Share
บทที่ 20
Related chapter
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 21
คนทั้งสามนี้จะยังสามารถรักใคร่ปรองดองกัน เหมือนแม่ลูกที่รักกันและสะใภ้กับแม่สามีที่อยู่กันอย่างสงบสุขได้หรือไม่“หมู่เฟยตรัสถูกแล้วเพคะ”อวิ๋นชิงฮวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตั้งแต่โบราณ ชายใดมีภรรยาหลายคน บุตรหลานจึงจะเจริญรุ่งเรือง สะใภ้เองก็คิดว่า ควรจะหาคนมาปรนนิบัติท่านอ๋องให้มากขึ้น”สีหน้าของเซียวเหยียนเปลี่ยนไป “เจ้า…”“ท่านอ๋อง หม่อมฉันในฐานะพระชายาเอก ก็ควรจะทำตัวอ่อนโยนใจกว้าง ถึงแม้จะเพิ่งเข้ามาได้เพียงสองวัน แต่ก็มิกล้าที่จะครอบครองท่านอ๋องแต่เพียงผู้เดียว หากถูกผู้อื่นกล่าวหาว่าเป็นคนขี้อิจฉา ไร้ซึ่งความอ่อนโยน ก็หวังว่าท่านอ๋องจะเข้าใจเพคะ”อวิ๋นชิงฮวนทำหน้าอ่อนโยน ซึ่งทำให้คำพูดของเซียวเหยียนขาดหายไปเซียวเหยียนถึงกับพูดมิออกเขามิสามารถพูดได้ว่า พระชายาเอกที่อ่อนโยนเป็นสิ่งที่ผิดใจกว้างมิถือสา แถมยังเต็มใจให้เขาหาภรรยาน้อยมาปรนนิบัติอีก หากข่าวนี้แพร่ออกไป ทุกคนคงต้องชมเชยตระกูลอวิ๋นว่าอบรมบุตรีได้ดีเป็นแน่ช่างเป็นพระชายาที่สง่างามและมีน้ำใจไท่เฟยฉู่ใต้พึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง รีบจับมือของอวิ๋นชิงฮวนพร้อมกับเอ่ยคำชมมิขาดปาก“หมู่เฟยรู้ว่าเจ้าเป็นเด็กดี มีเหตุผล มิเหม
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 22
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น ไท่เฟยฉู่ใต้ก็ถอดกำไลหยกขาวจากข้อมือของตนแล้วสวมให้กับนาง“กำไลวงนี้ เป็นของที่จักรพรรดิองค์ก่อนพระราชทานให้ในวันแต่งงานของข้ากับท่านอ๋ององค์ก่อน เจ้าจงสวมมันเถิด ต่อไปในจวนอ๋องแห่งนี้ จะไม่มีใครกล้าพูดจาเสียงดังใส่เจ้าอีก”อวิ๋นชิงฮวนเห็นแววตาเสียดายของไท่เฟยฉู่ใต้ ก้มลงมองกำไลหยกขาว ก็อดหัวเราะมิได้นี่มิใช่กำไลหยกที่ไท่เฟยตั้งใจจะยกให้ลูกสะใภ้ ซึ่งเจียงเสวี่ยลั่วเคยมาโอ้อวดต่อหน้านางหรอกหรือ?ชาติที่แล้วนางมิเคยได้แตะต้องมันเลยด้วยซ้ำแต่ตอนนี้กลับได้สวมมันแล้วดูท่าว่าสำหรับไท่เฟยฉู่ใต้แล้ว ความจริงใจยังเทียบมิได้กับความเคารพที่แสดงออก“หมู่เฟย ของสิ่งนี้มีค่าเกินไปเพคะ หม่อมฉันรับไว้มิได้หรอก...”“มีอะไรที่รับมิได้? เจ้าเป็นพระชายาเอกของเหยียนเอ๋อร์ กำไลวงนี้ก็ควรเป็นของเจ้า จงสวมมันเถิด”ไท่เฟยฉู่ใต้มิยอมให้นางปฏิเสธ รอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา “หมู่เฟยแก่แล้ว อยากจะอุ้มหลานเร็ว ๆ ต่อไปจวนอ๋องแห่งนี้ต้องฝากเจ้าดูแลแล้ว”คำพูดนี้อวิ๋นชิงฮวนมิกล้ารับไท่เฟยฉู่ใต้ให้ความสำคัญกับบุตรชายเป็นอันดับแรก และอำนาจในการดูแลบ้านเป็นอันดับสองใครก็ตามที่กล้า
