เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 847
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 848
“ถ้าเป็นเพราะอาการเก่ากำเริบจนพัวพันไปถึงเพลิงชั่วร้ายเข้า กลัวว่าพลังของพี่จะ…”พูดถึงตรงนั้นแล้วฉู่เฉินก็ไม่พูดต่อถึงยังไงอวี้ลู่ก็มีความสามารถระดับเทวะ สถานการณ์ของตัวเธอ ตัวเธอน่าจะรู้ดีกว่าใครมากที่สุดถ้าอาการเก่ากำเริบขึ้นมาในเวลานี้ พลังในร่างกายของเธอก็จะสูญเปล่า“คือ…คือเมื่อหลายปีก่อนหน้าถูกมังกรชั่วร้ายทำให้บาดเจ็บเข้า พอแค่นี้ได้ใช่ไหม”อวี้ลู่ถลึงตาใส่ฉู่เฉินด้วยใบหน้าไม่พอใจดูเหมือนตั้งแต่เริ่มรู้จักหมอน้อยฉู่คนนี้เข้า ตัวเธอก็ถูกเขาบังคับและปรามตลอดที่สำคัญที่สุดคือทุกครั้งแม้ว่าอวี้ลู่จะไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงเลือกที่จะยอมอ่อนให้อย่างจนปัญญา“มังกรชั่ว? ทำร้ายพี่? งั้นเขาเก่งฉกาจเลยไม่ใช่เหรอ”ฉู่เฉินจับชีพจรของอวี้ลู่พร้อมกับหาเรื่องพูดแก้เขินทำไมฟังแล้วเหมือนมังกรเฒ่า…หรือว่าเธอก็คือสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่มังกรเฒ่าเคยบอกไว้?บัดซบ!รวยเละแล้ว!“รอจนเจ้าฝึกฝนจนถึงสวรรค์ชั้นเก้าแล้ว ต้องนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือผู้หยิ่งทะนงให้ข้าด้วยเล่า!”เวลานี้คำพูดนั้นของมังกรเฒ่าดังขึ้นในสมองของฉู่เฉินนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ…ซี้ด ๆ!ไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 849
เวลานั้นเองจู่ ๆ เสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้นจากด้านนอกสองพี่น้องตระกูลต้วนที่กำลังหลับสนิทอยู่นั้นตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังจึงคิดจะไปเปิดประตูบ้าน แต่ได้ยินแค่เสียงตูมตามมาด้วยชายวัยกลางคนที่แต่งชุดคลุมนักพรตสีเขียวทั้งชุดถีบประตูหน้าบ้านจนล้มระเนระนาดจนเกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว สองพี่น้องตระกูลต้วนจึงรีบตามหลังฉู่เฉิน และวิ่งไปยังประตูหน้าบ้าน“พวกแกทำอะไรนะ? บุกรุกที่พักของพลเมืองผิดกฎหมาย ไม่รู้หรือไง?!”ฉู่เฉินมองนักพรตสองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา หนึ่งในนั้นก็คือชิงซงที่มีวาสนาเคยปะหน้ากันในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อนเห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาดี ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่เฉินฟื้นพลังมาได้แค่สองส่วน คงได้เข้าไปตบบ้องหูตั้งแต่แรกแล้ว“เหอะ ผิดกฎหมาย?”ชิงซงยิ้มแยกเขี้ยวกล่าว “ไอ้คนแซ่ฉู่ พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย เอากระจกแปดทิศในมือของแกออกมา และก็แถลงการณ์ขอโทษสำนักเสวียนเทียนของฉัน เรื่องที่แกขโมยสมบัติล้ำค่าจากสำนักฉันไป แล้วจะถือว่าไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้อีก ไม่งั้น…”พูดถึงตรงนี้แล้วชิงซงก็หันหน้าไปมองนักพรตวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง แล้วยิ้มเย็นกล่าว “ท่าน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 850
