All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 251 - Chapter 260

คนต่ำช้าพวกนี้!“อั่ก!”หลี่ว์เหวินซิ่วกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ดวงตาทั้งสองจับจ้องซ่งรั่วเจินเขม็ง“ข้าพูดออกมาหมดแล้ว ตอนนี้เจ้าควรช่วยข้าได้แล้วกระมัง?”“ถ้าท่านขอร้องข้าตั้งแต่สามวันก่อน ข้าพยายามสุดความสามารถอาจยังช่วยเหลือท่านได้ แต่ข้าก็บอกแล้วว่าหากผ่านพ้นคืนนั้นไป พระหรือเทพก็ยากจะช่วยเหลือได้แล้ว”“ตอนนี้ไอพยาบาทแทรกซึมเข้าร่างท่านมากจนกลายเป็นไอมรณะ นอกจากนี้ คนที่ถูกท่านทำร้ายจนตายก็ไม่ยินดีอโหสิกรรมให้ท่าน ข้าทำได้เพียงช่วยยื้อเวลาให้ท่านเท่านั้น” ซ่งรั่วเจินตอบด้วยสีหน้าลำบากใจไป๋จวิ้นเทาหน้าเปลี่ยนสี “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? หรือว่าเจ้าช่วยไม่ได้งั้นรึ?”“ท่านช่วยได้งั้นรึ?” ซ่งรั่วเจินย้อนถาม“เจ้าช่วยไม่ได้แล้วมาอวดดีอยู่ตรงนี้ทำไม? หากแม่ข้าตาย เจ้าก็อย่าหวังเลยว่าจะรอดไปได้!”ไป๋จวิ้นเทาตวาดเสียงกร้าว ทว่าชั่วพริบตาถัดมาก็ถูกฝักดาบฟาดอย่างรุนแรงจนสลบไป“หนวกหู”ฉู่จวินถิงแววตาเฉยเมย ถ้อยคำเพียงสองพยางค์กลับทำให้ทุกคนจากจวนสกุลไป๋ไม่กล้าโวยวายอีกแม้แต่คำเดียวไป๋จวิ้นอวี่เลือดกำเดาหยุดไหลแล้ว มีบทเรียนให้เห็นเมื่อครู่จึงเพียงถามเสียงอ่อน“แม่นางซ่ง เจ้าเ

ด้วยเหตุนี้ พวกหลิ่วหรูเยียนก็ได้เห็นซ่งจืออวี้ที่เพิ่งจากไปวกกลับมาอีกครั้ง จึงถามด้วยสีหน้าสงสัย “จืออวี้ ไยเจ้าจึงกลับมาแล้วเล่า?”“ท่านแม่ ท่านอ๋องบอกว่าไม่เป็นไรขอรับ” ซ่งจืออวี้ว่าแล้วก็เดินไปถึงข้างกายหลิ่วหรูเยียน ลดเสียงบอกต้นสายปลายเหตุทั้งหมดแก่มารดาหลิ่วหรูเยียน “...”“ไป๋โหว ลูกสาวข้าได้ทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเหลือไป๋ฮูหยินแล้ว เมื่อครู่ท่านก็เห็นแล้ว ตอนนี้พวกข้าอับจนปัญญาจริงๆ รีบพาไป๋ฮูหยินกลับไปเถิดเจ้าค่ะ” หลิ่วหรูเยียนกล่าวไป๋เฉิงหงยังคงมีท่าทางแบบคนที่ได้รับความสะเทือนใจใหญ่หลวง จนได้ยินคำกระตุ้นเตือนนี้จึงได้สติคืนมา เขาพยักหน้าติดต่อกัน“วันนี้มารบกวนที่จวนพวกท่าน ข้าทำไม่เหมาะสมเอง วันหลังจะมาเยือนเพื่อขออภัยอีกครั้ง ขอตัว”ไป๋จวิ้นอวี่และไป๋จวิ้นเทามองดูใบหน้าซีดเผือดของมารดา แม้จะรู้สึกไม่ยินยอมพร้อมใจ แต่ซ่งรั่วเจินเป็นลมไปแล้ว เห็นทีคงอับจนหนทางจริงๆ จึงทำได้เพียงจากไปพร้อมกัน...ในเวลาเดียวกัน หลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มาถึงประตูจวนสกุลซ่งแล้ว“ซวงซวง เจ้าจะต้องได้ยินผิดไปเป็นแน่ เหตุใดฉู่อ๋องจะต้องมาหาซ่งรั่วเจินกลางดึกด้วย?”หลินจือเยว่ย่นคิ้ว ยิ่ง

