เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 843
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 844
ต่อให้เธอจะลึกจนยากหยั่งถึง ขอแค่เขาแทงกระบี่ทะลุหัวใจจากด้านหลัง เธอจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ผู้อาวุโสลำดับสองก็พลิกข้อมือมุ่งแทงกระบี่ไปยังหัวใจด้านหลังของอวี้ลู่อย่างกะทันหันท่านยายงูที่อยู่ไม่ไกลเห็นฉากตรงหน้านี้แล้วก็ใจตกไปอยู่ตาตุ่มนี่แม่งรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอะ?ถ้าลอบโจมตีได้ เธอจะยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้แบบนี้อยู่เหรอะโง่เขลาจริง ๆ!นี่เขาจะทำลายพวกเราทุกคนหรือไง?ถ้าไม่ใช่เพราะช็อกกับกลิ่นอายอันน่าสะพรึงของอวี้ลู่ละก็ ท่านยายงูอยากจะเอาไม้เท้าเคาะผู้อาวุโสลำดับสองให้ตายจริง ๆ“สวบ!”ในตอนที่อวี้ลู่นำยาสร้างกล้ามเนื้อหนึ่งเม็ดเข้าปากของฉู่เฉินอยู่นั้น แสงสีเงินของคมกระบี่มุ่งเป้าไปยังตรงหัวใจด้านหลังของอวี้ลู่แล้วตกลง“พู่!”อวี้ลู่ไม่แม้แต่จะหันหน้าไปมอง แค่ชี้นิ้วลวก ๆ ก็ทำให้ผู้อาวุโสลำดับสองกลายเป็นหมอกโลหิตทันทีฉากนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างอึ้งตาโตอ้าปากค้างแม้แต่ผู้อาวุโสคนอื่นที่มีความคิดลอบโจมตีอวี้ลู่เหมือนกันก็ต้องเก็บความคิดอันตื้นเขินนั้นกลับไปจนกระทั่งรูเปื้อนเลือดที่หน้าอกของฉู่เฉินค่อย ๆ สมานหายดีแล้ว อวี้ลู่จึงยืดต
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 845
“ซี้ด!”ฉู่เฉินนวดเอวของตัวเอง ลุกขึ้นมาจากพื้น ส่วนเจ้าทึ่มที่ถูกชนจนงงงวยนั้นจ้องมองฉู่เฉินด้วยความอึ้งสีหน้าประมาณไม่ได้รับความเป็นธรรมต่อให้ฉู่เฉินมีพลังระดับสร้างรากฐาน แม้จะไม่ได้รับบาดแผล แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีจริงๆผ่านไปสักพัก ฉู่เฉินจึงโบกมือให้เจ้าทึ่มและกล่าว “มานี่สิ แบกฉันลงเขา”เจ้าทึ่มย่อตัวที่สูงใหญ่ลงมา ฉู่เฉินปีนขึ้นหลังของเจ้าทึ่ม จากนั้นเจ้าทึ่มวิ่งเร็วราวกับบินไปทางตีนเขาอีกด้านหนึ่ง อวี้ลู่ที่กลับมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ของฉู่เฉินก่อนฉู่เฉินหนึ่งก้าวมีสีหน้าโมโหมากคุณหมอตัวน้อยคนนี้กล้ามากเกินไปแล้ว แค่จับเล็กน้อยเธอก็ทนได้อยู่ แต่เจ้าหนูนี่กลับยื่นปากมานี่สิเมื่อเห็นว่าอวี้ลู่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ต้วนหลิงเวยจึงรีบยกน้ำชาเข้าไปให้อวี้ลู่และกล่าว “พี่อวี้ลู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ใครทำให้ท่านโกรธน่ะ”ผ่านช่วงเวลาแห่งการอยู่ร่วมกันมา ทำให้สองพี่น้องตระกูลต้วนสนิทถึงขั้นเรียกพี่สาวน้องสาวกับอวี้ลู่แล้ว“ฮึ!”อวี้ลู่แค่นเสียงฮึออกมาอย่างโมโห ผลักน้ำชาที่ต้วนหลิงเวยยื่นมาให้ออก จากนั้นเบือนหน้าอย่างโมโหแล้วกลับห้องตัวเองไปเมื่อเห็นว่าครั้งนี้อวี้ลู่โกรธจริง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 846
พูดถึงตรงนี้แล้วต้วนหลิงเวยก็ดูเหมือนมีท่าทางไม่วางใจอยู่ ดวงตาสวยแอบมองช่วงล่างของฉู่เฉินเป็นระยะ ๆ“ดูท่าทางของเธอแล้วเหมือนจะยังสงสัยมากนะ?”ฉู่เฉินขมวดคิ้วแล้วกลอกตาใส่ต้วนหลิงเวยในขณะพูดถ้าไม่เป็นเพราะปราณแท้ในร่างกายของฉู่เฉินเกือบจะแห้งเหือดในขณะนี้แล้ว แม้แต่เดินยังแทบจะใช้กำแพงพยุงตัว ไม่งั้นไม่ว่าพูดอะไรเขาก็จะลากตัวต้วนหลิงเวยเข้าห้องสั่งสอนบทเรียนให้เธออย่างงามไปแล้ว“ไม่ ไม่ ไม่ นายท่าน ก็แค่เห็นว่าท่านบาดเจ็บหนักจึงอยากจะช่วยท่านรักษาบาดแผล”ขณะกล่าวมือเล็ก ๆ ของต้วนหลิงเวยก็ลูบช่วงล่างของฉู่เฉินอย่างเด็ดขาดตรงไปตรงมา“ใช่สิคะ นายท่าน ฉันได้ยินเขาพูดกันมาว่า หลังจากบาดเจ็บร้ายแรงอาจจะส่งผลกระทบไปถึงจุดนั้นด้วย ท่าน…ท่านคงจะไม่โด่ขึ้นมาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปหรอกใช่ไหมคะ?”ต้วนหลิงเสวี่ยกล่าวพร้อมมองสำรวจตัวฉู่เฉินด้วยสีหน้ากังวลซี้ด ๆฉู่เฉินขมวดคิ้วชำเลืองต้วนหลิงเสวี่ย ยัยนี่ก็ถูกทำให้เสียคนหมดแล้วด้วยเหรอเขาจำได้ว่าต้วนหลิงเสวี่ยเชื่อฟังว่านอนสอนง่ายมาโดยตลอด ต้องเป็นเพราะต้วนหลิงเวยแน่ ๆและในเวลานี้เอง อินซู่ซู่ที่กำลังช่วยเช็ดคราบเลือดให้ฉู่เฉินอยู่ก็ไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 847
“ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า…ข้า…”อวี้ลู่กุมหน้าอกอย่างยากลำบาก จ้องมองฉู่เฉินพร้อมกัดฟันกรอด แต่ใบหน้าเล็กของเธอนั้นแดงไปถึงใบหูฉู่เฉินมองสำรวจอวี้ลู่ด้วยความงงงวย ดูท่าทางของเธอแล้วเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ?จึงยื่นมือจับชีพจรของอวี้ลู่ ไม่จับก็จะไม่พบแต่เมื่อจับชีพจรแล้วฉู่เฉินถึงกับตกใจมากกลิ่นอายภายในร่างกายของอวี้ลู่ในขณะนี้ยุ่งเหยิงเป็นก้อนเดียว และยังมีปราณแท้ที่แล่นมั่วซั่วชนกระแทกไปทั่ว แม้แต่ชีพจรภายในของอวี้ลู่ก็เป็นเพราะปราณแท้นี้มีแนวโน้มได้รับความเสียหายอย่างมาก“คงไม่ใช่เพราะเดือนที่มีพลังหยินสูงสุดใช่ไหม พี่อยากผู้ชายแล้วสินะ?”ฉู่เฉินคิดความเป็นไปได้อย่างหนึ่งออก จากนั้นควานหายาเก้าตะวันพร้อมยิ้มตาหยีส่งให้อวี้ลู่และกล่าว “ความสุขที่ได้ร่วมรักราวกับเล่นน้ำกับปลานั้นก็คือธรรมชาติของมนุษย์ พี่จะดึงดันระงับมันไว้ก็ไร้ประโยชน์”“ว่าก็ว่าเถอะ เวลานานไปไม่แน่ว่าวันไหนพี่อาจจะธาตุไฟสิงสู่ กลายเป็นมารก็ได้”อวี้ลู่ถลึงตาดุใส่ฉู่เฉิน และแย่งยาเก้าตะวันมาพร้อมหอบหายใจรุนแรงกล่าว “ถ้าไม่เป็นเพราะเจ้า ข้าจะ…”ที่จริงแล้วตอนที่อวี้ลู่กลับมานั้นยังไม่รู้สึกถึงเพลิงชั่วร้ายท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 848