ฉู่เฉินยิ้มเยาะ มือไพล่หลังทั้งสองข้างและเริ่มเดินหน้าเข้าไปหาอีกหนึ่งก้าวแครก!อิฐเขียวบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงในชั่วพริบตา ลำพังเพียงความน่าเกรงขามกดดันอันน่าหวาดกลัวก็ทำให้ชิงซงและนักพรตวัยกลางคนตกใจจนถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว“ไอ้…ไอ้คนแซ่ฉู่ แก…แกอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันขอบอกแกไว้ว่าเรื่องนี้สำนักเสวียนเทียนของพวกเราได้รายงานต่อสมาคมเสวียนเหมินแล้ว”“ถ้าวันนี้แกมอบกระจกแปดทิศมาละก็ ถือว่าแกได้เปรียบ ไม่งั้นเช้าพรุ่งนี้ คนจากสมาคมเสวียนเหมินมาถึง คงจะไม่ใช่แค่ให้แกมอบกระจกแปดทิศออกมาง่าย ๆ อย่างแน่นอน!”ชิงซงพูดพลางถอยหลังพลาง พยายามรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัยจากฉู่เฉิน“ตบเมื่อกี้ยังไม่สะใจหรือ?”ฉู่เฉินไม่สนใจชิงซงสักนิด และก็ไม่เห็นสมาคมเสวียนเหมินอะไรนั่นอยู่ในสายตา หน่วยงานนี้เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำยิ่งเป็นไปไม่ได้ว่าจะตกใจจนเป็นลมกับคำพูดไม่กี่ประโยคของชิงซง“อาจารย์อาชิงซง สถานที่แห่งนี้ไม่ควรอยู่นาน”นักพรตวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างชิงซงเข้ามาตรงหน้า กระซิบกล่าวแล้วใช้มือชี้ไปที่ป่าเห็นเจ้าทึ่มกำลังเดินมาทางนี้แล้ว เห็นแก่หน้าของสำนักเสวียนเทียน ฉู่เฉินคงจะไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 851
ในขณะนี้ที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียน ชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีแดง มีหนวดเคราขาวหงอก ใบหน้าอาวุโสของเขาดูเคร่งขรึม เขากำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียนพร้อมกับผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีม่วง พวกเขากำลังดื่มชาและพูดคุยกันชายในชุดคลุมสีแดงคือนักพรตชิวสุ่ย เจ้าสำนักเสวียนเทียนส่วนชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเขา คือเจียงจงต้าว รองประธานสมาคมเสวียนเหมิน “ท่านประธานเจียง ต้องรบกวนท่านเดินทางไกลจากเมืองหลวงมาถึงที่นี่ เพื่อเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ผมรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ ครับ”ระหว่างที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หยิบทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมขนาดใหญ่สองแท่งออกมาจากแขนเสื้อและยื่นให้เจียงจงต้าวเจียงจงต้าวมองทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมทั้งสองแท่ง แววตาของเขาส่องเป็นประกายออกมา“เอ่อ… ท่านเจ้าสำนักชิว นี่หมายความว่าอะไรครับ?”ขณะพูด เจียงจงต้าวก็รับปลาทั้งสองแท่ง พร้อมเก็บใส่ในแขนเสื้อ“ถึงแม้ว่ากระจกแปดทิศจะเป็นสมบัติอันล้ำค่าสูงสุดในสำนักของเรา แต่เจ้าเด็กฉู่เฉินนั้นมีนิสัยยโสโอหัง ยากจะรับประกันว่าเขาจะไม่ทำการกระทำที่สุดโต่ง ถึงตอนนั้น คงต้องรบกวนท่านเจียงช่วยออกหน้าด้วยตัวเอง”เ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 852
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เจ้าเด็กฉู่เฉินนั่นเป็นคนลงมือเหรอ?”ในขณะที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หันไปมองเจียงจงต้าวแวบหนึ่ง“ศิษย์หลานเขา…เขาถูกผีดิบเลือดคลั่งที่ฉู่เฉินเลี้ยงไว้กลืนกินหัวใจ…เขา...เขาตายอย่างน่าอนาถมาก”ชิงซงร้องไห้อย่างเจ็บปวดจนเสียงหาย พร้อมทั้งบรรยายเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด แต่เขาก็แอบปิดบังส่วนสุดท้ายของเรื่องเอาไว้จากเขาทิ้งจื่อเหยี่ยนเอาไว้ แล้วหนีไปคนเดียว กลายเป็นจื่อเหยี่ยนเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเขา จึงถูกผีพวกนั้นควักหัวใจออกมา“อะไรนะ? นี่มันยังกล้าจะเลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งกลางเมืองงั้นเหรอ?”แม้แต่เจียงจงต้าว หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากชิงซง ก็ยังตกใจสุดขีด!นั่นคือใจกลางเมืองเจียงจงเชียวนะ อย่าว่าแต่เลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งเลย ต่อให้จะเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่ก็ต้องรายงานให้ทางการรู้ก่อน แล้วไอ้เด็กฉู่เฉินนี่รายงานใคร? ทำไมถึงกล้าเอาศพไปเลี้ยงในบ้านด้วย?“ใช่แล้ว ที่ทะเลสาบหย่งติ้งในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อน เพื่อที่ต้องการจะจัดการพวกผีดิบเลือดคลั่ง เจ้าเด็กฉู่เฉินได้ใช่กระจกแปดทิศที่ถูกขโมยไปจากสำนักเสวียนเทียนของเรา หลังจากที่ทำให้พวกมันยอมศิโรราบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 853
คืนนี้เป็นคืนที่พวกเขาไม่ได้นอนทั้งคืนคืนนี้เป็นคืนที่ฉู่เฉินได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งฟ้าสาง ฉู่เฉินถึงจะพอใจและพลิกตัวนอนลงเมื่อผ่านคืนแห่งการปลดปล่อยพลังอย่างบ้าคลั่งแล้ว พลังภายในที่แท้จริงของฉู่เฉินก็ได้ฟื้นฟูเกือบทั้งหมดแล้วแม้แต่ต้วนหลิงเวยเองก็ก้าวทะลุขึ้นไประดับหลอมปราณขั้นที่เจ็ดจากระดับหลอมปราณขั้นที่หกเช่นกันพลังของต้วนหลิงเสวี่ยก็มีการพัฒนาอย่างมากสองพี่น้องต่างค้นพบสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจ นั่นก็คือตั้งแต่ที่นายท่านก้าวทะลุเข้าสู่ช่วงสร้างรากฐาน ตอนที่เขาฝึกฝนคู่กับพวกเธอสองคน ไม่เพียงแต่เวลาฝึกจะยาวนานขึ้น แถมผลลัพธ์ก็ยังพัฒนามากขึ้นเป็นเท่าตัวอีกด้วยทำให้อวี้ลู่ที่อยู่ห้องข้าง ๆ ลำบากใจไม่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเข็มเงินทั้งห้าเล่มที่ฉู่เฉินใช้ปิดเส้นลมปราณของเธอเอาไว้ เดาว่าเธอก็จะเดินเข้าขุมนรก อย่างควบคุมไม่ได้ไปนานแล้ว“เจ้าหมอคนนี้ ทำเกินไปแล้ว!”ใบหน้าเล็กของอวี้ลู่เต็มไปด้วยความโกรธ เธอขบฟันด้วยความไม่พอใจแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ เพราะยังไงซะ จากการที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน ทำให้เธอได้รู้มาจากสองพี่น้องตระกูลต้วนว่าพวกเธอสองพี่น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 854
“แค่ก แค่ก แค่ก...”ไม่นานนัก ก็เห็นว่าเซียวเฟิงในชุดเครื่องแบบของแก๊งมังกร พร้อมทั้งสมาชิกแก๊งมังกรอีกสองคนเดินตามหลังชายในชุดคลุมสีม่วงคนหนึ่งเข้ามาในลานบ้านพร้อมกันที่หน้าประตูยังมีเงาตะคุ่ม ๆ ราวกับยังมีชายอีกสองคนที่สวมชุดนักพรต แต่เพราะฝุ่นควันยังลอยตลบ ขัดขวางการมองเห็นอยู่ ทำให้มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน“ฉู่เฉิน ฉันว่าประตูบ้านแกควรซ่อมบ้างนะ เมื่อกี้เคาะไปทีเดียวก็ล้มลงมาแล้ว”เซียวเฟิงพูดพลางยกมือขึ้นปิดจมูก มองไปที่ประตูไม้เก่าผุพังแวบหนึ่ง“โครม!”ฉู่เฉินตบโต๊ะดัง มองเซียวเฟิงด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร “คนแซ่เซียว คุณทำประตูบ้านผมพังแล้วยังจะมาลอยหน้าลอยตาอีกเหรอ? ผมบอกไว้ก่อนเลยนะ วันนี้คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด!”“ไม่งั้นละก็ เซียวเสวี่ยอิ๋ง…”“หุบปาก!”เซียวเฟิงสีหน้าแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อของเซียวเสวี่ยอิ๋ง แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าที่ยกขึ้นปิดจมูกเมื่อครู่ก็ถูกเหวี่ยงทิ้งไปด้านข้าง เขากัดฟันแน่น จ้องฉู่เฉินตาเขม็ง เซียวเฟิงจ้องฉู่เฉินอยู่นาน ก่อนจะหันไปพูดกับนักพรตในชุดคลุมสีม่วงและชิงซงที่ยืนอยู่หน้าประตู “ท่านประธานเจียง นักพรตชิงซง ถ้ามีอะไรก็พูดกันต่อหน้า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 855
ล้อเล่นน่า!ตอนนี้อวี้ลู่กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ หากไม่มีฉู่เฉินคอยช่วยเหลือ เธออาจเข้าสู่ประตูนรกได้ทุกเมื่อ และหากเป็นเช่นนั้น พลังบำเพ็ญตลอดชีวิตของเธอก็จะสูญสิ้นไปในพริบตาในเวลานี้ ใครก็ตามที่คิดจะเล่นงานฉู่เฉิน ก็เท่ากับตั้งตนเป็นศัตรูกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือพลังข่มขู่อันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา บรรยากาศโดยรอบก็ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายสังหารที่เข้มข้นแม้แต่เซียวเฟิง ผู้ที่ผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชนก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจียงจงต้าวและชิงซงเลย พวกเขาตกใจจนถอยร่นออกจากลานบ้านไปทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะมองไปที่อวี้ลู่ช่วงเวลาเมื่อครู่ หัวไหล่ของพวกเขาราวกับได้เฉียดผ่านยมทูตแห่งความตาย ความรู้สึกนั้นมันลึกซึ้งและชัดเจน“คุณผู้หญิงท่านนี้ ได้โปรดใจเย็นก่อน ผมเองก็นับว่ารู้จักกับสหายฉู่ดี ผมไม่มีทางจงใจเล่นงานเขาแน่นอน อีกอย่างถ้าเรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้ มันก็จะส่งผลเสียต่อสหายฉู่เป็นอย่างมาก”“ผมว่าคุณเองก็ไม่อยากให้สหายฉู่กลายเป็นศัตรูกับผู้บำเพ็ญพรตทั่วทั้งแดนมังกรหรอกใช่ไหม?”เซียวเฟิงพูดแกมอธิบาย แกมข่มขู่“
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 868
เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือนักพรตชิวสุ่ยที่ช่วยย้ายบ้านเมื่อตอนกลางวัน ต้วนหลิงเวยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทำไมถึงเป็นคุณ?”นักพรตชิวสุ่ยรีบทำหน้ายิ้มแย้มให้ แล้วกวักมือเรียกนักพรตเด็กหลายคนที่อยู่ด้านหลัง นักพรตเด็กสิบกว่าคนที่แบกถุงกระสอบก็เดินมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว“คุณหนูท่านนี้ หลายวันก่อนรู้ว่าคุณฉู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังหาโอกาสเหมาะ ๆ มาแสดงความห่วงใยไม่ได้เลย นี่เป็นสมุนไพรร้อยปีที่เก็บรักษาไว้ในคลังยาของสำนักเสวียนเทียนเรา ตั้งใจนำมามอบให้คุณฉู่โดยเฉพาะครับ” นักพรตชิวสุ่ยกล่าวจบก็ยังชะเง้อคอ มองเข้าไปในวิลล่าเฟิ่งหมิงแวบหนึ่ง“มองอะไร!”ต้วนหลิงเวยถลึงดวงตางาม เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “ทิ้งสมุนไพรไว้ คุณไปได้แล้ว รบกวนการพักผ่อนของนายท่าน ระวังหัวของคุณไว้ด้วยละ!”เดิมทีต้วนหลิงเวยข่มกลั้นเพลิงตัณหาไว้ในใจอยู่แล้ว เมื่อเห็นดวงตาสองข้างของนักพรตชิวสุ่ยกวาดมองไปทั่วก็ยิ่งเดือดดาล เธอหิ้วถุงกระสอบบนพื้นขึ้นมา ก่อนจะหันกายเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงเงาหลังอันอ่อนช้อยให้นักพรตชิวสุ่ยเมื่อโดนปิดประตูไม่ต้อนรับแขก นักพรตชิวสุ่ยก็ได้แต่จากไปด้วยความอับอายแต่เขาเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 867
“ใครกันนะ ทำเอาเสียอารมณ์เลย!”ต้วนหลิงเสวี่ยวักน้ำที่ขอบอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ พลางปลดกระดุมกี่เพ้าออกความขาวเนียนดุจหิมะเผยออกมาตรงหน้าฉู่เฉินเช่นนี้เอง โดยเฉพาะทรวงอกอวบอิ่ม ดูขาวเนียนนุ่มลื่นจริง ๆบางทีอาจเป็นเพราะปัญหาเรื่องสภาพร่างกาย ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ฉู่เฉินถึงได้ประทานความเมตตาอย่างทั่วถึงมาโดยตลอด ความสามารถของต้วนหลิงเวยเพิ่มพรวดพราด แต่จนถึงตอนนี้ความสามารถของต้วนหลิงเสวี่ยกลับไม่เพิ่มขึ้นมากนักตรงกันข้าม บางส่วนบนร่างกายยิ่งโดดเด่นขึ้นเรื่อย ๆ และยิ่งนุ่มลื่นขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วยฉู่เฉินกลืนน้ำลาย พยายามข่มใจใช้เคล็ดวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง แล้วก้มหน้ามองหน้าจอแวบหนึ่งเดิมทีเขายังนึกว่าเป็นถานเฟย แต่ก็พบว่าหลิ่วหรูเยียนเป็นคนที่โทรศัพท์มา แววตาของฉู่เฉินอดเปล่งประกายไม่ได้เขามองอ่างอาบน้ำที่มีขนาดเท่าห้องอาบน้ำเล็ก ๆ ก่อนจะเลียริมฝีปาก กดรับสายแล้วพูดว่า “นี่เพิ่งแยกจากกันไม่กี่วัน เธอคงไม่ได้คิดถึงกันอีกแล้วใช่ไหม?”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ปลายสายเงียบไปพักใหญ่ จากนั้นถึงค่อยเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ฉู่เฉิน นายยังจำเรื่องประชุมบอร์ดบริหารที่ฉันเคยบอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 866
ฉู่เฉินทำให้อวี่ลู่โกรธจนเวียนหัวแล้ว บำเพ็ญเพียรอยู่ในแดนเซียนอย่างยากลำบากมากว่าพันปี เธอไม่เคยเจอคนที่หน้าหนาขนาดนี้มาก่อนเลย ทำไมดูเหมือนเธอติดหนี้บุญคุณฉู่เฉินอย่างใหญ่หลวงแทนล่ะ? ดูเหมือนเธอช่วยเหลือฉู่เฉินทุกอย่างเลยไม่ใช่เหรอนี่ทำให้เธอหงุดหงิดมาก และไม่เข้าใจมาก ๆเมื่อได้ยินว่าจะย้ายบ้าน อินซู่ซู่กับพี่น้องตระกูลต้วนกลับดีใจอย่างยิ่งบ้านเก่าของตระกูลฉู่ไม่ได้รับการซ่อมแซมมานานแล้วจริง ๆ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย แค่ประตูใหญ่บานนี้ก็ถูกคนผลักจนล้มมาหลายครั้งแล้วภายใต้ความช่วยเหลือจากนักพรตชิวสุ่ยกับบรรดานักพรตน้อยของสำนักเสวียนเทียน ไม่นานก็เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะย้ายเข้าไปในวิลล่าเฟิ่งหมิงอย่างเอิกเกริกทันทีที่เข้าไปในประตู ความขุ่นเคืองในใจของอวี้ลู่เหมือนจะสลายหายไปทันทีพูดตามตรง สไตล์การตกแต่งแบบโบราณนี้เข้ากับรสนิยมของเธอมากจริง ๆ ที่สำคัญคือเครื่องใช้ไฟฟ้าทันสมัยในบ้านก็มีครบครัน นี่สะดวกสบายมาก หลังจากนั้นก็เดินตามฉู่เฉินวนภายในถ้ำที่ภูเขาด้านหลัง เมื่อเธอเห็นน้ำพุสวรรค์เนตรมังกร นัยน์ตาอดส่องประกายขึ้นมาไม่ได้จุ๊บ!อวี้ลู่อดไม่ได้ที่จะกอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 865
“คุณฉู่ ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้พูดแบบนี้นี่นา!”นักพรตชิวสุ่ยคุกเข่าลงตรงหน้าฉู่เฉินดังตุบฉู่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ก่อนหน้านี้ผมเคยรับปากอะไรคุณด้วยเหรอ?”ซี้ด!นักพรตชิวสุ่ยกลืนน้ำลายแรง ๆ เพลิงโทสะสุมทรวงถึงขีดสุด “เรียกนักพรตน้อยตรงหน้าประตูพวกนั้นมา แล้วตามผมกลับไปบ้านเก่าของตระกูลฉู่” ฉู่เฉินตบไหล่นักพรตชิวสุ่ยเบา ๆ “นี่คุณ...” นักพรตชิวสุ่ยมองฉู่เฉินอย่างไม่เข้าใจ“ย้ายบ้าน”ฉู่เฉินกล่าวจบก็เดินออกจากถ้ำโดยไม่หันหน้ากลับมาเช่นกันเวรเอ๊ย!นักพรตชิวสุ่ยแทบจะกระอักเลือดออกมา นี่ฉู่เฉินไม่รอสักครู่หนึ่งเลยจริง ๆปัญหาคือทางฝั่งสำนักเสวียนเทียนยังคาราคาซังอยู่เลยตอนนี้นักพรตชิวสุ่ยร้อนใจเหมือนถูกไฟแผดเผานานแล้ว แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมาอีก รู้สึกแค่ว่าเหมือนตับไตไส้พุงใกล้จะถูกไฟเผาไหม้แล้วต่อให้เป็นแบบนี้ เขาก็ได้แต่ทำตามด้วยความเชื่อฟังเท่านั้น.....บรรดาผู้หญิงที่กำลังรอข่าวของฉู่เฉินอย่างเงียบ ๆ ในบ้านเก่าตระกูลฉู่ เมื่อเห็นฉู่เฉินพานักพรตชิวสุ่ยกับนักพรตน้อยสี่ห้าคนเข้าบ้านมาด้วยกัน พวกเธอก็ลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจอินซู่ซู่วิ่งไปที่ห้องนอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 864
ฉู่เฉินยิ้มอย่างเฉยชาแล้วพูดว่า “เมื่อกี้หัวหน้าใหญ่ถานพูดไว้ไม่ใช่เหรอครับ? ว่าจะแจ้งประธานซู ผมคิดว่าประธานซูคงไม่เห็นแก่เรื่องส่วนตัวหรอกใช่ไหมครับ” หา?!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของเจียงจงต้าวทรุดฮวบลงกับพื้นสองปีมานี้ เขารับสินบนมาไม่น้อย และไม่รู้ว่าทำเรื่องผิดศีลธรรมไปมากเท่าไหร่ ถ้าเกิดโดนสมาคมเสวียนเหมินปลดออกจากตำแหน่งจริง ๆ เช่นนั้นเขาก็ย่ำแย่แล้ว“ได้ครับ งั้นผมจะทำตามที่คุณฉู่ว่า พอผมจัดการเรื่องราวเสร็จแล้ว จะไปรวมตัวกับคุณฉู่ที่วิลล่าเฟิ่งหมิงนะครับ” ถานเฟยกล่าวอย่างมีความนัยแอบแฝงฉู่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ก็ดีครับ มีเรื่องอะไรไว้ไปถึงที่วิลล่าเฟิ่งหมิงแล้วค่อยคุยกันก็ยังไม่สาย” ฉู่เฉินกล่าวจบก็หิ้วนักพรตชิวสุ่ยเหมือนกับหิ้วลูกเจี๊ยบเดินออกจากอาคารสำนักงานของแก๊งมังกรชิงซงกำลังคิดจะแอบหนีไป ผลปรากฏว่าถูกเซียวเฟิงคว้าคอเสื้อไว้ ทำเอาชิงซงตกใจกลัวจนขาอ่อนยวบก่อนจะคุกเข่าลงไป“ผู้บัญชาการเซียว...” เซียวเฟิงหัวเราะหยันแล้วพูดว่า “ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นตามอำเภอใจ ดูถูกแก๊งมังกร วันนี้คุณไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น และใช้เวลาครึ่งชีวิตที่เหลือของคุณในคุกของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 863
“ผู้บัญชาการเซียวเป็นคนที่ยึดมั่นในความยุติธรรมมากครับ”ฉู่เฉินมองไปที่เซียวเฟิง แล้วเผยรอยยิ้มที่มีเลศนัยเมื่อได้ยินคำพูดนี้ หัวใจที่หวั่นวิตกของเซียวเฟิงก็โล่งใจในที่สุดถานเฟยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน จากนั้นถึงค่อยหันหน้าไปมองเจียงจงต้าวแล้วเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ตราบใดที่คุณฉู่ไม่ยอมให้อภัยคุณ ผมจะเป็นตัวแทนของแก๊งมังกรไปขอคำอธิบายจากประธานซูด้วยตัวเอง”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจียงจงต้าวถึงกับมึนงงไปแล้วเพื่อที่จะดำรงตำแหน่งรองประธานนี้ ไม่รู้ว่าเขาเสียเงินไปมากเท่าไร ขอเส้นสายมามากเท่าไหร่จะให้ถูกปลดง่าย ๆ แบบนี้ได้ที่ไหนกัน?เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงจงต้าวก็ไม่สนใจหน้าตาอะไรอีกแล้ว เขาโขกศีรษะพลางพูดกับฉู่เฉินว่า “คุณฉู่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับผมจริง ๆ”“ทั้งหมดเป็นเพราะคนของสำนักเสวียนเทียน โลภมากอยากได้สมบัติในมือของคุณถึงได้ส่งคนมาหาผม แถมยังบอกว่าคุณไม่มีสำนัก สามารถจัดการได้ตามใจชอบ ขอเพียงได้รับสมบัติในมือของคุณ พวกเขาจะมอบทองคำขนาดใหญ่ให้ผมปีละสองแท่ง”“ไม่เชื่อคุณก็ดูสิ นี่ก็คือของไอ้สารเลวชิวสุ่ยมอบให้ผม”เจียงจงต้าวพูดพลางหยิบทองคำขนาดใหญ่สี่แท่ง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 862
หรือว่า...ตอนนี้เอง พวกเขาสองคนทำได้เพียงภาวนาในใจอย่างเงียบ ๆ ว่าถานเฟยไม่ได้มาเพราะเรื่องของฉู่เฉิน“ลมอะไร?”ถานเฟยเอ่ยพลางหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา “ลมปีศาจไง!”เมื่อสิ้นเสียงพูด ถานเฟยก็ไม่สนใจพวกเซียวเฟิงเลย แต่เดินไปหาฉู่เฉินอย่างรวดเร็ว“คุณฉู่ ต้องขออภัยจริง ๆ ที่สร้างความลำบากให้คุณมากขนาดนี้ ผมเป็นตัวแทนของหัวหน้าหลงขอกล่าวขอโทษคุณอย่างเป็นทางการครับ”ภายใต้สายตาตกตะลึงอย่างยิ่งของทุกคน ถานเฟยกลับโค้งตัวให้ฉู่เฉินสามครั้งติดกัน!เมื่อเจียงจงต้าวเห็นภาพนี้ ในใจพลันเย็นเยียบไปครึ่งหนึ่งดูเหมือนว่าแม้แต่ทองคำขนาดใหญ่สี่แท่งที่อยู่ในแขนเสื้อของเขาก็กลายเป็นเผือกร้อนมือแล้วนักพรตชิวสุ่ยเต๋ายิ่งตกใจกลัวจนเหงื่อแตกพลั่กเป็นสายฝน ร่างที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สั่นจนเป็นก้อนแล้วชิงซงก็ทรุดตัวลงไปบนเก้าอี้ทันที ไม่มีความกล้าแม้กระทั่งจะเงยหน้ามองฉู่เฉินสักแวบหนึ่ง ครั้งนี้เตะถูกแผ่นเหล็กเข้าแล้วจริง ๆเดิมทีเขาแค่อยากรังแกงฉู่เฉินที่ไม่มีสำนักและคนหนุนหลัง แย่งชิงกระจกแปดทิศจากในมือของฉู่เฉินแต่คนอย่างฉู่เฉินจำเป็นต้องมีคนหนุนหลังด้วยเหรอ?ต้องมีสำนักด้วยเหรอ?ไม่จำเป็นเลย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 861
