DANIEL BUENAVENTURA POV "Go home! Ako na ang bahala kay Anyana!" pautos kong bigkas kay Jeneva pagkalabas namin ng hospital. Ready na kaming umalis at nasa loob na ng kotse si Anyana nang kausapin ko si Jeneva. Iniiwasan ko na marinig ng bata kung ano man ang sasabihin ko sa ina niya. "Daniel....hangang ngayun pa ba naman galit ka pa rin sa akin? Sorry, pagod lang talaga ako kaya nagawa kong magsalita ng hindi maayos kay Anyana kanina! Pangako, magbabago na ako!" nakikiusap niyang sagot sa akin. Matalim ko naman siyang tinitigan. "Jeneva, not now! Mag-usap tayo mamaya sa bahay. Dadalhin ko sa amusement park si Anyana at sinabi mong pagod ka kaya walang dahilan na sumama ka sa amin. Go home.." pagalit kong bigkas at kaagad siyang tinalikuran. Akmang susundan pa sana niya ako pero matalim ko siyang tinitigan. Kita ko naman ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata kaya naman kaagad na akong sumakay ng kotse. Walang lugar ang babaeng iyun sa buhay ni Anyana. Dinig na dinig ko kung
DANIEL POV Pagkadating namin ng amusement park kita ko kung gaano kasaya si Anyana. Para siyang isang ibon na nakawala sa hawla. Amazed na amazed siya sa kanyang mga nakita at halatang hindi siya sanay na makihalubilo sa ibang tao. '"Dad, ang ganda dito! Gusto kong pumunta dito palagi Daddy!" nakangiting bigkas niya sa akin. Hindi ko na nabilang pa kung ilang beses niya nang nasambit ang katagang iyun pero hindi ko na pinansin pa. Alam kong masaya siya sa bagong environment na nasilayan ng kanyang mga mata. "Gusto mo bang mag ride diyan baby?" tanong ko sa kanya sabay turo sa isang rides pambata. Alam kong kaya ni Anyana sumakay doon dahil mahina lang naman ang ikot ng conveyor. Isa itong merry go round rides ay pinapayagan pati ang mga parents na asistihan ang mga batang ayaw humiwalay sa mga magulang. "Pwede po ba Dad? Ang ganda! Gusto ko ang color white na kabayong iyan DAddy!" excited na bigkas ni Anyana at itinuro niya pa ang isang partikular na bagay na gusto niyang saky
DANIEL POV Ah yes...naalala ko na! Sila ang mga batang kasama ni Arnold na nakita ko noon sa parking area! Mga batang akala ko anak ni Arnold! Kay liit talaga ng mundo. Imagine, ganito pala ka-cute ang mga batang ito sa malapitan? Pero sino sila? Bakit kasama sila ni Arnold noon? Anak niya ba ang mga ito? Pero parang hindi naman! Malayo sa hitsura ni Arnold na nagkaanak na ito at sa ugali ni Arnold alam kong ipagmamalaki niya kay Lola ang kambal na ito kung sakaling siya nga ang ama! "Pasensya na po kayo Mister! Baka magalit si Mam kapag malaman ito." bigkas ng kasama nilang Yaya kaya wala na akong nagawa pa kundi ang tumango na lang habang hindi ko pa rin inaalis ang pagkakatitig ko sa dalawang bata. Deep inside my heart para kasing gusto ko silang yakapin at hawakan. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Siguro dahil parang kasing-edad lang sila ni Anyana kaya nakakaramdam ako ng ganito! Or baka nga pamangkin ko sila kung talagang anak sila ng half brother kong si Arnold.
BIANCA POV Mamasyal lang naman sana kami pero hindi ko naman akalain na aabot ako sa ganitong sitwasyon! Ang liit talaga ng mundo para magkita kaming dalawa ni Daniel dito sa amusement park habang kasama ko ang mga anak namin! Ang lakas ng loob niya na lapitan ako at sabihin sa akin na gusto niya akong makausap. Hindi pa man kami nag-uumpisang mag-usap, alam na alam ko na kung ano ang pakay niya sa akin! "Now what?" kaagad kong tanong kay Daniel nang makalayo kami sa coffee shop. Pinili namin ang lugar na wala masyadong tao para makapag-usap kami ng maayos. "Sino sila? Mga anak ko ba sila?" kaagad na tanong nito sa akin. Hindi na ako nagulat sa tanong niyang iyun. Alam ko sa sarili ko na mangyayari ang ganitong senaryo kaya lang hindi ko naman akalain na agad-agad! Hindi pa ako ready na magpaliwanag sa kanya! "Anak? Kailan ka pa nagkaanak sa akin?" namimilusupo kong sagot sa kanya. Natigilan ito pero bakas sa mga mata niya ang pait! Hindi ko naman napigilan ang mapaismid!