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 23
นางอยากจะเถียงกลับ แต่ก็รู้สึกว่าไร้ประโยชน์เซียวเหยียนเกลียดนางเข้ากระดูกดำ ตั้งแต่แรกก็ตัดสินนางไปแล้ว มิว่านางจะอธิบายอย่างไรเขาก็มิฟังเจ้าไม่มีทางโน้มน้าวคนที่อคติกับเจ้าได้หรอก“แล้วแต่ท่านจะคิด หม่อมฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ควรทำ”อวิ๋นชิงฮวนยอมแพ้ที่จะแก้ตัว“เจ้ายังมีหน้ามาพูดอีก!”“หม่อมฉันแต่งเข้ามาเป็นชายาของท่าน ในฐานะภรรยาเอก ความใจกว้างเป็นสิ่งที่ควรทำ ยิ่งหมู่เฟยเป็นคนเอ่ยปากเอง หม่อมฉันจะทำกระไรได้นอกจากตอบตกลง หรือท่านอยากให้หม่อมฉันขัดหมู่เฟยแล้วถูกตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูริษยา ท่านถึงจะพอพระทัย?”เซียวเหยียนพูดมิออกอวิ๋นชิงฮวนผลักมือเขาออกอย่างแรง รู้สึกว่าคางเจ็บจนชานางเป็นคนรู้สึกไวต่อความเจ็บปวด หางตาแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย“ท่านอ๋องจะมาใส่อารมณ์ที่หม่อมฉันด้วยเหตุใด? ท่านก็เห็นแล้วว่า ปี้เถาเป็นคนที่หมู่เฟยตั้งใจจะยกขึ้นมา หากท่านมิเต็มใจรับนางก็ไปบอกหมู่เฟยเองสิ หม่อมฉันจะไปตัดสินใจได้อย่างไร?”นางก็แค่มิอยากถูกแม่ลูกคู่นี้โยนกันไปมาเหมือนเป็นเครื่องมืออีกต่อไปแล้วนางผิดอะไร?เซียวเหยียนมองเห็นนางมีน้ำตาคลอที่หางตา ก็ถึงกับพูดมิออกเขาตระหนักได้ทันทีว่
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 24
เมื่อเซียวเหยียนได้ยินคำตอบ เขาก็เดินจากไปโดยมิหันกลับมามองอวิ๋นชิงฮวนกลับไปที่เรือนของตนตอนนี้ ข่าวที่ปี้เถาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอี๋เหนียงได้แพร่กระจายออกไปแล้ว“นี่มันมากเกินไปแล้ว! พระชายาเพิ่งเข้ามาในจวนได้สองวัน ก็แต่งตั้งอี๋เหนียงแล้ว นี่มิใช่การตบหน้าพระชายาหรอกหรือ?”“แม้แต่คนรับใช้ในจวนก็ยังรู้สึกเสียใจแทนพระชายาเลยนะเจ้าคะ” อิงเสวี่ยช่วยนางระบายความมิพอใจ อวิ๋นชิงฮวนนั่งลงและพูดอย่างแผ่วเบา “จะเสียใจอะไรกันเล่า? มันเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น”“พระชายายังพูดอีก! ปี้เถานั่น เมื่อวานยังท้าทายท่านที่เรือนหอด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง ท่านอ๋องจะไปชอบนางได้อย่างไรเจ้าคะ?”ยิ่งคิดอิงเสวี่ยก็ยิ่งโกรธอวิ๋นชิงฮวนยิ้ม คนที่ชอบปี้เถามิใช่เซียวเหยียนสักหน่อย“ให้ทุกคนในเรือนเงียบ ๆ หน่อย ห้ามพูดถึงเรื่องของปี้เถาอีก ต่อไปในจวนอ๋อง นางก็เป็นอี๋เหนียงแล้ว”อวิ๋นชิงฮวนกล่าวออกคำสั่ง “แม่นมซุน เจ้าพาคนไปที่ห้องเก็บของ เลือกผ้าเนื้อดียี่สิบพับ แล้วเอาเครื่องประดับทองคำสองชุด ไปส่งที่เรือนอวี่ฮวา มอบให้นางเป็นรางวัล”นางเงยหน้าขึ้นมอง“จำไว้ว่า ต้องส่งไปอย่างเปิดเผย”แม่นมซุนเข้าใจคว