คำพูดนี้ของเซียวเฟิงไม่เพียงพูดกับพวกเจียงจงต้าว แต่ยังพูดกับฉู่เฉินด้วยก่อนที่ความจริงจะกระจ่าง เซียวเฟิงไม่มีทางเลือกข้างโดยง่ายเป็นอันขาดขณะที่เวลาผ่านไปแต่ละนาทีแต่ละวินาที ในขณะที่ทุกคนยังคงรอคอยถานเฟย เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของนักพรตชิวสุ่ยพลันดังขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งราวกับเร่งเอาชีวิตเมื่อก้มหน้ามองหมายเลขที่โทรศัพท์เข้ามา เห็นว่าเป็นหัวหน้านักพรตชิวเฟิง นักพรตชิวสุ่ยก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ก่อนจะรับสายแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องชิวเฟิง มีธุระอะไรรอให้ฉันกลับไปแล้วค่อยคุย!” “ศะ...ศิษย์พี่เจ้าสำนัก...กะ...เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”แม้จะมีสายโทรศัพท์กั้นไว้ แต่นักพรตชิวสุ่ยก็ยังรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังในน้ำเสียงของนักพรตชิวเฟิง“เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น?” นักพรตชิวสุ่ยรู้สึกเหมือนหัวใจหนักอึ้ง รีบถามซักไซ้“ศิษย์พี่ ละ...ลัทธิศักดิ์สิทธิ์ ยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานหลายสิบคนของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ล้อมสำนักเสวียนเทียนไว้แล้ว เอาแต่พูดว่ามาหาพวกเราเพื่อขอคำอธิบายครับ”“ตะ...แต่ผมจำไม่ได้จริง ๆ ว่าพวกเราเคยล่วงเกินลัทธิศักดิ์สิทธิ์นะครับ”เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ คำพูดของชิวเฟิงมีความรู้สึกเหมือ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 860
“ถ้าหากสมบัติชิ้นนี้ไม่ได้เป็นของพวกคุณ ผมก็จะให้พวกคุณต้องชดใช้ด้วยชีวิตเช่นกัน”ทันทีที่พูดจบ ฉู่เฉินก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหาถานเฟยทันทีเดิมทีฉู่เฉินไม่ได้อยากให้ถานเฟยเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ก็จนปัญญาจริง ๆ เพราะนักพรตชิวสุ่ยดื้อด้านราวกับพลาสเตอร์แปะแผลหนังหมา ที่พยายามสลัดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด!ไม่นานนัก อีกฝ่ายก็รับโทรศัพท์ ก่อนที่เสียงของถานเฟยจะดังขึ้นจากปลายสาย “คุณฉู่ ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ ผมก็กำลังจะติดต่อหาคุณพอดี!”มุมปากของฉู่เฉินกระตุกเล็กน้อยสองที ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา “ถานเฟย ผมว่าคุณจงใจจะเล่นงานผมใช่ไหม ยังจะบอกว่ากำลังจะโทรหาผมอีก? กลัวแค่ว่าถ้าคราวหน้าจะเจอกัน คุณคงต้องไปไหว้หลุมศพผมที่สุสานแทนแล้วล่ะ!”อะไรนะ?!เมื่อถานเฟยได้ยินแบบนั้น ก็ถึงกับชาวาบไปทั้งตัว รีบถามกลับด้วยงุนงง “คุณฉู่ หมายความว่ายังไงกัน? ผมยังไม่ทันได้ขอบคุณคุณด้วยซ้ำ จะจงใจเล่นงานคุณได้ยังไง?”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ “จริงเหรอ? นี่คุณไม่ได้คิดจะใช้โอกาสที่มอบกระจกแปดทิศให้ผม แล้วปล่อยให้สมาคมเสวียนเหมินแห่งมณฑลเจียงหาเรื่องผมใช่ไหม?”“ผมได้ยินมาว่า การขโมยสมบัติของผู้อื่นน
