All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 151 - Chapter 160

“เดี๋ยวก่อนเลย ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงกับความคิดนี้เลยนะ”เล็ตตี้พูดข้ามหัวไปโดยไม่สนใจฉันเลย “ขอแนะนำว่าเราควรทำการวิจัยอย่างละเอียดเลยนะ เพราะเอวายังไม่เคยใช้เซ็กซ์ทอยมาก่อน เธอควรเป็นคนซื้อของพวกแบรนด์ดัง ๆ มาลองก่อนเลย ความเห็นในฐานะคนเพิ่งลองใช้เซ็กซ์ทอยเป็นคนครั้งแรกจะช่วยให้เราประเมินได้ว่าพวกนี้ขาดอะไร และเราจะพัฒนาให้ดีขึ้นได้ยังไง”โครินพยักหน้ารับพร้อมยิ้มกว้างอย่างพอใจ ฉันบอกได้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกดีมากตอนนี้ ทว่าฉันกลับไม่ได้รู้สึกดีเลย เพราะดูเหมือนต้องกลายเป็นหนูทดลองให้พวกเธอไปซะแล้ว“ฉันมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นเรื่องนี้ไหม?” ฉันถามอย่างหงุดหงิด“เอาจริง ๆ ก็ไม่นะ พวกเราจะทำให้เธอรวยขึ้นเยอะเลยนะ…” เล็ตตี้ปล่อยประโยคนั้นค้างไว้“รู้กันอยู่แล้วนี่ว่าฉันไม่ได้ต้องการเงินสักหน่อย เยอะจนใช้ไม่หมดแล้ว”เล็ตตี้แค่ยักไหล่ก่อนจะเมินฉันไปเลย “สำคัญที่ไหน อีกอย่างนะเธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าอยากลองอะไรใหม่ ๆ? อะไรที่มันท้าทายหน่อย? ก็นี่ไง เธอได้หัวปั่นอยู่กับมันโดยที่ไม่ต้องเปลืองแรงมากด้วย”ฉันคิดเรื่องนี้อยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจ เฮ้อ มันจะย่ำแย่แค่ไหนกันล่ะเชียว?“ก็ได้”

"ขอโทษเรื่องที่กดดันเธอไง ฉันเอาแต่กดดันให้เธอคิดเรื่องโรแวนอยู่นั่น ไม่ได้คิดเลยว่ามันทำร้ายเธอแค่ไหน ฉันแค่อยากให้เธอมีความสุข ในใจก็คิดว่าโรแวนเป็นความสุขของเธอ เธอรักเขามานานจนไม่อยากเชื่อว่าความรักทั้งหมดจะหายไปแล้ว""เล็ตตี้..." ฉันพยายามจะพูด แต่เธอไม่ให้โอกาสนั้นเลย"ฉันอยากให้เธอได้มีโอกาสที่จะรู้จักกับความสุขสักครั้ง เธอเคยบอกฉันว่าเคยหวังให้โรแวนมีความรู้สึกอะไรกับเธอบ้าง แต่ตอนนี้พอเหมือนว่าเขาจะรู้สึกแบบนั้น เธอกลับไม่เชื่อและปฏิเสธลูกเดียว ฉันก็ไม่เข้าใจ"ฉันถอนหายใจ อีกแล้วเหรอ?ฉันเริ่มจะเบื่อที่ต้องได้ยินใครต่อใครพูดถึงโรแวนและความรู้สึกพวกนั้นเต็มที ฉันรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิดทุกครั้ง โรแวนไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตฉันอีกต่อไปแล้ว ความรู้สึกของเขาเองก็เช่นกัน เขาจะเก็บรักษา โยนทิ้งความรู้สึกบ้าบอพวกนี้ก็แล้วแต่เลยฉันไม่สนใจ"ฉันจะอธิบายแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ แล้วหลังจากนี้ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องนี้อีก" ฉันสูดหายใจก่อนจะพูดต่อ"ฉันเคยรักโรแวน และเสี้ยวหนึ่งของหัวใจก็ยังรักอยู่ แน่นอนความรักนี้ลบเลือนไปง่าย ๆ ที่ไหน แต่ความรักมันถูกทำลายช้า ๆ จากการกระทำของคนที่เรารั

พนักงานในร้านยิ้มและผายมือให้เรา "เชิญตามมาทางนี้เลยค่ะ ดิฉันชื่อเวนดี้ ทางร้านเราเพิ่งได้รับชุดใหม่สวย ๆ มีเอกลักษณ์เข้ามาค่ะ มั่นใจได้เลยค่ะว่าคุณภรรยาต้องชอบแน่"ก่อนที่ฉันจะทันได้แก้ไขความเข้าใจผิดของเธอ โรแวนก็จับมือฉันอย่างอ่อนโยนแล้วดึงเข้าไปในร้าน เดินตามหลังเวนดี้อย่างกับลูกเป็ดตัวน้อยเธอพาเราทั้งสองนั่งบนโซฟาแล้วเดินออกไป ฉันหันไปมองโรแวนด้วยความโกรธสุด ๆ“บ้าบออะไรไปแล้วล่ะทีนี้?” ฉันเดือดดาล ความรู้สึกโกรธเกรี้ยวปะทุถึงขีดสุดเขามองฉันอย่างเอื่อยเฉื่อย ก่อนจะตอบด้วยคำถามอีกครั้ง“อะไรล่ะ?”"เลิกเล่นอะไรไร้สาระสักที! เรียกฉันว่าภรรยาต้องการอะไร ลืมไปแล้วเหรอว่าเราหย่ากันแล้ว? ไม่ใช่ว่าตอนนี้คบกับเอมม่าอยู่หรอกเหรอ?""นี่ค่ะ ชุดที่ว่า" เวนดี้แนะนำ เธอเดินกลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าในมือเธอเป็นใครกันเนี่ยถึงได้มาขัดจังหวะเราเช่นนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกโกรธเกรี้ยวจนพาลไปหมดเพราะโรแวนกวนใจแท้ ๆ"เริ่มจากตัวนี้ไหมคะ?" เธอถามพร้อมยื่นชุดเดรสยาวแสนสวยมาให้ฉันดูหากไม่ใช่เพราะอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่านอยู่ขณะนี้ ฉันคงชื่นชมความสวยงามของชุดนี้ไปแล้ว“ลองใส่ดูสิ” โรแวนเอ่ยโดยที่ไม่รู

