Share
บทที่ 17
Related chapter
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 18
มินาน คนรับใช้ในเรือนจิ่นซิ่วก็มากันครบในลานเรือนมีคนยืนอยู่เต็มไปหมด ทางซ้ายเป็นคนของจวนอ๋อง ทางขวาเป็นสินเดิมและสาวใช้ที่อวิ๋นชิงฮวนนำมา“พระชายา ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วเจ้าค่ะ”อวิ๋นชิงฮวนพยักหน้า “งั้นก็เริ่มกันเลย”คนรับใช้ในลานบ้านมิเข้าใจ พวกเขาเห็นคนรับใช้ของพระชายา หามกล่องไม้สีแดงขนาดครึ่งคนมาสองกล่องเมื่อเปิดออก ทุกคนต่างร้องเสียงหลงหนึ่งในกล่องนั้น เต็มไปด้วยเงินแท่งใหม่เอี่ยมระยิบระยับภายใต้แสงแดดส่วนอีกกล่องหนึ่ง เต็มไปด้วยสมุดบัญชีคนรับใช้ที่นำสินเดิมเข้ามาอีกสิบกว่าคน แต่ละคนหยิบสมุดเล่มหนาขึ้นมาแล้วเริ่มอ่านออกเสียงดังในสมุดเล่มนี้บันทึกสินเดิมทั้งหมดที่อวิ๋นชิงฮวนนำมาตอนเข้าจวน เนื่องจากมีจำนวนมาก จึงต้องลงทะเบียนเพื่อให้จัดการได้ง่าย นอกจากนี้ลานเรือนที่จวนอ๋องจัดให้นาง ยังเล็กเกินไปที่จะเก็บสินเดิมทั้งหมดของนางเมื่อวานนี้ตอนทำพิธีแต่งงาน ไท่เฟยฉู่ใต้ยังต้องรีบยกบ้านข้าง ๆ ให้อวิ๋นชิงฮวนใช้เก็บสินเดิมโดยเฉพาะกล่องที่เต็มไปด้วยสมุดบัญชี ทุกเล่มหนาและหนักแน่นโฉนดที่ดิน เครื่องเรือนเครื่องใช้ ตำราแพทย์ ตำราโบราณ เครื่องสมุนไพรล้ำค่า เครื่องประดับ อัญมณี
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 19
สรุปแล้ว ทุกอย่างก็แค่เรื่องของผลประโยชน์การให้รางวัลและลงโทษ เป็นวิธีควบคุมคนที่มีประสิทธิภาพที่สุดเสมออวิ๋นชิงฮวนลุกขึ้นยืน “เวลามิเช้าแล้ว ข้าควรไปถวายพระพรไท่เฟยได้แล้ว”เมื่อนาเดินออกไป บรรยากาศในลานเรือนก็ยิ่งคึกคัก ทุกคนต่างมองหน้ากันว่าใครได้เงินรางวัลเท่าไหร่จวนอ๋องก็มีขนาดเพียงเท่านี้ ข่าวสารจึงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วเมื่ออวิ๋นชิงฮวนเดินไปถึงเรือนฝูหรง คนรับใช้ทุกคนในจวนอ๋องต่างก็รู้ว่า พระชายาองค์ใหม่เป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ มีเงินและใจกว้าง แค่ให้รางวัลเล็กน้อยก็เท่ากับเงินเดือนครึ่งปีของพวกเขานางยังให้รางวัลและลงโทษอย่างชัดเจน มีนิสัยดี มิใช่เจ้านายที่เอาแต่ใจและรับใช้ยากความคิดของคนรับใช้หลายคนก็เริ่มเปลี่ยนไป วางแผนว่าต่อไปจะต้องเคารพและรับใช้พระชายาอย่างระมัดระวังบางทีหากพระชายาพอใจ อาจจะให้รางวัลเป็นเงินตำลึงก็ได้เช่นนี้มิดีกว่าไปประจบคนอื่นหรือ?ตอนนี้อวิ๋นชิงฮวนยังมิรู้ความคิดของคนรับใช้ นางกะเวลาได้แม่นยำ เมื่อมาถึงหน้าประตูของเรือนฝูหรงไท่เฟยฉู่ใต้ก็ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านพอดีขณะที่กำลังได้รับการดูแลแต่งตัวอยู่นั้น นางก็ถามขึ้นว่า “ข้าให้พระชายาข
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 20
เมื่อไท่เฟยฉู่ใต้เห็นลูกชาย ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความรักใคร่“ลุกขึ้นเถอะ บอกแล้วว่ามิต้องมาทุกวัน เจ้าก็มิเชื่อ กินอาหารเช้าหรือยัง?”“ขอบพระทัยหมู่เฟยที่เป็นห่วง ลูกทานแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เซียวเหยียนกล่าว“ช่วงนี้อากาศมิดี กระเพาะของเจ้าก็มิค่อยดี ต้องกินอาหารให้ตรงเวลา ดูแลตัวเองด้วย”ไท่เฟยฉู่ใต้กล่าวด้วยความห่วงใย “ที่นี่มีชาผู่เอ๋อร์กลิ่นกุ้ยฮวาที่เจ้าชอบ ถันเซียง ไปชงให้ท่านอ๋องสักถ้วยเถิด”แม่ลูกคุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนอวิ๋นชิงฮวนเป็นเพียงอากาศธาตุที่ถูกทิ้งไว้ข้าง ๆ“มิเป็นไร ข้ากำลังจะไปพบองค์รัชทายาทที่ตำหนักบูรพา ขอมิดื่มชาแล้ว”เซียวเหยียนปฏิเสธ แล้วโค้งคำนับ “หมู่เฟย ลูกทูลลา”“เหยียนเอ๋อร์ เจ้ารอเดี๋ยว!”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบรั้งเขาไว้“หมู่เฟยมีอะไรหรือ?” เซียวเหยียนถาม“พระชายาของเจ้ามาทำความเคารพพอดี หมู่เฟยมีเรื่องอยากจะปรึกษากับพวกเจ้า”ไท่เฟยฉู่ใต้พูดด้วยความเมตตาว่า “ตอนนี้เจ้าแต่งงานมีพระชายาแล้ว เหมือนที่เขาพูดกันว่า บุรุษต้องสร้างครอบครัวและสร้างฐานะ หมู่เฟยไม่มีสิ่งใดจะขอ แค่อยากเห็นเจ้าปลอดภัยและมีลูกหลานสืบสกุล”“หมู่เฟย…”ทันทีที่เซียวเหยียนไ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 21
คนทั้งสามนี้จะยังสามารถรักใคร่ปรองดองกัน เหมือนแม่ลูกที่รักกันและสะใภ้กับแม่สามีที่อยู่กันอย่างสงบสุขได้หรือไม่“หมู่เฟยตรัสถูกแล้วเพคะ”อวิ๋นชิงฮวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตั้งแต่โบราณ ชายใดมีภรรยาหลายคน บุตรหลานจึงจะเจริญรุ่งเรือง สะใภ้เองก็คิดว่า ควรจะหาคนมาปรนนิบัติท่านอ๋องให้มากขึ้น”สีหน้าของเซียวเหยียนเปลี่ยนไป “เจ้า…”“ท่านอ๋อง หม่อมฉันในฐานะพระชายาเอก ก็ควรจะทำตัวอ่อนโยนใจกว้าง ถึงแม้จะเพิ่งเข้ามาได้เพียงสองวัน แต่ก็มิกล้าที่จะครอบครองท่านอ๋องแต่เพียงผู้เดียว หากถูกผู้อื่นกล่าวหาว่าเป็นคนขี้อิจฉา ไร้ซึ่งความอ่อนโยน ก็หวังว่าท่านอ๋องจะเข้าใจเพคะ”อวิ๋นชิงฮวนทำหน้าอ่อนโยน ซึ่งทำให้คำพูดของเซียวเหยียนขาดหายไปเซียวเหยียนถึงกับพูดมิออกเขามิสามารถพูดได้ว่า พระชายาเอกที่อ่อนโยนเป็นสิ่งที่ผิดใจกว้างมิถือสา แถมยังเต็มใจให้เขาหาภรรยาน้อยมาปรนนิบัติอีก หากข่าวนี้แพร่ออกไป ทุกคนคงต้องชมเชยตระกูลอวิ๋นว่าอบรมบุตรีได้ดีเป็นแน่ช่างเป็นพระชายาที่สง่างามและมีน้ำใจไท่เฟยฉู่ใต้พึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง รีบจับมือของอวิ๋นชิงฮวนพร้อมกับเอ่ยคำชมมิขาดปาก“หมู่เฟยรู้ว่าเจ้าเป็นเด็กดี มีเหตุผล มิเหม
