Share
บทที่ 15 เป็นแพทย์ส่วนตัวของเขา
Related chapter
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 16 พ่อของลูก
ในขณะที่เห็นรอยสักนั่นกู้หว่านฉิงก็รู้สึกว่าเลือดในร่างกายทั้งหมดของเธอแข็งตัว และทั้งตัวของเธอก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ลายดวงตาเหยี่ยวนั่นดูคุ้นๆห้าปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เธอตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้าย ในฝัน ผู้ชายคนนั้นที่ทำให้เธอเสียชื่อเสียงก็มีรอยสักที่หน้าอกคล้ายกันดูเหมือนว่าจะคล้ายกันเกินไปเธอเบิกตากว้างเล็กน้อย เลือดเหมือนจะไหลย้อนกลับซิงเฉินและเย่เฉินเคยถามเธอเกี่ยวกับพ่อของพวกเขาอยู่บ้าง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอเคยคิดที่จะตามหาพ่อของลูกๆ และได้ลองดูบ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่มีเบาะแสอะไรเลย กลับมามือเปล่าผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอ จะใช่พ่อของลูกเธอหรือเปล่า?รอยสักมีเป็นหมื่นเป็นพัน หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกที่จะมีความคล้ายคลึงกันบ้าง มันเหมือนกันจริงๆเหรอ? หรือเธอมองผิด?เธอมองไปอย่างลุกลนเพื่อดูรอยสักนั้นอีกครั้งอย่างละเอียด มันใช่แบบเดียวกับในความทรงจำเธอไหมนะ ในตอนนี้ ลี่โม่เจวี๋ยได้ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำครบทั้งหมดแล้วเสื้อเชิ้ตสีดำที่เรียบร้อยและเป็นระเบียบ ปิดถึงคอ ทำให้รูปร่างสูงเขาดูมีสไตล์และดูมีเสน่ห์มากขึ้น แต่ก็มีกลิ่นอายของการห้ามล้ำเส้นรอยสักที่หน้าอกก
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 17 สู้เธอไม่ได้
ผู้อาวุโสฮั่วและกู้หว่านฉิงเข้าไปคุยกันที่ห้องข้างๆ เซียงหนานกับลี่โม่เจวี๋ยก็ไม่ได้ไปไหน นั่งพักผ่อนรอพวกเขาอยู่ตรงนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป พวกเขาก็กลับมา"คุณปู่ฮั่ว เป็นยังไงบ้างครับ?"ลี่โม่เจวี๋ยถามผู้อาวุโสฮั่วพยักหน้าอย่างมีชีวิตชีวา："ปู่ดูแผนการรักษาแล้ว ทดลองใช้ก่อนหนึ่งเดือนได้"เรื่องทางการแพทย์พวกลี่โม่เจวี๋ยไม่ค่อยเข้าใจ และผู้อาวุโสฮั่วก็ไม่สามารถบอกพวกเขาเรื่องทางเภสัชวิทยาเฉพาะทางได้ เลยได้แต่พูดแบบนี้ตอนเขาพูดออกมาแบบนี้นั้น ในสายตาราวกับมีท่าทางไม่อยากจะเชื่ออยู่ลี่โม่เจวี๋ยสังเกตเห็นสายตาของเขา ก่อนจะรู้สึกสงสัยในใจเขามองไปที่กู้หว่านฉิงด้วยสายตาที่หาคำตอบ ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันถึงทำให้คุณปู่ฮั่วแสดงสีหน้าแบบนี้ได้แต่ในเมื่อคุณปู่ฮั่วพูดอย่างนี้แล้ว ดูเหมือนว่าแผนการรักษาจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรในเมื่อทั้งสองฝ่ายพอใจก็มาคุยความร่วมมือกันเถอะ"คุณหนูกู้ เชิญนั่งตรงนี้ครับ เรามาคุยเรื่องความร่วมมือด้านการรักษากัน"เซียงหนานดันแว่น เผยให้เห็นบรรยากาศเจรจาธุรกิจที่ดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคง"ฉันไม่มีข้อเรียกร้องอะไร พวกคุณแค่ให้ความร่วมมือในการรักษาก็พอ"
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 18 รนหาที่ตาย
