BIANCA POV Mamasyal lang naman sana kami pero hindi ko naman akalain na aabot ako sa ganitong sitwasyon! Ang liit talaga ng mundo para magkita kaming dalawa ni Daniel dito sa amusement park habang kasama ko ang mga anak namin! Ang lakas ng loob niya na lapitan ako at sabihin sa akin na gusto niya akong makausap. Hindi pa man kami nag-uumpisang mag-usap, alam na alam ko na kung ano ang pakay niya sa akin! "Now what?" kaagad kong tanong kay Daniel nang makalayo kami sa coffee shop. Pinili namin ang lugar na wala masyadong tao para makapag-usap kami ng maayos. "Sino sila? Mga anak ko ba sila?" kaagad na tanong nito sa akin. Hindi na ako nagulat sa tanong niyang iyun. Alam ko sa sarili ko na mangyayari ang ganitong senaryo kaya lang hindi ko naman akalain na agad-agad! Hindi pa ako ready na magpaliwanag sa kanya! "Anak? Kailan ka pa nagkaanak sa akin?" namimilusupo kong sagot sa kanya. Natigilan ito pero bakas sa mga mata niya ang pait! Hindi ko naman napigilan ang mapaismid!
BIANCA POV "Sorry! Hindi ko alam! Patawarin mo ako Bianca!" narinig kong bigkas ni Daniel na siyang dahilan kaya hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. "Sorry? Maibabalik ba ng sorry lahat-lahat ng mga pasakit na ibinigay mo sa akin Daniel? Lahat ng sakit naipon sa puso ko kaya hindi mo naman siguro ako masisisi kung bakit ko nagawang ilihim sila sa iyo!" seryoso kong sagot sa kanya habang patuloy ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko tuloy ngayun para akong bumalik sa kahapon. Muling nanariwa ang sugat sa puso ko na ilang taon ko ding pinilit na pinahilom! Sa isang iglap muling bumalik sa balintataw ko ang mga masasakit na alaala na nagbigay sa akin ng sobrang galit sa puso ko! "Ni hindi mo man lang naisip kung gaano kalaking epekto sa akin ang ginawa ni Jeneva sa akin noon! Alam mo ang katotohanan pero pinilit mong ilabas siya sa kulungan! Ni hindi mo ako binigyan ng hustisya Daniel! Hindi mo din binigyan ng hustisya ang isa sa mga
DANIEL POV Nasundan ko na lang ng tingin si Bianca pagkaalis nito. Hindi ko ma-imagine kung gaano kahirap ang pinagdaanan niya malusutan lamang ang pahirap na ipinaranas ko sa kanya noon. Ni hindi ko man lang naipadama sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin. Kahit na saang aspeto ng buhay tingnan, binigo ko siya! Hindi ko na nga siya naipaglaban, hindi ko pa siya binigyan ng hustisya laban kay Jeneva. May dahilan talaga siya kung bakit galit na galit siya sa akin! Hindi ko alam kung dapat ba akong tawaging DAddy ng mga anak ko! Nahihiya ako sa kanila dahil hindi ko man lang pinahalagahan ang Ina nila noon! Sa isiping iyun parang gusto kong sabunutan ang sarili ko. Napaka-walang kwenta kong asawa! Napaka-walang kwenta kong tao at hindi nga ako deserved ni Bianca. Dapat lang talaga na iwan niya na ako ng tuluyan at maghanap ng ibang pag-ibig sa bisig ng ibang lalaki at walang iba kundi kay Arnold! Yes...kay Arnold na alam ko sa sarili ko na mamahalin siya ng lubusan. Sa isipi
DANIEL POV "Once na lumabas na sa korte ang papel na tuluyan nang napawalang bisa ang kasal niyong dalawa ni Bianca..papakasalan ko na siya!" bigkas ni Arnold na parang bomba na sumabog sa pandinig ko. Para iyung isang matalim ng punyal na biglang tumarak sa kaibuturan ng puso ko. Kaya pala bigla niya akong niyaya na lumabas ng coffee shop dahil ito pala ang sasabihin niya sa akin. Gusto niyang pakasalan si Bianca. Gusto niyang tuluyang ilayo sa akin ang asawa ko! "What? Kasal? Ang bilis naman?" wala sa sarili kong bigkas. "Daniel, alam natin pareho na matagal akong naghintay! Actually, hindi ako sang-ayon na ipapakilala ka ni Bianca sa dalawang bata pero since anak mo naman sila wala na akong magagawa pa!" muling bigkas niya sa akin. Wala sa sariling napatitig ako kay Arnold. Kapatid ko ba talaga ang taong ito? Bakit feeling ko wala siyang pakialam sa akin? Bakit pakiramdam ko napaka-makasarili niya! Hindi niya man lang ba naramdaman kung gaano kasakit sa akin ang hindi pa
