บทที่ 22 เด็กน้อยผู้น่าสนใจ

คนนั่งอยู่บนโซฟาคือลี่โม่เจวี๋ย

คนที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วใส่แว่นตากรอบทองคือผู้ช่วยของเขา เซียงหนาน

พวกเขากำลังมองไปรอบๆห้องนี้อยู่ ขนาดไม่ใหญ่ แต่ตกแต่งอย่างพิถีพิถัน

ในห้องเล็กๆนี่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น

พอได้ยินคำพูดของหลินเว่ย พวกเขาก็ชะงักไปทันทีและหันมองไปเด็กสองคนที่อยู่ข้างหลังหลินเว่ย

หลินเว่ยมินสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสายตาของพวกเขา

เธอดันเด็กสองคนถอยหลังไป ดวงตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

เธอกังวลใจอย่างมาก นึกถึงข่าวทางโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับการลักพาตัวเด็ก

จะทำยังไงดี ถ้าพวกเขาทำร้ายเด็ก เธอจะทำยังไงดี?

สถานการณ์ตอนนี้เธอกำลังเสียเปรียบ

ร่างกายเล็กๆของกู้ซิงเฉินซ่อนอยู่หลังหลินเว่ยสุดกำลัง หวาดกลัวไม่กล้ามองพวกเขา

เย่เฉินกลับกล้าหาญมาก จ้องมองคนตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แต่ไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย

ลี่โม่เจวี๋ยลูบคาง มองดูเด็กสองคนนี้ รู้สึกว่าน่าสนใจอย่างบอกไม่ถูก

เขาจำได้ลางๆ ว่าครั้งที่แล้วที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์และได้เจอกับกู้หว่านฉิง เธอมีลูกสองคนอยู่ข้างๆ คาดว่าน่าจะเป็นสองคนนี้แหละ

น่าจะประมาณสี่ห้าขวบ ตอนนั้นไม่ได้สังเกต ตอนนี้พอมองอย่