บทที่ 26

“นี่มิใช่เรื่องดีหรอกหรือ?”

อิงเสวี่ยดีใจมาก หัวเราะเยาะเย้ย

“ปี้เถาเพิ่งได้รับตำแหน่งอี๋เหนียง ได้รับความโปรดปรานจากไท่เฟย พระชายายังประทานของรางวัลให้นาง นางคงจะภูมิใจมาก คิดมิถึงว่าจะถูกท่านอ๋องตบหน้าเร็วขนาดนี้ ช่างสะใจจริง ๆ!”

แต่อวิ๋นชิงฮวนกลับมิยิ้ม ถามว่า

“แล้วไท่เฟยมีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง?”

แม่นมซุนส่ายหัว “ไท่เฟยมิได้ตรัสอันใด เหมือนมิทรงทราบเรื่องเจ้าค่ะ”

อวิ๋นชิงฮวนยิ้มเยาะ

ปี้เถาถูกไท่เฟยฉู่ใต้ส่งไป เมื่อโดนลงโทษ ไม่มีทางที่ไท่เฟยจะมิรู้

แค่แกล้งทำเป็นมิรู้

นางอยากควบคุมเซียวเหยียนลูกชายคนนี้ แต่ก็กลัวลูกชายรังเกียจ จึงต้องยืมมืออวิ๋นชิงฮวนผลักปี้เถาออกไป

แต่สุดท้ายแล้ว ปี้เถาก็เป็นแค่เครื่องมือที่นางใช้

หากมีอะไรเกิดขึ้นจริง ไท่เฟยฉู่ใต้ก็จะมิสนใจนาง

เครื่องมือสามารถเปลี่ยนได้ตลอดเวลา

ปี้เถาได้เป็นอี๋เหนียงแล้ว ดูผิวเผินก็เหมือนจะสุขสบาย ทว่าที่จริงแล้วกลับต้องมาติดอยู่ระหว่างแม่ลูกคู่นี้ เข้าก็มิได้ ถอยก็มิได้

เรื่องคืนนี้ เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น

นางถอนตัวออกไป ก็ต้องมีคนอื่นเข้ามาเป็นเหยื่อแทน ละครฉากใหญ่ในจวนนี้ยังมีอีกมากนัก

“หากไท่เฟยมิสนพระทัย เรา