BIANCA POV "Sorry! Hindi ko alam! Patawarin mo ako Bianca!" narinig kong bigkas ni Daniel na siyang dahilan kaya hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. "Sorry? Maibabalik ba ng sorry lahat-lahat ng mga pasakit na ibinigay mo sa akin Daniel? Lahat ng sakit naipon sa puso ko kaya hindi mo naman siguro ako masisisi kung bakit ko nagawang ilihim sila sa iyo!" seryoso kong sagot sa kanya habang patuloy ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko tuloy ngayun para akong bumalik sa kahapon. Muling nanariwa ang sugat sa puso ko na ilang taon ko ding pinilit na pinahilom! Sa isang iglap muling bumalik sa balintataw ko ang mga masasakit na alaala na nagbigay sa akin ng sobrang galit sa puso ko! "Ni hindi mo man lang naisip kung gaano kalaking epekto sa akin ang ginawa ni Jeneva sa akin noon! Alam mo ang katotohanan pero pinilit mong ilabas siya sa kulungan! Ni hindi mo ako binigyan ng hustisya Daniel! Hindi mo din binigyan ng hustisya ang isa sa mga
DANIEL POV Nasundan ko na lang ng tingin si Bianca pagkaalis nito. Hindi ko ma-imagine kung gaano kahirap ang pinagdaanan niya malusutan lamang ang pahirap na ipinaranas ko sa kanya noon. Ni hindi ko man lang naipadama sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin. Kahit na saang aspeto ng buhay tingnan, binigo ko siya! Hindi ko na nga siya naipaglaban, hindi ko pa siya binigyan ng hustisya laban kay Jeneva. May dahilan talaga siya kung bakit galit na galit siya sa akin! Hindi ko alam kung dapat ba akong tawaging DAddy ng mga anak ko! Nahihiya ako sa kanila dahil hindi ko man lang pinahalagahan ang Ina nila noon! Sa isiping iyun parang gusto kong sabunutan ang sarili ko. Napaka-walang kwenta kong asawa! Napaka-walang kwenta kong tao at hindi nga ako deserved ni Bianca. Dapat lang talaga na iwan niya na ako ng tuluyan at maghanap ng ibang pag-ibig sa bisig ng ibang lalaki at walang iba kundi kay Arnold! Yes...kay Arnold na alam ko sa sarili ko na mamahalin siya ng lubusan. Sa isipi
DANIEL POV "Once na lumabas na sa korte ang papel na tuluyan nang napawalang bisa ang kasal niyong dalawa ni Bianca..papakasalan ko na siya!" bigkas ni Arnold na parang bomba na sumabog sa pandinig ko. Para iyung isang matalim ng punyal na biglang tumarak sa kaibuturan ng puso ko. Kaya pala bigla niya akong niyaya na lumabas ng coffee shop dahil ito pala ang sasabihin niya sa akin. Gusto niyang pakasalan si Bianca. Gusto niyang tuluyang ilayo sa akin ang asawa ko! "What? Kasal? Ang bilis naman?" wala sa sarili kong bigkas. "Daniel, alam natin pareho na matagal akong naghintay! Actually, hindi ako sang-ayon na ipapakilala ka ni Bianca sa dalawang bata pero since anak mo naman sila wala na akong magagawa pa!" muling bigkas niya sa akin. Wala sa sariling napatitig ako kay Arnold. Kapatid ko ba talaga ang taong ito? Bakit feeling ko wala siyang pakialam sa akin? Bakit pakiramdam ko napaka-makasarili niya! Hindi niya man lang ba naramdaman kung gaano kasakit sa akin ang hindi pa
BIANCA POV "Akala ko wala kang plano na ipakilala ang mga bata sa ama nila? Kay Daniel? Anong nangyari?" tanong ni Arnold habang nandito kami sa garden. Akala ko ihahatid niya lang kami kanina pagkagaling sa amusement park pero nagkakamali ako. May balak pala siyang kausapin ako sa isang bagay na hindi pa ako ready na pag-usapan. "Iyan din ang plano ko! Pero nagbago ang lahat noong nagkita kami ni Daniel! Bigla kong na-realized kanina na bigyan siya ng chance lalo na at nakita ko kung paano niya alagaan ang anak nilang dalawa ni Jeneva!" kaagad kong sagot sa kanya. Napansin kong natigilan naman si Arnold. "Matagal na panahon kong kinimikim ang galit sa puso ko para sa kanya at ito na din siguro ang time para i-let go ko iyun! Lalo na at malapit nang dumating ang oras na tuluyan na kaming mawalan ng ugnayan sa isa't isa!" muli kong bigkas sa kanya. "Bianca...sorry! Pero aaminin ko sa iyo na natatakot ako na baka mahulog ka ulit sa kanya! Alam mo naman siguro kung gaano ako kat