บทที่ 43

เซียวจื๋อเยี่ยนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะแกะมือนางออกแล้วหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวก่อน เซียว… อ้วก” อวิ๋นชิงฮวนร้อนใจจนเริ่มจะอาเจียนอีกครั้ง

นางพยายามระงับอาการคลื่นไส้พลางคิดอย่างรวดเร็ว

หากเซียวจื๋อเยี่ยนไปตามหมอมาจริง ๆ นางจะถูกสงสัยหรือไม่หากปฏิเสธมิยอมให้ตรวจชีพจร?

หากเขาสงสัยขึ้นมาจริง ๆ นางจะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายดี…

แต่มินานเซียวจื๋อเยี่ยนก็กลับมา

โดยถือแก้วน้ำอุ่นอยู่ในมือ

เขาประคองนางพิงกับตัว แล้วส่งแก้วน้ำอุ่นมาที่ริมฝีปากนาง ภายใต้สายตาประหลาดใจของอวิ๋นชิงฮวน

นางอ้าปากตามสัญชาตญาณ จิบน้ำไปอึกหนึ่ง

สายน้ำอุ่นไหลผ่าน ความรู้สึกปั่นป่วนในท้องดูเหมือนจะดีขึ้นบ้าง

นางจิบน้ำไปอีกหนึ่งอึก

หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วจิบไปอีกหนึ่งอึก…

เซียวจื๋อเยี่ยนมิได้พูดอะไร มองดูนางค่อย ๆ จิบน้ำจนหมดแก้ว

ความรู้สึกคลื่นไส้ถูกระงับลง

“จะดื่มอีกหรือไม่?”

เซียวจื๋อเยี่ยนถาม

“มิดื่มแล้วเพคะ” อวิ๋นชิงฮวนเลื่อนแก้วออกไปด้วยความเขิน แล้วลุกขึ้นนั่ง

นางพูดเสียงเบา “ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว”

เกิดเรื่องแบบนี้ อวิ๋นชิงฮวนอายจนแทบมิกล้าเงยหน้า เหมือนเมื่อครู่นางท