All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 271 - Chapter 280

“สี่คนนั้น พวกเราจะแจ้งทางการหรือไม่เจ้าคะ?”เฉินเซียงมองคนทั้งสี่ที่กำลังหมดสติ เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “คุณหน มิสู้ให้บ่าวไปแจ้งทางการเถิด คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนชั่ว บ่าวกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของคุณหนู”ซ่งรั่วเจินยิ้มน้อยๆ “ไม่จำเป็น อันธพาลสองสามคนนี้ต่อให้แจ้งทางการไปก็ไร้ประโยชน์ จับคนลงแรงอยู่ข้างหลังต่างหากสำคัญที่สุด”“คนลงแรงอยู่ข้างหลัง? พวกเขามิใช่เห็นหญิงงามจึงคิดชั่วขึ้นมาหรอกหรือ?” เฉินเซียงเบิกตาโต“เจ้าดูเสื้อผ้าที่พวกเขาสวม ก็แค่สามัญชนธรรมดาเท่านั้น ต่อให้ต้องการลงมือจริงก็จะเลือกแม่นางธรรมดา ขวัญกล้าลักพาตัวคุณหนูตระกูลชนชั้นสูง นี่มิใช่กำลังรนหาที่ตายหรอกหรือ?”เฉินเซียงเข้าใจแล้ว ทันใดนั้นค้นตัวทั้งสี่คน พบเชือกและยานอนหลับอย่างว่องไว“คุณหนู บนตัวพวกเขามีสิ่งเหล่านี้เจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า ใช้เชือกมัดคนทั้งสี่ไว้ จากนั้นเอ่ยว่า “เฉินเซียง เจ้ากลับไปแจ้งพี่สาม บอกเขาว่าข้ารอเขาอยู่ละแวกใกล้เคียงนี้”“แต่ท่านคนเดียว...” ครู่ต่อมาเฉินเซียงเปิดปาก แต่คิดถึงฝีมือยอดเยี่ยมของคุณหนูแล้ว พูดว่า “บ่าวจะรีบไปหาคนที่ร้านเจ้าค่ะ”อาศัยช่วงเวลาเฉินเซียงจากไ

“เหตุใดนานเพียงนี้ก็ยังไม่มา? คงไม่ได้เกิดเหตุไม่คาดฝันจริงกระมัง?”เหอเซียงหนิงร้อนใจขึ้นมาอย่างสุดระงับ เพื่อให้ได้เห็นฉากพลอดรักของซ่งรั่วเจิน นางยังตั้งใจเตรียมยาแรงเป็นพิเศษอีกด้วยนึกถึงชายภายในกลุ่มนั้น หากซ่งรั่วเจินไม่ตกหลุมพราง นั่นไม่น่าเสียดายหรือ?พลั่ก!ซ่งรั่วเจินเดินเข้าไปข้างหลังเหอเซียงหนิง ใช้มือเดียวสับคนจนหมดสติไป“เหตุใดมีเพียงคนเดียวเล่า?”เมื่อครู่นางตรวจสอบรอบกายดูแล้วหนึ่งรอบ เว้นเสียแต่เหอเซียงหนิงก็ไม่เห็นเงาของฉินซวงซวง กลับรู้สึกเสียดายอยู่บ้างนางค้นพบห่อยาบนตัวเหอเซียงหนิงอย่างว่องไว เพียงเปิดออกก็พบว่ามิใช่ยานอนหลับ แต่เป็นยาปลุกกำหนัดฤทธิ์แรง“ก็คือหญิงใจคอโหดเหี้ยมไม่ผิดไปดังคาด!”ซ่งรั่วเจินบ่นอย่างเสียดาย จากนั้นมองเห็นพี่สามบ้านตนโยนคนทั้งสี่ที่กำลังหมดสติเข้าไปในเรือนหลังหนึ่ง ต่อมาจากไปเงียบๆ“พี่สามจัดการเรื่องพรรค์นี้ได้อย่างไร้ร่องรอย ต้องตกรางวัล!”เดิมทีเรื่องนี้ก็ไม่เหมาะให้คนรู้มากเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นตรอกหย่งอันมีหูตามากมาย เป็นจุดศูนย์รวมของสามัญชน สามลัทธิเก้ากระแสล้วนรวมอยู่ที่นี่พวกฉินซวงซวงสองคนเพื่อทำร้ายนาง นับว่าใส่ใจ

แม้ว่าไม่มีหลักฐาน แต่คนบนโลกคว้าลมจับเงาได้เชี่ยวชาญที่สุด ขอเพียงสร้างเรื่องสักหน่อย ความรักความแค้นต่อศัตรูหัวใจก็ปรากฏขึ้นต่อสายตาของทุกคนแล้วทว่าคนยกหินใส่เท้าตนเองบนโลกนี้มีมากนัก วันนี้ข่าวลือยิ่งไม่น่าฟัง ละครวันพรุ่งนี้ก็ยิ่งสนุกเห็นซ่งรั่วเจินมั่นใจทุกคนจึงวางใจ พูดว่าพรุ่งนี้จะมีละครสนุกให้ดู ทำให้รู้สึกสงสัยอย่างอดไม่ได้“น้องหญิงห้า นี่คือเจ้าคำนวณออกมาหรือ?”บัดนี้ซ่งเยี่ยนโจวรู้ความสามารถของน้องหญิงห้าแล้ว เรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ต้องรู้ว่ามีความเป็นไปได้สองประการประการแรกคือเดิมทีทั้งหมดก็คือการจัดแจงของน้องหญิง ประการที่สองคือคำนวณออกมาแล้วซ่งรั่วเจินพยักหน้า สายตาเผยแววเย็นชา “ในเมื่อเหยาจิ่นเฉิงกัดพี่ใหญ่ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมเป็นคนดี เช่นนั้นมิสู้ทำลายไปเสียเลย!”ทันใดนั้น คนภายในห้องล้วนสัมผัสได้ถึงไอเย็นในน้ำเสียงของซ่งรั่วเจิน รู้สึกสันหลังเย็นวาบล่วงเกินน้องหญิงบ้านตน ช่างไม่รู้ความเอาเสียเลย“ท่านแม่ พี่ใหญ่ พวกท่านพักผ่อนอย่างสบายใจเถิด รอเช้าวันพรุ่งนี้ พวกเราไปรับชมความครึกครื้นด้วยกัน”......ฉินซวงซวงแย้มยิ้มขึ้นรถม้าไป ภายในใจเปี่

