บททั้งหมดของ รักครั้งใหม่กับเสด็จอา: บทที่ 41 - บทที่ 50

แต่ความคิดนี้ก็ถูกนางปัดทิ้งไปอย่างรวดเร็วมันมิง่ายขนาดนั้นแม้ว่าในภายภาคหน้าเซียวจื๋อเยี่ยนจะสามารถบีบบังคับขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิได้ แต่นั่นก็เป็นเรื่องของอีกสามปีข้างหน้าแต่เขาในตอนนี้ เขายังเป็นเพียงเซ่อเจิ้งอ๋อง แม้ว่าจะได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดิมากเพียงใดทว่าพระราชโองการของจักรพรรดิถือเป็นสัจจะพระราชโองการที่ได้ประกาศไปทั่วหล้าแล้วนั้นเป็นไปมิได้ที่จะเพิกถอนได้ง่าย ๆ แม้ว่าเซียวจื๋อเยี่ยนจะทำได้ เขาก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่สูงมากแม้ว่าโสมหิมะจะมีค่ามาก แต่ก็มิถึงขนาดนั้นบางทีเซียวจื๋อเยี่ยนอาจจะฟังนางพูดแล้วรู้สึกว่านางไร้สาระ น่าขัน และทำให้เขาขุ่นเคืองก็เป็นได้อวิ๋นชิงฮวนก็มิอาจรอจนกว่าเขาจะขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ในอีกสามปีข้างหน้า และยกเลิกพระราชโองการเก่าได้นางเผลอยื่นมือไปลูบท้องน้อยของนางโดยมิรู้ตัวลูกในท้องของนางยังมิถึงเดือน หากปล่อยไว้ถึงห้าเดือน ท้องก็จะเริ่มใหญ่ขึ้นจนยากจะปิดบัง นางต้องรีบหย่ากับเซียวเหยียนก่อนที่ท้องจะใหญ่ขึ้นในชาตินี้ นางจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกของนางใช้สกุลของเซียวเหยียน คนที่เคยฆ่าลูกของนางอีก เขามิคู่ควร“เหตุใดมิ

เมื่อเจียงเสวี่ยลั่วได้ยินดังนั้น ก็หันไปมองเซียวเหยียนทันทีแน่นอนว่า เมื่อเซียวเหยียนได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าเขาก็มิค่อยดีนัก เขาขมวดคิ้วมองสาวใช้“พวกเจ้าพูดว่ากระไรนะ? พระชายาอยู่กับใคร?”สาวใช้ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “เซ่อเจิ้งอ๋องเพคะ บ่าวเห็นกับตาตัวเอง”สีหน้าของเซียวเหยียนดูแย่ลง“พวกเจ้าเห็นที่ใด?”“ที่หน้าภัตตาคารหมิงเฟิ่งเพคะ คุณหนูใหญ่ดูเหมือนจะออกมาจากภัตตาคารพร้อมกับเซ่อเจิ้งอ๋องเพคะ”ภัตตาคารหมิงเฟิ่งตั้งอยู่ในใจกลางเมืองหลวงที่เจริญรุ่งเรือง มิได้อยู่ในแนวเดียวกับจวนอวิ๋นและบ้านตระกูลถังเลยก่อนหน้านี้ อวิ๋นชิงฮวนบอกว่าจะไปบ้านตระกูลถัง ตามหลักแล้ว นางมิน่าจะผ่านภัตตาคารหมิงเฟิ่งเว้นแต่ว่านางนัดกับใครไว้ แล้วตั้งใจอ้อมไปเจียงเสวี่ยลั่วมีแววตาสั่นไหว ถามอย่างจงใจว่า “พวกเจ้าดูผิดหรือไม่? พี่หญิงบอกว่าจะไปเยี่ยมท่านตาที่บ้านตระกูลถัง ไฉนถึงไปอ้อมที่ภัตตาคารหมิงเฟิ่งได้เล่า?”“พวกบ่าวสาบานว่า มิได้ดูผิดแน่นอนเจ้าค่ะ!”สาวใช้สองคนรีบพูด “คุณหนูใหญ่ใส่ชุดสีเขียวน้ำทะเลสาบวันนี้ เด่นมากในฝูงชน พวกบ่าวไม่มีทางดูผิดแน่นอนเจ้าค่ะ”“ใช่แล้วเจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่ยังพาแม่นมซ

เซียวจื๋อเยี่ยนยังมิได้พูดอะไรคุณชายใหญ่ถังหย่งชิงขมวดคิ้ว “น้องหญิงเป็นคนที่รักษากฎระเบียบที่สุด มิเคยเสียมารยาทต่อหน้าคนนอก วันนี้เมื่อเข้ามาในบ้าน นางเห็นท่านพ่อกับท่านแม่แล้วก็ร้องไห้ ดูก็รู้ว่ามีบางอย่างมิถูกต้อง”“นี่เพิ่งแต่งงานได้สามวันเอง!”ถังหย่งหมิงเองก็มิหัวเราะแล้ว ทำหน้าเย็นชา “น้องสาวที่ดีของข้ากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? จวนอ๋องฉู่ใต้ทำบ้าอะไรลงไป?”“หมิงเอ๋อร์ อย่าพูดเหลวไหล” ถังลี่หงดุเขา “อาจจะมิใช่เรื่องของจวนอ๋องฉู่ใต้ก็ได้”“นอกจากเรื่องนี้แล้วจะเป็นเรื่องอะไรได้อีก?”ถังหย่งหมิงเถียง “ตอนที่ฮวนเอ๋อร์ยังมิออกเรือน ทุกอย่างก็ปกติดี นางมิใช่คนขี้แยตั้งแต่เด็ก หลายปีมานี้ก็มีแค่ตอนที่ท่านอาเสีย นางถึงเสียใจร้องไห้อยู่หลายวัน หลังจากนั้นนางเคยร้องไห้ให้พวกเราเห็นอีกเมื่อไรกัน? ตอนที่ข้ายังเด็กมิรู้จักโต ข้าไปจับงูมาหลอกนาง นางยังมิร้องไห้เลย”เซียวจื๋อเยี่ยนที่เดิมทีฟังอย่างเงียบ ๆ เมื่อได้ยินดังนั้นก็เหลือบมองถังหย่งหมิงดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อยถังหย่งหมิงรู้สึกขนลุกที่หลังอย่างฉับพลัน แต่ก็มิได้สนใจเขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า “นางเป็นคนนิสัยดี มิเคยบ่น หรือแสดงคว

“ในตอนนั้น เซ่อเจิ้งอ๋องเฒ่าป่วย เขาทิ้งพินัยกรรมไว้ ให้เซียวจื๋อเยี่ยนสืบทอดบัลลังก์ เหล่าบุตรคนโตในจวนอ๋องมิพอใจ จึงก่อกบฏและส่งคนไปลอบปลงพระชนม์เซียวจื๋อเยี่ยน จนเกือบเอาชีวิตมิรอด”อวิ๋นชิงฮวนนึกถึงคำพูดของเซียวจื๋อเยี่ยน ที่บอกว่าตระกูลถังมีบุญคุณช่วยชีวิตเขาไว้ที่แท้เรื่องนี้มีเบื้องหลังเช่นนี้นี่เองท่านผู้เฒ่าถังพูดว่า “องค์จักรพรรดิทรงมีบัญชาให้ข้ารักษาท่านอ๋อง แต่ตอนนั้นท่านอ๋องยังเยาว์วัย อาการสาหัส และบาดแผลมีพิษร้ายแรง แม้ข้าจะทุ่มเทรักษาอยู่ครึ่งปี ก็เพียงรักษาชีวิตท่านอ๋องไว้ได้ แต่ก็ยังทิ้งโรคแทรกซ้อนไว้มากมาย”อวิ๋นชิงฮวนตกใจ“แต่ว่า ดูจากสภาพของเซ่อเจิ้งอ๋องตอนนี้ มิเหมือนมีอาการบาดเจ็บเก่าเลยหนาเจ้าคะ?”“เรื่องนี้มีเพียงองค์จักรพรรดิ ตัวท่านอ๋องเอง และตระกูลถังเท่านั้นที่รู้”ท่านผู้เฒ่าถังพูดเสียงเบาว่า “เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวของจวนเซ่อเจิ้งอ๋อง องค์จักรพรรดิจึงมีรับสั่งห้ามมิให้เผยแพร่เรื่องนี้ออกไปข้างนอก อนุญาตให้ตระกูลถังดูแลสุขภาพของท่านอ๋องเป็นการลับ ๆ มาหลายปี ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดล่วงรู้เรื่องนี้”อวิ๋นชิงฮวนเพิ่งเข้าใจในตอนนี้เ

“เจ้าพูดเช่นนี้ หมายความว่าเจ้าสังเกตเห็นอะไรบางอย่างงั้นหรือ?” ท่านผู้เฒ่าถังถามด้วยสีหน้าเรียบเฉยอวิ๋นชิงฮวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหัว “หามิได้เจ้าค่ะ ข้าก็แค่รู้สึกกลัวอยู่ภายในใจ ท่านตา ท่านกับท่านลุงและท่านพี่ ต้องระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”ตอนนี้ องค์รัชทายาทยังมิล้มเลิกความตั้งใจที่จะดึงตระกูลถังเข้าร่วม และคดีความอยุติธรรมในชาติที่แล้วยังไม่มีวี่แววนางมิสามารถพูดอะไรได้ทำได้เพียงใช้วิธีนี้ เตือนตระกูลถังให้ระมัดระวังและระมัดระวังยิ่งขึ้นไปอีก“กลัวสิ่งใดหรือ?”ท่านผู้เฒ่าถังตบมือนางเบา ๆ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านตาของเจ้า ตั้งแต่สมัยจักรพรรดิบรรพบุรุษ ก็เดินอยู่ในวังหลวงแล้ว กระดูกแก่ ๆ นี้ ก็ถือว่าได้ติดตามรับใช้จักรพรรดิมาสามรุ่นแล้ว มีอะไรบ้างที่มิเคยพบเคยเห็น? จะต้องให้เด็กน้อยอย่างเจ้ามาเป็นห่วงอีกหรือ?”“ข้าหาได้เป็นห่วงไม่ ท่านมีสายตาเฉียบแหลมและหัวใจที่แจ่มชัด มิกลัวการวางแผนของคนชั่ว”หากมิใช่เพราะชาติที่แล้วท่านผู้เฒ่าถังป่วยหนักและเสียชีวิตกะทันหันตระกูลถังก็คงมิสูญเสียผู้สนับสนุน จนถูกองค์รัชทายาทและเซียวเหยียนใส่ร้ายจนตกอยู่ในสภาพนั้นอวิ๋นชิ