Semua Bab ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว: Bab 141 - Bab 150

208 Bab

บทที่ 141

พนักงานเติมสต็อกคนหนึ่งผลักรถสินค้าผ่านมา ขัดจังหวะพูด "โทษนะครับ ขอผ่านไปหน่อย"ฉันคว้าเจียงไหลให้หลีกถอยหลังและถาม "เมื่อกี้เธอพูดอะไร?""หล่อนคงไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพ่อสามีเธอใช่ไหมล่ะ?"เจียงไหลทำสีหน้าสนอกสนใจฉันขมวดคิ้ว "ไม่ขนาดนั้นหรอก...หล่อนอายุมากกว่าฟู่ฉีชวนตั้งสองปี"ถ้าจะนอกใจ มันก็ไม่ควรจะเร็วขนาดนั้น?"จะไม่ใช่ได้ยังไง?"เจียงไหลไม่ได้คิดเช่นนั้นและพูดซุบซิบนินทาพวกคนรวยอย่างตื่นเต้น "ตระกูลเศรษฐีของพวกเขามั่วเละเทะกันจะตาย ในบ้านมีเมียคนนึงแล้ว ข้างนอกก็ยังมีบ้านเล็กบ้านน้อย พวกเขาก็ทำกันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่รึไง?""แต่ว่า..."ฉันกลับรู้สึกว่าไม่ถูก "ถ้าหากฟู่จินอันคือลูกสาวแท้ๆของเขา ท่านปู่เกลียดฟู่จินอันขนาดนั้น เขาทำไมไม่ไปบอกคุณปู่?"กับหลานสาวแท้ๆ ของตัวเอง แน่นอนว่าต้องปฏิบัติต่างออกไปเจียงไหลไหลพอได้ยินก็เห็นด้วยและพูดอย่างไม่เข้าใจ "เธอพูดก็ถูก? ถ้าฟู่จินอันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขา เขาจะให้ฟู่ฉีชวนกับฟู่จินอันคบกันโดยยืนมองเฉยๆ เนี่ยนะ แบบนั้นมันผิดประเวณีไม่ใช่หรือไง?"ฉันพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีก เจียงไหลทันใดนั้นก็พูดขึ้นมา "ไม่สิ ยังไงก็แปลก คิดยังไ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya

บทที่ 142

"..."เจียงไหลหันควับมามองตาฉัน เธอส่งสายตาเป็นนัยน์จนแทบจะถลนออกมาฉันแปลกใจเล็กน้อย แต่พอเห็นท่าทีอันเฉยเมยราวกับลมสงบของลู่สือเยี่ยน ฉันรู้สึกว่าเขาคงไม่ได้หมายถึงอย่างที่เจียงไหลเข้าใจอีกอย่าง ลู่สือเยี่ยนมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ชอบมาตั้ง 20 ปี เขาจะมารู้สึกอะไรกับคนที่เพิ่งหย่าอย่างฉันลู่สือเยี่ยนรินน้ำข้าวโพดให้ฉัน "ยังไม่ต้องรีบตอบ คุณเอาไปคิดก่อน""ค่ะ"ในใจของฉันยังรู้สึกเต้นไม่เป็นส่ำถึงอย่างไรก็เป็นแบรนด์ที่ฉันใฝ่ฝันมาตลอดหลายปี จู่ๆ ก็ได้มาง่ายๆ เหมือนกับฝันไปเลยพอทานข้าวเสร็จ เจียงไหลก็อ้างว่าต้องไปปาร์ตี้ต่อ เธอเลยรบกวนลู่สือเยี่ยนให้ไปส่งฉันพอขึ้นรถ ฉันก็พูดอย่างเกรงใจ "รบกวนคุณแย่เลย""ไม่รบกวนครับ ผมกินของคนอื่นปากจะอ่อน เอาของคนอื่นมือจะสั้น" (กินของคนอื่นปากจะอ่อน เอาของคนอื่นมือจะสั้น หมายถึง ใจอ่อนเพราะติดค้างบุญคุณ)ลู่สือเยี่ยนยิ้มกรุ้มกริ่มฉันหัวเราะเบาๆ "คุณไม่ยอมให้ฉันออกเงินเลี้ยงด้วยซ้ำ ขอบคุณ..."ตอนระหว่างทานอาหาร เขาก็อ้างว่าจะไปรับโทรศัพท์ ที่แท้ไปจ่ายเงินค่าอาหารมือขาวเย็นจับพวกมาลัยด้วยนิ้วเรียวยาว ดูมีความสง่ามาตั้งแต่กำเนิด สายตาเหลือ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya

บทที่ 143

ฉันนิ่งไปครู่หนึ่ง มองลงไปในถุงกระดาษ ข้างในเป็นกล่องกำมะหยี่ประณีตสองกล่องด้านในเป็นจี้หยกที่คุณปู่เตรียมมอบไว้ให้กับลูกของฉันในใจของฉันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาทีละน้อยพร้อมกับพูดอย่างเย็นชา "คุณปู่เตรียมไว้ให้กับลูก ในเมื่อลูกไม่อยู่แล้ว ฉันควรจะคืนให้คุณ"เขาเหลือบมองฉัน "คุณปู่ยกให้คุณ ถ้าคุณจะคืน ก็ไปคืนให้กับคุณปู่เองเถอะ""..."ฉันพบว่าเขาเป็นคนที่ถ้าไม่พูดด้วยเหตุผล เขาก็จะไม่ฟังเลยฉันเม้มริมฝีปาก "ฟู่ฉีชวน อย่างอื่นฉันรับไว้ได้ แต่ของสิ่งนี้มูลค่ามากเกินไป"เขาพูดออกมาโดยไม่ไตร่ตรอง "ผมให้คุณ ไม่ได้ให้คนอื่นคนไกล"ฉันกำมือแน่นอย่างอดไม่ได้ พยายามอดกลั้นความรู้สึกแปลกในใจ พยายามตั้งสติ "ระหว่างเราขาดแค่ใบสำคัญหย่าแค่ใบเดียว เราควรขีดเส้นแบ่งให้ชัดเจนไว้จะดีกว่า""ขีดเส้นแบ่ง?"หางตาเย็นชาของฟู่ฉีชวนกระตุกเล็กน้อย เขามองฉันอย่างสงบอารมณ์ฉันรู้สึกตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผล "ใช่""เอาอะไรมาขีดเส้นแบ่ง?"เขาเอนตัวลงบนโซฟา ร่างสูงโปร่งค่อยๆ พูดอย่างไม่สนใจ "คุณกับผมแต่งงานกันมาสามปี เห็นเรือนร่างผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ได้เสียกับผมมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ใครจะไปรู้ว่าคุณแอบถ่าย
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya

บทที่ 144

"ไม่ใช่หล่อน แล้วเป็นฉันรึไง?"ฉันมองสบตาเขาอย่างไม่หวั่นเกรง ถามชัดถ้อยชัดคำจะบอกว่าฉันถามไปโดยไม่คาดหวังก็ดูจะโกหกฉันอาจหลอกคนอื่นได้ แต่คงไม่อาจหลอกหัวใจตัวเองได้ ฉันยังปล่อยวางจากเขาไม่ได้แม้ฉันจะรู้แก่ใจดีทุกอย่าง ไม่ว่ายังไง ฉันกับเขาก็ไม่อาจไปกันต่อได้ ทว่าก็ยังจะหวังว่าหลายปีมานี้ เขาจะชอบฉันสักนิด ต่อให้เป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีสั้นๆ ก็ยังดีแปดปี ชีวิตคนเราตั้งแปดปีเลยนะดวงตาสีดำของเขาราวกับห้วงวังวน เหมือนกับจะดูดกลืนคนลงไป เสียงของเขาแฝงไปด้วยอำนาจลวงใจ "ถ้าหากผมบอกว่าใช่ เราจะไม่หย่ากันได้ไหม?"ฉันประหลาดใจ จนเวลาผ่านไปนาน ฉันรวบรวมสติมองไปที่เขาและส่ายหัว"ฟู่ฉีชวน หากคุณเคยชอบฉันจริงๆ มันก็แค่พิสูจน์ได้ว่า ฉันหลายปีมานี้ไม่ได้รักคุณแค่ข้างเดียว มันทำให้ฉันพอจะสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่นี่...ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะไปกันต่อได้""หลายปี?""ใช่ หลายปี"ฉันจู่ๆ ก็ยอมสารภาพความรู้สึกออกมา ไม่ปิดบังอีกต่อไปและยิ้มกล่าว "แปดปี ฟู่ฉีชวน ฉันชอบคุณตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว ชอบคุณมาแปดปีแล้ว"ฉันพูดออกมาทั้งหมด อาจเพราะไม่ต้องการรู้สึกเสียใจในภายหลังบอกเขาอย่างเปิดเผยว่าฉันเคยช
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-07
Baca selengkapnya