“เมื่อครู่นี้แม่นางซ่งใช้พลังกายไปจนหมดสิ้นเพื่อช่วยเหลือไป๋ฮูหยินจึงเป็นลม ข้ากำลังจะพานางไปหาหมอหลวง” ฉู่จวินถิงกล่าว“หา...หาหมอหลวง?” หลินจือเยว่งุนงง ไม่ใช่ถลาเข้าซบอก แต่เป็นลมจริงๆ งั้นหรือ?ฉินซวงซวงก็อึ้งไปเช่นกัน หันไปมองเหอเซียงหนิงโดยสัญชาตญาณ “เจ้าบอกว่าตระกูลซ่งกับตระกูลสวีจะหมั้นหมายกันแล้วไม่ใช่หรือ?”คราวก่อนสวีฮูหยินแสดงออกว่าชมชอบซ่งรั่วเจินต่อหน้าคนมากมาย นอกจากนี้ สวีเฮ่ออันยังจำเพาะเชิญซ่งรั่วเจินไปล่องเรือด้วยกัน นางไม่ได้เพิ่งจะได้ยินเหอเซียงหนิงมาปรับทุกข์ให้ฟังเป็นครั้งแรก คำพูดคำจาบอกชัดว่าการหมั้นหมายเป็นเรื่องแน่นอนไปแล้ว จึงคิดว่าวันนี้เป็นโอกาสดีในการเปิดโปงซ่งรั่วเจินถ้าสองครอบครัวยังไม่ได้หมั้นหมาย สิ่งที่พูดมาเมื่อครู่นี้ก็กลายเป็นการใส่ร้ายน่ะสิ?ความร้อนตัววาบผ่านแววตาเหอเซียงหนิง นางอธิบายว่า “ข้าได้ยินว่าตระกูลสวีอยากหมั้นหมายจริงๆ นะ จึงอยากให้คุณชายสวีได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนางก่อนจะหมั้นหมายกัน”ฉินซวงซวงได้ยินดังนั้นก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้า ก่อนนี้นางถามยืนยันแล้ว เห็นเหอเซียงหนิงยืนยันหนักแน่น นางถึงได้วางแผนเย็นวันนี้ขึ้นมาไม่เพียงแ

“ใต้เท้า เรื่องเล็กแค่นี้ให้เป็นหน้าที่ข้าเถอะเจ้าค่ะ”อวิ๋นหยางมองไปทางเจ้านายของตนเอง เห็นท่านอ๋องไม่ได้ปฏิเสธก็ตอบว่า “ได้”ฉินซวงซวงเห็นแม่นมเดินมาทางตนเองด้วยสีหน้าดุร้าย หัวใจพลันกระตุกวูบ รีบร้อนเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง หม่อมฉันผิดไปแล้ว ต่อไปไม่กล้าอีกแล้วเพคะ!”แม่นมหยางเงื้อมือฟาดลงไป “สำนึกผิดก็ควรรับโทษ!”เพียะ!ใบหน้าฉินซวงซวงถูกตบจนหันไปอีกทาง นางเอ่ยอย่างร้อนใจ “หม่อมฉันทำไปเพื่อท่านอ๋องนะเพคะ!”เพียะ!“ซ่งรั่วเจินไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนที่เห็นจากเปลือกนอก ท่านอ๋องอย่าถูกนางหลอกเชียวนะเพคะ...”เพียะ!แม่นมหยางเห็นฉินซวงซวงยังไม่ยอมหุบปากจึงลงมือหนักหน่วงกว่าเดิม สตรีผู้นี้มาหาเรื่องคุณหนูห้าครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนหน้านี้แย่งคู่หมั้นของคุณหนูห้าไปแล้ว ตอนนี้ยังคิดจะมาทำลายชื่อเสียงของคุณหนูห้า วันนี้นางจะต้องตบปากสตรีผู้นี้เสียให้เข็ด!“อีกคนก็ต้องตบเหมือนกัน”อวิ๋นหยางส่งสายตาให้แม่นมอีกคน เขาติดตามท่านอ๋องมาหลายปีย่อมไม่จำเป็นต้องรอให้ท่านอ๋องออกปากสั่งไปเสียทุกเรื่องเหอเซียงหนิงใบหน้าเผือดสี ความเจ็บปวดจากการถูกตบปากคราวก่อนยังชัดเจนประหนึ่งเพิ่งเกิดขึ้น แผลเพิ่งห

ต่อให้ฉู่อ๋องยืนกรานจะแต่งงานกับนาง เกรงว่าก็คงเป็นได้เพียงอนุ แต่จากความเข้าใจที่เขามีต่อแม่นางซ่ง นางไม่น่าจะยินดีเป็นอนุภรรยาดังนั้น เขายังคงมีโอกาสไป๋เฉิงหงเห็นภาพนี้เต็มสองตา ในใจรู้สึกตะลึงอย่างไม่อาจเลี่ยง คิดไม่ถึงว่าบุตรสาวตระกูลซ่งจะมีความสามารถถึงเพียงนี้คนมากมายในเมืองหลวงเข้าใจผิดไปเสียแล้ว คิดว่าสตรีที่ถอนหมั้นคนหนึ่งคงไม่มีทางได้แต่งงานกับคนดีๆ แต่บัดนี้นางกลับสามารถทำให้ฉู่อ๋องและสวีเฮ่ออันมาแย่งชิงได้ไม่ว่าแต่งงานกับใครก็ล้วนแต่เป็นคนดีๆ ที่สตรีทั่วไปอาจเอื้อมไม่ถึงด้วยฐานะของสวีเฮ่ออัน กล้าแย่งชิงสตรีกับฉู่อ๋องแบบนี้เห็นได้ชัดว่าชมชอบจากใจจริงซ่งเยี่ยนโจวมองเงาหลังของฉู่จวินถิงที่อุ้มน้องสาวของตนจากไป นับแต่เรื่องเกิดขึ้นจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมานานแล้ว น้องสาวของตนยังแกล้งเป็นลม ทว่าฉู่อ๋องกลับไร้ท่าทีว่าจะปล่อยน้องสาวลงมาตั้งแต่ต้นจนจบ...ต่อให้ฉู่อ๋องมีวรยุทธ์สูงส่ง การอุ้มสตรีคนหนึ่งไม่ยากเย็นอะไร แต่สวีเฮ่ออันก็ได้เผยความในใจออกมาต่อหน้าทุกคนแล้วหากฉู่อ๋องไม่คิดอะไรกับน้องหญิงห้า ชั่วขณะนี้จะต้องปล่อยนางลงมา แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น เกรงว่าฉู่อ๋องคงจะห