All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 841 - Chapter 850

“ไร้ยางอาย!”ฉู่เฉินเช็ดเลือดจากมุมปากแล้วพูดอย่างเย็นชา “เสียแรงที่เป็นถึงเจ้าสำนัก!”“ไอ้ฝูงคนแก่หนังเหนียว รังแกคนคนเดียว ยังแม่งพูดว่าจะหั่นร่างของฉันเป็นชิ้น ๆ?”“แกกล้าสู้แบบยุติธรรมไหมล่ะ?”ได้ยินแล้วซือหวยเผลอหัวเราะออกมาดังลั่น“เจ้าหนุ่ม แกรู้หรือไงว่าแบบไหนคือยุติธรรม?”ซือหวยเห็นว่าฉู่เฉินพลังลดฮวบแทบจะหมดแรงแล้วก็เอามือไพล่หลังพร้อมแสยะยิ้มกล่าว “ความยุติธรรมก็คือการที่พวกเราห้าคนล้อมและฆ่าแกไงล่ะ”ยังไม่ทันขาดคำ กระบวนท่าไม้ตายของผู้อาวุโสคนอื่นอีกสามคนกำลังมาถึงตัวแล้ว อีกทั้งการรุกโจมตีของทุกคนในครั้งนี้ช่างรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้มาก!กล่าวได้ว่าแทบทุกคนออกกระบวนท่าไม้ตายโดยทุ่มสุดกำลังเลยทีเดียว กระบวนท่าที่ว่าถึงขั้นชีวิตแลกชีวิตกับฉู่เฉินแต่ฉู่เฉินในขณะนี้ไม่เพียงบาดเจ็บสาหัสไม่ว่า ค่ายกลไอโลหิตพิฆาตจำกัดพลังของเขาเพิ่มเป็นสองเท่าผลัวะ!เพิ่งจะหลบหลีกปลายดาบของผู้อาวุโสลำดับหกพ้น หมัดของซือหวยก็มาโดนหลังของฉู่เฉินเข้าทันทีร่างของฉู่เฉินยืนไม่มั่นคงจนล้มลุกคลุกคลานไปข้างหน้าหลายก้าวฉู่เฉินตัดสินใจแล้วอาศัยจังหวะนี้กระโดดตัวขึ้นแล้วพุ่งไปยังทิศทางผู้อาว

ร่างของฉู่เฉินโซเซไปมา ฉู่เฉินในตอนนี้ไร้สิ้นเรี่ยวแรง ไม่เหลือพลังสู้กลับเลยแม้แต่น้อยผู้อาวุโสของสำนักอวี้ซือสองสามท่านถอยไปอยู่อีกด้าน และทยอยยกกระบี่อาญาสิทธิ์ขึ้นแล้วเดินล้อมรอบเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มเยาะ“ไอ้ลูกลิง บอกเรื่องสำนักของแกออกมา ไม่แน่ฉันอาจจะเหลือศพแกครบสามสิบสองก็ได้”ท่านยายงูจ้องฉู่เฉินอย่างไม่ละสายตาในด้านกำลังรบที่น่าสะพรึงของฉู่เฉินไม่ใช่ผู้ที่ฝึกบำเพ็ญด้วยตัวเองคนเดียวโดยปราศจากสำนักคอยชี้แนะอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าท่านยายงูจะเป็นคนข้างกายสตรีศักดิ์สิทธิ์เหมียวเจียง แต่ก็ไม่อยากไปล่วงเกินกองกำลังใหญ่เหล่านั้นเข้าถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เธอก็ไม่คิดฆ่าฉู่เฉินแต่เจ้าสำนักอวี้ซือก็ตายไปแล้ว เธอจึงต้องให้คำอธิบายต่อสตรีศักดิ์สิทธิ์และสำนักอวี้ซือด้วยเหตุนี้วันนี้ฉู่เฉินต้องตายแต่วิธีการตายอาจจะแตกต่างออกไปถ้าฉู่เฉินเป็นคนของสำนักใหญ่สักแห่ง โดยเฉพาะคนจากวังคุนหลุน งั้นท่านยายงูก็จะให้ความตายอันทรงเกียรติแก่ฉู่เฉินศิษย์หนึ่งคน แลกเจ้าสำนักคนหนึ่ง เชื่อว่าวังคุนหลุนก็คงจะไม่มาสืบหาเอาความอะไรมากกับเรื่องนี้แน่“สำนักของฉัน แกไม่คู่ควรที่จะได้รู้…”ฉู่เฉินฝืนย