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 22
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น ไท่เฟยฉู่ใต้ก็ถอดกำไลหยกขาวจากข้อมือของตนแล้วสวมให้กับนาง“กำไลวงนี้ เป็นของที่จักรพรรดิองค์ก่อนพระราชทานให้ในวันแต่งงานของข้ากับท่านอ๋ององค์ก่อน เจ้าจงสวมมันเถิด ต่อไปในจวนอ๋องแห่งนี้ จะไม่มีใครกล้าพูดจาเสียงดังใส่เจ้าอีก”อวิ๋นชิงฮวนเห็นแววตาเสียดายของไท่เฟยฉู่ใต้ ก้มลงมองกำไลหยกขาว ก็อดหัวเราะมิได้นี่มิใช่กำไลหยกที่ไท่เฟยตั้งใจจะยกให้ลูกสะใภ้ ซึ่งเจียงเสวี่ยลั่วเคยมาโอ้อวดต่อหน้านางหรอกหรือ?ชาติที่แล้วนางมิเคยได้แตะต้องมันเลยด้วยซ้ำแต่ตอนนี้กลับได้สวมมันแล้วดูท่าว่าสำหรับไท่เฟยฉู่ใต้แล้ว ความจริงใจยังเทียบมิได้กับความเคารพที่แสดงออก“หมู่เฟย ของสิ่งนี้มีค่าเกินไปเพคะ หม่อมฉันรับไว้มิได้หรอก...”“มีอะไรที่รับมิได้? เจ้าเป็นพระชายาเอกของเหยียนเอ๋อร์ กำไลวงนี้ก็ควรเป็นของเจ้า จงสวมมันเถิด”ไท่เฟยฉู่ใต้มิยอมให้นางปฏิเสธ รอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา “หมู่เฟยแก่แล้ว อยากจะอุ้มหลานเร็ว ๆ ต่อไปจวนอ๋องแห่งนี้ต้องฝากเจ้าดูแลแล้ว”คำพูดนี้อวิ๋นชิงฮวนมิกล้ารับไท่เฟยฉู่ใต้ให้ความสำคัญกับบุตรชายเป็นอันดับแรก และอำนาจในการดูแลบ้านเป็นอันดับสองใครก็ตามที่กล้า
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 23
นางอยากจะเถียงกลับ แต่ก็รู้สึกว่าไร้ประโยชน์เซียวเหยียนเกลียดนางเข้ากระดูกดำ ตั้งแต่แรกก็ตัดสินนางไปแล้ว มิว่านางจะอธิบายอย่างไรเขาก็มิฟังเจ้าไม่มีทางโน้มน้าวคนที่อคติกับเจ้าได้หรอก“แล้วแต่ท่านจะคิด หม่อมฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ควรทำ”อวิ๋นชิงฮวนยอมแพ้ที่จะแก้ตัว“เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีก!”“หม่อมฉันแต่งเข้ามาเป็นชายาของท่าน ในฐานะภรรยาเอก ความใจกว้างเป็นสิ่งที่ควรทำ ยิ่งหมู่เฟยเป็นคนเอ่ยปากเอง หม่อมฉันจะทำกระไรได้นอกจากตอบตกลง หรือท่านอยากให้หม่อมฉันขัดหมู่เฟยแล้วถูกตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูริษยา ท่านถึงจะพอพระทัย?”เซียวเหยียนพูดมิออกอวิ๋นชิงฮวนผลักมือเขาออกอย่างแรง รู้สึกว่าคางเจ็บจนชานางเป็นคนรู้สึกไวต่อความเจ็บปวด หางตาแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย“ท่านอ๋องจะมาใส่อารมณ์ที่หม่อมฉันด้วยเหตุใด? ท่านก็เห็นแล้วว่า ปี้เถาเป็นคนที่หมู่เฟยตั้งใจจะยกขึ้นมา หากท่านมิเต็มใจรับนางก็ไปบอกหมู่เฟยเองสิ หม่อมฉันจะไปตัดสินใจได้อย่างไร?”นางก็แค่มิอยากถูกแม่ลูกคู่นี้โยนกันไปมาเหมือนเป็นเครื่องมืออีกต่อไปแล้วนางผิดอะไร?เซียวเหยียนมองเห็นนางมีน้ำตาคลอที่หางตา ก็ถึงกับพูดมิออกเขาตระหนักได้ทันทีว่
