพง แววตาราวกับมีพายุก่อตัวขึ้น สีหน้าเย็นเยือก "ลู่สือเยี่ยน มีแค่หร่วนหนานจือที่โง่พอจะคิดว่าแกคือผู้ชายที่น่าชื่นชม!""แล้วแกล่ะ แกคิดว่าแกดีมากรึไง?"ลู่สือเยี่ยนเงยหน้าขึ้นมอง แววตาหมองหม่นพร้อมกับยิ้มเย้ย "แกไม่รู้สึกละอายกับเธอเลยรึไง? เธอเองก็..."พอได้ยินฉันก็สะดุ้งขึ้นมาทั้งตัว ตอนฟู่ฉีชวนกำลังจะง้างหมัดต่อยใส่เขา ฉันก็พุ่งเข้าไปขวางตรงหน้าลู่สือเยี่ยน "รุ่นพี่! เลิกพูดเถอะ!"อีกนิดฟู่ฉีชวนก็จะชกโดนหน้าของฉัน หมัดเขาพุ่งไปกระแทกกำแพงเทน สีหน้าเย็นเยือกในทันที!รูม่านตาเขาหดเล็กลง ฉาบย้อมไปด้วยไฟความโกรธซึ่งเผาผลาญได้ทั้งฟ้าดิน เขาหัวเราะเยาะ "หร่วนหนานจือ คุณเป็นห่วงมันหรอ?"ฉันอยากจะอธิบายในทันที แต่พอลองคิดดู ก็รู้สึกว่าทำไมฉันต้องอธิบายด้วยสิ่งที่เขาทำทั้งหมด เขาเคยอธิบายให้ฉันฟังเมื่อไหร่กัน ฟู่จินอันพอโทรหาปุ๊บเขาก็ไปถึงปั๊บ เข้าข้างเธออย
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more

บทที่ 113

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนเย็นชาเด็ดขาด ก็แค่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะมาใช้ไม้นี้กับฉันความรู้สึกระคายเคืองพรั่งพรูขึ้นมาถึงจมูก ฉันเบือนหน้าหนีไป พยายามกลั้นความน้อยใจในแววตาไม่ให้แสดงออกมา พอนึกถึงอาการของคุณป้า ฉันอดกลั้นและจำยอมในที่สุด แต่ละคำและประโยคล้วนขมขื่น"ประธานฟู่ คนในครอบครัวฉันป่วย ต้องการให้พักห้องผู้ป่วย VIP คุณช่วยจัดการให้ฉันหน่อยได้ไหม?"สีหน้าของเขาแน่นิ่งไป มือสั่นเบาๆ พร้อมกับเสียงแหบพร่า "คุณเรียกผมว่าอะไร?"ฉันกำมือแน่น "ประธานฟู่ ไม่ใช่หรอคะ?"คำเรียกนี้ราวกับปั่นประสาทเขา เขากัดฟันจนกรามแน่นพร้อมกับเอ่ยออกมาสองพยางค์อย่างเย็นชา "ไม่ได้""หนานจือ..."ฟู่จินอันค่อยๆ จิบดื่มน้ำอุ่น อธิบายด้วยสีหน้าใสซื่อ "ขอโทษนะ โรงพยาบาลเซิ่งซินมีห้องผู้ป่วย VIP แค่สามห้อง แม่ฉันพักห้องนึงแล้ว ส่วนฉันตอนนี้ต้องอยู่ไฟ ถ้าไปอยู่ห้องอื่นอาชวนก็คงไม่สบายใจ เลยบังคับให้ฉันอยู่ห้องนี้ ส่วนห้องสุดท้าย เพื่อนฉันขอให้ฉันช่วยจองไว้ให้ พรุ่งนี้ก็จะเข้ามาแอดมิทแล้ว...""เธออย่าโกรธไปเลย ถ้าเธอบอกเร็วกว่านี้หน่อย คงจะมีห้องให้เธอ""ถึงอย่างไรก็เป็นถึงคุณนายฟู่ ยังไงก็ต้องสำรองห้องให
last updateLast Updated : 2024-11-30
Read more

