All Chapters of CHASING MY EX-WIFE: Chapter 41 - Chapter 50

BIANCA POV "Tama na! Magtatalo -talo na lang ba kayo diyan? Nakalimutan niyo yata na birthday ko ngayun at maraming bisita na naghihintay sa atin sa labas! Sylvia, Daniel, Jeneva pwede bang lumabas muna kayo? Asikasuhin niyo ang mga bisita sa labas para naman magkaroon ng saysay ang party na ito dahil presensya pa lang ni Bianca sapat na sa akin!" galit na wika ni Lola Antonia sa kanila. Pigil ko naman ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Mukhang sa pagkakataon na ito ako pa rin ang nagwagi sa puso ni Lola Antonia. Pinapakita niya lang sa lahat na ako pa rin ang papanigan niya sa lahat ng oras. "Pero La...gusto ko pang makausap si Bianca! Mag-asawa pa rin kami at may lilinawin lang po ako sa kanya!" giit naman ni Daniel. Mukhang hindi pa rin siya titigil sa kakulitan niya. Mukhang hindi pa rin siya tapos sa issue ng hiwalayan namin. "Daniel naman! Bakit ba ang kulit mo? Hindi ba't iyun naman ang gusto mong mangyari? Noon pa man gusto mo na akong hiwalayan. Ayan na...hiwal

BIANCA POV Pagkatapos maiahon ni Daniel mula sa pool si Jeneva kaagad niya din itong binalabalan ng suot niyang coat. Matalim akong tinitigan bago inakay ang kerida niya papuntang mansion. Naiwan naman akong pigil ang sarili kong maluha. Ganiyan na talaga siya noon pa man! Kakasabi niya lang kanina na ayaw niyang makipag-divorce sa akin pero iba naman ang ipinapakita niya sa akin ngayun. Mula noon hangang ngayun walang ipinagbago. Si Jeneva pa rin ang kinampihan niya. Ni hindi man lang siya nagtanong kung sino ang may kasalanan bago siya nagdesisyon kung sino ang kakampihan niya. "Basa ka na! Kailangan mong magpalit ng damit!" muling naagaw ni Arnold ang attention ko nang muli itong nagsalita. Blanko ang expression ng mukha na tinitigan ko siya at pilit na nagpakawala ng ngiti sa labi. "Ayos lang ako! Matitiis ko pa naman ang lamig. Sa bahay na ako magpapalit ng damit." bigkas ko at nagpatiuna nang naglakad paalis. Napansin ko pa ang makahulugang pagtitig sa akin ng ilan sa mg

BIANCA POV "Hindi tayo para sa isat-isa dahil simula pa lang, isang malaking pagkakamali na ang kasal nating dalawa!" muling bigkas ko at muling napaupo sa swivel chair ko. Habang sinasabi ko kasi ang katagang iyun hindi ko mapigilan ang makaramdam ng panginginig ng tuhod. Noon pa man siya na ang pangarap kong lalaki na makasama habang buhay pero ang hirap niyang ipaglaban. Tama na ang minsang nagpaka-martir ako sa kanya. Tama na ang minsang pag-iyak ko. Para sa mga anak ko pipilitin kong maging matatag! Tuluyan ko na siyang buburahin sa buhay ko para maka-moved- on na ako. Ayaw kong mabuhay sa kahapon dahil pagod na ako! " I understand! Kung iyan ang gusto mo, ibibigay ko sa iyo ang kalayaan na nais mo. Bahala na ang abogado ko ang makikipag-usap sa abogado mo. Sana maging masaya ka sa naging desisyong mong ito Bianca!" bigkas niya at laglag ang balikat na tuluyang lumabas ng opisina. Ilang saglit din akong natulala habang hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa akin

DANIEL BUENAVENTURA POV "Go home! Ako na ang bahala kay Anyana!" pautos kong bigkas kay Jeneva pagkalabas namin ng hospital. Ready na kaming umalis at nasa loob na ng kotse si Anyana nang kausapin ko si Jeneva. Iniiwasan ko na marinig ng bata kung ano man ang sasabihin ko sa ina niya. "Daniel....hangang ngayun pa ba naman galit ka pa rin sa akin? Sorry, pagod lang talaga ako kaya nagawa kong magsalita ng hindi maayos kay Anyana kanina! Pangako, magbabago na ako!" nakikiusap niyang sagot sa akin. Matalim ko naman siyang tinitigan. "Jeneva, not now! Mag-usap tayo mamaya sa bahay. Dadalhin ko sa amusement park si Anyana at sinabi mong pagod ka kaya walang dahilan na sumama ka sa amin. Go home.." pagalit kong bigkas at kaagad siyang tinalikuran. Akmang susundan pa sana niya ako pero matalim ko siyang tinitigan. Kita ko naman ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata kaya naman kaagad na akong sumakay ng kotse. Walang lugar ang babaeng iyun sa buhay ni Anyana. Dinig na dinig ko kung

DANIEL POV Ah yes...naalala ko na! Sila ang mga batang kasama ni Arnold na nakita ko noon sa parking area! Mga batang akala ko anak ni Arnold! Kay liit talaga ng mundo. Imagine, ganito pala ka-cute ang mga batang ito sa malapitan? Pero sino sila? Bakit kasama sila ni Arnold noon? Anak niya ba ang mga ito? Pero parang hindi naman! Malayo sa hitsura ni Arnold na nagkaanak na ito at sa ugali ni Arnold alam kong ipagmamalaki niya kay Lola ang kambal na ito kung sakaling siya nga ang ama! "Pasensya na po kayo Mister! Baka magalit si Mam kapag malaman ito." bigkas ng kasama nilang Yaya kaya wala na akong nagawa pa kundi ang tumango na lang habang hindi ko pa rin inaalis ang pagkakatitig ko sa dalawang bata. Deep inside my heart para kasing gusto ko silang yakapin at hawakan. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Siguro dahil parang kasing-edad lang sila ni Anyana kaya nakakaramdam ako ng ganito! Or baka nga pamangkin ko sila kung talagang anak sila ng half brother kong si Arnold.