บทที่ 24 ยิ่งรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ

กู้เย่เฉินและกู้ซิงเฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังกู้หว่านฉิง มองหน้ากันไปมา

พวกเขาไม่เข้าใจว่า ทำไมจู่ๆหม่ามี๊พวกเขาถึงรักษาลุงหน้าตาดีคนนี้

แม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่กล้ารบกวนเลยแค่มองดูอย่างเชื่อฟัง

"เหมียว~"

เสียงแมวร้องเบาๆ ลูกแมวสองตัวถูกขังอยู่นอกประตู

พวกเขามองตากัน ลูกแมวของพวกเขาเรียกหาพวกเขาแล้ว!

เด็กสองตัวเล็กย่องเบาๆ วิ่งไปเปิดประตู อุ้มกันมาคนละตัว แล้วกลับมาดูหม่ามี๊

กู้หว่านฉิงหยิบจับอย่างชำนาญ เธอฆ่าเชื้อเข็มเรียบร้อยแล้ว

"เริ่มกันเลย"

เธอพูดบอกก่อน มือไม้คล่องแคล่ว หนึ่งเข็มฝังลงบนแผ่นหลังของลี่โม่เจวี๋ย

ความเร็วมาก เขายังไม่ทันรู้สึกเจ็บ ก็เสร็จแล้ว แผ่นหลังเขามีอาการปวดเมื่อยเล็กน้อย .

กู้เย่เฉินและกู้ซิงเฉินที่รู้สึกเบื่อหน่ายสบตากับลี่โม่เจวี๋ย

สายตาคมกริบ แต่ไม่รู้ทำไม ทำให้รู้สึกเป็นมิตร

"คุณลุงหน้าตาดี ที่แท้ลุงก็ไม่ได้มาเอาเงินจากบ้านหนูจริงๆ ด้วย"

กู้ซิงเฉินรวบรวมความกล้าเริ่มบทสนทนาด้วยเสียงนุ่มนวล

เธอรู้สึกว่าลุงคนนี้ดูเหมือนก็ไม่น่ากลัวขนาดนั้น

ลี่โม่เจวี๋ยมองเธอ ตอนนี้สิถึงได้มีเวลาสังเกตเด็กสาวคนนี้อย่างละเอียด

เธอเต็มไปด้วยบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและ