All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 831 - Chapter 840

เมื่อเห็นท่าทางอ่อนต่อโลกของโฮ่วเจี้ยนอิง ฉู่เฉินถึงค่อยเอ่ยปากพูดอย่างน่าพรั่นพรึงว่า “ต้นทุนยาบำรุงปราณไม่ถึงหนึ่งร้อย แต่ราคาตลาดขายได้หลายล้านต่อเม็ดไม่ใช่เหรอ?”“ถ้าไม่เห็นแก่ที่พวกคุณต้องการปริมาณมาก ห้าแสนผมก็ไม่ขายหรอก”โฮ่วเจี้ยนอิงยิ้มเจื่อนพลางพยักหน้ากล่าวว่า “ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าจัดหาให้ได้เดือนละเท่าไหร่ครับ?”“สัปดาห์ละหนึ่งร้อยเม็ด นี่เป็นขีดจำกัดแล้ว อีกอย่างยาชนิดนี้ไม่มีผลกับคนตาย ตนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส หนึ่งปีมีแค่ไม่กี่ราย จำนวนเท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว” ฉู่เฉินเอ่ยอย่างเรียบนิ่งอันที่จริงวิธีการหลอมยาสร้างกล้ามเนื้อไม่ได้ซับซ้อนเลย เพียงแต่ว่าตอนที่ใช้ไฟกลั่นขั้นสุดท้าย จำเป็นต้องใช้เปลวไฟหยินบริสุทธิ์ในการกลั่นเท่านั้นด้วยเหตุนี้ในแง่ของการผลิตจึงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉู่ซื่อกรุ๊ป สิ่งที่ฉู่เฉินต้องทำก็คือไปกลั่นไฟทุกอาทิตย์แต่ในระดับขั้นของฉู่เฉินในตอนนี้ การหลอมยาชั้นหนึ่งจำนวนหนึ่งร้อยเม็ดก็เป็นขีดจำกัดสูงสุดแล้วเห็นได้ชัดว่าโฮ่วเจี้ยนอิงไม่พอใจกับจำนวนเท่านี้ แต่เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนปรน ก็ได้แต่คว้าสิ่งที่ดีรองลงมา ถ

ยัยนี่มีประสบการณ์กร้านโลกจริง ๆ ตรงไปตรงมามากเลยฉู่เฉินฉวยโอกาสอุ้มจางม่านเข้ามาในอ้อมแขนแล้วเดินเข้าไปในห้องจางม่านกัดริมฝีปากแดงระเรื่อเบา ๆ มองฉู่เฉินด้วยดวงตาที่ส่องประกายระยิบระยับแล้วพูดว่า “คุณฉู่... ฉะ...ฉันอยาก...”จางม่านพูดพลางยื่นมือน้อย ๆ ไปที่เอวของฉู่เฉินหญิงงามดั่งหยก กระบี่ดั่งสายรุ้งต้องยอมรับเลยว่าจางม่านสมกับเป็นคนจากวงการบันเทิง รู้วิธีการสร้างความบันเทิงได้ดีมากทักษะดีเยี่ยมจริง ๆภายในไม่กี่นาทีสั้น ๆ ฉู่เฉินก็รู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะระเบิดโลกแล้วในเมื่อบรรยากาศเป็นใจถึงขั้นนี้แล้ว ฉู่เฉินก็ไม่อาจปล่อยให้จางม่านผิดหวังได้ไม่ใช่หรือไง?ฉู่เฉินเอื้อมมือไปกระชากผ้าเช็ดตัวเพียงหนึ่งเดียวบนร่างของจางม่านลงมา ก่อนจะเหมือนกับเสือที่ตะครุบเหยื่อ กดจางม่านไว้ใต้ร่างทันที“คุณฉู่...เดี๋ยวก่อนค่ะ”ภายใต้สายตาประหลาดใจของฉู่เฉิน จางม่านลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งตัวเปลือยไปที่ตู้เสื้อผ้าทางด้านข้าง แล้วค้นหาของอยู่พักใหญ่สุดท้าย เธอก็หยิบ...ปลอกคอสุนัขออกมาจากด้านใน“คุณฉู่ ชอบเล่นแบบนี้ไหมคะ?”จางม่านพูดพลางส่งสายตาหวานเยิ้ม กัดริมฝีปากแดง ก่อนจะข

