บทท่ี 7 ผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด

กู้หว่านฉิงรดน้ำสมุนไพรอย่างระมัดระวังและเด็ดกิ่งใบที่ไม่จำเป็นออกไป ใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง

จนกระทั่งท้องฟ้ามืดสนิท เธอถึงจะถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

ยาสมุนไพรชุดนี้มีมูลค่ามากกว่าที่ให้กับผู้อาวุโสฮั่วในตอนกลางวันถึงร้อยเท่า

ที่ตอนกลางวันขายไปไม่กี่ต้นก็ได้มากกว่าหนึ่งแสนบาทแล้ว ต้นอ่อนชุดนี้ถ้าเลี้ยงจนโตคงมีราคามากขึ้นอีก!

เป็นของที่ประเมินค่าไม่ได้ในตลาดเลยแหละ!

กู้หว่านฉิงเช็ดเหงื่อออก ความรู้สึกในใจผ่อนคลายลงเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อคิดว่าที่บ้านยังมีลูกน้อยสองคนที่รอเธออยู่ ความรู้สึกก็ดีขึ้นมาก บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยน

เธอเก็บเครื่องมือให้เรียบร้อย ล็อกประตูสวนสมุนไพร แล้วจึงเดินกลับไปที่บ้าน

เมื่อกลับถึงบ้านก็เปิดประตู เห็นเด็กสองคนกำลังห่อตัวด้วยผ้าขนหนูพร้อมเล่นหมากรุกกับคุณยาย

แมวสองตัวข้างๆ ‘ฟ่านถวน’กับ‘ถังหยวน’ก็กำลังเล่นซนอยู่ข้างๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความสุข

"คุณยายทวด ทวดแพ้อีกแล้ว."

กู้เย่เฉินกอดอก ใบหน้าที่น่ารักของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะอยากลูบหัวของเขา

"เย่เฉินของพวกเรานี่เก่งขึ้นเรื่อยๆเลยนะ!"

คุณยายเจียงหัวเราะจนตาหยี เด็กบ้านเธอช่างฉลาด รอบคอบตั้งแต่อายุยังน้อย ความคิดไม่แพ้ผู้ใหญ่

กู้ซิงเฉินเห็นเธอเข้ามาในห้องก็ร้องเรียกด้วยเสียงอ่อนหวานว่า: "หม่ามี๊กลับมาแล้ว! "

ขณะที่พูดร่างเล็กๆของเธอก็พุ่งเข้าหากู้หว่านฉิงราวกับบิน

กู้เย่เฉินก็เดินมาข้างหน้าเช่นกัน และยังรุ้เรื่องพอที่จะรินน้ำให้กู้หว่านฉิง "หม่ามี๊เหนื่อยไหม? หิวน้ำไหมฮะ?"

กู้หว่านฉิงรู้สึกอ่อนโยนในใจ เธออุ้มเด็กสองคนไว้ในอ้อมแขน รู้สึกว่าหัวใจเต็มไปด้วยความรัก

เพื่อพวกเขา เสียสละมากแค่ไหนก็คุ้มค่า!

เช้าวันรุ่งขึ้นกู้หว่านฉิงก็พาเด็กน้อยสองคนไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล

จากนั้นก็เรียกแท็กซี่ไปที่ร้านขายยาตระกูลฮั่ว

พนักงานต้อนรับสาวที่ชื่อเสี่ยวหลินกำลังบันทึกข้อมูลบนคอมพิวเตอร์ เมื่อเห็นกู้หว่านฉิงเข้ามา เธอก็หนุดการเคลื่อนไหวของมือลงทันที ใบหน้าแสดงความประหลาดใจ "คุณหนูกู้ วันนี้มีสมุนไพรใหม่มาส่งเหรอคะ?"

กู้หว่านฉิงพยักหน้า "ก็ประมาณนั้น บ้านฉันมียาสมุนไพรพิเศษชุดหนึ่งที่ตั้งใจจะขายน่ะ อยากนัดผู้อาวุโสฮั่วมาคุยสักหน่อย ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสฮั่วพอจะมีเวลาบ้างไหม?"

เสี่ยวหลินตอบอย่างเสียใจเล็กน้อยว่า: "ขอโทษนะคะคุณหนูกู้ ผู้อาวุโสฮั่วมีการประชุมเช้านี้ เขาไม่ได้อยู่ที่ร้านยาตอนนี้ค่ะ กลับมาช่วงบ่าย คุณอาจจะต้องมาช่วงบ่ายค่ะ"

"งั้นหรอกเหรอ?"

กู้หว่านฉิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่แสดงออกมา ยิ้มให้เธออย่างสุภาพและพูดว่า："ก็ได้ งั้นบ่ายฉันจะมาใหม่"

เธอหันหลังกลับและเตรียมตัวจะจากไป ทันใดนั้นประตูห้องพักห้องหนึ่งก็ถูกผลักเปิดอย่างแรง

‘ปัง’เสียงดังจนคนตกใจ

กู้หว่านฉิงหยุดฝีเท้า หันหัวไปมอง

เห็นชายคนหนึ่งสวมแว่นตาขอบทอง รูปร่างสูงสง่า วิ่งไปที่แผนกต้อนรับอย่างเร่งรีบ เสียงเต็มไปด้วยความกังวล: "เสี่ยวหลิน ผู้อาวุโสฮั่วมาหรือยัง อาการของคุณชายไม่ดีรีบให้เขาช่วยดูหน่อย!"

เสี่ยวหลินตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น: "คุณชายลี่เป็นอะไรเหรอคะ? วันนี้ผู้อาวุโสฮั่วมีธุระไม่อยู่ที่ร้านยาค่ะ จะกลับมาตอนเที่ยง "

ชายหนุ่มหน้าซีดทันที

ผู้อาวุโสฮั่วไม่อยู่จะทำยังไงดี?

"แจ้งผู้อาวุโสฮั่วเดี๋ยวนี้ สถานการณ์ที่นี่เร่งด่วน กรุณาเชิญกลับมาเดี๋ยวนี้!"

"ค่ะ!"

เสี่ยวหลินรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรทันทีโดยไม่กล้าปล่อยละเลยแม้แต่น้อย

คุณชายลี่ท่านนี้เป็นแขกประจำที่นี่ เขามีสถานะสูงส่งไม่เหมือนคนทั่วไป และผู้อาวุโสฮั่วกับผู้อาวุโสตระกูลลี่เป็นเพื่อนตายกัน คุณชายลี่จะเกิดเรื่องไม่ได้เด็ดขาด

ทว่าแม้โทรติดแต่กลับมีเพียงเสียง‘ตู๊ดตู๊ด’ของสายไม่ว่าง ไม่มีวี่แววตอบกลับ

"ผู้ช่วยเซียง โทรศัพท์ผู้อาวุโสฮั่วโทรไม่ติดค่ะ! ทำยังไงดีคะ? "

เธอพูดกับเซียงหนานด้วยสีหน้ากังวล。

สีหน้าของเซียงหนานไม่ดีนัก

ตอนนี้ทำได้แค่ส่งไปโรงพยาบาลแล้ว!

เขาอ้าปากกำลังจะตอบ แต่แล้วในห้องพักก็มีเสียง‘โครม’ดังขึ้น

เป็นเสียงของถ้วยที่ตกลงบนพื้น

เซียงหนานกับเสี่ยวหลินมองตากัน ทั้งสองคนต่างตกใจ รีบวิ่งเข้าไปในห้องพักเพื่อตรวจดู