Share
บทที่ 11
Related chapters
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 12
เซียวจื๋อเยี่ยนพยักหน้า “เจ้าโกรธข้า ก็สมควรแล้ว”อวิ๋นชิงฮวนแปลกใจเล็กน้อย แต่มิกล้าเชื่อ “หม่อมฉันล้อเล่นเพคะ ท่านอ๋องอย่าถือสา หม่อมฉันมิได้โกรธจริง ๆ เพคะ”“เจ้าชอบเซียวเหยียนมากขนาดนั้นเลยหรือ?”เซียวจื๋อเยี่ยนขมวดคิ้วในความคิดของเขา คนที่อดทนได้ถึงขนาดนี้แล้วยังมิโกรธ ต้องเป็นคนโง่หรือไม่ก็ซื่อบื้อเขามองไปที่ใบหน้าของอวิ๋นชิงฮวนที่ยังคงแต่งหน้าเจ้าสาว รู้สึกว่านางมิเหมือนคนแบบนั้น เช่นนั้นก็คงเป็นรักแท้อวิ๋นชิงฮวนมองเขาอย่างประหลาดใจ มิได้ตอบอะไรนางดึงหัวข้อสนทนากลับมา “ท่านอ๋อง ท่านมาหาหม่อมฉันเพราะเรื่องตระกูลถังหรือเพคะ?”“มิใช่” เซียวจื๋อเยี่ยนปฏิเสธโดยตรงหยุดชะงักครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “อาจจะเกี่ยวข้องกันบ้าง”“หม่อมฉันขอฟังรายละเอียดเพคะ”เซียวจื๋อเยี่ยนหมุนแหวนหยกที่นิ้วของเขา “ข้าได้ยินมาว่าตอนที่แม่ของเจ้าออกเรือน ตระกูลถังได้มอบโสมหิมะพันปีหายากเป็นสินเดิม เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวชีวิต หลังจากที่นางเสียชีวิต ของหมั้นเหล่านั้นก็ตกเป็นของเจ้า”อวิ๋นชิงฮวนเข้าใจในทันที “ท่านอ๋องต้องการโสมหิมะหรือเพคะ?”เซียวจื๋อเยี่ยนพยักหน้าและพูดว่า “เจ้าสามารถเสนอเงื
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 13
เซียวเหยียนมิใช่ว่ามิอยากช่วยหาคู่ให้กับองค์รัชทายาทหรอกกระมังแต่เมื่อนึกถึงสายตาที่เซียวจื๋อเยี่ยนมองอวิ๋นชิงฮวนนั้น…เซียวเหยียนก็รู้สึกอึดอัด“เหยียนเอ๋อร์!”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบร้อนเข้ามา จับเซียวเหยียนสำรวจดู “เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่? มีบาดแผลตรงไหนหรือไม่? มิเช่นนั้นให้หมอหลวงมาดูเจ้าหน่อย...”“มิต้องแล้ว ข้ามิเป็นไร”เซียวเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“ปกติเห็นเจ้าสุขุมเยือกเย็น วันนี้ไฉนจึงได้โง่เขลาเช่นนี้? รู้ทั้งรู้ว่าเซียวจื๋อเยี่ยนเป็นคนอารมณ์ร้าย เจ้ายังจะไปหาเรื่องเขาอีก โชคดีที่เขายังเกรงใจตระกูลพระชายาของเจ้าอยู่บ้าง มิเช่นนั้นเจ้าจะมิแย่เลยรึ?”ไท่เฟยฉู่ใต้พร่ำบ่นสีหน้าของเซียวเหยียนดูแย่มาก“แล้วก็เจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น รีบส่งนางกลับไปเสีย! ต่อไปห้ามไปมาหาสู่กับนางอีก มิเช่นนั้นจะทำให้ชื่อเสียงของเจ้าเสียหาย”ไท่เฟยฉู่ใต้พูดขึ้นอีก“เสด็จป้าวางใจเถิด อาเหยียนรู้ว่าต้องทำอย่างไร ท่านควรกลับไปต้อนรับแขกที่ลานหน้าได้แล้ว” องค์รัชทายาทกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เช่นนั้น ก็ขอฝากองค์รัชทายาทด้วยเพคะ”หลังจากที่ไท่เฟยฉู่ใต้จากไปพร้อมกับนางรับใช้ เจียงเสวี่ยลั่วที่ร้องไห้ตาแ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 14
เหล่าสาวใช้ต่างตกตะลึง เมื่อเห็นว่านางเดินออกไปพร้อมกับแม่นมซุนแล้ว จึงรีบตามไปอวิ๋นชิงฮวนเดินนำสาวใช้และป้า ๆ อย่างสง่างามพร้อมตะเกียงไฟผ่านจวนอ๋องฉู่ใต้ไปยังสวนดอกไม้ด้านตะวันตกที่นี่มีสระบัวอันเงียบสงบ ซึ่งเป็นสถานที่โปรดของเจียงเสวี่ยลั่วในชาติที่แล้วจากระยะไกลทุกคนเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอิงแอบแนบชิดกันอยู่ริมสระบัวชุดเจ้าบ่าวสีแดงสดของชายหนุ่มนั้นสะดุดตามาก หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาสวมชุดสีขาวพลิ้วไหว ดูราวกับคู่รักใต้แสงจันทร์สาวใช้ทั้งหลายหน้าถอดสี หันไปมองพระชายาโดยมิรู้ตัวแต่อวิ๋นชิงฮวนยังคงมีสีหน้าสงบนิ่ง เดินตรงไปพร้อมกับแม่นมซุน แสงสว่างจากตะเกียงจำนวนมากทำให้คนสองคนที่อยู่ริมสระบัวพลันตกใจ“อวิ๋นชิงฮวน เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”เซียวเหยียนหันมาเห็นนาง สีหน้าเคร่งขรึม แต่ก็มิได้ตื่นตระหนกทว่าเจียงเสวี่ยลั่วมีปฏิกิริยาที่รุนแรงกว่ามากเมื่อเห็นอวิ๋นชิงฮวนเดินเข้ามา นางเหมือนกระต่ายตื่นตูม รีบผลักเซียวเหยียนออก และถอยไปด้านข้างอย่างหวาดกลัวและทำอะไรมิถูก อวิ๋นชิงฮวนมาที่นี่ได้อย่างไร? ในคืนแต่งงาน นางมิควรออกจากห้องหอมิใช่หรือ? นางหาที่นี่เจอได้อย่างไร…“มิเห็นท่า
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 15
อวิ๋นชิงฮวนตบหน้านางอีกครั้ง!ครั้งนี้ตบแรงกว่าเดิม เจียงเสวี่ยลั่วร้องเสียงหลง ก่อนจะเซล้มลงไป“เสวี่ยลั่ว!”เซียวเหยียนมิสนใจอะไรแล้ว ผลักแม่นมซุนออกไป แล้วเข้าไปประคองนาง“อวิ๋นชิงฮวน เจ้า...”“ตบนี้ ตบให้กับความไร้ยางอายของเจ้าที่มิสนใจศีลธรรมและพัวพันกับพี่เขย ทำให้ชื่อเสียงของจวนอ๋องฉู่ใต้และจวนอวิ๋นต้องมัวหมอง”อวิ๋นชิงฮวนขัดจังหวะอย่างเย็นชาแล้วมองไปที่เซียวเหยียน“ท่านอ๋องยังปกป้องนางอีกหรือ ท่านอยากให้ทั้งเมืองหลวงรู้ในวันรุ่งขึ้นว่าท่านกับน้องสาวภรรยาตัวเองเป็นชู้กันงั้นหรือ?”สีหน้าเซียวเหยียนซีดเผือด“ท่านอ๋องมิต้องการหน้าตาแล้ว แต่หม่อมฉันยังต้องการ หม่อมฉันเป็นพระชายาฉู่ใต้ที่องค์จักรพรรดิประทานสมรสให้ วันแต่งงานวันแรก หม่อมฉันจะเสียหน้ามิได้”เซียวเหยียนทนมิไหวอีกต่อไป “เจ้ายังเสียหน้ามิพออีกรึ? ยังมีหน้ามาต่อว่าเสวี่ยลั่วอีก!”“หม่อมฉันเสียหน้าตรงไหนหรือ?”“เจ้าอยู่กับเซ่อเจิ้งอ๋องเพียงลำพังสองต่อสองในห้อง...”“นั่นก็เพราะหมู่เฟยของท่าน ไท่เฟยฉู่ใต้เป็นผู้อนุญาต ท่านหมายความว่า ไท่เฟยยินยอมให้หม่อมฉันกับเซ่อเจิ้งอ๋องมีความสัมพันธ์ที่มิเหมาะสมงั้นหรือ?” อวิ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 16
นางและเซียวเหยียนแต่งงานกันด้วยพระราชโองการ มิใช่การแต่งงานแบบอิสระตามประเพณีชาวบ้านนั่นหมายความว่าหากเซียวเหยียนมิปกป้องชื่อเสียงของนางต่อหน้าคนอื่น ปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำ เขาเองก็จะไม่มีหน้าเช่นกันระหว่างสามีภรรยา ไม่มีใครอยู่ได้ด้วยตัวเอง มีแต่ความรุ่งโรจน์และความอัปยศเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้น องค์รัชทายาทยังต้องการดึงตระกูลถังเข้ามาเป็นพวกผ่านนางหากเซียวเหยียนมิให้เกียรตินาง แต่ยังเหยียบนางลงไปในโคลนเขาจะมิสามารถผ่านด่านองค์รัชทายาทได้เซียวเหยียนมองด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าช่างมีเล่ห์เหลี่ยมนัก กล้าข่มขู่ข้าเช่นนี้รึ?”“หากท่านคิดว่าเป็นการข่มขู่ ก็ขู่เถอะ”อวิ๋นชิงฮวนมิอยากอธิบายแล้วมิว่านางจะทำดีแค่ไหน เซียวเหยียนก็คิดว่านางมีเจตนาร้ายเสมอจะเสียเวลาพูดด้วยเหตุใดเล่า?ตอนนี้นางแค่เตือนเขาว่า การแต่งงานของพวกเขามีผลประโยชน์มากมายที่เกี่ยวข้อง อย่าทำอะไรให้มันสิ้นสุด“หม่อมฉันแต่งเข้าจวนอ๋องฉู่ใต้ มิขอให้ท่านปฏิบัติกับหม่อมฉันดีปานนั้น เพียงอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข มีเกียรติที่ควรมีในฐานะภรรยาเอก ในขณะเดียวกัน ท่านอยากทำอะไร หม่อมฉันก็มิขัดขวางท่าน หากมันแย่จนถึงขั้นใช้
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 17
“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงรึ?!”“บ่าวเห็นกับตา ท่านอ๋องถูกเจียงเสวี่ยลั่วทำให้ลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำ พระชายาเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานให้เข้ามา มีตระกูลถังคอยหนุนหลัง แม้แต่เซ่อเจิ้งอ๋องก็ยังให้ความสำคัญ เพื่อเจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น ท่านอ๋องกลับมิให้เกียรติพระชายาเลย หากเรื่องนี้ไปถึงองค์จักรพรรดิ คงจะเข้าใจผิดว่าท่านอ๋องมิพอใจกับการที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้หนาเพคะ”ไท่เฟยฉู่ใต้โกรธจนตัวสั่น เดินวนไปมาในห้อง“เจ้าลูกมิรักดี! โดนหลอกจนโงหัวมิขึ้น... ทั้งหมดเป็นความผิดของเจียงเสวี่ยลั่วนางหญิงชั้นต่ำนั่น!”“ไท่เฟยต้องหาทางจัดการแล้วเพคะ”แม่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านลองคิดดูเถิดเพคะ เจียงเสวี่ยลั่วยังมิได้เข้ามา ท่านอ๋องก็หลงใหลนางจนหัวปักหัวปำ แม้แต่พระชายาที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้ยังมิไยดี หากปล่อยให้ท่านอ๋องรับนางเข้ามาจริง ๆ เกรงว่า... จะกลายเป็นการได้ภรรยาแล้วลืมแม่นะเพคะ!”สีหน้าของไท่เฟยฉู่ใต้เปลี่ยนไปอะไรคือสิ่งที่แม่หม้ายที่เลี้ยงบุตรชายคนเดียวจนโตกลัวที่สุด?ก็คือคำว่า ได้ภรรยาแล้วลืมแม่นี่แหละ!ความหวังทั้งหมดในชีวิตของนางอยู่ที่เซียวเหยียน เมื่
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 18
มินาน คนรับใช้ในเรือนจิ่นซิ่วก็มากันครบในลานเรือนมีคนยืนอยู่เต็มไปหมด ทางซ้ายเป็นคนของจวนอ๋อง ทางขวาเป็นสินเดิมและสาวใช้ที่อวิ๋นชิงฮวนนำมา“พระชายา ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วเจ้าค่ะ”อวิ๋นชิงฮวนพยักหน้า “งั้นก็เริ่มกันเลย”คนรับใช้ในลานบ้านมิเข้าใจ พวกเขาเห็นคนรับใช้ของพระชายา หามกล่องไม้สีแดงขนาดครึ่งคนมาสองกล่องเมื่อเปิดออก ทุกคนต่างร้องเสียงหลงหนึ่งในกล่องนั้น เต็มไปด้วยเงินแท่งใหม่เอี่ยมระยิบระยับภายใต้แสงแดดส่วนอีกกล่องหนึ่ง เต็มไปด้วยสมุดบัญชีคนรับใช้ที่นำสินเดิมเข้ามาอีกสิบกว่าคน แต่ละคนหยิบสมุดเล่มหนาขึ้นมาแล้วเริ่มอ่านออกเสียงดังในสมุดเล่มนี้บันทึกสินเดิมทั้งหมดที่อวิ๋นชิงฮวนนำมาตอนเข้าจวน เนื่องจากมีจำนวนมาก จึงต้องลงทะเบียนเพื่อให้จัดการได้ง่าย นอกจากนี้ลานเรือนที่จวนอ๋องจัดให้นาง ยังเล็กเกินไปที่จะเก็บสินเดิมทั้งหมดของนางเมื่อวานนี้ตอนทำพิธีแต่งงาน ไท่เฟยฉู่ใต้ยังต้องรีบยกบ้านข้าง ๆ ให้อวิ๋นชิงฮวนใช้เก็บสินเดิมโดยเฉพาะกล่องที่เต็มไปด้วยสมุดบัญชี ทุกเล่มหนาและหนักแน่นโฉนดที่ดิน เครื่องเรือนเครื่องใช้ ตำราแพทย์ ตำราโบราณ เครื่องสมุนไพรล้ำค่า เครื่องประดับ อัญมณี
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 19
สรุปแล้ว ทุกอย่างก็แค่เรื่องของผลประโยชน์การให้รางวัลและลงโทษ เป็นวิธีควบคุมคนที่มีประสิทธิภาพที่สุดเสมออวิ๋นชิงฮวนลุกขึ้นยืน “เวลามิเช้าแล้ว ข้าควรไปถวายพระพรไท่เฟยได้แล้ว”เมื่อนาเดินออกไป บรรยากาศในลานเรือนก็ยิ่งคึกคัก ทุกคนต่างมองหน้ากันว่าใครได้เงินรางวัลเท่าไหร่จวนอ๋องก็มีขนาดเพียงเท่านี้ ข่าวสารจึงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วเมื่ออวิ๋นชิงฮวนเดินไปถึงเรือนฝูหรง คนรับใช้ทุกคนในจวนอ๋องต่างก็รู้ว่า พระชายาองค์ใหม่เป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ มีเงินและใจกว้าง แค่ให้รางวัลเล็กน้อยก็เท่ากับเงินเดือนครึ่งปีของพวกเขานางยังให้รางวัลและลงโทษอย่างชัดเจน มีนิสัยดี มิใช่เจ้านายที่เอาแต่ใจและรับใช้ยากความคิดของคนรับใช้หลายคนก็เริ่มเปลี่ยนไป วางแผนว่าต่อไปจะต้องเคารพและรับใช้พระชายาอย่างระมัดระวังบางทีหากพระชายาพอใจ อาจจะให้รางวัลเป็นเงินตำลึงก็ได้เช่นนี้มิดีกว่าไปประจบคนอื่นหรือ?ตอนนี้อวิ๋นชิงฮวนยังมิรู้ความคิดของคนรับใช้ นางกะเวลาได้แม่นยำ เมื่อมาถึงหน้าประตูของเรือนฝูหรงไท่เฟยฉู่ใต้ก็ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านพอดีขณะที่กำลังได้รับการดูแลแต่งตัวอยู่นั้น นางก็ถามขึ้นว่า “ข้าให้พระชายาข
Latest chapter