“คะ คุณโรแวน?” เธอรับสายอย่าวรวดเร็ว“มันมีข่าวเกี่ยวกับผมกับเอวาเผยแพร่อยู่ตอนนี้ ลบมันทิ้งไปเดี๋ยวนี้” ผมคำรามลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว“รับทราบค่ะ ขอเวลาสิบนาที”“แล้วบอกให้รู้เลยนะว่าถ้ามีใครหน้าไหนกล้าพาดหัวข่าวเกี่ยวกับชีวิตส่วนของเอวาแบบนี้อีกล่ะก็ พวกมันล้มจมแน่”“รับทราบค่ะ”ผมตัดสายเธอทิ้ง และยังคงเดือดดาลอยู่เอวาเป็นคนรักความเป็นส่วนตัวเสมอ ผมจะคอยปกป้องชีวิตส่วนของเธอไม่ว่าต้องแลกกับอะไร หรือต้องเสียอะไรไปก็ตาม“โรลูก เกิดอะไรขึ้นระหว่างลูกกับเอวาหรือเปล่า?” แม่เอ่ยถามจากนั้นเพียงครู่ สายตาของเธอพุ่งตรงมายังผมราวกับว่ากำลังควานหาคำตอบจากภายในจิตใจของผมผมดีใจมากที่เธอไม่เอ่ยถามว่าข่าวเอวาตั้งครรภ์เป็นเรื่องจริงหรือไม่ แม้ว่าจะไม่ใช่ความลับอะไร แต่ผมเองก็ไม่อยากบอกแม่อยู่ดี“ไม่รู้ครับ” ผมตอบแม่ด้วยความหงุดหงิด“เคทเล่าให้แม่ฟังว่าลูกตีตัวออกหากจากเอมม่า หนูเอมม่าเล่าว่าลูกเลิกรากับเธอแล้ว และไม่ต้องการคุยกันอีก นั่นเป็นเพราะเอวาหรือเปล่าลูก?”ผมคิดว่าจะโกหกแม่ไป แต่นั่นมันจะเป็นประโยชน์อะไรเล่า“ก็มีส่วนครับ”ผมได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจเสียงดัง ผมไม่ได้มองใบหน้าเธอ

นี่เป็นหนึ่งในเรื่องกังวลแสนหนักอึ้งเสมอมา ฉันไม่อยากให้ลูกมองฉันในแง่ลบ ฉันสามารถบอกความจริงกับเขาได้ แต่การทำแบบนั้นจะทำให้พ่อของลูกดูเหมือนคนป่วยทางจิตแม่ลุกขึ้นมานั่งข้าง ๆ และดึงฉันเข้าสู่อ้อมกอดแน่น ฉันสัมผัสได้ถึงน้ำตาที่เริ่มจะเอ่อล้นออกมาจากดวงตาทั้งสองฮอร์โมนนี่นะ“ไม่เป็นไรนะลูก อย่ากังวลไปเลย เรายังรักลูกเสมอ รวมถึงรักหลานคนนี้ด้วย” พ่อเสริมขึ้นมาพร้อมกับเข้ามาร่วมกอดพวกเราโอบกอดกันอยู่นานก่อนจะผละออกจากกัน“หลานอีกคน วิเศษไปเลย เดี๋ยวแม่ออกไปหาซื้อของดีกว่า” แม่พูดอย่างตื่นเต้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอแทบจะกระโดดโลดเต้นเหมือนสาวน้อยเลยเชียว“มันจะมีสักกี่คนกันเชียวที่ได้เป็นคุณยายตอนอายุสี่สิบสามเนี่ย? แม่คงเป็นคุณยายสาวสุดเลิศเลยแหละ พลังงานล้นเหลือพอจะวิ่งเล่นกับหลาน ๆ ได้สบาย”พ่อกับฉันหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อแม่หมุนตัวรอบห้องนั่งเล่นเหมือนนักบัลเลต์ พ่อยืนขึ้นและดึงแม่เข้าสู่อ้อมกอดแล้วจูบเธอ จากนั้นเขาหมุนเธอในอากาศขณะที่แม่หัวเราะด้วยความสุขฉันส่งรอยยิ้มเมื่อเห็นทั้งสอง นี่แหละคือชีวิตแต่งงานที่ใฝ่หา ความรักที่ฉันปรารถนา หัวใจรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา แต