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 25
นางอยู่รับใช้เคียงข้างไท่เฟยและท่านอ๋องมาหลายปีสิ่งของที่ได้ ยังมิเท่ากับที่พระชายาให้ในวันนี้เลยสาวใช้รู้สึกอิจฉาจนเก็บอาการมิอยู่ “ทั้งจวนต่างพูดกัน พระชายามีความมั่งคั่ง ทั้งงดงามและมีเมตตา ใครก็ตามที่ภักดีและเคารพพระชายา ของที่พระชายาแบ่งให้ ก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเราที่จะมีกินมีใช้อย่างมีความสุข”“รีบเก็บของที่พระชายาให้รางวัล แล้วข้าจะไปขอบคุณพระชายาด้วยตัวเองเมื่อมีเวลา”ปี้เถาเข้ามาในห้องด้วยความภาคภูมิใจในพริบตา ข่าวที่นางปี้เถาได้รับรางวัลมากมายจากพระชายา ก็แพร่สะพัดไปทั่วจวนผู้คนในจวนยิ่งร้อนใจมากขึ้นชื่อเสียงที่ดีของพระชายาผู้งดงาม ใจดี อ่อนโยน และใจกว้าง ก็หยั่งรากลึกในใจของทุกคนโดยมิรู้ตัว มีคนจำนวนมากขึ้นที่ต้องการแสดงความกระตือรือร้นในตอนเย็น ไท่เฟยฉู่ใต้ก็ได้ยินข่าวทันใดนั้นนางก็รู้สึกมิสบายใจ“สินเดิมของพระชายาเหยียนเอ๋อร์นั้นมากมาย แต่จวนอ๋องก็มิได้ใช้ นางมีของดีเช่นนี้ มิเอามาให้ข้าผู้เป็นหมู่เฟย กลับเอาไปให้คนนอกเสียได้!”ปี้เถาเป็นแค่สาวรับใช้ ถึงจะยกย่องให้เป็นอี๋เหนียง ก็เป็นได้แค่อนุนางช่างใจกว้างนัก ผ้าไหมลายเมฆ ข้าวของเครื่องประดับบอกจะ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 26
“นี่มิใช่เรื่องดีหรอกหรือ?”อิงเสวี่ยดีใจมาก หัวเราะเยาะเย้ย“ปี้เถาเพิ่งได้รับตำแหน่งอี๋เหนียง ได้รับความโปรดปรานจากไท่เฟย พระชายายังประทานของรางวัลให้นาง นางคงจะภูมิใจมาก คิดมิถึงว่าจะถูกท่านอ๋องตบหน้าเร็วขนาดนี้ ช่างสะใจจริง ๆ!”แต่อวิ๋นชิงฮวนกลับมิยิ้ม ถามว่า “แล้วไท่เฟยมีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง?”แม่นมซุนส่ายหัว “ไท่เฟยมิได้ตรัสอันใด เหมือนมิทรงทราบเรื่องเจ้าค่ะ”อวิ๋นชิงฮวนยิ้มเยาะปี้เถาถูกไท่เฟยฉู่ใต้ส่งไป เมื่อโดนลงโทษ ไม่มีทางที่ไท่เฟยจะมิรู้แค่แกล้งทำเป็นมิรู้นางอยากควบคุมเซียวเหยียนลูกชายคนนี้ แต่ก็กลัวลูกชายรังเกียจ จึงต้องยืมมืออวิ๋นชิงฮวนผลักปี้เถาออกไปแต่สุดท้ายแล้ว ปี้เถาก็เป็นแค่เครื่องมือที่นางใช้หากมีอะไรเกิดขึ้นจริง ไท่เฟยฉู่ใต้ก็จะมิสนใจนางเครื่องมือสามารถเปลี่ยนได้ตลอดเวลาปี้เถาได้เป็นอี๋เหนียงแล้ว ดูผิวเผินก็เหมือนจะสุขสบาย ทว่าที่จริงแล้วกลับต้องมาติดอยู่ระหว่างแม่ลูกคู่นี้ เข้าก็มิได้ ถอยก็มิได้เรื่องคืนนี้ เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้นนางถอนตัวออกไป ก็ต้องมีคนอื่นเข้ามาเป็นเหยื่อแทน ละครฉากใหญ่ในจวนนี้ยังมีอีกมากนัก“หากไท่เฟยมิสนพระทัย เรา
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 27
