Lahat ng Kabanata ng Ang Ganti Ni Winter: Kabanata 1 - Kabanata 10

Silas pov Sinasabi ko na nga ba nandito siya! Hindi ko siya kailangang hanapin. Ngunit walang makakapaghanda sa’kin sa masasaksihan ko.Nakita ko siyang nakaluhod sa tapat ng puntod ng aming anak habang tumutulo ang mga luha pababa sa kanyang mga pisngi. Nakalugay pababa sa kanyang likod ang kanyang mahaba at blonde na buhok.Nagkapira-piraso ang sugatang puso ko, halos hindi ako makahinga! Hinawakan ko ang aking dibdib at sinubukang ibsan ang sakit. Para bang may pumipiga sa mga baga ko. Ang Belle ko… mahal ko! Anong ginawa ko?Nagsimula akong maglakad ng dahan-dahan palapit sa kanya. Noong narinig ko ang mahina niyang boses, napahinto ako sa paglalakad.“Please, please kung sakaling magkaroon ako ulit ng pagkakataon na maging isang ina, please bumalik ka sa’kin Elina. Hindi ko alam kung paano ako mabubuhay ng wala ka. Lola Elise kung naririnig mo ako, please alagaan mo ang anak ko, yakapin mo siya sa mga bisig mo para sa’kin. Mahal na mahal ko kayong dalawa.“Balang araw mag

Isabella povSana hindi na lang ako nagising. Gusto kong iwasan itong sakit na pumupuno sa buong puso ko. Araw-araw kailangan kong lumaban para lang makahinga sa loob at labas. Na-stuck pa rin ako sa examination room na iyon nang sabihin ng doktor na wala silang mahanap na heartbeats. Tumigil ang pag-ikot ng lupa sa araw na iyon, tumigil ako sa buhay. Ang lahat ng nangyayari pagkatapos ay parang karanasan sa labas ng katawan. Parang wala ako, may nangyari sa iba at tumabi ako at nanonood lang. Pero at the same time, kailangan kong pagdaanan lahat!Tumulo ang mga luha ko sa alaala. Sa puntong ito, hindi ko mapigilan ang mga alaalang sumunod. Sa tuwing kailangan kong dumaan sa kanila. Silas golden brown eyes kapag nakatingin siya sa akin. Bakas sa mukha niya ang sakit na nararamdaman niya. Nakita kong gumagalaw ang labi niya pero hindi ko marinig ang sinasabi niya. Wala akong marinig na tao, tahimik ang lahat. Ang aking utak ay nasa isang tahimik na buhawi, ang lahat ay umiikot at

Isabella povAlam kong kailangan kong bumangon at maligo bago magising ang kambal. Dahan-dahan akong bumangon sa kama at sinubukang huwag gumawa ng anumang ingay pagkalabas ko ng kwarto. Nang matapos ako sa pagligo at pagbihis ay pumunta ako sa kusina kung saan nagluluto na ng almusal si yaya Anna."Good morning Anna," bati ko sa kanya pagkapasok ko."Magandang umaga Bella, nagkaroon ba ng isa pang bangungot ang mga lalaki?"”Yeah Kian started screaming in the middle of the night at ginising niya si Alex. Kaya dapat sumama silang dalawa at matulog sa aking kama""Ano ang tungkol sa oras na ito?"”Patuloy siyang sumisigaw na may halimaw sa ilalim ng kanyang kama, ah kapag pinag-uusapan natin ang mga maliliit, kaninong mga paa ang naririnig ko? Kian, Alex come here and give me a hug!" Si Kian ang unang tumalon sa lap ko at yumakap sa akin, at nasa likod lang si Alex. Kapag nasa braso ko ang dalawang lalaki, pakiramdam ko pinagpala ako.”Mommy””Yes Alex ”"Gusto kong makita ang

Silas pov”Mahigit limang taon na ang nakalipas simula nang mawala siya. Hindi ba oras na para bumitaw, Silas? Wala na siya o baka ayaw na niyang magpahanap.” Umupo si Damien sa tapat ko sa opisina ko."Hindi ko kaya Damien. Kailangan ko siyang mahanap kahit patay na siya! Kailangan ko ng closure.” bumuntong hininga ako! Ang isipin pa lang na hindi ko na siya makikita muli ay dinudurog ang puso ko."Kung saan-saan kami naghanap! Walang bakas, at ang pera sa account ay hindi kailanman nagalaw.""Alam ko." pagkaupo ko sa upuan ko ay tumingala ako sa kisame.”Walang alam ang pamilya niya, kahit ang babaeng naglilinis na inupahan namin para makalusot sa bahay nila ay dumating na walang dala. May asawa at anak ka na ngayon, bakit hindi mo subukang maging masaya sa kung anong meron ka?" Alam kong may katuturan ang sinasabi niya, pero kailangan ko ng closure.”Alam mo naman ang sitwasyon, Damien.” Paglingon sa kanya ay nakakunot ang noo niya."Oo Silas, gusto ko lang maging masaya ka."

Isabella povPagbukas ng pinto ng bahay namin, tumakbo papunta sa akin sina Kian at Alex. "Mommy, mommy you are home" sabay na sigaw ng mga boys ko.”Hi mommy's darlings” Yumuko ako para yakapin sila. Kung gaano kahirap ang aking araw, sa sandaling makita ko ang aking mga anak, sulit ang lahat. Ngunit ngayon ay naging isang magandang araw, sa wakas, ang mga piraso ay nagsimulang mahulog sa lugar. "Naging maganda ka ba ngayong araw?" tanong ko sa kanila."Yes mommy" sagot ni Kian."Anak ko yan." Bumangon ako mula sa sahig."Mommy ang pelikula! Nangako ka.” Si Alex ay tumatalon sa kinatatayuan."Of course," sabi ko sa kanila.”Boys papasukin mo muna ang mommy mo” lumapit si Anna sa amin."Salamat, Anna, kumilos ba sila ngayon?""Oo naging mabuti sila! Kakatapos lang namin maligo. Buong araw ka nilang hinihintay na umuwi.""My sweet boys" tinapik ko sila sa ulo nila.”Tara na mga lalaki, gumawa tayo ng popcorn habang naliligo si nanay” sinimulang hilahin ni Anna ang mga kasam