All Chapters of โซ่ทองคล้องรักซีอีโอ: Chapter 1 - Chapter 10

ห้าปีต่อมาณ ร้านขายยาแผนโบราณในเมืองหยุนเฉิงที่ตกแต่งร้านแบบย้อนยุคกู้หว่านฉิงเพิ่งขายสมุนไพรชุดหนึ่งได้รายได้มาไม่เลวเลยทีเดียวเธอเดินไปทางที่จอดรถอย่างอารมณ์ดี ตั้งใจว่าจะพาเด็กน้อยสองคนในรถไปกินอาหารดีๆห้าปีก่อน เธอให้กำเนิดลูกแฝดชายหญิงก็เลยพาคุณยายกับลูกสองคนไปอาศัยอยู่แถบชานเมือง และที่นั่นเธอได้รู้จักกับหมออาวุโสคนหนึ่งที่สอนเธอเกี่ยวกับการแพทย์ การแยกแยะสมุนไพรต่างๆ รวมถึงการปลูกสมุนไพรด้วยตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอใช้มันเลี้ยงดูครอบครัวปัจจุบันเด็กทั้งสองเติบโตอย่างแข็งแรงและชีวิตก็ราบรื่นและมีความสุขระหว่างที่คิดอยู่นั้นกู้หว่านฉิงก็เดินผ่านจัตุรัสกลาง ในตอนนี้หน้าจอคริสตัล LCD ขนาดใหญ่เหนือจัตุรัสกำลังประกาศข่าวอยู่ "ดาราน้องใหม่ในวงการบันเทิง คุณหนูตระกูลกู้ผู้ร่ำรวย —— กู้หยู่ซิน เตรียมเข้าพิธีแต่งงานกับคุณชายตระกูลฉิน ฉินจือโม่ หลังจากคบหากันมานานถึงห้าปี ในที่สุดก็ได้สมหวัง"กู้หว่านฉิงหยุดก้าวทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าจอเห็นภาพชายหญิงในภาพที่กำลังถ่ายภาพพรีเวดดิ้งอยู่พอดีทั้งสองกอดกันอย่างลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความรัก!กู้หว่านฉิงรู้สึกเจ็บปวดในดวง

ดูจากท่าทางเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถตัดสินใจได้เจ้าของรถควรนั่งอยู่ข้างหลังกู้หว่านฉิงแอบมองไปโดยไม่รู้ตัว ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ สวมสูทสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาอย่างที่สุด มีออร่าที่เต็มไปด้วยความสูงส่งจนไม่สามารถมองข้ามได้เพียงแต่ว่าริมฝีปากของเขาขาวมาก ดูอ่อนแอเล็กน้อยและกำลังหลับตาพักผ่อนข้างๆชายคนนั้นยังมีชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบทองนั่งอยู่ ดูเป็นผู้ใหญ่มั่นคง ในดวงตาแฝงด้วยความเฉลียวฉลาดและการคิดวางแผน ทว่าคิ้วแฝงด้วยความกังวลเขาเอ่ยปากพูดว่า:"ลุงหลี ให้นามบัตรกับคุณผู้หญิงคนนี้ ไปก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องการชดเชยทีหลัง ตอนนี้พาคุณชายไปหาผู้อาวุโสฮั่วก่อน อย่าเสียเวลาอยู่ที่นี่"ขณะที่พูดอยู่นี่ เมื่อเข้าใกล้รถกู้หว่านฉิงก็ใช้ความประสาทรับกลิ่นที่เฉียบแหลมของเธอ ได้กลิ่นคาวเลือดที่ลอยออกมาจากในรถเธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในใจคาดเดาว่าผู้ชายบนรถน่าจะได้รับบาดเจ็บ เธออดไม่ได้ที่จะมองเขาอยู่หลายครั้ง ผู้ชายคนนี้ดูไม่ใช่คนดีอะไร ลี่โม่เจวี๋ยที่อยู่บนรถ ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาจากข้างๆเขาค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น ดวงตาของเขาลึกรา

เซียงหนานที่อยู่ข้างๆก็ตกใจขึ้นมาและรีบถามว่า: "ผู้อาวุโสฮั่ว มีเยอะไหมครับ? ถ้ามีผมหวังว่าผู้อาวุโสฮั่วจะยอมขาย มีเท่าไหร่เราซื้อหมดครับ!"ถ้าแบบนี้คุณชายอาจจะไม่ต้องมาเจ็บปวดมากขนาดนั้นก็ได้ผู้อาวุโสฮั่วหัวเราะแล้วพูดว่า, "คิดว่ามันเป็นผักกาดขาวหรือยังไง คิดจะซื้อเป็นกำๆงั้นเหรอ? ก็บอกแล้วว่ามันหายาก""งั้น……"ยากมากที่จะได้เห็นความหวังอันน้อยนิด เซียงหนานยังคงไม่ยอมแพ้ผู้อาวุโสฮั่วเอ่ย:"มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญน่ะ หญิงสาวที่มักหาสมุนไพรมาให้บอกว่าเธอบังเอิญได้มันมาไม่กี่ต้น ปู่ก็ถามเธอแล้วว่ามีเหลืออีกไหม เธอบอกว่าไม่มีแล้ว"เซียงหนานมีสีหน้าผิดหวังขึ้นมาอย่างชัดเจน ลี่โม่เจวี๋ยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เพียงแต่แววตาของเขากลับหม่นหมองลงเล็กน้อยโรคเก่าของเขาเป็นมาหลายปีแล้วหลายปีที่ผ่านมาได้เสาะหาหมอที่มีชื่อเสียงทั่วโลก แต่ก็ไม่มีความหวังที่จะรักษาให้หายขาดได้ มีเพียงแค่การยืดชีวิตออกไปเท่านั้น แต่กลับมีผู้อาวุโสฮั่วนี่ที่สามารถช่วยบรรเทาอาการได้บ้างตอนนี้ ในที่สุดก็รู้ว่ามียาที่ได้ผลลัพธ์เช่นนี้แล้ว ลี่โม่เจวี๋ยย่อมหวังว่าเขาจะสามารถหาซื้อมันเพิ่มได้อีกเพื่อมาใช้ในการวิจัยยา ไม่แ