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 24
เมื่อเซียวเหยียนได้ยินคำตอบ เขาก็เดินจากไปโดยมิหันกลับมามองอวิ๋นชิงฮวนกลับไปที่เรือนของตนตอนนี้ ข่าวที่ปี้เถาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอี๋เหนียงได้แพร่กระจายออกไปแล้ว“นี่มันมากเกินไปแล้ว! พระชายาเพิ่งเข้ามาในจวนได้สองวัน ก็แต่งตั้งอี๋เหนียงแล้ว นี่มิใช่การตบหน้าพระชายาหรอกหรือ?”“แม้แต่คนรับใช้ในจวนก็ยังรู้สึกเสียใจแทนพระชายาเลยนะเจ้าคะ” อิงเสวี่ยช่วยนางระบายความมิพอใจ อวิ๋นชิงฮวนนั่งลงและพูดอย่างแผ่วเบา “จะเสียใจอะไรกันเล่า? มันเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น”“พระชายายังพูดอีก! ปี้เถานั่น เมื่อวานยังท้าทายท่านที่เรือนหอด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง ท่านอ๋องจะไปชอบนางได้อย่างไรเจ้าคะ?”ยิ่งคิดอิงเสวี่ยก็ยิ่งโกรธอวิ๋นชิงฮวนยิ้ม คนที่ชอบปี้เถามิใช่เซียวเหยียนสักหน่อย“ให้ทุกคนในเรือนเงียบ ๆ หน่อย ห้ามพูดถึงเรื่องของปี้เถาอีก ต่อไปในจวนอ๋อง นางก็เป็นอี๋เหนียงแล้ว”อวิ๋นชิงฮวนกล่าวออกคำสั่ง “แม่นมซุน เจ้าพาคนไปที่ห้องเก็บของ เลือกผ้าเนื้อดียี่สิบพับ แล้วเอาเครื่องประดับทองคำสองชุด ไปส่งที่เรือนอวี่ฮวา มอบให้นางเป็นรางวัล”นางเงยหน้าขึ้นมอง“จำไว้ว่า ต้องส่งไปอย่างเปิดเผย”แม่นมซุนเข้าใจคว
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 25
นางอยู่รับใช้เคียงข้างไท่เฟยและท่านอ๋องมาหลายปีสิ่งของที่ได้ ยังมิเท่ากับที่พระชายาให้ในวันนี้เลยสาวใช้รู้สึกอิจฉาจนเก็บอาการมิอยู่ “ทั้งจวนต่างพูดกัน พระชายามีความมั่งคั่ง ทั้งงดงามและมีเมตตา ใครก็ตามที่ภักดีและเคารพพระชายา ของที่พระชายาแบ่งให้ ก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเราที่จะมีกินมีใช้อย่างมีความสุข”“รีบเก็บของที่พระชายาให้รางวัล แล้วข้าจะไปขอบคุณพระชายาด้วยตัวเองเมื่อมีเวลา”ปี้เถาเข้ามาในห้องด้วยความภาคภูมิใจในพริบตา ข่าวที่นางปี้เถาได้รับรางวัลมากมายจากพระชายา ก็แพร่สะพัดไปทั่วจวนผู้คนในจวนยิ่งร้อนใจมากขึ้นชื่อเสียงที่ดีของพระชายาผู้งดงาม ใจดี อ่อนโยน และใจกว้าง ก็หยั่งรากลึกในใจของทุกคนโดยมิรู้ตัว มีคนจำนวนมากขึ้นที่ต้องการแสดงความกระตือรือร้นในตอนเย็น ไท่เฟยฉู่ใต้ก็ได้ยินข่าวทันใดนั้นนางก็รู้สึกมิสบายใจ“สินเดิมของพระชายาเหยียนเอ๋อร์นั้นมากมาย แต่จวนอ๋องก็มิได้ใช้ นางมีของดีเช่นนี้ มิเอามาให้ข้าผู้เป็นหมู่เฟย กลับเอาไปให้คนนอกเสียได้!”ปี้เถาเป็นแค่สาวรับใช้ ถึงจะยกย่องให้เป็นอี๋เหนียง ก็เป็นได้แค่อนุนางช่างใจกว้างนัก ผ้าไหมลายเมฆ ข้าวของเครื่องประดับบอกจะ
Latest chapter
