บทท่ี 2 อุบัติเหตุ

ห้าปีต่อมา

ณ ร้านขายยาแผนโบราณในเมืองหยุนเฉิงที่ตกแต่งร้านแบบย้อนยุค

กู้หว่านฉิงเพิ่งขายสมุนไพรชุดหนึ่งได้รายได้มาไม่เลวเลยทีเดียว

เธอเดินไปทางที่จอดรถอย่างอารมณ์ดี ตั้งใจว่าจะพาเด็กน้อยสองคนในรถไปกินอาหารดีๆ

ห้าปีก่อน เธอให้กำเนิดลูกแฝดชายหญิงก็เลยพาคุณยายกับลูกสองคนไปอาศัยอยู่แถบชานเมือง และที่นั่นเธอได้รู้จักกับหมออาวุโสคนหนึ่งที่สอนเธอเกี่ยวกับการแพทย์ การแยกแยะสมุนไพรต่างๆ รวมถึงการปลูกสมุนไพรด้วย

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอใช้มันเลี้ยงดูครอบครัว

ปัจจุบันเด็กทั้งสองเติบโตอย่างแข็งแรงและชีวิตก็ราบรื่นและมีความสุข

ระหว่างที่คิดอยู่นั้นกู้หว่านฉิงก็เดินผ่านจัตุรัสกลาง

ในตอนนี้หน้าจอคริสตัล LCD ขนาดใหญ่เหนือจัตุรัสกำลังประกาศข่าวอยู่

"ดาราน้องใหม่ในวงการบันเทิง คุณหนูตระกูลกู้ผู้ร่ำรวย —— กู้หยู่ซิน เตรียมเข้าพิธีแต่งงานกับคุณชายตระกูลฉิน ฉินจือโม่ หลังจากคบหากันมานานถึงห้าปี ในที่สุดก็ได้สมหวัง"

กู้หว่านฉิงหยุดก้าวทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าจอ

เห็นภาพชายหญิงในภาพที่กำลังถ่ายภาพพรีเวดดิ้งอยู่พอดี

ทั้งสองกอดกันอย่างลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความรัก!

กู้หว่านฉิงรู้สึกเจ็บปวดในดวงตาและหัวใจราวกับถูกกระแทกอย่างแรง

เมื่อก่อนฉินจือโม่เคยบอกว่าจะจับมือเธอเดินเข้าเรือนหอแต่งงานและอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า

บางทีก็เคยสัญญาว่าจะรักเธอเพียงคนเดียว!

ผลลัพธ์จากการรอคอยของเธอคือเขายกเลิกการหมั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปลี่ยนไปอยู่กับกู้หยู่ซิน

จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่เคยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้เธอฟังเลย!

กู้หว่านฉิงแอบสงสัยว่าคืนนั้นเขาตั้งใจวางแผนเองหรือเปล่า เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากการหมั้นหมาย……

ความคิดในใจปั่นป่วนอย่างรุนแรง กู้หว่านฉิงใช้เวลาสักพักกว่าจะสงบลง

เด็กๆยังรอเธออยู่ เด็กทั้งสองคนฉลาดเกินไป เธอไม่อยากให้พวกเขาสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ!

ในไม่ช้ากู้หว่านฉิงก็มาถึงที่จอดรถ

เธอขึ้นรถ นั่งที่นั่งคนขับ เงยหน้ามองกระจกหลังไปที่เบาะหลัง เด็กน้อยสองคนนั่งรอเธออย่างเรียบร้อยที่เบาะหลัง

เด็กชายหน้าเรียวสวย ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเฉลียวฉลาด ริมฝีปากปิดแน่นและเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ขณะที่เด็กหญิงมีดวงตากลมโต กระพริบตาอย่างน่ารักน่าชัง ทั้งนุ่มนวลและน่ารัก

เด็กสองคนมีนิสัยต่างกัน แต่หน้าตาคล้ายกันเจ็ดถึงแปดส่วน สวยงามเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ในตู้โชว์ ในอ้อมแขนของพวกเขาแต่ละคนมีลูกแมวสีขาวตัวเล็กๆ

สี่ตัวน้อยน่ารักนั่งอยู่ที่เบาะหลังดูเชื่อฟังมาก

เมื่อเห็นกู้หว่านฉิง เด็กๆก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข"หม่ามี๊ กลับมาแล้วเหรอฮะ"

"หม่ามี๊คะ ยินดีต้อนรับกลับมา! พวกเรารอแม่มานานเลย!"

ลูกแมวน้อย:"เหมียวเหมียวเหมียว~"

หัวใจของกู้หว่านฉิงจะละลาย

"หม่ามี๊ วันนี้รายได้ดีใช่ไหมฮะ?"

ต้าเป่า กู้เย่เฉินถามด้วยเสียงอ่อนโยน

กู้หว่านฉิงคาดเข็มขัดนิรภัยพร้อมกับยิ้ม: "ไม่เลวเลย สมุนไพรขายไปหมดแล้วล่ะ คืนนี้หม่ามี๊พาพวกลูกไปเลี้ยงมื้อใหญ่ได้แล้ว "

"ว้าว!"

เสี่ยวเป่า กู้ซิงเฉินร้องอย่างดีใจ ดวงตาเป็นประกายถามว่า: "หม่ามี๊ หนูกินอาหารทะเลชุดใหญ่ได้ไหมคะ? หนูอยากกินอันนั้นค่ะ "

"แน่นอนสิลูก"เมื่อเผชิญกับสายตาคาดหวังของเด็กๆ กู้หว่านฉิงไม่อาจปฏิเสธได้ จึงตอบตกลงอย่างยินดี"งั้นเราออกเดินทางไปกินอาหารทะเลกันดีกว่า"

"ออกเดินทาง!"เสี่ยวเป่ายกมือเล็กๆ ขึ้นและตอบรับ

"……"

กู้หว่านฉิงสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

รถที่เธอซื้อมาเป็นรถมือสองเพราะเก่ามาก ราคาเลยถูก จุดประสงค์หลักคือเพื่อใช้ส่งของ

แก๊ก แก๊ก......

ขับมาได้ครึ่งทางรถก็เสียกะทันหัน กู้หว่านฉิงยังไม่ทันได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ปัง!

ทันใดนั้นมีเสียงดังมาจากข้างหลัง

"ว๊าย!"

กู้หว่านฉิงตกใจจนร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว รถคันเล็กพุ่งไปข้างหน้าเพราะแรงเฉื่อยเป็นระยะทางหนึ่ง รถทั้งคันสั่นสะท้านราวกับจะพังเป็นชิ้นๆ

"ต้าเป่าเสี่ยวเป่า！"

เธอหันไปดูเด็กสองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นิรภัยตรงเบาะหลังทันที