เธอค่อนข้างเหลือจะเชื่อกู้หว่านฉิงถูกขับไล่ออกจากบ้านตระกูลกู้ เสียเกียรติเสียชื่อเสียงพาลูกติดมาอยู่ที่ที่ไม่มีใครอยากจะอยู่ ได้ยินว่าปลูกยาขายหล่อเลี้ยงชีวิต ทำแบบนี้แตกต่างจากดาราอย่างเธอโดยสิ้นเชิง!เธอเคยคิดว่ากู้หว่านฉิงจะต้องวิ่งวุ่นทุกวันเพื่อรายได้อันน้อยนิด ร่างกายจะต้องสกปรกมอมแมม เปื้อนใบยา ราวกับสาวบ้านนอก หน้าตาซูบผอม ผมแห้งกรอบ เธอมาที่นี่วันนี้เพื่อดูเยาะเย้ยกู้หว่านฉิง แต่ไม่คิดว่าจะดูไม่เหมือนที่เธอจินตนาการไว้เลยกาลเวลาที่ผ่านไปและการขัดเกลาของชีวิต ทำให้กู้หว่านฉิงมีความมั่นคงมากขึ้น และมีความเป็นผู้ใหญ่สงบนิ่งและเยือกเย็นในฐานะที่เป็นแม่ ประสบการณ์ในการเลี้ยงดูลูก ๆ ได้เพิ่มสีสันอันอ่อนโยนและอารมณ์ความรู้สึกให้กับเธอเมื่อเทียบกับตอนที่เธอเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลกู้เมื่อไม่กี่ปีก่อนนั้น ดูเหมือนเธอจะมีเสน่ห์มากขึ้นด้วยซ้ำกู้หยู่ซินฮึดฮัด รู้สึกจี๊ดในใจอย่างอดไม่ได้เมื่อก่อนก็สู้เธอไม่ได้ ตอนนี้ยังแพ้เธออีกเหรอ?เธออดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูดกระตุ้นกู้หว่านฉิง:"พี่ วันนี้ที่ฉันมาก็เพราะคุณพ่อสั่ง พวกพี่น่ะก็มีปัญหากันมาหลายปีแล้ว เขาก็เริ่มเข้าใจบางเรื่อง
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 19 สมัครใจที่จะทอดทิ้งเธอ
เมื่อกู้หว่านฉิงทำตามขั้นตอนเสร็จ เธอก็กลับไปที่ห้องผู้ป่วย คุณยายเจียงเองก็ฟื้นแล้วเธอนอนอยู่บนเตียง มีผ้าพันแผลสีขาวหนาพันรอบศีรษะ มีสายน้ำเกลืออยู่ที่มือ พยายามพยุงตัวเองให้นั่งขึ้นกู้หว่านฉิงรีบวิ่งเหยาะๆ ไปพยุงเธอขึ้นมา พร้อมกับเอาหมอนมารองหลังเธอ"คุณยาย ฟื้นแล้วเหรอคะ มีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายอยู่ไหม"เธอถามด้วยความห่วงใย.คุณยายเจียงแตะหน้าผากและตอบเธอว่า:"แค่ปวดหัวนิดหน่อย อย่างอื่นไม่มีอะไร หมอเพิ่งมาตรวจ บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทายาก็หาย"กู้หว่านฉิงถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เธอ"หว่านฉิง รอหลังจากฉีดยานี้เสร็จ เราออกจากโรงพยาบาลกัน อยู่โรงพยาบาลต้องใช้เงินมากมาย ยายมีแค่อาการเล็กๆน้อยๆ ไม่ต้องอยู่หรอก"คุณยายเจียงตั้งสติ มองไปที่ขวดน้ำเกลือที่แขวนอยู่เหนือศีรษะซึ่งใกล้จะหมดแล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง"คุณยาย ของวันนี้หนูจ่ายเงินไปแล้ว ถ้าออกจากโรงพยาบาลตอนนี้ พวกเขาจะไม่คืนเงินให้นะคะ สถานการณ์ของยายยังไม่คงที่ อยู่โรงพยาบาลอีกวันเพื่อดูอาการดีกว่า ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไร เราค่อยออกจากโรงพยาบาล"กู้หว่านฉิงยื่นมือออกไปช่วยนวดให้คุณยายเจียง เธอรู
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 20 ขายขี้หน้า
"กู้หว่านฉิงเติบโตขึ้นมาจากข้างนอก ขาดการอบรมบ่มนิสัยบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติ"เสิ่นเหยียนมองสามีอย่างกังวล ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง:"จิ้งหรง เดิมทีพวกเราตั้งใจจะใช้โอกาสเรื่องงานแต่งงานของซินซิน เพื่อนัดงานแต่งงานของหว่านฉิงด้วย ดูท่าทางเธอตอนนี้แล้ว กลัวว่าเธอจะไม่กลับมาง่ายๆ"กู้จิ้งหรงฮึดฮัดเสียงเย็นชา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโลภและความปรารถนา"ไม่กลับมาก็ต้องกลับมา