“ถ้าเป็นเพราะอาการเก่ากำเริบจนพัวพันไปถึงเพลิงชั่วร้ายเข้า กลัวว่าพลังของพี่จะ…”พูดถึงตรงนั้นแล้วฉู่เฉินก็ไม่พูดต่อถึงยังไงอวี้ลู่ก็มีความสามารถระดับเทวะ สถานการณ์ของตัวเธอ ตัวเธอน่าจะรู้ดีกว่าใครมากที่สุดถ้าอาการเก่ากำเริบขึ้นมาในเวลานี้ พลังในร่างกายของเธอก็จะสูญเปล่า“คือ…คือเมื่อหลายปีก่อนหน้าถูกมังกรชั่วร้ายทำให้บาดเจ็บเข้า พอแค่นี้ได้ใช่ไหม”อวี้ลู่ถลึงตาใส่ฉู่เฉินด้วยใบหน้าไม่พอใจดูเหมือนตั้งแต่เริ่มรู้จักหมอน้อยฉู่คนนี้เข้า ตัวเธอก็ถูกเขาบังคับและปรามตลอดที่สำคัญที่สุดคือทุกครั้งแม้ว่าอวี้ลู่จะไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงเลือกที่จะยอมอ่อนให้อย่างจนปัญญา“มังกรชั่ว? ทำร้ายพี่? งั้นเขาเก่งฉกาจเลยไม่ใช่เหรอ”ฉู่เฉินจับชีพจรของอวี้ลู่พร้อมกับหาเรื่องพูดแก้เขินทำไมฟังแล้วเหมือนมังกรเฒ่า…หรือว่าเธอก็คือสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่มังกรเฒ่าเคยบอกไว้?บัดซบ!รวยเละแล้ว!“รอจนเจ้าฝึกฝนจนถึงสวรรค์ชั้นเก้าแล้ว ต้องนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือผู้หยิ่งทะนงให้ข้าด้วยเล่า!”เวลานี้คำพูดนั้นของมังกรเฒ่าดังขึ้นในสมองของฉู่เฉินนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ…ซี้ด ๆ!ไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 849
เวลานั้นเองจู่ ๆ เสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้นจากด้านนอกสองพี่น้องตระกูลต้วนที่กำลังหลับสนิทอยู่นั้นตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังจึงคิดจะไปเปิดประตูบ้าน แต่ได้ยินแค่เสียงตูมตามมาด้วยชายวัยกลางคนที่แต่งชุดคลุมนักพรตสีเขียวทั้งชุดถีบประตูหน้าบ้านจนล้มระเนระนาดจนเกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว สองพี่น้องตระกูลต้วนจึงรีบตามหลังฉู่เฉิน และวิ่งไปยังประตูหน้าบ้าน“พวกแกทำอะไรนะ? บุกรุกที่พักของพลเมืองผิดกฎหมาย ไม่รู้หรือไง?!”ฉู่เฉินมองนักพรตสองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา หนึ่งในนั้นก็คือชิงซงที่มีวาสนาเคยปะหน้ากันในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อนเห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาดี ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่เฉินฟื้นพลังมาได้แค่สองส่วน คงได้เข้าไปตบบ้องหูตั้งแต่แรกแล้ว“เหอะ ผิดกฎหมาย?”ชิงซงยิ้มแยกเขี้ยวกล่าว “ไอ้คนแซ่ฉู่ พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย เอากระจกแปดทิศในมือของแกออกมา และก็แถลงการณ์ขอโทษสำนักเสวียนเทียนของฉัน เรื่องที่แกขโมยสมบัติล้ำค่าจากสำนักฉันไป แล้วจะถือว่าไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้อีก ไม่งั้น…”พูดถึงตรงนี้แล้วชิงซงก็หันหน้าไปมองนักพรตวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง แล้วยิ้มเย็นกล่าว “ท่าน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 850
ฉู่เฉินยิ้มเยาะ มือไพล่หลังทั้งสองข้างและเริ่มเดินหน้าเข้าไปหาอีกหนึ่งก้าวแครก!อิฐเขียวบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงในชั่วพริบตา ลำพังเพียงความน่าเกรงขามกดดันอันน่าหวาดกลัวก็ทำให้ชิงซงและนักพรตวัยกลางคนตกใจจนถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว“ไอ้…ไอ้คนแซ่ฉู่ แก…แกอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันขอบอกแกไว้ว่าเรื่องนี้สำนักเสวียนเทียนของพวกเราได้รายงานต่อสมาคมเสวียนเหมินแล้ว”“ถ้าวันนี้แกมอบกระจกแปดทิศมาละก็ ถือว่าแกได้เปรียบ ไม่งั้นเช้าพรุ่งนี้ คนจากสมาคมเสวียนเหมินมาถึง คงจะไม่ใช่แค่ให้แกมอบกระจกแปดทิศออกมาง่าย ๆ อย่างแน่นอน!”ชิงซงพูดพลางถอยหลังพลาง พยายามรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัยจากฉู่เฉิน“ตบเมื่อกี้ยังไม่สะใจหรือ?”ฉู่เฉินไม่สนใจชิงซงสักนิด และก็ไม่เห็นสมาคมเสวียนเหมินอะไรนั่นอยู่ในสายตา หน่วยงานนี้เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำยิ่งเป็นไปไม่ได้ว่าจะตกใจจนเป็นลมกับคำพูดไม่กี่ประโยคของชิงซง“อาจารย์อาชิงซง สถานที่แห่งนี้ไม่ควรอยู่นาน”นักพรตวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างชิงซงเข้ามาตรงหน้า กระซิบกล่าวแล้วใช้มือชี้ไปที่ป่าเห็นเจ้าทึ่มกำลังเดินมาทางนี้แล้ว เห็นแก่หน้าของสำนักเสวียนเทียน ฉู่เฉินคงจะไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 851
ในขณะนี้ที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียน ชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีแดง มีหนวดเคราขาวหงอก ใบหน้าอาวุโสของเขาดูเคร่งขรึม เขากำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียนพร้อมกับผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีม่วง พวกเขากำลังดื่มชาและพูดคุยกันชายในชุดคลุมสีแดงคือนักพรตชิวสุ่ย เจ้าสำนักเสวียนเทียนส่วนชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเขา คือเจียงจงต้าว รองประธานสมาคมเสวียนเหมิน “ท่านประธานเจียง ต้องรบกวนท่านเดินทางไกลจากเมืองหลวงมาถึงที่นี่ เพื่อเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ผมรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ ครับ”ระหว่างที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หยิบทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมขนาดใหญ่สองแท่งออกมาจากแขนเสื้อและยื่นให้เจียงจงต้าวเจียงจงต้าวมองทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมทั้งสองแท่ง แววตาของเขาส่องเป็นประกายออกมา“เอ่อ… ท่านเจ้าสำนักชิว นี่หมายความว่าอะไรครับ?”ขณะพูด เจียงจงต้าวก็รับปลาทั้งสองแท่ง พร้อมเก็บใส่ในแขนเสื้อ“ถึงแม้ว่ากระจกแปดทิศจะเป็นสมบัติอันล้ำค่าสูงสุดในสำนักของเรา แต่เจ้าเด็กฉู่เฉินนั้นมีนิสัยยโสโอหัง ยากจะรับประกันว่าเขาจะไม่ทำการกระทำที่สุดโต่ง ถึงตอนนั้น คงต้องรบกวนท่านเจียงช่วยออกหน้าด้วยตัวเอง”เ
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 936
“แดนมังกรของพวกเรามีคำพูดที่ว่า สิ่งที่หูได้ยินอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง สิ่งที่ตาเห็นต่างหากจึงจะเป็นเรื่องจริง”กล่าวแล้วฉู่เฉินก็ยกตะเกียบอันหนึ่งจากโต๊ะแล้วสะบัดมือจนตะเกียบพุ่งทะลุกำแพงห้องข้าง ๆ ทันที จากนั้นก็ลุกขึ้นจูงมือลีน่ามายังข้างผนังกำแพง แล้วชี้ไปยังรูบนกำแพงพร้อมยิ้มบางกล่าว “ได้เห็นก็จะรู้เอง”ลีน่าประหลาดใจกับทักษะของฉู่เฉินในขณะเดียวกันกับมองผ่านรูเล็ก ๆ นั้นโดยไม่อาจต้านทานความอยากรู้อยากเห็นได้ เมื่อมองแวบแรกแม้แต่ลีน่าก็สับสนอย่างสิ้นเชิงในที่สุดตอนนี้เธอก็เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรถึงได้เสนอความต้องการแบบนั้นกับบริกรเมื่อสักครู่นี้ไปต่อให้ลีน่าอยู่กับแรนด์มาสองปีแล้วก็ยังไม่เคยเห็นแรนด์ที่บ้าคลั่งปลดปล่อยถี่อย่างลืมตัวลืมตนขนาดนั้นมาก่อน มองเป็นเวลาสิบวินาทีแล้วลีน่าก็หันหน้ามามองฉู่เฉิน จากนั้นยิ้มร้ายกล่าว “คุณฉู่ คุณทำแบบนี้กับเขา ไม่กลัวว่าหลังจากนี้เขาจะ…”ฉู่เฉินได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ถึงกับเงยหน้าหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่ “วางใจได้เลย รอฤทธิ์ยาหมดลง เขาก็จะจำอะไรไม่ได้…”ในขณะที่กล่าวฉู่เฉินก็จดจ้องริมฝีปากเซ็กซี่นั้นของลีน่า แล้วกดบ่าของลีน่าอย่างเบามือ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 935
สีหน้าของแรนด์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อหลังยาควบคุมสตรีสองเม็ดนั้นลงท้อง ไม่ถึงสองนาที แม้แต่ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือด“เฮือก…เฮือก…”เมื่อเห็นต่อหน้าต่อตาว่าแรนด์หอบหายใจหนักยกใหญ่ ลีน่าก็เริ่มกลัวขึ้นมาเช่นกัน จึงโน้มตัวไปกล่าวข้างหูฉู่เฉินอย่างระมัดระวังว่า “คุณฉู่ สามีของฉันเขา…เขาคงจะไม่ถูกยาพิษหรอกใช่ไหม?”ดูยังไงแรนด์ในตอนนี้ก็ดูไม่ปกติสุด ๆดวงตาคู่นั้นจ้องเขม็งตรง ๆ ราวกับปลาตาย มองแล้วก็น่ากลัวจริง ๆฉู่เฉินชำเลืองมองแรนด์แล้วยิ้มอ่อนกล่าว “ไม่เป็นไร เขากำลังอุ่นติด”อะไรนะ?“อุ่นติด?”ลีน่ารู้สึกว่าสมองเธอเหมือนใช้การไม่ได้ขึ้นมาบ้างเล็กน้อยในทันใด คนเป็น ๆ คนหนึ่ง ไม่ใช่เครื่องจักร อุ่นเครื่องบ้าบออะไรกันน่ะ“เพียะ!”ฉู่เฉินปรมมือเบา ๆ ในไม่นานบริกรสาวสวยในชุดกระต่ายสาวก็ผลักประตูเข้ามา“คุณผู้ชายท่านนั้นไม่ทราบว่าต้องการอะไรหรือเปล่าคะ?”ฉู่เฉินชำเลืองมองบริกรสาวสวยในชุดกระต่ายสาวนั้นแล้วยิ้มร้าย “เปิดห้องข้าง ๆ อีกหนึ่งห้อง แล้วช่วยคุณผู้ชายท่านนี้หาผู้หญิงมีอายุมาเป็นเพื่อนกินอาหารด้วยนะครับ”ฉู่เฉินใช้นิ้วชี้ไปยังแรนด์ในขณะพูดบริกรได้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 934
