Lahat ng Kabanata ng CHASING MY EX-WIFE: Kabanata 11 - Kabanata 20

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Kasalukuyan akong abala sa aking mga pinipirmahang mga papels nang napahinto ako dahil sa pabalagbag na pagbukas at sara ng pintuan ng opisina. Wala sa sariling napatayo ako at akmang sisitahin ko na sana kung sino man ang pangahas na bigla na lang pumasok nang hindi ko na nagawa pa dahil naunahan niya na ako. Naramdaman ko na lang ang pagtama ng kamao niya sa pisngi ko na siyang dahilan kaya kaagad akong natumaba sa sahig. Kaagad akong napahawak sa ilong ko ng maramdaman ko ang isang mainit na likido na lumabas doon. "Walang hiya ka! Hayop talaga! Hayop iyang babae mo! Walang kwenta! Salot!" galit na bigkas sa akin ng half brother ko na si Arnold. Nakasuot pa siya ng doctor's coat habang kita ko sa kanyang mga mata ang galit. Akmang susugod sana ako sa kanya para makaganti sa pananapak niya sa akin pero napahinto din ako nang kaagad siyang nagsalita. "Ganiyan ka na ba kawalang -kwentang tao? Hiniwalayan mo na nga pagkatapos gusto mo pa siyang

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Hungkag ang pakiramdam na nahiga ako ng kama. Hangang ngayun hindi pa rin lubusang matangap sa sarili ko na wala na siya. Hindi na kami magkikita at malabo nang maging masaya ako dahil alam kong habang buhay akong uusigin ng aking konsensya dahil sa nangyari sa kanya. Nanatili ako sa loob ng kwarto ni Bianca hangang sa gumabi na. Tahimik akong nakahiga sa kama niya para sana damhin ang presensya niya! Ni hindi ko nga pinagkaabalahan na buksan ang ilaw. Hindi ko ininda kung gaano kadilim ang buong paligid. Gusto kong mag-isa! Gusto kong magmuni-muni. Ni hindi ako nakakaramdam ng gutom kahit oras na ng dinner. Dilat na dilat ang aking mga mata hangang sa muling sumikat ang araw. Kahit isang idlip lang hindi ko nagawa kaya noong may kumatok sa pintuan ng kwarto para akong bangag na tumayo at naglakad patungo doon para tingnan kung sino ang nasa labas. "Daniel...ano ba ang ginagawa mo? Alam mo bang buong gabi kaming sobrang nag-aalala?" kaagad na sal

BIANCA POV "Kuya! Kaya naman halos inaraw-araw mo akong kulitin para pauwiin eh! May plano ka na pala diyan! Sabihin mo sa akin...ano ba ang balak mong gawin? Bakit bigla-bigla mo nalang talikuran ang posisyon mo at ipaako sa akin? Hindi ka ba natatakot na baka bumagsak ang kumpanya sa mga kamay ko?" seryoso kong wika sa kanya. Susubukan ko siyang takutin dahil alam ko kung gaano niya kamahal ang negosyo na naiwan ng mga magulang namin pero mukhang walang epekto. Tinawanan niya lang ako. "Malaki ang tiwala ko sa iyo little sister! Alam kong mas magaling ka kumpara sa akin kung ang paghawak ng negosyo ang pag-uusapan. Tingnan mo nga...ilang taon ka pa lang nag-umpisang magtrabaho pero ang laki na ng naitulong mo sa kumpanya natin para mas lalong tumaas ang revenue taon-taon. Malaki ang tiwala ko sa iyo kaya panatag kong iiwan sa iyo ang pamamahala ng kumpanya natin. Huwag ang mag-alala.. nasa likod mo lang ako palagi. Hindi naman porket bibitawan ko ang posisyon na iyan, tuluyan

BIANCA POV Pagkatapos namin mag-usap ni Arnold, dinaanan ko lang ang kambal sa kwarto nila para icheck kung ano ang ginagawa nilang dalawa. Ganoon na lang ang paguhit ng masayang ngiti sa labi nang maabutan ko silang mahimbing nang natutulog. Sa loob ng pitong taon wala akong ibang ginawa kundi protektahan sila. Ilayo sila sa kapahamakan at masiguro ang kanilang kaligtasan. Ang kinasangkutan kong aksidente seven years ago ay nagbigay sa akin ng malaking trauma. After ng aksidente, nabulag ako at muntik nang mapahamak ang ipinagbubuntis ko. Maswerte lang talaga at malakas ang kapit ng mga baby na nasa sinapupunan ko kung hindi baka tuluyan na akong mabaliw kung sakaling napahamak sila. Namuhay ako sa kadiliman sa buong period ng pagbubuntis ko. Mas lalong dumagdag sa sakit ng kalooban ko noong nalaman ko na patay ang isa sa mga babies pagkapanganak ko. Triplets sila pero hindi naka-survived ang isang bata. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa noon. Pakiramdam ko bigla

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Nasa kasagsagan ako ng meeting ng biglang tumawag sa akin si Jeneva. Nasa isang iskwlehan daw siya at ibinalita sa akin na bigla na lang daw inatake ang anak naming si Anyana. Kaagad kong tinapos ang meeting at napasugod sa iskwelahan. Naabutan ko ang anak ko sa clinic ng School. Maputla at alam kong galing lang sa hagupit ng paghihirap dahil sa sakit niya. Awang-awa akong napatitig sa aking anak habang hindi ko napigilan ang sarili ko. Galit kong kinumpronta si Jeneva na noon ay mangiyak-iyak na. "Sorry! Sorry! Akala ko ayos na siya eh. Medyo matagal nang hindi siya inaatake ng sakit niya pero nagulat na lang ako kanina dahil bigla na lang siyang nahirapan huminga." umiiyak na bigkas niya. Kaagad kong naikuyom ang aking kamao at walang sabi-sabing binuhat ko ang aking anak. Pagkatapos magpasalamat sa Doctor at nurse on duty, mabilis na akong lumabas ng school Clinic. "I told you na hindi pwede iyang gusto mo! Nakita mo ba? Muntik ng mapahamak si