All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 421 - Chapter 430

สีหน้าอวิ๋นฮูหยินไม่สบอารมณ์มาก เดิมทีอนุอวิ๋นก็แสดงละครเก่งอยู่แล้ว หลายปีมานี้นางเคยเห็นการแสดงมาไม่น้อยกระนั้น นางไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าอนุอวิ๋นจะทำวิธีการต่ำช้าพรรค์นี้ออกมาได้ นั่นคือลูกสาวแท้ๆ ของนางนะ!ทำเช่นนี้ ชื่อเสียงของนางก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นต่อให้หลังผ่านเรื่องนี้ไปนายท่านจะสั่งให้ทุกคนปิดปาก แต่วันนี้เอะอะเอิกเกริกออกตามหาคนเช่นนี้ ไม่ช้าก็เร็วข่าวต้องถูกส่งออกไป มารดาคนหนึ่ง ถึงขั้นวางแผนเช่นนี้ช่างชวนให้รู้สึกเหลือจะเชื่อโดยแท้!“นายท่าน ในเมื่อมาถึงเรือนของเฉิงเจ๋อแล้ว มิสู้ให้เขาช่วยหาด้วยดีหรือไม่?” อนุอวิ๋นเอ่ยชี้แนะพูดไป นางก็เดินเข้าลานบ้าน พบว่าภายในมืดสนิทไร้แสง สงสัยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “เหตุใดชิงเหยียนคนนี้ไม่อยู่ปรนนิบัติในเรือน? มิใช่ว่าคนยังไม่กลับมาหรอกกระมัง?”หลายปีมานี้อวิ๋นเฉิงเจ๋ออยู่ที่สกุลอวิ๋นมาโดยตลอด แม้ว่าทุกคนล้วนเรียกเขาว่าคุณชาย จางเหวินเองก็ดีต่อเขามาก เคยหาบ่าวรับใช้มากมายมาปรนนิบัติเขา แต่ล้วนถูกเขาปฏิเสธไปจนหมดเพราะเหตุนี้ ข้างกายเขาจึงมีบ่าวเพียงสองคนเท่านั้น“น่าจะยังไม่กลับมา พวกเราไปหาที่อื่นเถอะ” จางเหวินเอ่ยปากอวิ๋นห

อวิ๋นซีหว่านเรีบสะบัดมือชิงสือออก อยากจะลุกขึ้นยืนในทันทีทันใด เอือมระอาก่อนหน้านี้เพื่อยืนยันความสัมพันธ์ของทั้งคู่จนดิ้นไม่หลุด นางไม่ได้สวมเสื้อผ้าให้ดี จึงยังไม่สามารถลงจากเตียงในทันทีเลยได้พวกบ่าวรอบข้างเห็นท่าทางยั่วยวนของชิงสือ ลอบซุบซิบกันอย่างอดไม่ได้“ชิงสือนี่คือเห็นคุณหนูรองเป็นนางบำเรอกระนั้นรึ?”“ปกติชิงสือได้เงินเดือนก็รีบไปที่ซ่อง เงินเพียงน้อยนิดที่เขาหามาได้ทั้งหมดล้วนอยู่ในมือผู้หญิงแล้ว ทว่าตอนนี้ถึงขั้นหลับนอนกับคุณหนูรอง นี่จะอธิบายเยี่ยงไรเล่า?”“คุณหนูรองกลายเป็นคนของเขาแล้ว พวกเจ้าพูดเถอะว่าเขาจะกลายเป็นท่านเขยของจวนพวกเราใช่หรือไม่?”ทุกคนนึกถึงตรงนี้ก็ต่างพากันอิจฉา นี่คือความร่ำรวยอย่างมหาศาลอะไรกัน?สาวใช้หน้าตาดีสามารถเป็นอนุคนหนึ่งของคุณชายได้ก็ช่างเถอะ เขาบ่าวคนหนึ่งหากกลายเป็นท่านเขยจริง นี่จะกลายเป็นเช่นไร?อวิ๋นหงหล่างได้ยินเสียงซุบซิบนินทา โมโหเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากจะฉีกทึ้งชิงสือให้ได้ ตะเบ็งเสียงเปี่ยมโทสะ “สาดให้ไอ้สารเลวคนนี้ได้สติ!”บ่าวทางด้านข้างรีบไปนำน้ำมาหนึ่งถังสาดใส่ศีรษะชิงสือ“อ๊าก!”ชิงสือร้องออกมาอย่างตกตะลึง นี่ถึงลืมตาท