บทที่ 114

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันแข็งขืนยืนกรานต้องการบางอย่างต่อหน้าของฟู่ฉีชวนแววตาของเขาดูประหลาดใจ เขาเหลือบกันมามองฉัน น้ำเสียงที่พูดออกมาเย็นชามากขึ้น "รอไม่ได้ก็ต้องรอ!""ได้"ฉันพยักหน้าพร้อมกับพูดอย่างไม่แยแส "งั้นฉันจะให้ทุกคนได้รู้ว่าในตระกูลฟู่มันเน่าเฟะแค่ไหน เน่าเฟะถึงขั้นเมียน้อยสามารถเหยียบหัวเมียหลวงได้! มาดูกันว่าคุณจะทำให้ท่านปู่ที่เพิ่งจากไปผิดหวังได้แค่ไหน!"พออ้างถึงคุณปู่ เขาก็แน่นิ่งไปราวกับว่ากว่าเขาจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว สิ่งที่คุณปู่ขัดใจมากที่สุดตอนยังมีชีวิตก็คือความสัมพันธ์ของเขากับฟู่จินอันที่ไม่ชัดเจน!ไม่ทราบแน่ชัดเหมือนกันว่าเขานึกถึงคุณปู่หรือว่ากลัวฟู่จินอันเสียชื่อเสียงจนในตอนท้าย ฟู่ฉีชวนก็กลืนน้ำลาย พยายามสงบอารมณ์และเหลือบกันไปมองฟู่จินอันพร้อมกับพูดอย่างเย็นชา "ให้เพื่อนของคุณอยู่ห้องปกติ ตกลงตามนี้!"ฟู่จินอันกลับไม่ยอม "อาชวน..."ฟู่ฉีชวนปวดหัวจนตะคอกออกมา "พอสักที เลิกโวยวายไร้เหตุผลได้แล้ว!"อ้อที่แท้ เขาก็รู้ว่าฟู่จินอันเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลฉันไม่อยากคิดอะไรมาก คิดมากไปก็มีแต่ทำให้ตัวเองลำบาก ฉันกล่าวอย่างเรียบเฉย "ขอบคุณรองประธานฟู่ เดี๋ย
last updateLast Updated : 2024-11-30
Read more

บทที่ 115

กว่าจะได้หยุดเสาร์อาทิตย์ พอกลับมาจากทำงานพิเศษ สิ่งที่ต้องทำอย่างแรกคือซักผ้าและถูพื้นเพื่อแลกมากับสีหน้าที่ดีของพวกเขาถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้ายืนกรานให้อยู่ ฉันคงถูกสองพ่อลูกไล่ออกจากบ้านไปนานแล้วถ้าพูดถึงบุญคุณ ฉันก็สามารถพูดได้อย่างไม่ละอายว่าฉันเองจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ติดค้างอะไรตระกูลหลินเลยตอนนี้ฉันก็แค่ทิ้งคุณป้าไปไม่ได้ก็เท่านั้นเขายังมีหน้ามาพูดกับฉันว่าที่ฉันแต่งงานกับฟู่ฉีชวนได้ก็เพราะตระกูลหลินด้วยส่วนหนึ่งฉันหันไปมองหลินเฟิงพร้อมกับยิ้มมุมปาก "เธอเรียนออกแบบก็เพราะฉัน?"หลินเฟิงกล่าว "ใช่ครับ ตอนช่วงเทศกาลพี่ซื้อของขวัญแพงๆ ขนาดนั้นได้ แล้วก็ยังจ่ายค่าเลี้ยงดูให้กับครอบครัวเราได้อีก ทำให้ผมคิดว่าอาชีพออกแบบหางานได้มาก ไม่งั้นผมคงไม่เลือกคณะเส็งเคร็งนี่หรอก""...เธอจบมหาลัยไหนมา?""วิทยาลัยเจียงเฉิง"วิทยาลัยเทคนิคอาชีพเจียงเฉิง"..."ฉันเห็นรอยยิ้มและสีหน้าของเขาเหมือนถอดพิมพ์หลินกั๋วอัน ฉันอดพูดไม่ได้ "งั้นเธอคงเข้าแซ่ฟู่กรุ๊ปไม่ได้ แซ่ฟู่กรุ๊ปไม่รับคนที่ไม่ได้จบจากมหาลัยชั้นนำ""ถ้าผมสมัครเข้าเองได้ ผมจะมาหาพี่ทำไม..."หลินเฟิงเป็นหนุ่มไฟแรง เถียงกับฉันจนคอเป
last updateLast Updated : 2024-11-30
Read more

