All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 811 - Chapter 820

ที่จริงหลิ่วหรูเยียนผ่านกิจกรรมเสียเหงื่อมาแล้วเมื่อครู่ทำให้สร่างเมาตั้งแต่แรกแล้ว จึงรู้สึกประหม่าเมื่อได้ยินคำพูดสองแง่สองง่ามของฉู่เฉินนี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกตัวสนิทสนมกับฉู่เฉินก่อน แล้วดันถูกหลิ่วชิงเหอเห็นเข้าโดยเฉพาะท่าทางที่เธอนั่งบนตักของฉู่เฉินเมื่อสักครู่นี้ ช่างน่าอายเกินไปแล้วจริงๆ“แม่ ดีที่วันนี้ฉู่เฉินนำยาถอนพิษมา แม่เลยหายดีเหมือนเมื่อก่อนได้เร็วขนาดนี้”หลิ่วหรูเยียนรีบวิ่งเหยาะไปคล้องแขนหลิ่วชิงเหอและกล่าวแก้เขินหลิ่วชิงเหอขมวดคิ้วสำรวจหลิ่วหรูเยียนที่สวมชุดซีทรูโดยเฉพาะรอยผ่าสูงตรงกระโปรงวับ ๆ แวม ๆถึงแม้เธอไม่อยากเห็นหลิ่วหรูเยียนทำตัวเหมือนเมื่อก่อนที่ตบหน้าฉู่เฉินอย่างไร้เหตุผลแม้จะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่องก็ตาม แต่ก็ไม่อยากเห็นลูกสาวของตนถลำลึกเลยจริงๆฉู่เฉินเป็นที่กำบังหลบภัยชั่วคราวของพวกเธอสองแม่ลูกก็จริง แต่ในอนาคตต้องมีสักวันที่หลุดพ้นจากฉู่เฉิน ยิ่งกว่านั้นเธอก็ไม่อยากเห็นหลิ่วหรูเยียนแต่งงานกับฉู่เฉิน นั่นเป็นการผลักลูกสาวของเธอให้ตกลงไปในหลุมไฟไม่ใช่หรือ?ถึงยังไงก็ไม่ใช่เพราะตัวของฉู่เฉิน แต่ตระกูลฉู่ถูกจ้องเล่นงานจากกองกำลังมากมายตั้งแ

อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องสอบปากคำของกรมตำรวจฝ่ายอำนวยการเมืองเอกของมณฑล เซียวเฟิงจ้องมองเซียวจี้กวางที่บาดเจ็บสาหัสอย่างหน้าดำคร่ำเครียด แล้วหันหน้ามามองหลูติ้งไห่จากนั้นกล่าว “ผู้บังคับบัญชาสูงสุดหลู นี่คุณหมายความว่าไง? ให้ผมมาดูคุณสอบปากคำอารองของผมเหรอะ?”หลูติ้งไห่ยิ้มและกล่าวอย่างไม่ยี่หระ “ผู้บัญชาการเซียวอย่าเข้าใจผิดไป เพราะคดีนี้เกี่ยวโยงไปถึงตระกูลเซียว ดังนั้น…”เพียะ!เซียวเฟิงตบโต๊ะรุนแรง ชี้ไปยังเซียวจี้กวางที่สลบอยู่และกล่าวว่า “หลูติ้งไห่ ผมขอบอกคุณเลยนะว่า ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลอะไร ต้องปล่อยอารองของผมเดี๋ยวนี้!”“ถ้าเขาเป็นอะไรไปแม้แต่เล็กน้อย ผมจะไม่ยอมจบกับคุณแน่!”เซียวจี้กวางในขณะนี้สภาพอนาถสุดขีด แขนขาหักไม่ว่า แถมกระดูกซี่โครงก็ยังหักหลายซี่ด้วย เลือดเปื้อนเต็มทั้งตัว แทบจะมองไม่เป็นร่างคนแล้วถ้าไม่ใช่เพราะการกระทำหลายวันก่อนหน้านี้ เซียวเฟิงจึงถูกเตือนสถานหนักแล้วละก็ ต่อให้เขาพูดอะไรก็จะแย่งตัวกลับแก๊งมังกรให้ได้“ผู้บัญชาการเซียว พูดแบบนี้ก็ไม่ได้นะครับ ผมปฏิบัติตามหน้าที่เท่านั้น แถมหลักฐานมัดตัว ถ้าผมปล่อยเขาไปทั้งอย่างนี้ จะอธิบายกับคนที่แจ้งความได้ยังไง

