บททั้งหมดของ โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ: บทที่ 21 - บทที่ 30

เว่ยเว่ยที่เธอพูดถึงชื่อเต็มคือหลินเว่ย เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอพวกเธอรู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย จนถึงตอนนี้ก็เกือบสิบปีแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา หลินเว่ยช่วยเธอมากมาย และเป็นแม่ทูนหัวลูกทั้งสองของเธอทันทีที่คุณยายเจียงได้ยินชื่อ เธอก็รู้สึกโล่งใจทันทีและไม่ถามอีกหลินเว่ยมีกุญแจบ้านของพวกเขา และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาให้เธอช่วยดูแลเด็กๆกู้หว่านฉิงเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาลทั้งคืน ในระหว่างนั้นคุณยายก็นอนหลับสบายดี สถานการณ์คงที่เพียงแต่กู้หว่านฉิงกังวลว่าคุณยายอาจจะเกิดเรื่อง ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน คอยสังเกตคุณยายตลอดเวลาเช้าวันรุ่งขึ้น หมอผู้ตรวจห้องก็เข้ามาทำการตรวจต่างๆให้คุณยายเจียงหลังจากยุ่งอยู่ครู่หนึ่ง โชคดีที่ผลการตรวจทุกอย่างปกติ และค่าต่างๆ ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดี หมอจึงแนะนำให้เธอกลับบ้านได้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาใหญ่อะไร พวกเธอต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกกู้หว่านฉิงเก็บของอย่างง่ายๆ ทำเรื่องเสร็จ แล้วก็พาคุณยายกลับบ้านอย่างมีความสุขพวกเขาเพึ่งมาถึงปากทางเข้าโครงการ ข้างๆก็มีกลุ่มผู้สูงอายุและเพื่อนบ้านล้อมกันอยู่ พูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด กู้หว่านฉิงได้ยินเพียงค

กู้หว่านฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เองหลินเว่ยไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าของเธอ รีบอธิบายเรื่องเมื่อกี้:" หว่านฉิงเมื่อกี้ฉันกำลังเล่นกับเด็กๆอยู่ แล้วคนพวกนี้ก็เข้ามา ตกใจหมดเลย "เธอเข้าไปใกล้หูของกู้หว่านฉิงแล้วกระซิบว่า: "แกไม่ต้องกลัว ถ้าพวกเขากล้าทำอะไร เราก็โทรแจ้งตำรวจ"กู้เย่เฉินและกู้ซิงเฉินก็กุมมือของกู้หว่านฉิงไว้แน่น สีหน้าหนักแน่นราวกับจะให้กำลังใจเธอเธอรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ลูบหลังเด็กๆปลอบว่า: "หม่ามี๊ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว "แล้วก็บอกหลินเว่ยว่า："ไม่เป็นไร พวกเขาไม่ทำอะไรบ้าๆ หรอก"ขมวดคิ้ว เธอหันไปมองลี่โม่เจวี๋ยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง"พวกคุณจะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้า ดูสภาพพวกคุณสิ ทำครอบครัวฉันตกใจหมดเลย"เซียงหนานพูดอย่างอึกอักเล็กน้อย: "ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวของคุณหนูกู้ตกใจนะครับ เราไม่ได้ตั้งใจ วันนี้สถานการณ์เร่งด่วนจริงๆ เราถึงแวะมากะทันหัน"หลินเว่ยมองดูสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของสถานการณ์ด้วยความตกตะลึง นิ่งงันอยู่กับที่"เกิดอะไรขึ้นนี่?"เธอสะกิดเพื่อนสนิทของเธอ"ไม่เป็นไร พวกเขามาหาฉัน ไม่ได้มีเจตนาร้าย คุ

เซียงหนานที่สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอก็ประหลาดใจเล็กน้อยถ้าเป็นคนอื่น พอรู้ว่าคุณชายของเขามีสถานะสูงส่งขนาดนี้ คงรีบมาประจบประแจงตั้งนานแล้วแต่คุณหนูกู้ดูเหมือนจะประหลาดใจ แต่ไม่มาก แถมดึงสติได้อย่างรวดเร็วเขารู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอไม่รู้เหรอว่าสถานะนี้หมายถึงอะไร?จะว่างงก็งงอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากโอ้อวดอะไรกับคนอื่นเขาอยู่วงการธุรกิจมานาน เขารู้ดีว่าเป็นคนนั้นต้องรู้จักถ่อมตัวตอนนี้กู้หว่านฉิงฝังเข็มเรียบร้อยแล้วเธอมองดูอย่างละเอียดครู่หนึ่ง เพื่อให้แน่ใจว่าเข็มทุกเล่มมีแรงเหมาะสมถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืน"ฝังเสร็จแล้ว อย่าไปยุ่งกับเข็มที่หลังเขานะ ครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ฉันจะมาถอดเข็มออกค่ะ"กู้หว่านฉิงยิ้มอย่างสง่างามและมีมารยาท ก่อนจะพูดกับเซียงหนานจากนั้นเธอก็สั่งเด็กสองคนว่า " ซิงเฉินตามหม่ามี๊ไปปรุงยา เย่เฉินอยู่ที่นี่คอยดูเวลาแล้วเรียกหม่ามี๊นะ"เด็กสองคนพยักหน้าอย่างเชื่อฟังเธอจับมือเล็กๆ ของกู้ซิงเฉินและออกจากห้องนอน กู้เย่เฉินมองตามพวกเธอจากไป จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องโถงตอนที่เขาเข้ามา มีนาฬิกาจับเวลาอยู่ในมือและของเล่นอีกชิ้นหนึ่งกู้เย่เฉ

