Silas pov”Mahigit limang taon na ang nakalipas simula nang mawala siya. Hindi ba oras na para bumitaw, Silas? Wala na siya o baka ayaw na niyang magpahanap.” Umupo si Damien sa tapat ko sa opisina ko."Hindi ko kaya Damien. Kailangan ko siyang mahanap kahit patay na siya! Kailangan ko ng closure.” bumuntong hininga ako! Ang isipin pa lang na hindi ko na siya makikita muli ay dinudurog ang puso ko."Kung saan-saan kami naghanap! Walang bakas, at ang pera sa account ay hindi kailanman nagalaw.""Alam ko." pagkaupo ko sa upuan ko ay tumingala ako sa kisame.”Walang alam ang pamilya niya, kahit ang babaeng naglilinis na inupahan namin para makalusot sa bahay nila ay dumating na walang dala. May asawa at anak ka na ngayon, bakit hindi mo subukang maging masaya sa kung anong meron ka?" Alam kong may katuturan ang sinasabi niya, pero kailangan ko ng closure.”Alam mo naman ang sitwasyon, Damien.” Paglingon sa kanya ay nakakunot ang noo niya."Oo Silas, gusto ko lang maging masaya ka."
Silas povPagkaupo niya sa sofa, dinala niya sa akin ang whisky. Kumuha ako ng ilang higop. “Na-miss kita, Silas! Ang tagal mo nang wala dito, akala ko nakalimutan mo na ako" she says. Napatingin ako kay Bethany nang magsalita siya. Siya ay blond na may brown na mata, medyo chubby pero napaka-cute. Ngunit hindi malapit sa kagandahan si Belle.Ay!! Ano ba tong iniisip ko? Hindi ko ito maiisip!”Hubarin mo ang iyong damit at humiga ka sa kama Bethany! I am not in a mood to talk” sabi ko sa kanya at nilunod ang baso ng whisky ko. She does as I say without any protests, that's why I keep coming back to her. Bumangon ako sa sofa at hinubad ang damit ko. Naglalakad palapit sa kama habang hawak ang aking kusinera at sinimulang himasmasan ito ng malakas. "Hipuin ang iyong puki at humanda sa akin!" utos ko sa kanya. Siya ay napaka masunurin at ginagawa ang sinasabi ko. Umakyat ako sa kama at ipinuwesto ang aking titi sa kanyang pasukan."Isusugal kita ng husto at magiging mabuting babae
Isabella povPagbukas ng pinto ng bahay namin, tumakbo papunta sa akin sina Kian at Alex. "Mommy, mommy you are home" sabay na sigaw ng mga boys ko.”Hi mommy's darlings” Yumuko ako para yakapin sila. Kung gaano kahirap ang aking araw, sa sandaling makita ko ang aking mga anak, sulit ang lahat. Ngunit ngayon ay naging isang magandang araw, sa wakas, ang mga piraso ay nagsimulang mahulog sa lugar. "Naging maganda ka ba ngayong araw?" tanong ko sa kanila."Yes mommy" sagot ni Kian."Anak ko yan." Bumangon ako mula sa sahig."Mommy ang pelikula! Nangako ka.” Si Alex ay tumatalon sa kinatatayuan."Of course," sabi ko sa kanila.”Boys papasukin mo muna ang mommy mo” lumapit si Anna sa amin."Salamat, Anna, kumilos ba sila ngayon?""Oo naging mabuti sila! Kakatapos lang namin maligo. Buong araw ka nilang hinihintay na umuwi.""My sweet boys" tinapik ko sila sa ulo nila.”Tara na mga lalaki, gumawa tayo ng popcorn habang naliligo si nanay” sinimulang hilahin ni Anna ang mga kasam
Theo povLimang taon at anim na buwan na ang nakalipas mula noong huling beses ko siyang niyakap. kapatid ko! Pinanood ko siyang maglakad palayo at wala akong magawa. Alam ko kung bakit kailangan niyang gawin iyon, ngunit hindi iyon nagpapababa ng sakit. Noong araw na iyon nang makatanggap ako ng dalawang asul na rosas ay alam kong sa kanya iyon galing at nanganak siya ng dalawang kambal na lalaki. Limang taon na sila sa susunod na buwan. Wala pang nakakakilala sa kanila sa pamilya namin, ako lang ang nakakaalam na meron sila. Hindi ko man lang napagdiwang na naging tiyuhin ako.Ang unang dalawang taon pagkatapos niyang mawala ang aming mga magulang ay nagdadalamhati. Sa huli, kinailangan kong sabihin sa kanila na malaya siyang umalis, at galit na galit sila sa akin. Dahil hindi ko siya hinikayat na manatili, at inilihim ko ito sa kanila. Naiintindihan ko kung saan sila nanggaling, ngunit nagbigay ako ng pangako kay Belle. Nang maglaon, kumalma sila at kinailangan nilang tangga