ในขณะกล่าวลีน่าก็โยนสเต๊กในมือของเธอลงบนจานโดยตรง ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันจะไปห้องน้ำด้วย คุณก็คิดหาวิธีเรื่องสัญญาเอาเองแล้วกัน”กล่าวจบเธอก็ออกจากห้องส่วนตัวไปอย่างไม่สบอารมณ์แรนด์อึ้งอยู่ที่เดิมสักพักหรือว่าเขาจะเข้าใจผิดไปจริง ๆ?เมื่อนึกได้ว่าเมื่อกี้ลีน่าช่วยเขาพูดตลอดเวลา แรนด์ก็เกิดความรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูกถึงแม้ลีน่าเป็นผู้หญิงหน้าเงิน แต่ในช่วงระยะเวลาสองปีมานี้ก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดอะไรมาก่อน……อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินเพิ่งจะออกมาจากห้องน้ำก็ชนเข้ากับลีน่า“ทำไมคุณฉู่เร็วขนาดนี้คะ?”ลีน่าชำเลืองมองฉู่เฉิน และกล่าวแบบสื่อความหมายอื่นฉู่เฉินล้างมือพร้อมยิ้มบาง ๆ กล่าว “คุณนายแรนด์ คุณคงจะไม่ได้คิดกินต่อหน้าต่อตาคุณแรนด์ใช่ไหมครับ?”ได้ยินดังนั้นลีน่าก็อึ้งไปก่อนตอนแรก จากนั้นก็หลุดหัวเราะออกมายื่นแขนหยกเรียวยาวโอบรอบคอฉู่เฉิน จากนั้นกัดริมฝีปากเบา ๆ กล่าว “คุณฉู่ ที่จริงฉันมาเพื่อขอร้องให้คุณช่วยค่ะ”ฉู่เฉินเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าเอ่ย “ช่วยอะไรเหรอ?”“คุณฉู่ ฉันได้ยินมาว่าคุณไม่เพียงเก่งในการศึกษาพัฒนาตัวยาใหม่ ๆ แต่ยังมีทักษะทางการแพทย์ที่ดีอีกด้วย สาม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 933
แรนด์เป็นคนเลือกห้องส่วนตัวนี้ด้วยความตั้งใจคัดสรรมาอย่างดีทันทีที่เข้าประตูมาก็จะเห็นเป็นห้องรับรองขนาดหลายร้อยตารางเมตร และที่ด้านหลังของห้องยังมีฉากกระจกบานหนึ่งซึ่งจะได้ยินเสียงน้ำไหลรินจากทางด้านหลังแน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ด้านหลังฉากกระจกน่าจะเป็นสระว่ายน้ำหรืออ่างอาบน้ำ และยังมีห้องพักผ่อนหย่อนใจที่มีไฟสีชมพูอยู่ทางด้านข้างบริกรสาวสวยสวมบิกินี่ถุงน่องสีดำขาเรียวยาวต่างสไตล์หลายคนยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารตั้งแต่แรกเริ่มแล้วเมื่อเห็นฉู่เฉิน แรนด์ก็ฝืนฉีกยิ้มพร้อมลุกขึ้นและกล่าว “คุณฉู่ เชิญนั่งครับ”ฉู่เฉินกวาดสายตามองขาเรียวยาวที่สวมถุงน่องสีดำด้านข้างแล้วก็โบกมือกล่าว “ให้พวกเขาออกไปกันก่อนเถอะ เรื่องคุยธุระสำคัญกว่า”แรนด์ตะลึงไปเล็กน้อย ตามประสบการณ์ของเขา การรับรองแบบนี้ฉู่เฉินไม่น่าจะไม่ชอบนี่นาแต่เห็นท่าทีแน่วแน่ของฉู่เฉินแล้ว เขาก็โบกมือให้บริกรสาวสวยเหล่านั้น หลังจากนั้นทั้งสามก็นั่งล้อมโต๊ะ แรนด์จึงส่งสายตาให้ลีน่า ลีน่ารับรู้อย่างรู้ใจกันได้ในทันที จึงรินแอลกอฮอล์ให้ฉู่เฉินพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มบางเบาขึ้นว่า “คุณฉู่ เพื่อเป็นการคลี่คลายความเข้าใจผิดเมื่อสักครู่ของพว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 932