ตามที่อยู่ที่ข่งเลี่ยงส่งมา ไม่นานฉู่เฉินก็มาถึงตีนเขากู่เฟิงฉู่เฉินจอดรถไว้ริมถนนหลวงเรียบร้อยแล้ว เขาก็เปิดประตูกระโดดลงจากรถ มองไปยังส่วนลึกของภูเขาที่มืดมิดลึกล้ำแวบหนึ่งเขากู่เฟิงยามค่ำคืนให้ความรู้สึกเหมือนกับเหวลึกไร้ก้นบึ้ง ราวกับว่าทุกก้าวที่เดินไปข้างหน้าล้วนเต็มไปด้วยวิกฤติอันตรายหลังจากพาไอ้หัวดื้อเดินขึ้นหน้าไปตลอดทางผ่านสันเขาหลายลูก ถึงค่อยมีเส้นทางเล็ก ๆ สามสายที่แยกออกไปคนละทางปรากฏขึ้นเบื้องหน้าฉู่เฉินฉู่เฉินวาดยันต์ทลายม่านอาคมกลางอากาศ ไม่นานเส้นทางเล็ก ๆ สามสายก็หายไปจากเบื้องหน้าสายตาของฉู่เฉิน สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งกลับเป็นเส้นทางเล็ก ๆ คดเคี้ยวทอดยาวไปยังที่ห่างไกล เป็นเหมือนที่คนตระกูลหยางพูดไว้จริง ๆ ด้วย หากไม่มีคนที่คอยประสานอยู่ภายใน อยากจะหาประตูสำนักอวี้ซือเป็นเรื่องที่ยากเหมือนขึ้นสวรรค์จริง ๆหลังจากผ่านวิชาบังตาเหมือนเมื่อกี้ติดต่อกันอีกหลายจุด ประตูไม้สูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าฉู่เฉินในที่สุดด้านบนหอประตูเขียนตัวอักษรขนาดใหญ่สีแดงฉานว่า “สำนักอวี้ซือ”เมื่อฉู่เฉินกับไอ้หัวดื้อเพิ่งเดินมาถึงประตูสำนัก ทันใดนั้นก็มีร่างเงาพุ่งออกมาจา

ว่าไงนะ?ผู้คนที่รายล้อมเข้ามาต่างก็ตกตะลึงได้เวลาอาหารแล้ว?!“โฮก!”ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้สติกลับมา ไอ้หัวดื้อก็เหมือนเสือตะครุบเหยื่อ คว้าหนึ่งในลูกศิษย์ของสำนักอวี้ซือไว้ แควก!แขนของศิษย์สำนักอวี้ซือคนนั้นถูกฉีกลงมาทันที เลือดสาดกระเซ็น ฉากดูนองเลือดอย่างยิ่ง วินาทีต่อมาก็เห็นไอ้หัวดื้อกัดเนื้อหนังของหมอนั่นชิ้นใหญ่ แล้วเคี้ยวอย่างรุนแรงในปากเชี่ยเอ๊ย!เมื่อเลือดเนื้อเข้ามาในปาก ไอ้หัวดื้อก็ค่อย ๆ เผยร่างเดิมออกมา ผีดิบเลือดคลั่งร่างสูงเกือบสองเมตรปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าผู้คน ทำให้ศิษย์สำนักอวี้ซือตกใจกลัวจนหนังศีรษะชากันหมด! “โฮก!”หลังจากกินเนื้อหัวใจไปหนึ่งคำ ไอ้หัวดื้อก็คำรามอย่างเกรี้ยวกราดแล้วพุ่งเข้าไปหาฝูงชนท่านยายงูแสยะยิ้ม พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กนี่มีของนิดหน่อยจริง ๆ คิดไม่ถึงว่าผีดิบเลือดคลั่งที่ฉันทิ้งไว้ในเจียงจงจะถูกแกเก็บไป”“ดูเหมือนว่าแกจะมีเบื้องหลังอยู่บ้างจริง ๆ”นักพรตชราในชุดเขียวที่อยู่ทางด้านข้างได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็ดำทะมึนอย่างยิ่ง“ท่านยายงู จะพูดไร้สาระกับมันทำไม ฆ่าทิ้งก็พอแล้ว!”ท่านยายงูแค่นเสียงเบา โบกมือให้นักพรตช

“โฮก!”เมื่อเห็นว่าฉู่เฉินตกอยู่ในวงล้อม ไอ้หัวดื้อก็ใช้กรงเล็บฟันศิษย์สำนักอวี้ซือตรงหน้าให้ขาดเป็นสองท่อน ก่อนจะคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วพุ่งไปหาสี่ผู้คุมกฎ เมื่อมีไอ้หัวดื้อเข้าร่วม แรงกดดันทางฝั่งฉู่เฉินก็ลดลงไปไม่น้อยทันทีแต่ว่าต่อให้เป็นเช่นนี้ ฉู่เฉินก็ต้องสู้หนึ่งต่อห้า ตกอยู่ท่ามกลางศึกที่ยากลำบาก ชั่วพริบตาเดียว ทุกคนประมือกันเกือบร้อยกระบวนท่าแล้ว!แม้ว่าฉู่เฉินจะยังปลิดชีวิตสักคนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย ทำให้ข่งเลี่ยงอกสั่นขวัญแขวนซือหวยก็แอบรู้สึกหนังศีรษะชา เด็กรุ่นหลังระดับสร้างรากฐานชั้นหนึ่งคนเดียวแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร? ต่อให้พวกเขาห้าคนทุ่มโจมตีด้วยกำลังทั้งหมด ฉู่เฉินก็ยังสามารถรับมือได้อย่างง่ายดาย นี่แม่งบ้าไปแล้วจริง ๆ!“แกทำให้ฉันแปลกใจจริง ๆ แม้แต่ฉันเองก็ต้องยอมรับว่าแกเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากในรอบพันปีในวงการบำเพ็ญเพียรของมณฑลเจียง”ซือหวยที่อยู่ท่ามกลางการต่อสู้อย่างยากลำบากอดไม่ได้ที่จะประเมินฉู่เฉินอย่างจริงใจมากแม้ว่าจะมีความสัมพันธ์แบบศัตรู แต่ถึงอย่างไรทุกคนต่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียร ต่อให้เป็นการต่อสู้เดิมพันด้วยชีว