ในห้องโถงเหลือเพียงกู้หว่านฉิงเพียงคนเดียวเธอยืนอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่าจะไปหรือจะอยู่ต่อกู้หว่านฉิงเพียงแค่มองแวบเดียวก็จำได้ว่าผู้ชายที่สวมแว่นตาขอบทองคนนั้นคือหนึ่งในคนที่นั่งอยู่เบาะหลังเมื่อวานนี้ที่เกิดอุบัติเหตุรถชนส่วนอีกคนหนึ่ง …… กลิ่นอายที่ดูสูงส่ง เต็มไปด้วยบรรยากาศของผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งสูงๆมานาน รวมกับกลิ่นคาวเลือดที่ได้กลิ่นตอนนั้น จากสถานการณ์ปัจจุบัน ……คนข้างในก็น่าจะเป็นเขานี่แหละ! ผู้ชายคนนั้นดูไม่ใช่คนธรรมดา เมื่อบังเอิญมาบรรจบพบเจอ ตามหลักแล้วควรจะรีบไปไกลๆถึงจะถูกทว่าแพทย์ที่เป็นพ่อแม่คนแล้วด้วยนั้นไม่อาจเพิกเฉยต่อชีวิตของผู้คนได้ ในที่สุดกู้หว่านฉิงก็รู้สึกสงสารขึ้นมาในใจในขณะที่เธอลังเลว่าจะเข้าไปดีไหม ก็ได้ยินเสียงร้องของเซียงหนานจากข้างในว่า"คุณชาย……"กู้หว่านฉิงในตอนนี้ก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว รีบก้าวเข้าไปในห้องพักทันทีทันทีที่ก้าวเข้าไปในประตู ก็ได้กลิ่นยาจีนที่เข้มข้นบนเตียงที่สะอาด ใบหน้าของชายที่หลับตาอยู่บนเตียงนั้นดูประณีต ใบหน้าซีดเซียวและหมดสติ แก้มทั้งสองข้างมีสีแดงที่ไม่ปกติเธอรู้ทันทีว่าเขากำลังมีไข้สูงซึ่งน่าจะเป็นมานานแล้วเซียงหน

เธอไม่ได้พูดคำนี้ออกมา พูดไปก็เปล่าประโยชน์ สู้เก็บน้ำลายไว้ดีกว่าดึงมือกลับออกมาจากข้อมือคนอื่น เธอหันไปถามเสี่ยวหลินว่า:"เสี่ยวหลินมีเข็มไหม? แบบที่ใช้ฝังเข็มน่ะ"ดวงตาของเสี่ยวหลินเป็นประกายด้วยสีหน้าความสุข: "มีค่ะ! คุณหนูกู้นี่หมายความว่าสามารถรักษาได้ใช่ไหมคะ? "กู้หว่านฉิงส่งเสียงในลำคอรับเซียงหนานกังวลเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ของเธอเล็กน้อย ถามด้วยความสงสัยว่า: "คุณหนูกู้ คุณทำได้จริงๆ หรือ? "มองเขาอย่างไม่พูดอะไร คนนี้สงสัยเธอหลายรอบแล้ว พูดมากจริงๆกู้หว่านฉิงพูดอย่างไม่พอใจว่า: "ฉันบอกว่าได้ก็คือได้! คุณจะรักษาหรือฉันจะรักษา? "เซียงหนานเงียบไปอย่างเชื่อฟัง ไม่พูดอะไรอีกต่อไปเสี่ยวหลินวิ่งขึ้นไปชั้นบน ตอนที่ลงมาชั้นล่างเธอถือกระเป๋าเข็มกลับมาด้วย ข้างในเต็มไปด้วยเข็มหลากหลายขนาด"ฉันคนเดียวอาจไม่สะดวกเท่าไหร่ ต้องให้พวกคุณช่วย"เสี่ยวหลินพยักหน้า:"พูดมาได้เลยค่ะ"เซียงหนานก็ไม่ได้สงสัยอะไร"โอเค เสี่ยวหลิน รบกวนช่วยเป็นลูกมือให้หน่อย ฆ่าเชื้อเข็มทั้งหมดที"กู้หว่านฉิงหันไปพูดกับเซียงหนานว่า:"ผู้ช่วยเซียง รบกวนช่วยถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของเขา ยกเว้นกางเกงชั้นใน""หา