อวิ๋นซีหว่านเห็นสถานการณ์แล้วก็พุ่งชนขอบเตียง “เกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้น อนาคตของลูกก็ไม่เหลือแล้ว มิสู้ให้ข้าตายไปเสียเลยเถอะ!”“ซีหว่าน!”อนุอวิ๋นรีบเข้าไปห้ามอวิ๋นซีหว่าน “ซีหว่านเอ๋ย เจ้าคือชีวิตของแม่นะ! หากเจ้าตาย ข้าก็ไม่ขอมีชีวิตอยู่แล้ว!”ภายในสายตาอวิ๋นหงหล่างสะท้อนแววลังเลแวบหนึ่ง เขาเองก็รู้ว่าเรื่องนี้แย่มากอย่างแท้จริง ครู่ต่อมาหันมองจางเหวิน “ฮูหยิน เจ้าว่าเรื่องนี้...”“อย่าแม้แต่จะคิด!”ภายในสายตาจางเหวินเปี่ยมความรังเกียจ “เฉิงเจ๋อเป็นลูกของพี่สาวข้า เลี้ยงดูอยู่ข้างกายข้ามานานหลายปี คล้ายลูกชายข้าก็มิปาน”“เขาพยายามด้วยตนเอง มีชื่อติดอยู่บนกระดาน อนาคตจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน เรื่องแต่งงาน ข้าก็จะให้เขาแต่งกับคุณหนูสูงศักดิ์ที่คู่ควร!”“ฮูหยิน เจ้าเป็นภรรยาเอก อิงตามหลักการแล้วซีหว่านเองก็เป็นลูกสาวของเจ้า อวิ๋นเฉิงเจ๋อเพียงลำบากใจเล็กน้อยเท่านั้น หรือว่าเจ้ายังทนมองซีหว่านตายได้กระนั้น?”อวิ๋นหงหล่างพูดเนิบๆ “หากเจ้าคิดว่าทำผิดต่อเฉิงเจ๋อ ถึงตอนนั้นเตรียมสินเดิมมากหน่อยเป็นเช่นไร?”จางเหวินมองบุรุษตรงหน้า พูดถ้อยคำเหล่านี้ได้อย่างเลือดเย็น ยังวางแผนทำเ

มองใบหน้าเปี่ยมแผนการของอนุอวิ๋น จางเหวินแค่นหัวเราะเสียงเย็นทีหนึ่ง “ยังคิดใช้วิธีนี้บีบบังคับข้า? ขอเพียงข้าและอวิ๋นหงหล่างหย่ากัน เนี่ยนชูก็จะกลับบ้านมารดากับข้า”“ถึงตอนนั้นข้าจะพูดสาเหตุการหย่าร้างอย่างชัดเจน ส่วนชื่อเสียงของเนี่ยนชูเจ้าไม่ต้องกังวลไป เดิมทีนางก็เป็นแม่นางที่ดีคนหนึ่ง หรือยังต้องกังวลจะแต่งงานออกเรือนไม่ได้อีกกระนั้น?”“นายท่าน ฮูหยินนี่คือต้องการทำลายซีหว่านเจ้าค่ะ หากซีหว่านตายข้าก็ไม่ขอมีชีวิตอยู่แล้ว!” อนุอวิ๋นร้องไห้พลางพูดออกมาอวิ๋นซีหว่านเห็นสถานการณ์แล้วก็ทำให้รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก “ให้ข้าตายเถอะ ล้วนต้องโทษลูกทำร้ายท่าน ฮูหยินใหญ่นี่คือเห็นข้าขัดตาตั้งนานแล้ว อยากให้พวกเราตาย”อวิ๋นหงหล่างเห็นสองแม่ลูกล้วนเจ็บปวดสิ้นหวังจนอยากตาย สีหน้าไม่สบอารมณ์มาก ยามสบมองจางเหวินสีหน้าก็เปี่ยมความไม่เข้าใจ“ฮูหยิน นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กเท่านั้น ขอเพียงพวกเราร่วมมือกันปกปิดเรื่องนี้ เดิมทีก็ไม่มีคนอื่นรู้ เหตุใดเจ้าต้องโวยวายจนถึงขั้นนี้ให้ได้?”“พูดไปแล้วเจ้าก็แค่ไม่พอใจพวกนางสองแม่ลูกเท่านั้น ทั้งๆ ที่เจ้ารู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของทั้งตระกูล แต่ตอน

“ท่านน้า ข้าใกล้จะได้เข้ารับราชการเป็นขุนนางแล้ว ถึงตอนนั้นข้าก็จะมีเงินเดือน จะต้องสามารถดูแลท่านและเนี่ยนชูดีๆ ได้แน่”สายตาอวิ๋นเฉิงเจ๋อมุ่งมั่น หลายปีมานี้ เขาไม่ใช่ไม่เตรียมการมาก่อน คิดไว้ตั้งแต่แรกว่าน้าเขยปฏิบัติต่อท่านน้าไม่ดี เขาจะต้องดูแลท่านน้าให้ดี ไม่มีวันทำให้นางเสียใจ ใช้ชีวิตอยู่อย่างไร้กังวลไม่ด้อยไปกว่าจวนอวิ๋น!จางเหวินพยักหน้ายิ้มๆ “น้ารู้ว่าเจ้ามีความสามารถมาโดยตลอด”......ซ่งรั่วเจินกำลังเดินตามซ่งจิ่งเซินหาร้านค้า ระยะนี้สกุลซ่งมีร้านค้าเพิ่มขึ้นไม่น้อย นอกจากส่วนหนึ่งที่ปล่อยเช่าออกไปแล้ว ที่เหลือบางส่วนยังไม่มีคนเช่าเพราะเหตุนี้ นางจึงอยากเปิดกิจการเล็กๆ ของตนของอร่อยในยุคสมัยโบราณเทียบกับยุคสมัยปัจจุบันไม่ได้ คิดไปคิดมา นางก็เลือกไก่ทอด“น้องหญิงห้า ที่ร้านนี้กำลังทำก็คือไก่ทอดที่เจ้าพูดถึงน่ะหรือ?”ซ่งจิ่งเซินมองร้านตรงหน้าอย่างแปลกใจ นี่คือน้องหญิงห้าจัดแจงไว้ แต่ไก่ทอดอะไรนี้ เขากลับไม่เคยได้ยินมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าน้องหญิงห้าไปเอาตำรับมาจากที่ใดซ่งรั่วเจินยิ้มบางๆ พลางพยักหน้า “ท่านรอทำออกมาแล้วลองชิมดูก็จะรู้ ข้าเชื่อว่านี่จะต้องกลายเป็นของว่าง