บทที่ 145

พอได้ยินประโยคนั้น ฉันเหม่อลอยไปพักหนึ่งคำถามนี้ นอกจากเจียงไหลที่เคยถามฉันแล้ว อันที่จริงฉันไม่เคยถามตัวเองอย่างจริงจังเลยเป็นไปได้หรอถ้าหากคนที่ช่วยฉันในวันนั้นเป็นผู้ชายอีกคน คนที่ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นเป็นผู้ชายอีกคนเช่นกันฉันจะชอบผู้ชายคนนั้นรึเปล่าหรือหากฉีชวนไม่เคยช่วยฉัน ฉันจะยังชอบเขาขนาดนี้รึเปล่า งั้นที่ฉันชอบเขามาตลอดหลายปี...มันคืออะไร...ฉันอารมณ์แปรปรวน ไม่กล้าจะคิดอะไรต่อ ฉันส่ายหัวเบาๆ "ฟู่ฉีชวน ฉันตอบคุณไม่ได้"ฟู่ฉีชวนซึ่งมักจะสุขุมมาตลอดกลับไม่อาจรักษาท่าทีสงบไว้ได้ สันกรามบนใบหน้าแน่นชัดขึ้นเรื่อยๆ เขาพ่นควันขมุกขมัวของบุหรี่ออกมาและพูด "...อืม""ฉันเคยชอบคุณเพราะว่าอะไรมันสำคัญด้วยหรอ?"ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเห็นเหมือนเขาดูผิดหวังมาถึงปลายทางจุดสิ้นสุดของความรักแล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องรื้อฟื้นเหตุผลอะไรตอนแรกเลยฟู่ฉีชวนเหลือบหลบสายตาฉัน ขยี้ก้นบุหรี่จนดับ เขาบ่ายเบี่ยงพูดเรื่องอื่น "เรื่องที่คุณขอ ผมให้สัญญา""อะไรนะ?"ฉันอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ได้สติกลับมา "เรื่องของฟู่จินอัน?"เขาพยักหน้า "ใช่""ฉันหวังว่าคุณจะทำได้เหมือนที่สัญญา ไม่ทำให้วิญญาณของ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-08
Baca selengkapnya

บทที่ 146

"เธอจะภูมิใจอะไรนักหนา?!"เธอโมโหหายใจเร็วจนอกกระเพื่อม แววตาของเธอแผ่รังสีโกรธเกรี้ยวอาฆาตร "หร่วนหนานจือ เธอบังคับฉันเองนะ เธอให้เขาไล่ฉันออกนอกประเทศใช่ไหม...รอตำแหน่งนายหญิงของตระกูลฟู่เป็นของฉันเมื่อไหร่ก่อนเถอะ ฉันจะไสหัวแกให้ออกไปจากเมืองเจียงเฉิง!""ไล่เธอออกนอกประเทศ?"ฉันคาดไม่ถึงคิดว่าฟู่ฉีชวนรับปากสัญญากับฉันแล้ว แต่เขาก็คงเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆ อย่างมากก็คงไม่แต่งงานกับเธอ ไม่คาดคิดว่าจะตัดขาดได้อย่างไร้เยื่อใยขนาดนี้"เลิกสะตอสักที! อาชวนดีกับเธอขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาจะตัดขาดกับฉันแบบนี้ได้ไง!""...""ฉันขอบอกเธอไว้ ฉันจะไม่บินออกนอกประเทศ เธอล้มเลิกความหวังซะเถอะ!""เธอไปบอกกับเขาสิ คนที่ไล่เธอออกนอกประเทศไม่ใช่ฉัน"พูดจบ ฉันขณะกำลังจะเทน้ำดื่ม ฉันก็ได้ยินฟู่จินอันพูดเย็นชาเสียงดัง"ฉันฆ่าลูกของแกตาย แกคงแค้นฉันมากล่ะสิ?"ทันใดนั้นฟู่จินอันก็หัวเราะขึ้นมา แววตาร้ายกาจหัวใจของฉันเหมือนถูกคนแทงอย่างแรง ฉันหันไปมองเธอ "ฟู่ฉีชวนเป็นคนบอกเธอหรอ?""ไม่ใช่ เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องบอกฉัน"หล่อนยิ้มเหมือนภาคภูมิใจ เดินกระแทกส้นสูงทีละก้าวเข้ามาฉัน "ฉันเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-08
Baca selengkapnya