บทที่ 116

ฟู่ฉีชวน!ดวงตาสีอำพันของลู่สือเยี่ยนมองสบเข้ากับสายตาของเขาโดยตรง คนหนึ่งอ่อนโยนนุ่มนวลราวกับหยก อีกคนเคร่งขึมเย็นยาทันใดนั้นทำให้ฉันรู้สึกตึงเครียดราวกับว่าพวกเขาไม่ใช่เพื่อนที่โตมาด้วยกัน แต่คือคนทั้งสองที่ยืนเผชิญหน้ากันพอฉันไตร่ตรองดูก็พบว่าหลังจากลู่สือเยี่ยนกลับมาจากต่างประเทศ ฟู่ฉีชวนกับเขาก็ดูต่างไปจากสมัยในรั้วมหาลัยฟู่ฉีชวนเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฉันกับลู่สือเยี่ยน ส่วนเหตุผลของลู่สือเยี่ยนล่ะ คืออะไรเพียงแต่ นี่คงเป็นเรื่องระหว่างพวกเขา คงไม่เหมาะถ้าฉันละลาบละล้วงขาสูงเรียวของฟู่ฉีชวนเดินเข้ามา ฉันรู้สึกกดดันถึงขีดสุด เขาเหลือบมองเสื้อที่คลุมบนตัวของฉันและกล่าวอย่างถากถาง "สนิทกันขนาดนี้เลยหรอ?""เทียบพวกคุณไม่ได้หรอก"ฉันพูดอย่างเย็นชาโดยแทบไม่ต้องคิดตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวานจนถึงตอนนี้ ทุกประโยคที่เขาพูด ทุกสิ่งที่เขาทำ ทุกสิ่งล้วนเป็นการบั่นทอนความสัมพันธ์อันน้อยนิดที่เหลืออยู่ระหว่างเราสมองฉันคิดทบทวนนับครั้งไม่ถ้วน ตอนนั้นถ้าเขาเข้ามาคว้าฉันไว้ ฉันคงอาจจะไม่ต้องเสียลูกไปแต่เขากลับไม่ทำ แม้ว่าจะห่างกันเพียงแค่เอื้อมมือ เรื่องจนถึงตอนนี้ ถ้า
last updateLast Updated : 2024-11-30
Read more