เซียงหนานแทบสำลักเป็นเลือดออกมา เธอนี่ขูดเลือดขูดเนื้อชัดๆแค่ยาสองห่อเอง สองแสนห้าเลยเหรอ? แพงเกินไปแล้ว!"มีสมุนไพรจีนราคาสองแสนห้าที่ไหน อีกอย่างไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้วว่าจะใช้เป็นค่าชดเชยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำไมยังให้เราโอนเงินอีกล่ะ?"เซียงหนานขมวดคิ้วมองเธอ มันเกินไปแล้วนะเขาสงสัยว่าเธอเห็นคุณชายลี่รวยหรือเปล่าเลยเริ่มคิดที่จะเอาเงินจากพวกเขากู้หว่านฉิงอธิบายเหตุผลอย่างไม่พอใจนัก："สมุนไพรธรรมดาน่ะราคาไม่แพง แต่ที่นี่มีสมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีมูลค่าสูง ในมือฉันมีแค่สามต้น มันไม่มีขายตามท้องตลาดนะ! สมุนไพรนี้เป็นส่วนประกอบหลักในการรักษาอาการป่วยของคุณชายบ้านคุณ "ยาที่เธอปลูกอยู่นี่ก็ไม่ใช่ว่าจะถูกๆแม้แต่ค้าขายกับผู้อาวุโสฮั่วก็ยังเป็นราคานี้เลยเธอซื่อสัตย์สุจริตแต่กลับถูกสงสัยนึกถึงผลการเจรจาครั้งก่อน เธอเสริมว่า: "เงินจากอุบัติเหตุทางรถยนต์นั่นเป็นค่ารักษาพยาบาลแต่ค่ายาแยกต่างหาก เราตกลงกันตั้งแต่แรกแล้ว "เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว เรื่องค่ารักษาพยาบาลตอนนั้นพวกเขาเองก็ไม่ได้คัดค้านเซียงหนานโกรธจัดทันที เขาเกือบหลุดปากว่า "คุณนี่กำลังใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้

มุมปากของกู้จิ้งหรงยกยิ้มขึ้น แผนที่วางไว้สำเร็จเขาเริ่มพูดอย่างไม่ร้อนรนอะไร: "แม่แกเสียไปแล้ว สร้อยคอเส้นหนึ่งของเธอยังอยู่ที่ฉันนี่ เป็นสินเดิมแม่แกตอนนั้น"กู้หว่านฉิงรู้สึกสงสัยในใจเขาจู่ๆ มาให้เธอกลับไป แน่นอนว่ามีบางอย่างผิดปกติสร้อยเส้นนี้เขาเอาขึ้นมาหลอกเธอหรือเปล่า?"ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย?"เธอขมวดคิ้วถาม และกำโทรศัพท์มือถือแน่น"ถ้าไม่เชื่อ แกไปถามยายแกก็ได้ ยายแกจะให้คำตอบกับแกเอง ฉันส่งบัตรเชิญไปให้แกทางไปรษณีย์แล้ว"กู้จิ้งหรงสีหน้าเหี้ยมโหด ดวงตาเปล่งประกายแห่งชัยชนะกู้หว่านฉิงวางสายโทรศัพท์แล้ววิ่งไปที่ห้องนอนของคุณยายเจียงคุณยายเจียงกำลังฮัมเพลงอยู่ ส่วนมือก็กำลังเย็บเสื้อผ้าที่ขาด"คุณยาย หนูอยากถามอะไรหน่อยค่ะ"กู้หว่านฉิงผลักประตูเข้าไปแล้วเข้าเรื่องทันทีคุณยายเจียงหยุดทุกอย่างในมือมามองเธอ: "หว่านฉิง ถามมาเลย"หว่านฉิงท่าทางจริงจังดูเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญมาก"กู้จิ้งหรงบอกว่า สินเดิมของแม่หนูเป็นสร้อยคอเส้นหนึ่งอยู่ที่เขา ให้หนูไปเอา มีสร้อยคอเส้นนี้จริงไหมคะ?"คุณยายเจียงพยักหน้า："มีสร้อยคอเส้นนั้นจริง คุณตาหนูให้ยายไว้ สมัยยายสาวๆ ต่อมาเม