ที่สนามฝึกซ้อมของกองทหารรักษาการณ์มณฑลเจียงในขณะนี้ มีหญิงสาวใบหน้างดงามตามสัดส่วนทองคำคนหนึ่งทุ่มชายฉกรรจ์ร่างบึกบึนหกเจ็ดคนในชั่วพริบตา“ไร้ค่า! มาอีกสิ!”หญิงสาวอายุน้อยที่ถึงแม้จะสวมเสื้อกั๊กยุทธวิธีธรรมดา แต่ยากที่จะซ่อนผิวขาวราวหิมะและรูปร่างสัดส่วนอันน่าภูมิใจได้ขายาวงามทั้งสองข้างนั้นมองดูเนียนละเอียดบอบบาง อ่อนนุ่มชุ่มชื้นราวกับลูกโป่งน้ำ แต่พอยกมือยกเท้าเท่านั้นแหละ กลับมีแรงห้าร้อยกิโลกรัม“ผู้นำเซียว พวกเราไม่ไหวแล้วจริงๆครับ…”แม้ว่าไม่ใช่การต่อสู้จริง แต่ทั้งหมัดทั้งเท้าของเซียวเสวี่ยอิ๋งก็ยังคงไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะทนไหวนั่นเป็นถึงผู้นำเขตทหารหนึ่งดาวซึ่งเป็นหนึ่งในห้าอันดับต้นๆ ของกองทหารรักษาการณ์มณฑลเจียงเชียวนะถ้าว่ากันตามคนธรรมดาทั่วไป นั่นคือยอดฝีมือขั้นหนึ่งระดับสร้างรากฐานเชียวนะ“ผู้นำเซียว ไม่งั้น…ให้ผู้นำหลัวมาสู้เป็นเพื่อนคุณเถอะครับ พวกเรา…ทนรับเท้าและกำปั้นของคุณไม่ไหวแล้วจริงๆ”ชายฉกรรจ์หนึ่งในนั้นแยกเขี้ยวยิงฟันกล่าวอย่างวิงวอน“เหอะ ไม่ต้องแล้ว!”เซียวเสวี่ยอิ๋งรับผ้าขนหนูจากเจ้าหน้าที่หญิงคนหนึ่งจากด้านข้างมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก จากนั้นส่งเ

เซียวเสวี่ยอิ๋งไม่ทันได้กล่าวต่อ ฉู่เฉินก็กวาดตามองเซียวเฟิงและกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แกอะไร? ถ้าผมพูดไว้ไม่ผิดละก็ พวกคุณคงมาเพราะเซียวจี้กวางสินะ?”“ในเมื่อมาขอร้องขอคน ก็ต้องมีท่าทีให้เหมือนกับคนที่มาขอร้องหน่อยสิ”“ถ้าผมไม่ถอนคดี ต่อให้ฮ่องเต้สวรรค์ลงมาก็อย่าคิดที่จะพาตัวมันออกไปจากคุกได้”คำพูดของฉู่เฉินดังมากจนสามารถได้ยินได้ชัดเจนในทางเดินตำรวจที่เพิ่งออกเวรกะดึกต่างพากันมามุงดูเหตุการณ์อยู่ที่หน้าประตูห้องของหลูติ้งไห่“คนนี้ใครกัน กล้าไม่เบานะ กล้าพูดกับผู้นำเขตเทพนักรบหญิงอันดับหนึ่งในมณฑลเจียงแบบนี้?”“ฉันว่าเจ้าหมอนี่คงต้องลำบากแล้วล่ะ ผู้นำเซียวมีชื่อเสียงเรื่องมือไม้หนักไม่ปรานีเชียวนะ ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็จัดการเสิร์ฟด้วยหมัดและเท้า”“เร็วเข้า รีบเรียกรถพยาบาลมารอที่หน้าทางเข้าตึกก่อนเถอะ!”คนจำนวนไม่น้อยเห็นแล้วก็จำเซียวเสวี่ยอิ๋งได้ในทันที และต่างใช้สายตาเห็นใจมองไปยังฉู่เฉินรู้ไหมว่าแม้แต่หลูติ้งไห่ก็ยังต้องยิ้มต้อนรับเมื่ออยู่ต่อหน้าเซียวเสวี่ยอิ๋งฉู่เฉินที่เป็นวัยรุ่นยี่สิบกว่าปี ทำไมถึงกล้าแสดงกิริยาโมโหใส่ผู้นำเซียวได้ล่ะ?เซียวเสวี่ยอิ๋งจ้องตา

บัดซบ!หลูติ้งไห่ใจกระตุก รีบตามไปอยู่ข้างหน้าฉู่เฉินและกระซิบกล่าว “คุณฉู่ อย่าไปรับคำท้าเด็ดขาดนะครับ อย่ามองแค่รูปลักษณ์หน้าตาสวยสดงดงามของยัยหนูเซียวเสวี่ยอิ๋งเพียงอย่างเดียว ฝีมือก็ร้ายไม่เบานะครับ”“คุณเคยพบผู้บัญชาการโจวอวี้หมิงกรมเสนาธิการกองทหารรักษาการณ์สินะ หลายชายของเขาถูกยัยหนูนี่ทำลายจนจุดตันเถียนจนแตกในตอนที่ประลองกันในค่ายทหารนี่เอง ชั่วชีวิตนี้ก็ไม่สามารถฝึกวรยุทธ์ได้อีกแล้ว”“คุณอย่าให้อารมณ์แก้ปัญหาเด็ดขาดนะครับ”ดังสุภาษิตจีนที่ว่าไม่เห็นแก่หน้าภิกษุสงฆ์ ก็ควรต้องเห็นแก่หน้าพระพุทธรูป หลูติ้งไห่ไม่ได้สนใจความสัมพันธ์กับตระกูลกู้ แต่ก็ต้องพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างฉู่เฉินกับเกาหมิงหลายถ้าเกิดฉู่เฉินถูกยัยหนูเซียวเสวี่ยอิ๋งทำร้ายจนพิการขึ้นมา เขาจะไปอธิบายกับเกาหมิงหลายยังไงฉู่เฉินได้ยินแล้วก็ยิ้มอย่างไม่ยี่หระ ตบบ่าหลูติ้งไห่แล้วกล่าว “ผู้บังคับบัญชาสูงสุดหลูวางใจได้เลย ผมทำแต่พอดี”ฉู่เฉินกล่าวจบแล้วก็จ้องมองเนินหน้าอกสูงตระหง่านของเซียวเสวี่ยอิ๋งจากระยะไกลด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยการรุกรานแม้ว่าจะไม่เคยสู้กับเซียวเสวี่ยอิ๋ง แต่รับรู้ความแตกต่างได้จากกลิ่นอา