Isabella povInayos ko na ang bag ko at ready na akong pumunta sa airport. Kinakabahan ako, tungkol sa pag-iwan sa aking mga anak na lalaki at Anna. Nakaupo sa kusina at hinihintay na dumating si Danny at sunduin ako. "Anna sigurado ka bang magiging maayos ang lahat kapag wala ako?" tanong ko sa kanya.”Yes of course Bella, we have mange before kapag wala ka sa business trips” tumingin siya sa akin at alam kong magiging maayos din sila."Alam ko ngunit napakaraming dapat gawin dito at kung may mali kapag nandoon ako, hindi ko alam kung kailan ako makakabalik," sinabi ko sa kanya kung ano ang aking mga takot.”Don’t think that way, we will make it and you don’t know if anything goes wrong” trying to reassure me but the fear is still there."Hindi ko mapigilan, nag-aalala lang ako"“Alam kong ikaw yun. Pero magiging maayos din ang lahat. Tutulungan tayo ni Danny kung may mangyari. Lagi tayong gagawa ng paraan, huwag kang mag-alala"”I better go and wake up the boys and say goodb
Silas povPabalik-balik ako sa aking opisina, naghihintay ng anumang balita. Ilang oras na ang nakalipas mula nang mag-check si Damien sa Leeds sa mail, hindi ako makapag-focus sa trabaho ko na dapat ay ginawa ko ngayon. Bumabalik ang isip ko sa kanya sa lahat ng oras! This is the first real lead we have had since she left, for years I have been looking for her. Halos mawala sa isip ko sa prosses. All these years grasping for any hope she is out there somewhere, I have a lot of things I want to say to her that I never did!Alam kong siya ang nagpapadala ng mga itim na rosas, wala nang iba. Alam ko noong araw na sinabi niya sa akin kung sakaling magtaksil ako sa kanya ay padadalhan niya ako ng walong itim na rosas. Sa lahat ng nagawa kong mali sa kanya, mas marami pa siyang dapat gawin kaysa padalhan ako ng mga rosas. Ang hindi ko makuha ay kung bakit niya ipinadala sa akin ang mga ito ngayon pagkatapos ng lahat ng mga taon na ito? Hindi siya umimik sa akin nang mag-impake siya ng mga
Isabella povMakakaalis na ako ng tahimik sa airport. Ang tanging bagahe ko ay nasa aking cabin bag. Walang nang-iistorbo sa akin makakaalis ako agad, so far so good. Sa labas ng airport, may nakatayong taxi driver na may karatula. Winter sabi nito! Lumapit ako at binuksan ang pinto, pumasok ang driver. "Kumusta natanggap ko na ang address, may mga pagbabago ba?" sabi niya sa akin."No everything is according to plan" sagot ko sa kanya at dumungaw sa bintana inalala ang huling pagpunta ko dito.“Sige! Nandito ka ba sa negosyo o may binibisita ka?" nagsisimula na siyang makipag-usap.”Purong business trip ito. Aalis ulit ako kinabukasan.”"Iyon ay isang napakaikling paglalakbay sa negosyo," sabi niya at nakita ko siyang ngumiti sa rear mirror."Well, sapat na ang oras na iyon para gawin ko ang pagpunta ko rito! I haven’t been here for many years, the city has developed” sabi ko at patuloy na luminga-linga sa paligid, ang daming nagbago and at the same time, everything is so fami
Silas PovSa pagtapak ng gas ay nakarating ako sa ospital sa loob ng walong minuto. Paglabas ng kotse wala akong pakialam na pumarada ako sa drop of zone. Kailangan ko lang pumasok ngayon! Nang makarating ako sa pasukan at bumukas ang mga sliding door ay nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang isang babaeng pulang pula ang buhok at isang sumbrero na nakatutok ang mga mata sa lupa palabas ng gusali, sa mga sliding door sa tabi ko. Pakiramdam ko kilala ko ang babaeng iyon, ngunit hindi ko matandaan na may kakilala akong babaeng may ganoong pulang buhok! Mabilis na nawala ang babae sa kaliwa, napailing ako at naglakad papasok. Sa isang minuto lang ay nahanap ko na ang tamang kwarto kung nasaan si Arthur. Itutulak ko na sana ang pinto nang may lumapit sa akin na nurse na may dalang bouquet of red roses. Pito para maging eksakto."Nandito ka ba para makita si Arthur?" tanong niya habang ang mga mata ko ay nakatutok sa mga rosas na nasa kamay niya."Sino ang nagpadala ng mga rosas na i