บทที่ 117

"ขอโทษที ผมเองก็ทราบมาโดยไม่ได้ตั้งใจ"เขาขอโทษอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็อธิบายเหตุผลสาเหตุคือเจียงไหลโพสต์ว่าฉันเกิดอุบัติเหตุรถชนเข้าจนแอดมิทอยู่โรงพยาบาล เขาถามเลขห้องพักผู้ป่วย เตรียมจะมาเยี่ยมคืนนี้แต่วันนี้พอมาถึงโรงพยาบาล เขาก็บังเอิญได้ยินพยาบาลคุยกัน นอกจากบาดเจ็บทั้งตัวยังต้องมาแท้งลูกอีก ไม่คิดว่าจะออกจากโรงพยาบาลในวันนั้นฉันเม้มริมฝีปากเบาๆ "งั้นคุณกับเขาชกต่อยกัน...""ก็แค่โมโหหัวเสีย"ลู่สือเยี่ยนขับพาฉันไปส่งอย่างสบายอารมณ์ เขาหันมามองฉันด้วยแววตาอันอ่อนโยน "คุณล่ะ สองวันนี้สบายดีไหม?""จะว่ายังไงดี"ฉันพรุบสายตาลงพร้อมกับจู่ๆ ก็หลุดปากพูดออกไป "เมื่อก่อนตอนที่ชอบเขา ฉันหวังว่าชีวิตแต่งงานจะสมบูรณ์ ต่อมาพอตั้งท้อง วันๆ ก็เอาแต่เฝ้ารอให้ลูกมาเกิดบนโลกไวๆ เพื่อจะได้เป็นสายใยและครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวของฉัน แต่ตอนนี้..."ฉันยิ้มอย่างขมขื่น "ไม่รู้ว่าจะยังมีอะไรมีค่าพอจะให้ฉันได้ระลึกถึงอีก"ทุกอย่างล้วนไร้ความหมายมือขวาของฉันกุมไปที่ท้องน้อย ในอนาคตอันใกล้ ตรงนี้จะไม่มีเจ้าตัวน้อยเรียกฉันว่า "แม่" ด้วยเสียงอ้อแอ้อีกแล้วลู่สือเยี่ยนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที เขาจอดร
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

บทที่ 118

"อืม...ฉันรู้แล้ว!"ดวงตาฉันร้อนผ่าว พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นดาวดวงหนึ่งสว่างมาก รู้สึกราวกับสามารถหลุดออกมาจากความรู้สึกที่แตกสลายได้ทุกเมื่อในทันทีลู่สือเยี่ยนหยิบทิชชู่ออกมาให้ฉัน "ร้องเลย ร้องวันนี้ให้จบ แล้วอย่าร้องไห้อีก เวลาแบบนี้ร้องไห้บ่อยจะมีผลต่อดวงตา"เขาไม่ได้ให้ฉันอยู่บนภูเขานานนักและพาฉันมาส่งที่เขตเมืองหลังจากฉันลังเลอยู่พักก็ลองหยั่งเชิงถาม "รุ่นพี่ ผู้หญิงที่พี่ชอบมาหลายปี คงจะเป็นผู้หญิงที่ดีมากๆ เลยใช่ไหม?""ครับ"เขาพยักหน้าอย่างไม่ลังเลและดวงตาอันอ่อนโยน "เธอก็คือเด็กผู้หญิงที่ผมเพิ่งเล่าให้คุณฟังไป"ฉันอดตกใจไม่ได้ "ถ้างั้น...ก็หลายปีแล้ว""ครับ 20 ปีได้แล้ว"เขาพูดออกมาตรงๆแม้จะพูดอย่างจริงใจ ทว่าเป็นความชอบที่หยั่งรากลึกจนถอนไม่ขึ้นฉันส่งเสียงอุทานและไม่ได้พูดอะไรอีก พอใกล้ถึงชั้นล่างของคอนโดเจียงไหล ฉันก็พูดขอบคุณกับเขาเบาๆ "วันนี้ขอบคุณมาก"อันที่จริง ตอนหัวค่ำที่เขาถามฉันว่าป่วยรึเปล่า ฉันลังเลอยู่พักหนึ่งแต่ตอนนี้ ฉันอารมณ์ดีขึ้นมากแล้วเขาเลิกคิ้ว "สัญญาอะไรกับผมไว้ จำได้ไหม?""เรื่องอื่นอาจไม่ต้องขอบคุณ แต่เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณจริงๆ""
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