ผมจะหาทางเอง เธอไม่มีสิทธิ์คิดอยู่แล้ว! อีกอย่างเมื่อถึงเวลาตระกูลเจี่ยงจะต้องมาทวงคนแน่ ตอนนั้นเราจะไปหาเจ้าสาวใหม่จากไหนได้? เธอเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว เกิดเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ ครอบครัวเจี่ยงยอมแต่งงานกับเธอก็ถือว่าเป็นเกียรติของกู้หว่านฉิงแล้ว! มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะไม่เห็นด้วย"การแต่งงานกับตระกูลเจี่ยงคือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่พวกเขาเรียกกู้หว่านฉิงกลับมาในครั้งนี้ตระกูลเจี่ยงเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงเฉิง มีทรัพย์สมบัติมากมาย รุ่นต่อรุ่นล้วนเต็มไปด้วยผู้มีความสามารถ ยุคนี้ก็ไม่ต่างกันตระกูลเจี่ยงที่ยิ่งใหญ่และมั่งคั่งนี่ดีไปทุกอย่าง น่าเสียดายที่ในรุ่นนี้มีทายาทที่ไม่เอาไหน เป็นที่รู้จักกันดีว่าลูกหลานที
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 21 คนที่มาทวงหนี้หล่ออะไรขนาดนี้
เว่ยเว่ยที่เธอพูดถึงชื่อเต็มคือหลินเว่ย เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอพวกเธอรู้จักกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย จนถึงตอนนี้ก็เกือบสิบปีแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา หลินเว่ยช่วยเธอมากมาย และเป็นแม่ทูนหัวลูกทั้งสองของเธอทันทีที่คุณยายเจียงได้ยินชื่อ เธอก็รู้สึกโล่งใจทันทีและไม่ถามอีกหลินเว่ยมีกุญแจบ้านของพวกเขา และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาให้เธอช่วยดูแลเด็กๆกู้หว่านฉิงเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาลทั้งคืน ในระหว่างนั้นคุณยายก็นอนหลับสบายดี สถานการณ์คงที่เพียงแต่กู้หว่านฉิงกังวลว่าคุณยายอาจจะเกิดเรื่อง ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน คอยสังเกตคุณยายตลอดเวลาเช้าวันรุ่งขึ้น หมอผู้ตรวจห้องก็เข้ามาทำการตรวจต่างๆให้คุณยายเจียงหลังจากยุ่งอยู่ครู่หนึ่ง โชคดีที่ผลการตรวจทุกอย่างปกติ และค่าต่างๆ ก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดี หมอจึงแนะนำให้เธอกลับบ้านได้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาใหญ่อะไร พวกเธอต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกกู้หว่านฉิงเก็บของอย่างง่ายๆ ทำเรื่องเสร็จ แล้วก็พาคุณยายกลับบ้านอย่างมีความสุขพวกเขาเพึ่งมาถึงปากทางเข้าโครงการ ข้างๆก็มีกลุ่มผู้สูงอายุและเพื่อนบ้านล้อมกันอยู่ พูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด กู้หว่านฉิงได้ยินเพียงค
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 22 เด็กน้อยผู้น่าสนใจ
คนนั่งอยู่บนโซฟาคือลี่โม่เจวี๋ยคนที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วใส่แว่นตากรอบทองคือผู้ช่วยของเขา เซียงหนานพวกเขากำลังมองไปรอบๆห้องนี้อยู่ ขนาดไม่ใหญ่ แต่ตกแต่งอย่างพิถีพิถันในห้องเล็กๆนี่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นพอได้ยินคำพูดของหลินเว่ย พวกเขาก็ชะงักไปทันทีและหันมองไปเด็กสองคนที่อยู่ข้างหลังหลินเว่ยหลินเว่ยมินสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสายตาของพวกเขาเธอดันเด็กสองคนถอยหลังไป