บทที่ 147

ในแววตาของฟู่จินอันคือรอยยิ้มได้ใจ!ทันใดนั้นฉันก็เข้าใจจุดประสงค์ของเธอ ฉันไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยและค่อยๆชักมือกลับ ภายใต้สายตาตกตะลึงของฟู่ฉีชวน ฉันพูดอย่างเรียบเฉย "ตามที่คุณเห็น"ถึงยังไงก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาฟังคำอธิบายจากฉันอีกอย่าง เขาตอนนี้ยังได้เห็นเองกับตา ถ้าอธิบายมากไปก็มีแต่จะเข้าตัวเองเมื่อก่อนฉันกังวลเรื่องที่ไม่มีมูลว่าเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตรึเปล่า แต่ตอนนี้ ฉันไม่สนอะไรแล้วไม่มีอะไรเศร้ากว่าหัวใจที่ตายด้าน มันก็คงจะประมานนี้เขาจะมองฉันยังไง มันไม่สำคัญเลยสักนิดฟู่จินอันกุมบาดแผลของตัวเอง น้ำตานองเต็มหน้า "อาชวน ช่วยฉันด้วย...ฉันเจ็บเหลือเกิน! เธอบ้าไปแล้ว จู่ๆ ก็หยิบมีดมาแทงฉัน..."อายุ 30 กันแล้ว ยังจะแสร้งว่าตัวเองบริสุทธิ์เหมือนดอกบัวขาวฉันยิ้มหัวเราะ "ร้องอะไรนักหนา เป้าหมายของเธอไม่ใช่รึไง? บรรลุเป้าหมายแล้ว ต้องมีความสุขสิถึงจะถูก"ยั่วโมโหฉัน กะเวลาที่ฟู่ฉีชวนจะมาและบีบให้ฉันต้องลงมือขิงต้องแก่ถึงจะเผ็ดฟู่จินอันร้อนใจขึ้นมา ทันใดนั้นเธอก็ร้องไห้หนักมากกว่าเก่า "เธอพูดส่งเดชอะไร...ฉันก็แค่มาขอร้องเธอ อย่าให้อาชวนไล่ฉันออกนอก
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-08
Baca selengkapnya

บทที่ 148

"ฉินเจ๋อ?"เสียงของฟู่ฉีชวนเย็นเยือกจนน่ากลัว "ยืนเป็นสากกะเบือทำไม เอาเธอไปส่งโรงพยาบาล!"ฟู่จินอันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เธอยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ฉินเจ๋อก็ลากเธอเข้าไปในลิฟต์อย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง!เธอไม่ลืมจะจงใจแกล้งทำเลือดหยดลงพื้นฉันหันมองไปทางที่พวกเขาเดินออกไป ฉันจ้องมองเขม็งอย่างอดไม่ได้ ฉันยังคงหายใจแรงจนอกกระเพื่อม"หนานจือ เราไปล้างมือกันก่อนดีกว่า?"ราวกับว่าฟู่ฉีชวนกลัวจะทำฉันโมโห น้ำเสียงเลยนุ่มนวลเหมือนกับกำลังปลอบเด็กฉันมองเขาและถามอย่างช้าๆ "คุณไม่โทษฉันที่ทำร้ายเธอหรอ?"นี่ไม่ใช่นิสัยของฟู่ฉีชวนเขาควรจะต้องอ้างเหตุผลมาปกป้องฟู่จินอัน เข้าข้างฟู่จินอันถึงจะถูกสิเขาถอนหายใจและจูงฉันเดินมาที่ห้องน้ำและเปิดก็อกน้ำ เขาลองเช็คอุณหภูมิน้ำ จากนั้นก็ค่อยเอามือของฉันไปวางไว้ใต้ก็อก บีบเจลล้างมือใส่และล้างมือให้ฉันอย่างบรรจง"คุณตบเธอแบบนั้น มือคุณเองไม่เจ็บหรอ?"ฉันชะงักไปเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมาฉันก้มหน้าลงมองนิ้วงามเรียวยาวของเขาที่กำลังสัมผัสกับนิ้วของฉัน ฉันยิ้มให้กับตัวเองถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ฉันอาจจะใจอ่อน เมื่อก่อนขอแค่เขาทำดีกับฉันเล
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-08
Baca selengkapnya