บทที่ 119

ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นและก็ไม่อยากให้เขาขึ้นมารบกวนเจียงไหลด้วย เลยได้แต่รับปาก "รู้แล้ว"ก่อนลงมา เจียงไหลกับลู่สือเยี่ยนทำเหมือนกันเลย เธอเอาเสื้อโค้ทมาคลุมให้กับฉัน แล้วก็ยังเอาหมวกมาสวมบนหัวให้ฉัน"อย่าหาว่าฉันโอเวอร์"เจียงไหลจิ้มหัวฉันเบาๆ "ในเน็ทบอกช่วงนี้ลมหนาวกำลังพัดผ่าน เดี๋ยวจะปวดหัว""อืมๆๆ เธอดีกับฉันที่สุดเลย"เธอหวังดีกับฉัน ฉันหลังจากรับพูดหับเธอก็เปลี่ยนรองเท้าและเดินลงมาจากตึกพอเห็นฉันเดินออกมาจากตึกคอนโด แววตาของฟู่ฉีชวนก็ลึกล้ำ "ทำไมสวมเยอะขนาดนี้ ไม่สบายหรอ?""เป็นห่วงฉันแล้วหรอ ?"ฉันพบว่าไม่สามารถจะพูดกับเขาดีๆ ได้อีกแล้วต่อให้เขาจะเป็นห่วงฉันจริงๆ ต่อให้เขาไม่รู้ว่าฉันท้อง เมื่อวานก็ควรถามสักหน่อยว่าฉันเป็นไงบ้างไม่ว่าจะรุนแรงหรือเล็กน้อย แต่ฉันก็ถูกรถชนมาฟู่ฉีชวน "เธอต้องพูดจาแดกดันแบบนี้ด้วยหรอ?"ฉันไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เลยพูดเข้าประเด็น "เรียกฉันลงมามีธุระอะไร?"ดึกดื่นขนาดนี้ ฉันไม่ได้มีอารมณ์มาถกเถียงเรื่องไร้สาระกับเขาเขาขมวดคิ้ว "ทำไมคุณไม่รอผม?""..."สายตาเย็นชาของฉันมองสบสายตาเขา "ทำไมฉันต้องรอคุณด้วย?"ส่วนฉันก็รู้สึ
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more

บทที่ 120

ฉันเกือบจะพูดประโยคนี้ออกมา แต่ว่าฉันฝืนที่จะไม่พูดพูดออกมาก็ไม่มีประโยชน์ฉันเผยอยิ้มมุมปาก "คุณช่างจิตใจสูงส่งเหมือนกับเหลยเฟิงตอนมีชีวิตอยู่เลย เดือนหน้าฉันขอไหว้วานคุณช่วยฉันสักเรื่องได้ไหม?""ว่ามาสิ"ฉันกล่าวอย่างเรียบเฉย "ไปเอาใบสำคัญหย่ากับฉันที"แรงที่จับข้อมือของฉันแน่นเหมือนกับโซ่กุญแจมือ ฉันสามารถรับรู้ได้ถึงแรงสั่นตรงปลายนิ้วของเขา จากนั้นก็ยังคงดึงดันโดยไม่พูดอะไรผ่านไปนาน ประตูลิฟต์ได้เปิดออก คู่สามีภรรยาที่รักใครก็เดินสวนออกมาฟู่ฉีชวนเหม่อลอยไปเสี้ยววิ ฉันอาศัยจังหวะดึงข้อมือออกและเดินเข้าไปในลิฟต์ฉันกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ ขณะประตูลิฟต์กำลังปิด ฉันก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยมีมาก่อนการแยกทางคือตัวเลือกที่ดีที่สุดคงต้องแยกทาง……คืนนั้น ไม่รู้ว่าเพราะข้อสรุปของเรื่องเดินมาถึงจุดสิ้นสุด หรือว่าเพราะฉันเหนื่อยเกินไป ฉันหลับไปจนถึงเก้าโมงกว่าขนาดตอนเจียงไหลไปทำงาน ฉันก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่นภายในหม้อหุงข้าว เป็นโจ๊กหมูไข่เยี่ยวม้าที่เจียงไหลตั้งเวลาทำอาหารเอาไว้ฉันทานไปสองชาม ไม่รู้ว่าความอยากอาหารของตัวเองดีขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทันใดนั้นก็ฉุกคิดได้ จริงสิ
last updateLast Updated : 2024-12-01
Read more
PREV
1
...
1011121314
...
21
DMCA.com Protection Status