นางบังเอิญได้รับข่าวในตอนนี้พอดี พูดว่าฉินซวงซวงขลุกอยู่กับชายอื่นภายในเรือนหลังนี้คิดไปคิดมา นางยังปิดบังหลินจือเยว่เอาไว้ ตนเองลอบเดินทางมายามเอ่ยถามย่อมไม่กล้าพูดว่ามาหาสะใภ้บ้านตน เพียงแต่งชื่อขึ้นมา หากไม่ใช่เรื่องจริงก็ช่างเถอะ หากเป็นเรื่องจริง...นั่นถึงแก่ชีวิตเชียวนะ!“ข้าพูดแล้วฮูหยินผู้เฒ่านี่คือที่พักของคุณชายพวกเรา ใช่ว่าท่านอยากดูก็สามารถดูได้?”“รีบไปเถอะ ที่ใดเย็นก็ไปที่นั่น หาไม่แล้วอย่าโทษข้าไม่เกรงใจ!”ฮูหยินผู้เฒ่าหลินถูกผลักทีหนึ่ง ล้มลงกับพื้นอย่างไม่ทันระวัง ทันใดนั้นร้องโอดครวญขึ้นมายามซ่งจืออวี้มาถึงก็มองเห็นฉากนี้ ตวาดเสียงเปี่ยมโทสะ “พวกเจ้านี่ทำอันใด? รู้หรือไม่ว่านี่คือฮูหยินผู้เฒ่าหลิน?”“เปิดประตูให้ข้า ข้าอยากเห็นนักว่าคุณชายบ้านใดโอหังเพียงนี้!”ฮูหยินผู้เฒ่าหลินมองซ่งจืออวี้อย่างแปลกใจ ต้องพูดว่าเมื่อสองวันก่อนนางรู้จักซ่งจืออวี้ดีแม้เด็กคนนี้ร่างกายกำยำแข็งแรง แต่เป็นคนเอ็นดูน้องสาวมากคนหนึ่ง ก่อนนี้เคยช่วยซ่งรั่วเจินวิ่งไปวิ่งมา ส่งของมาที่จวนไม่น้อย เกรงใจนางมากทว่าบัดนี้สองตระกูลถอนหมั้นแล้ว คิดไม่ถึงซ่งจืออวี้ถึงขั้นช่วยนางภายใต้สถา

เดิมทีเรือนหลังนี้ก็เป็นเหยาจิ่นเฉิงซื้อไว้เพื่อนัดพบกับสตรีอย่างเป็นความลับ วันปกติมิได้จัดคนไว้มากนัก ไฉนเลยจะสามารถขวางคนหนึ่งกลุ่มที่ซ่งจืออวี้พามาได้?ฮูหยินผู้เฒ่าหลินโมโหหนักหันมองทางเหยาจิ่นเฉิง “เจ้าคนไร้ยางอายคนนี้หน้าตาก็เหมือนสุนัข สตรีบนโลกนี้ยังมิได้ตายไปจนหมดเสียหน่อย เหตุใดเจ้าถึงยั่วยวนหญิงมีสามีแล้วกันเล่า?”เห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่าหลินจะตีตน เหยาจิ่นเฉิงพลิกมือผลักทีหนึ่ง ทำให้คนล้มลงกับพื้น“โอ๊ย!”ฮูหยินผู้เฒ่าหลินร้องโอดครวญออกมา นั่งบนพื้นลุกไม่ขึ้น“สวรรค์ไม่ยุติธรรม ตกลงพวกเราสกุลหลินทำบาปกรรมอันใด ถึงขั้นพบเรื่องโชคร้ายเช่นนี้!”“เหยาจิ่นเฉิง เจ้าคนไม่สำรวมตนไร้ยางอายคนนี้ ยั่วยวนฉินซวงซวง นางคือหญิงมีสามีนะ!”“ฮูหยินผู้เฒ่าหลินมาจับชู้ด้วยตนเอง เจ้ายังคิดฆ่าคนปิดปากกลบเกลื่อนความจริงด้วยหรือนี่?”ซ่งจืออวี้สังเกตเห็นว่าคนสกุลลั่วตามเข้ามาจากทางข้างหลังแล้ว รู้สึกแปลกใจขึ้นมาระลอกหนึ่ง ร้องตะโกนเสียงดังโดยไม่สนใจอื่นใดอีก ต้องทำให้คนสกุลลั่วได้ยินอย่างชัดเจน!ยามลั่วหวยเฉิงและลั่วหวยหลี่มาถึงก็ได้ยินเสียงเปี่ยมโทสะของซ่งจืออวี้แล้ว ภายในใจเปี่ยมความรู้สึก