บทที่ 149

ฟู่ฉีชวนราวกับจนปัญญา เขามองฉันและอธิบายอย่างนุ่มนวล "เธอตอนนั้นเองก็เสียลูกไปเหมือนกัน ต่อให้ไปขึ้นศาล ศาลก็คงไม่มีทางตัดสินอย่างที่คุณต้องการหรอก""หรอ..."ฉันพยักหน้าให้กับตัวเอง รู้สึกเหมือนเคว้งคว้างว่างเปล่า "งั้นจะบอกว่า ลูกของฉันต้องตายฟรี?"เขาเหมือนกลัวฉันจะหุนหันพลันแล่น เลยรีบปลอบฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ไม่ใช่แบบนั้น มันยังมีอีกหลายวิธี...""วิธีอะไร?"ฉันยิ้มมุมปาก "จะส่งเธอไปต่างประเทศ งั้นให้ฉันเลือกประเทศได้ใช่ไหม?""ได้"เขาถอนหายใจเบาๆ พยักหน้าโดยแทบไม่ต้องคิดฉันมองใบหน้าสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของเขาแลหัวเราะ "งั้นส่งเธอไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้วกันอย่างเช่นพม่า เวียดนาม ลาว...อ้อ แล้วก็แค่ส่งเธอ ห้ามให้เงินเธอใช้""หนานจือ...""ไม่ได้หรือไง?"ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นสีหน้าไม่อยากเชื่อของเขา แต่ฉันจะทำแบบนี้ฟู่จินอันจะต้องชดใช้ราคาที่เธอต้องจ่ายเขาขมวดคิ้ว "ประเทศแถวนั้นวุ่นวาย ตั้งแต่ยังเด็กเธอ..."เขาพูดได้แค่ครึ่งประโยค มือถือในกระเป๋าเสื้อสูทรก็ดัง เขาหยิบออกมาดู เป็นฉินเจ๋อโทรเข้ามาฉันเลยพูดแดกดันใส่เขา "รับสิ อาจช่วยชีวิตเอาไว้ไม่ทันเลยรีบเรียกคุณไปรั
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-09
Baca selengkapnya

บทที่ 150

ขณะฉันถามคำถามนี้ หัวใจของฉันก็รู้สึกเคว้งคว้างขึ้นมาเพราะฉันคิดมาตลอดว่าการตายของคุณปู่ย่อมเกี่ยวข้องกับฟู่จินอัน แต่ว่าก็ไม่มีหลักฐานโชคดีที่ลุงเฉิงตอบกลับมาในทันที "มีครับ ถึงลายนิ้วมือจะมีขนาดเล็ก แต่พอลองเทียบพิสูจร์แล้วก็เป็นของเธอจริงๆ""ที่แท้ก็เป็นเธอจริงๆ..."พอฉันได้คำตอบ ทว่ากลับไม่ได้รู้สึกดีใจ รู้สึกว่าไม่ควรเกิดกับคุณปู่เลย ถ้าหาก...ถ้าหากคุณปู่วันนั้นไม่ได้พบกับฟู่จินอัน ตอนนี้คงได้เห็นคุณปู่ก็คงจะกวักมือเรียกฉันอย่างใจดี เรียกฉันว่า 'ยัยหนู' อยู่ใช่ไหมลุงเฉิงโกรธมาก "คุณท่านถึงแม้จะไม่เคยยอมรับในตัวเธอเลย แต่คุณท่านก็ไม่เคยกลั่นแกล้งเธอ เธอทำไมถึงไม้ไส้ระกำทำแบบนี้""ใช่ค่ะ"ฉันคิดอยู่หลายรอบก็ยังไม่เข้าใจ "ลุงเฉิง ฉันยังมีจุดที่ไม่เข้าใจ วันนั้นที่คุณปู่ตบฟู่ฉีชวน เขาก็ไม่ได้โกรธถึงขั้นอาการกำเริบ แล้วเธอพูดอะไรกับคุณปู่ถึงทำให้คุณปู่อาการกำเริบจนองเอยแบบนี้ได้?"อย่างแรกคือยั่วโมโหคุณปู่จนอาการกำเริบ ต่อมาก็ห้ามไม่ให้คุณปู่ทานยาช่วยชีวิตฉุกเฉินเหมือนกับวันนี้ที่เธอกระตุ้นยั่วโมโหให้ฉันลงมือ จากนั้นก็ให้ฉันตกกลุมพรางลุงเฉิงเองก็ไม่เข้าใจ "ผมเองก็คิดไม่อ
last updateTerakhir Diperbarui : 2024-12-09
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
1314151617
...
21
DMCA.com Protection Status