ดวงตาเต็มไปด้วยความระแวดระวังเธอกังวลใจอย่างมาก นึกถึงข่าวทางโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับการลักพาตัวเด็กจะทำยังไงดี ถ้าพวกเขาทำร้ายเด็ก เธอจะทำยังไงดี? สถานการณ์ตอนนี้เธอกำลังเสียเปรียบร่างกายเล็กๆของกู้ซิงเฉินซ่อนอยู่หลังหลินเว่ยสุดกำลัง หวาดกลัวไม่กล้ามองพวกเขาเย่เฉินกลับกล้าหาญมาก จ้องมองคนตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แต่ไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อยลี่โม่เจวี๋ยลูบคาง มองดูเด็กสองคนนี้ รู้สึกว่าน่าสนใจอย่างบอกไม่ถูกเขาจำได้ลางๆ ว่าครั้งที่แล้วที่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์และได้เจอกับกู้หว่านฉิง เธอมีลูกสองคนอยู่ข้างๆ คาดว่าน่าจะเป็นสองคนนี้แหละน่าจะประมาณสี่ห้าขวบ ตอนนั้นไม่ได้สังเกต ตอนนี้พอมองอย่
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 23 ไม่ต้องถอดแแล้ว
กู้หว่านฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เองหลินเว่ยไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าของเธอ รีบอธิบายเรื่องเมื่อกี้:" หว่านฉิงเมื่อกี้ฉันกำลังเล่นกับเด็กๆอยู่ แล้วคนพวกนี้ก็เข้ามา ตกใจหมดเลย "เธอเข้าไปใกล้หูของกู้หว่านฉิงแล้วกระซิบว่า: "แกไม่ต้องกลัว ถ้าพวกเขากล้าทำอะไร เราก็โทรแจ้งตำรวจ"กู้เย่เฉินและกู้ซิงเฉินก็กุมมือของกู้หว่านฉิงไว้แน่น สีหน้าหนักแน่นราวกับจะให้กำลังใจเธอเธอรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ลูบหลังเด็กๆปลอบว่า: "หม่ามี๊ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว "แล้วก็บอกหลินเว่ยว่า："ไม่เป็นไร พวกเขาไม่ทำอะไรบ้าๆ หรอก"ขมวดคิ้ว เธอหันไปมองลี่โม่เจวี๋ยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง"พวกคุณจะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้า ดูสภาพพวกคุณสิ ทำครอบครัวฉันตกใจหมดเลย"เซียงหนานพูดอย่างอึกอักเล็กน้อย: "ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวของคุณหนูกู้ตกใจนะครับ เราไม่ได้ตั้งใจ วันนี้สถานการณ์เร่งด่วนจริงๆ เราถึงแวะมากะทันหัน"หลินเว่ยมองดูสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของสถานการณ์ด้วยความตกตะลึง นิ่งงันอยู่กับที่"เกิดอะไรขึ้นนี่?"เธอสะกิดเพื่อนสนิทของเธอ"ไม่เป็นไร พวกเขามาหาฉัน ไม่ได้มีเจตนาร้าย คุ
Latest chapter
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 30 ความสุขที่แย่งมาจากมือเธอ
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 29 ควรจบได้แล้ว
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 28 ไม่รู้เรื่องพ่อ
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 27 คนที่ไม่อาจพบ
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 26 ทำให้คนหลงรัก
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 25 สติปัญญาดุจปีศาจ
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 24 ยิ่งรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 23 ไม่ต้องถอดแแล้ว
โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ บทที่ 22 เด็กน้อยผู้น่าสนใจ
