All Chapters of รักครั้งใหม่กับเสด็จอา: Chapter 11 - Chapter 20

เซียวเหยียนโกรธจนตัวสั่นนี่มันเรือนหอของเขา คืนเข้าหอของเขา!องค์รัชทายาทกระชากแขนเขาแล้วลากออกไป “เสด็จป้าพูดถูกแล้ว เจ้าดื่มมากไปแล้ว รีบไปข้างนอกกับข้าให้สร่างเมาหน่อยดีกว่า”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบเรียกสาวใช้ให้ตามไป เจียงเสวี่ยลั่วก็แอบปะปนไปด้วยเมื่อเห็นดังนั้น เจี่ยงหยวนซิ่งก็เดินออกไปพลางหัวเราะ “แกล้งบ่าวสาวก็แล้ว ดูเจ้าสาวก็แล้ว ก็ควรกลับไปดื่มต่อได้แล้ว!”“ใช่ ๆ ๆ พวกเราก็ควรกลับไปที่งานเลี้ยงได้แล้ว”“ขอตัวก่อน...”แขกที่อยู่ด้านล่างเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน วิ่งหนีกันเหมือนภัยจะมา“นี่!” อวิ๋นชิงฮวนยังมิทันได้ห้าม ก็มีเสียงดังปัง!ประตูเรือนหอปิดลงแล้วเหลือเพียงนางและเซียวจื๋อเยี่ยนสองคนที่ยืนอยู่ในเรือนหอซึ่งเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุขเมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของบุรุษที่อยู่ด้านหลัง จิตใจของอวิ๋นชิงฮวนก็เริ่มสั่นคลอนในคืนแต่งงานของชาติที่แล้ว นางสลบไปหลังจากดื่มเหล้าเพียงแก้วเดียว อย่างน้อยก็ได้นอนหลับสบายแล้วครั้งนี้เล่า?แย่ยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างวุ่นวายไปหมดและต้นเหตุของทั้งหมดนี้ ก็เพราะคนที่อยู่ข้างหลังนาง... เซ่อเจิ้งอ๋องที่นางมิสามารถยั่วยุได้!อวิ๋นชิงฮวนห

เซียวเหยียนมิใช่ว่ามิอยากช่วยหาคู่ให้กับองค์รัชทายาทหรอกกระมังแต่เมื่อนึกถึงสายตาที่เซียวจื๋อเยี่ยนมองอวิ๋นชิงฮวนนั้น…เซียวเหยียนก็รู้สึกอึดอัด“เหยียนเอ๋อร์!”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบร้อนเข้ามา จับเซียวเหยียนสำรวจดู “เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่? มีบาดแผลตรงไหนหรือไม่? มิเช่นนั้นให้หมอหลวงมาดูเจ้าหน่อย...”“มิต้องแล้ว ข้ามิเป็นไร”เซียวเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“ปกติเห็นเจ้าสุขุมเยือกเย็น วันนี้ไฉนจึงได้โง่เขลาเช่นนี้? รู้ทั้งรู้ว่าเซียวจื๋อเยี่ยนเป็นคนอารมณ์ร้าย เจ้ายังจะไปหาเรื่องเขาอีก โชคดีที่เขายังเกรงใจตระกูลพระชายาของเจ้าอยู่บ้าง มิเช่นนั้นเจ้าจะมิแย่เลยรึ?”ไท่เฟยฉู่ใต้พร่ำบ่นสีหน้าของเซียวเหยียนดูแย่มาก“แล้วก็เจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น รีบส่งนางกลับไปเสีย! ต่อไปห้ามไปมาหาสู่กับนางอีก มิเช่นนั้นจะทำให้ชื่อเสียงของเจ้าเสียหาย”ไท่เฟยฉู่ใต้พูดขึ้นอีก“เสด็จป้าวางใจเถิด อาเหยียนรู้ว่าต้องทำอย่างไร ท่านควรกลับไปต้อนรับแขกที่ลานหน้าได้แล้ว” องค์รัชทายาทกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เช่นนั้น ก็ขอฝากองค์รัชทายาทด้วยเพคะ”หลังจากที่ไท่เฟยฉู่ใต้จากไปพร้อมกับนางรับใช้ เจียงเสวี่ยลั่วที่ร้องไห้ตาแ

อวิ๋นชิงฮวนตบหน้านางอีกครั้ง!ครั้งนี้ตบแรงกว่าเดิม เจียงเสวี่ยลั่วร้องเสียงหลง ก่อนจะเซล้มลงไป“เสวี่ยลั่ว!”เซียวเหยียนมิสนใจอะไรแล้ว ผลักแม่นมซุนออกไป แล้วเข้าไปประคองนาง“อวิ๋นชิงฮวน เจ้า...”“ตบนี้ ตบให้กับความไร้ยางอายของเจ้าที่มิสนใจศีลธรรมและพัวพันกับพี่เขย ทำให้ชื่อเสียงของจวนอ๋องฉู่ใต้และจวนอวิ๋นต้องมัวหมอง”อวิ๋นชิงฮวนขัดจังหวะอย่างเย็นชาแล้วมองไปที่เซียวเหยียน“ท่านอ๋องยังปกป้องนางอีกหรือ ท่านอยากให้ทั้งเมืองหลวงรู้ในวันรุ่งขึ้นว่าท่านกับน้องสาวภรรยาตัวเองเป็นชู้กันงั้นหรือ?”สีหน้าเซียวเหยียนซีดเผือด“ท่านอ๋องมิต้องการหน้าตาแล้ว แต่หม่อมฉันยังต้องการ หม่อมฉันเป็นพระชายาฉู่ใต้ที่องค์จักรพรรดิประทานสมรสให้ วันแต่งงานวันแรก หม่อมฉันจะเสียหน้ามิได้”เซียวเหยียนทนมิไหวอีกต่อไป “เจ้ายังเสียหน้ามิพออีกรึ? ยังมีหน้ามาต่อว่าเสวี่ยลั่วอีก!”“หม่อมฉันเสียหน้าตรงไหนหรือ?”“เจ้าอยู่กับเซ่อเจิ้งอ๋องเพียงลำพังสองต่อสองในห้อง...”“นั่นก็เพราะหมู่เฟยของท่าน ไท่เฟยฉู่ใต้เป็นผู้อนุญาต ท่านหมายความว่า ไท่เฟยยินยอมให้หม่อมฉันกับเซ่อเจิ้งอ๋องมีความสัมพันธ์ที่มิเหมาะสมงั้นหรือ?” อวิ

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงรึ?!”“บ่าวเห็นกับตา ท่านอ๋องถูกเจียงเสวี่ยลั่วทำให้ลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำ พระชายาเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานให้เข้ามา มีตระกูลถังคอยหนุนหลัง แม้แต่เซ่อเจิ้งอ๋องก็ยังให้ความสำคัญ เพื่อเจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น ท่านอ๋องกลับมิให้เกียรติพระชายาเลย หากเรื่องนี้ไปถึงองค์จักรพรรดิ คงจะเข้าใจผิดว่าท่านอ๋องมิพอใจกับการที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้หนาเพคะ”ไท่เฟยฉู่ใต้โกรธจนตัวสั่น เดินวนไปมาในห้อง“เจ้าลูกมิรักดี! โดนหลอกจนโงหัวมิขึ้น... ทั้งหมดเป็นความผิดของเจียงเสวี่ยลั่วนางหญิงชั้นต่ำนั่น!”“ไท่เฟยต้องหาทางจัดการแล้วเพคะ”แม่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านลองคิดดูเถิดเพคะ เจียงเสวี่ยลั่วยังมิได้เข้ามา ท่านอ๋องก็หลงใหลนางจนหัวปักหัวปำ แม้แต่พระชายาที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้ยังมิไยดี หากปล่อยให้ท่านอ๋องรับนางเข้ามาจริง ๆ เกรงว่า... จะกลายเป็นการได้ภรรยาแล้วลืมแม่นะเพคะ!”สีหน้าของไท่เฟยฉู่ใต้เปลี่ยนไปอะไรคือสิ่งที่แม่หม้ายที่เลี้ยงบุตรชายคนเดียวจนโตกลัวที่สุด?ก็คือคำว่า ได้ภรรยาแล้วลืมแม่นี่แหละ!ความหวังทั้งหมดในชีวิตของนางอยู่ที่เซียวเหยียน เมื่

สรุปแล้ว ทุกอย่างก็แค่เรื่องของผลประโยชน์การให้รางวัลและลงโทษ เป็นวิธีควบคุมคนที่มีประสิทธิภาพที่สุดเสมออวิ๋นชิงฮวนลุกขึ้นยืน “เวลามิเช้าแล้ว ข้าควรไปถวายพระพรไท่เฟยได้แล้ว”เมื่อนาเดินออกไป บรรยากาศในลานเรือนก็ยิ่งคึกคัก ทุกคนต่างมองหน้ากันว่าใครได้เงินรางวัลเท่าไหร่จวนอ๋องก็มีขนาดเพียงเท่านี้ ข่าวสารจึงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วเมื่ออวิ๋นชิงฮวนเดินไปถึงเรือนฝูหรง คนรับใช้ทุกคนในจวนอ๋องต่างก็รู้ว่า พระชายาองค์ใหม่เป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ มีเงินและใจกว้าง แค่ให้รางวัลเล็กน้อยก็เท่ากับเงินเดือนครึ่งปีของพวกเขานางยังให้รางวัลและลงโทษอย่างชัดเจน มีนิสัยดี มิใช่เจ้านายที่เอาแต่ใจและรับใช้ยากความคิดของคนรับใช้หลายคนก็เริ่มเปลี่ยนไป วางแผนว่าต่อไปจะต้องเคารพและรับใช้พระชายาอย่างระมัดระวังบางทีหากพระชายาพอใจ อาจจะให้รางวัลเป็นเงินตำลึงก็ได้เช่นนี้มิดีกว่าไปประจบคนอื่นหรือ?ตอนนี้อวิ๋นชิงฮวนยังมิรู้ความคิดของคนรับใช้ นางกะเวลาได้แม่นยำ เมื่อมาถึงหน้าประตูของเรือนฝูหรงไท่เฟยฉู่ใต้ก็ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านพอดีขณะที่กำลังได้รับการดูแลแต่งตัวอยู่นั้น นางก็ถามขึ้นว่า “ข้าให้พระชายาข