ดังนั้นหลังจากได้เกิดใหม่ สิ่งแรกที่อวิ๋นชิงฮวนทำคือการทวงคืนสินเดิมของมารดาที่นำมาเมื่อตอนแต่งงานนี่เป็นสิ่งที่มารดาของนางทิ้งไว้ให้นางนางมิเพียงแต่จะเอาคืนเท่านั้น แต่ยังจะต้องมิขาดแม้แต่ตำลึงเดียวมิว่าจะเป็นเงินทองอัญมณี หรือโฉนดที่ดิน แม้กระทั่งคนรับใช้เก่าแก่ที่ท่านแม่ของนางนำมาจากตระกูลถัง นางจะต้องเอากลับคืนมาทั้งหมดคนที่จวนอ๋องฉู่ใต้มิน่าไว้วางใจ คนที่ออกมาจากจวนอวิ๋นก็มิแน่ว่าจะจงรักภักดี ในใจของอวิ๋นชิงฮวนมีเพียงคนรับใช้เก่าแก่ของตระกูลถังที่ท่านแม่ของนางทิ้งไว้ให้ ซึ่งเป็นคนที่มิเคยทรยศนางในชาติที่แล้วเท่านั้น ที่นางจะวางใจและเชื่อใจได้โดยมีแม่นมซุนเป็นผู้นำ คนรับใช้เก่าแก่ที่ซื่อสัตย์สิบกว่าคนช่วยกันตรวจนับทรัพย์สินอวิ๋นชิงฮวนทุ่มเทจนลืมเวลา โดยมิรู้ตัวก็ถึงเวลาเที่ยงแล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงดังโวยวายมาจากข้างนอกไท่เฟยฉู่ใต้เดินเข้ามาด้วยความโมโห เมื่อเข้ามาในห้องก็ต่อว่าทันที “อวิ๋นชิงฮวน ในสายตาของเจ้ายังมีข้าผู้เป็นหมู่เฟยนี้อยู่หรือไม่?!”อวิ๋นชิงฮวนรีบลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าประหลาดใจ“หมู่เฟยมาได้อย่างไร… ท่านตรัสเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรหรือเพคะ?”“เจ้าเ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 28
“ไม่เลยเพคะ หมู่เฟยเองก็เป็นห่วงหม่อมฉัน”อวิ๋นชิงฮวนลุกขึ้นยืนไท่เฟยฉู่ใต้ถอนหายใจ “ด้วยนิสัยของเหยียนเอ๋อร์ แม้แต่ข้าก็ยังเอามิอยู่ เจ้าคงต้องลำบากใจแล้ว”“หม่อมฉันหาได้รู้สึกว่าลำบากใจไม่เพคะ”อวิ๋นชิงฮวนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “เพียงแต่วันพรุ่งต้องกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด แต่ท่านอ๋องยังคงโกรธอยู่ เกรงว่าคงจะมิยอมไปกับหม่อมฉัน”หลังจากแต่งงานสามวันต้องกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด นี่เป็นธรรมเนียมสามีที่เพิ่งแต่งงานมิยอมไปด้วย สำหรับสตรีที่เพิ่งแต่งงานออกไป ก็เท่ากับเป็นการแสดงออกชัดเจนว่ามิได้รับความโปรดปรานเป็นการเสียหน้าไปถึงบ้านเกิดอย่างไรก็ตาม อวิ๋นชิงฮวนเป็นผู้ที่องค์จักรพรรดิพระราชทานสมรส ไม่มีทางที่จะเสียหน้าเช่นนี้ไท่เฟยฉู่ใต้รีบพูด “เหยียนเอ๋อร์ยังเด็ก มิเข้าใจธรรมเนียมพวกนี้ เดี๋ยวข้าจะไปพูดกับเขาให้ดี หากวันพรุ่งเขายังดื้อดึง ข้าจะส่งคนไปคุ้มครองเจ้ากลับบ้าน ให้เจ้ากลับไปอย่างสง่างามแน่นอน”อวิ๋นชิงฮวนแสดงความรู้สึกขอบคุณบนใบหน้า“ขอบพระทัยหมู่เฟยเพคะ”นางมิได้สนใจว่าเซียวเหยียนจะกลับบ้านไปกับนางหรือไม่ ขอแค่รักษาหน้าไว้ได้ก็พอแล้วแม้ว่าเซียวเหยียนจะไปกับนาง ก็คง
Latest chapter