BIANCA POV "Akala ko wala kang plano na ipakilala ang mga bata sa ama nila? Kay Daniel? Anong nangyari?" tanong ni Arnold habang nandito kami sa garden. Akala ko ihahatid niya lang kami kanina pagkagaling sa amusement park pero nagkakamali ako. May balak pala siyang kausapin ako sa isang bagay na hindi pa ako ready na pag-usapan. "Iyan din ang plano ko! Pero nagbago ang lahat noong nagkita kami ni Daniel! Bigla kong na-realized kanina na bigyan siya ng chance lalo na at nakita ko kung paano niya alagaan ang anak nilang dalawa ni Jeneva!" kaagad kong sagot sa kanya. Napansin kong natigilan naman si Arnold. "Matagal na panahon kong kinimikim ang galit sa puso ko para sa kanya at ito na din siguro ang time para i-let go ko iyun! Lalo na at malapit nang dumating ang oras na tuluyan na kaming mawalan ng ugnayan sa isa't isa!" muli kong bigkas sa kanya. "Bianca...sorry! Pero aaminin ko sa iyo na natatakot ako na baka mahulog ka ulit sa kanya! Alam mo naman siguro kung gaano ako kat
BIANCA POV "Mam, may naghahanap po sa inyo sa labas!" kasalukuyan kaming kumakain ng mga bata ng breakfast nang inanunsiyo sa akin ng isa sa mga kasambahay ang tungkol sa bisita na dumating. Nagulat man pero hindi ako nagpahalata sa dalawang bata. Ako ang maghahatid sa kanila ngayun sa School bago ako papasok ng opisina. Hangat maari, gusto kong bigyan ng sapat na oras ang mga anak ko kahit na gaano ako kaabala. "Sino daw?" nagtataka kong tanong kay Elsa. Isa siya sa matagal nang kasambahay ni Kuya. "Daniel daw po ang pangalan niya Mam! May kasama din siyang bata." sagot ni Elsa na labis kong ikinagulat. Grabe, ang aga naman nitong si Daniel? Paano siya pakikiharapan ng mga bata gayung maaga din ang pasok sa School. Pinayagan ko siyang dumalaw dito sa bahay pero ini-expect ko na mamayang hapon pa! Nababaliw na ba itong si Daniel? "Wow, nandiyan si Tito Daniel kasama si Anyana Mommy?" kaagad namang sabat ni Scarlett. Nagniningning ang mga mata nito sa tuwa. Halatang exci
BIANCA POV Pagkatapos kong ihatid ang mga bata sa School iniwan ko na sila doon. Sila Daniel at Anyana naman ay tuluyan na ding pumunta sa office ng iskwelahan para makipag-usap kung pwede pa bang ihabol si Anyana na pumasok ngayung school year. Na-enroll na pala siya ng Mommy niyang si Jeneva noon pero hindi na-follow- up dahil nagkasakit nga ulit ang bata. Sana lang maihabol. Kawawa din kasi ang bata. Alam kong isa sa mga dahilan nito kaya gustong mag-aral dahil kina Scarlett at Stephen. Sabagay, kung tutuusin magkapatid naman talaga sila sa ama. Kaya siguro malapit ang loob nila sa isat-isat dahil doon. Pagkadating ng opisina nagulat pa ako dahil naabutan ko si Amber. Bakit parang sobrang aga naman yata nitong kaibigan ko? Ilang araw din itong hindi nagpakita sa akin kaya hindi ko alam kung saan nagsusuot itong kaibigan kong ito. Napaka happy go lucky niya kasi talaga eh. Walang responsibilidad sa buhay kaya ang bilis niyang magdesisyon ng mga bagay-bagay. "Good Morning Bia
ELIZABETH 'AMBER' MEYER POV Habang nakatitig ako sa masayang si Bianca habang hawak ang bulaklak na galing kay Arnold hindi ko mapigilan ang sarili ko na makaramdam ng selos. Mukhang tuluyan na ngang naka-moved-on ang kaibigan ko sa kabiguan sa pag-ibig sa una niyang asawa na si Daniel. Mukhang si Arnold na ngayun ang mahal niya. Pinigilan ko ang pagpatak ng luha sa aking mga mata kaya lang hindi ko talaga kaya! Pasaway kasi talaga itong mga mata ko eh! Gusto talagang maluha! Wala pa sana akong balak umalis pero wala akong choice kundi ang tumayo na! Ayaw kong makita ni Bianca kung ano man ang nararamdaman ko! Wala akong balak ng aminin sa kanya kung ano man ang namagitan sa amin ng boyfriend niya ngayung si Arnold! Marami na siyang mga pinagdaanan para makisawsaw pa ako! Siguro nga ito na ang panahon para tuluyan na akong magparaya! Sabagay, ano ba ang dapat kong ipaglaban gayung wala naman kaming relasyon ni Arnold! Pure sex lang ang nangyari dala ng kalasingan! "Teka...
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal