Semua Bab ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Bab 851 - Bab 860

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เจ้าเด็กฉู่เฉินนั่นเป็นคนลงมือเหรอ?”ในขณะที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หันไปมองเจียงจงต้าวแวบหนึ่ง“ศิษย์หลานเขา…เขาถูกผีดิบเลือดคลั่งที่ฉู่เฉินเลี้ยงไว้กลืนกินหัวใจ…เขา...เขาตายอย่างน่าอนาถมาก”ชิงซงร้องไห้อย่างเจ็บปวดจนเสียงหาย พร้อมทั้งบรรยายเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด แต่เขาก็แอบปิดบังส่วนสุดท้ายของเรื่องเอาไว้จากเขาทิ้งจื่อเหยี่ยนเอาไว้ แล้วหนีไปคนเดียว กลายเป็นจื่อเหยี่ยนเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเขา จึงถูกผีพวกนั้นควักหัวใจออกมา“อะไรนะ? นี่มันยังกล้าจะเลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งกลางเมืองงั้นเหรอ?”แม้แต่เจียงจงต้าว หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากชิงซง ก็ยังตกใจสุดขีด!นั่นคือใจกลางเมืองเจียงจงเชียวนะ อย่าว่าแต่เลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งเลย ต่อให้จะเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่ก็ต้องรายงานให้ทางการรู้ก่อน แล้วไอ้เด็กฉู่เฉินนี่รายงานใคร? ทำไมถึงกล้าเอาศพไปเลี้ยงในบ้านด้วย?“ใช่แล้ว ที่ทะเลสาบหย่งติ้งในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อน เพื่อที่ต้องการจะจัดการพวกผีดิบเลือดคลั่ง เจ้าเด็กฉู่เฉินได้ใช่กระจกแปดทิศที่ถูกขโมยไปจากสำนักเสวียนเทียนของเรา หลังจากที่ทำให้พวกมันยอมศิโรราบ

“แค่ก แค่ก แค่ก...”ไม่นานนัก ก็เห็นว่าเซียวเฟิงในชุดเครื่องแบบของแก๊งมังกร พร้อมทั้งสมาชิกแก๊งมังกรอีกสองคนเดินตามหลังชายในชุดคลุมสีม่วงคนหนึ่งเข้ามาในลานบ้านพร้อมกันที่หน้าประตูยังมีเงาตะคุ่ม ๆ ราวกับยังมีชายอีกสองคนที่สวมชุดนักพรต แต่เพราะฝุ่นควันยังลอยตลบ ขัดขวางการมองเห็นอยู่ ทำให้มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน“ฉู่เฉิน ฉันว่าประตูบ้านแกควรซ่อมบ้างนะ เมื่อกี้เคาะไปทีเดียวก็ล้มลงมาแล้ว”เซียวเฟิงพูดพลางยกมือขึ้นปิดจมูก มองไปที่ประตูไม้เก่าผุพังแวบหนึ่ง“โครม!”ฉู่เฉินตบโต๊ะดัง มองเซียวเฟิงด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร “คนแซ่เซียว คุณทำประตูบ้านผมพังแล้วยังจะมาลอยหน้าลอยตาอีกเหรอ? ผมบอกไว้ก่อนเลยนะ วันนี้คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด!”“ไม่งั้นละก็ เซียวเสวี่ยอิ๋ง…”“หุบปาก!”เซียวเฟิงสีหน้าแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อของเซียวเสวี่ยอิ๋ง แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าที่ยกขึ้นปิดจมูกเมื่อครู่ก็ถูกเหวี่ยงทิ้งไปด้านข้าง เขากัดฟันแน่น จ้องฉู่เฉินตาเขม็ง เซียวเฟิงจ้องฉู่เฉินอยู่นาน ก่อนจะหันไปพูดกับนักพรตในชุดคลุมสีม่วงและชิงซงที่ยืนอยู่หน้าประตู “ท่านประธานเจียง นักพรตชิงซง ถ้ามีอะไรก็พูดกันต่อหน้า

“ถุย!”เซียวเฟิงถ่มน้ำลายลงพื้นอย่างแรง “ใครเป็นพี่เมียแกกัน พูดจาให้มันดี ๆ หน่อยเถอะ!”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกับพูดขึ้นอย่างติดตลก “ผมก็ไม่ได้พาน้องสาวคุณไปเปิดห้องจริง ๆ ซะหน่อย”“ฉู่เฉิน!”ครั้งนี้เซียวเฟิงโมโหขึ้นมาจริง ๆแต่ฉู่เฉินก็ไม่สนใจ เขาเปลี่ยนชุดอย่างลวก ๆ ก่อนจะพูดกับเซียวเฟิง “ผมไม่ทำให้คุณลำบากใจหรอก ไปกันเถอะ บอกว่าจะไปกองบัญชาการของแก๊งมังกรไม่ใช่เหรอ? ได้ยินมาว่าชาของที่นั่นรสชาติดีเลยทีเดียว”ระหว่างที่พูด ฉู่เฉินก็ยกมือไปวางบนไหล่ของเซียวเฟิงอย่างสนิทสนม และทำท่าจะเดินไปพร้อมกัน“เอามือสกปรกของแกออกไป!”เซียวเฟิงปัดมือฉู่เฉินออกอย่างแรง ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องสมาชิกแก๊งมังกรคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง “ใส่กุญแจมือ!”สองสมาชิกแก๊งมังกรก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก “คุณฉู่ ขอโทษจริง ๆ นะครับ นี่เป็นกฎ คงทำให้คุณต้องลำบากไปสักพัก เมื่อถึงกองบัญชาการของแก๊งมังกร พวกเราจะปลดมันออกให้คุณทันที”สมาชิกแก๊งมังกรทั้งสองคนเคยเข้าร่วมภารกิจที่ทะเลสาบหย่งติ้งครั้งก่อน พูดง่าย ๆ ก็คือ ฉู่เฉินเองก็เป็นผู้มีพระคุณที่ช่

หลังจากที่ชิงซงเดินเข้ามาในห้อง เขาก็ปิดประตูลงตามหลังอย่างเรียบร้อย“ไอ้เด็กแซ่ฉู่ แกอธิบายเรื่องเลี้ยงศพเพื่อฆ่าคนมาก่อนเถอะ”เจียงจงต้าวแค่นเสียงเย็นชา ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะน้ำชาตรงข้ามฉู่เฉิน จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปหยิบถ้วยชาหอมที่ฉู่เฉินชงเสร็จแล้ว“รอให้เขาฉี่ออกมาใหม่เถอะ แบบร้อน ๆ เลย”ฉู่เฉินใช้มือชี้ไปที่เซียวเฟิง ก่อนจะเทน้ำชาทั้งหมดจากกาน้ำชาใส่ถ้วยของตัวเองจนหมด“พรวด”เซียวเฟิงถลึงตาจ้องฉู่เฉินอย่างดุดัน ก่อนจะคว้ากระปุกชามา และยื่นให้เจียงจงต้าวแทน!ในตอนนี้ ใบหน้าของเจียงจงต้าวเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยความโกรธแต่ในฐานะรองประธานสมาคมเสวียนเหมิน เขาไม่สามารถเล่นงานฉู่เฉินได้เพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะฉู่เฉินได้หรือไม่“ท่านประธานเจียง เราไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องผีดิบเลือดคลั่งอีก นั่นเป็นเรื่องที่ผู้ว่าการมณฑลเกาพยักหน้าให้การอนุมัติแล้ว เรามาพูดถึงเรื่องขโมยสมบัติ เรื่องนั้นดีกว่า”เซียวเฟิงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นกับเจียงจงต้าวเจียงจงต้าวกัดฟันแน่น เขาจ้องเซียวเฟิงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยายามระงับโทสะที่พลุ่งพล่านใน

“ถ้าหากสมบัติชิ้นนี้ไม่ได้เป็นของพวกคุณ ผมก็จะให้พวกคุณต้องชดใช้ด้วยชีวิตเช่นกัน”ทันทีที่พูดจบ ฉู่เฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหาถานเฟยทันทีเดิมทีฉู่เฉินไม่ได้อยากให้ถานเฟยเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ก็จนปัญญาจริง ๆ เพราะนักพรตชิวสุ่ยดื้อด้านราวกับพลาสเตอร์แปะแผลหนังหมา ที่พยายามสลัดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด!ไม่นานนัก อีกฝ่ายก็รับโทรศัพท์ ก่อนที่เสียงของถานเฟยจะดังขึ้นจากปลายสาย “คุณฉู่ ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ ผมก็กำลังจะติดต่อหาคุณพอดี!”มุมปากของฉู่เฉินกระตุกเล็กน้อยสองที ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา “ถานเฟย ผมว่าคุณจงใจจะเล่นงานผมใช่ไหม ยังจะบอกว่ากำลังจะโทรหาผมอีก? กลัวแค่ว่าถ้าคราวหน้าจะเจอกัน คุณคงต้องไปไหว้หลุมศพผมที่สุสานแทนแล้วล่ะ!”อะไรนะ?!เมื่อถานเฟยได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับชาวาบไปทั้งตัว รีบถามกลับด้วยงุนงง “คุณฉู่ หมายความว่ายังไงกัน? ผมยังไม่ทันได้ขอบคุณคุณด้วยซ้ำ จะจงใจเล่นงานคุณได้ยังไง?”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ “จริงเหรอ? นี่คุณไม่ได้คิดจะใช้โอกาสที่มอบกระจกแปดทิศให้ผม แล้วปล่อยให้สมาคมเสวียนเหมินแห่งมณฑลเจียงหาเรื่องผมใช่ไหม?”“ผมได้ยินมาว่า การขโมยสมบัติของผู้อื่นน