“ซี้ด!”ฉู่เฉินนวดเอวของตัวเอง ลุกขึ้นมาจากพื้น ส่วนเจ้าทึ่มที่ถูกชนจนงงงวยนั้นจ้องมองฉู่เฉินด้วยความอึ้งสีหน้าประมาณไม่ได้รับความเป็นธรรมต่อให้ฉู่เฉินมีพลังระดับสร้างรากฐาน แม้จะไม่ได้รับบาดแผล แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีจริงๆผ่านไปสักพัก ฉู่เฉินจึงโบกมือให้เจ้าทึ่มและกล่าว “มานี่สิ แบกฉันลงเขา”เจ้าทึ่มย่อตัวที่สูงใหญ่ลงมา ฉู่เฉินปีนขึ้นหลังของเจ้าทึ่ม จากนั้นเจ้าทึ่มวิ่งเร็วราวกับบินไปทางตีนเขาอีกด้านหนึ่ง อวี้ลู่ที่กลับมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ของฉู่เฉินก่อนฉู่เฉินหนึ่งก้าวมีสีหน้าโมโหมากคุณหมอตัวน้อยคนนี้กล้ามากเกินไปแล้ว แค่จับเล็กน้อยเธอก็ทนได้อยู่ แต่เจ้าหนูนี่กลับยื่นปากมานี่สิเมื่อเห็นว่าอวี้ลู่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ต้วนหลิงเวยจึงรีบยกน้ำชาเข้าไปให้อวี้ลู่และกล่าว “พี่อวี้ลู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ใครทำให้ท่านโกรธน่ะ”ผ่านช่วงเวลาแห่งการอยู่ร่วมกันมา ทำให้สองพี่น้องตระกูลต้วนสนิทถึงขั้นเรียกพี่สาวน้องสาวกับอวี้ลู่แล้ว“ฮึ!”อวี้ลู่แค่นเสียงฮึออกมาอย่างโมโห ผลักน้ำชาที่ต้วนหลิงเวยยื่นมาให้ออก จากนั้นเบือนหน้าอย่างโมโหแล้วกลับห้องตัวเองไปเมื่อเห็นว่าครั้งนี้อวี้ลู่โกรธจริง

“ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า…ข้า…”อวี้ลู่กุมหน้าอกอย่างยากลำบาก จ้องมองฉู่เฉินพร้อมกัดฟันกรอด แต่ใบหน้าเล็กของเธอนั้นแดงไปถึงใบหูฉู่เฉินมองสำรวจอวี้ลู่ด้วยความงงงวย ดูท่าทางของเธอแล้วเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ?จึงยื่นมือจับชีพจรของอวี้ลู่ ไม่จับก็จะไม่พบแต่เมื่อจับชีพจรแล้วฉู่เฉินถึงกับตกใจมากกลิ่นอายภายในร่างกายของอวี้ลู่ในขณะนี้ยุ่งเหยิงเป็นก้อนเดียว และยังมีปราณแท้ที่แล่นมั่วซั่วชนกระแทกไปทั่ว แม้แต่ชีพจรภายในของอวี้ลู่ก็เป็นเพราะปราณแท้นี้มีแนวโน้มได้รับความเสียหายอย่างมาก“คงไม่ใช่เพราะเดือนที่มีพลังหยินสูงสุดใช่ไหม พี่อยากผู้ชายแล้วสินะ?”ฉู่เฉินคิดความเป็นไปได้อย่างหนึ่งออก จากนั้นควานหายาเก้าตะวันพร้อมยิ้มตาหยีส่งให้อวี้ลู่และกล่าว “ความสุขที่ได้ร่วมรักราวกับเล่นน้ำกับปลานั้นก็คือธรรมชาติของมนุษย์ พี่จะดึงดันระงับมันไว้ก็ไร้ประโยชน์”“ว่าก็ว่าเถอะ เวลานานไปไม่แน่ว่าวันไหนพี่อาจจะธาตุไฟสิงสู่ กลายเป็นมารก็ได้”อวี้ลู่ถลึงตาดุใส่ฉู่เฉิน และแย่งยาเก้าตะวันมาพร้อมหอบหายใจรุนแรงกล่าว “ถ้าไม่เป็นเพราะเจ้า ข้าจะ…”ที่จริงแล้วตอนที่อวี้ลู่กลับมานั้นยังไม่รู้สึกถึงเพลิงชั่วร้ายท

เวลานั้นเองจู่ ๆ เสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้นจากด้านนอกสองพี่น้องตระกูลต้วนที่กำลังหลับสนิทอยู่นั้นตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังจึงคิดจะไปเปิดประตูบ้าน แต่ได้ยินแค่เสียงตูมตามมาด้วยชายวัยกลางคนที่แต่งชุดคลุมนักพรตสีเขียวทั้งชุดถีบประตูหน้าบ้านจนล้มระเนระนาดจนเกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว สองพี่น้องตระกูลต้วนจึงรีบตามหลังฉู่เฉิน และวิ่งไปยังประตูหน้าบ้าน“พวกแกทำอะไรนะ? บุกรุกที่พักของพลเมืองผิดกฎหมาย ไม่รู้หรือไง?!”ฉู่เฉินมองนักพรตสองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา หนึ่งในนั้นก็คือชิงซงที่มีวาสนาเคยปะหน้ากันในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อนเห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาดี ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่เฉินฟื้นพลังมาได้แค่สองส่วน คงได้เข้าไปตบบ้องหูตั้งแต่แรกแล้ว“เหอะ ผิดกฎหมาย?”ชิงซงยิ้มแยกเขี้ยวกล่าว “ไอ้คนแซ่ฉู่ พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย เอากระจกแปดทิศในมือของแกออกมา และก็แถลงการณ์ขอโทษสำนักเสวียนเทียนของฉัน เรื่องที่แกขโมยสมบัติล้ำค่าจากสำนักฉันไป แล้วจะถือว่าไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้อีก ไม่งั้น…”พูดถึงตรงนี้แล้วชิงซงก็หันหน้าไปมองนักพรตวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง แล้วยิ้มเย็นกล่าว “ท่าน