ราวกับลีน่าได้ตื่นขึ้นมาจากความฝัน เก็บมือที่อยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างกลับมาแล้วยืนตัวตรงทันที จากนั้นสางผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยเมื่อประตูห้องเปิดออก ต้าหลิงจื่อที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ก็โผล่หน้าออกมาชนเข้ากับลีน่าที่อยู่หน้าประตูเข้าอย่างจัง“ว้าย!”ต้าหลิงจื่อตกใจเป็นอย่างมากจึงรีบติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อย ใบหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าและกล่าว “คุณ…คุณนายลีน่า คุณ…คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”ลีน่ายิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ฉันรอพวกคุณเกือบจะสองชั่วโมงแล้วล่ะ”กล่าวเสร็จไม่รอต้าหลิงจื่อตอบสนองใด ๆ ลีน่าก็ผลักประตูเข้าไปข้างในฉู่เฉินได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังก็เก็บกางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นมาโดยไม่ลนลาน แล้วหันหลังใส่มันช้า ๆ จากนั้นหยิบบุหรี่หนึ่งในขึ้นมาจุดและกล่าวพร้อมชำเลืองมองลีน่า “มีธุระเหรอ?”ลีน่ามองสำรวจกล้ามเนื้อทั้งร่างกายของฉู่เฉินด้วยใบหน้าแดงก่ำและยิ้มน้อยกล่าว “คุณฉู่ สามีฉันคิดว่าการร่วมธุรกิจระหว่างพวกเรายังสามารถเจรจากันอีกได้ค่ะ”“เงื่อนไขสามารถปรับเปลี่ยนได้ อีกทั้งสภาพแวดล้อมในห้องทำงานก็เคร่งเครียดเกินไป เขาจึงจองห้องอาหารส่วนตัวที่ภัตตาคารไห่เฟิงไว้แล้ว หวังว่าคุณฉู่จะให้เกียรติมาร่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 931
เมื่อเห็นว่ารอบนี้ลีน่าเอาจริง แรนด์จึงเริ่มร้อนใจและคว้าข้อมือของลีน่าไว้พร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ลีน่า ความรู้สึกที่ยาวนานขนาดนั้นของพวกเรา…”ความรู้สึก?ลีน่าอยากจะขำให้ท้องแข็งตายเมื่อได้ยินคำนี้ ตอบพร้อมกลอกตาใส่แรนด์ด้วยสีหน้ารังเกียจ “คุณป่วยหนักอยู่นะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันสนใจในทรัพย์สมบัติของคุณ คุณคิดว่าฉันจะมาคบคุณเหรอ?”“คุณทั้งแก่และขี้เหร่ หลงใหลระยะสั้นๆ ทำมาพูดเรื่องความรู้สึกรักชอบ ช่างน่าเสียความรู้สึกจริง ๆ โอเคไหม?”ไม่เสแสร้งแล้ว เปิดใจทั้งหมดใบหน้าชราของแรนด์อมทุกข์จนราวกับจะมีน้ำตาหยดลงมา แต่ก็ไม่มีปัญญา ใครให้ผู้หญิงคนนี้ชำนาญในด้านนั้นกันล่ะหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ แล้วแรนด์ก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหาจึงกัดฟันพูดขึ้นว่า “คุณ…คุณโทรไปเรียกเขามาสิ ผมเป็นเจ้าภาพเอง ให้ไปกินข้าวและพูดคุยกันที่ภัตตาคารไห่เฟิง”แรนด์ไม่อาจยอมได้ แต่ก็พ่ายแพ้ในการพูดคุยแล้ว สิ่งที่เขาสูญเสียนั้นมากเกินไปแล้วจริง ๆไม่เพียงถูกคนจากฝ่ายทหารตามไล่ฆ่า แถมผู้หญิงข้างกายเขาก็จะจากเขาไปไกลอีกถ้าเป็นแค่ผู้หญิงทั่วไปก็ช่างเถอะปัญหาคือขาทั้งสองข้างของลีน่าแรงดีมาก แล้วยังหนีบเก่งอีกสิ่งที
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 930
วินาทีต่อมา เธอเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รีบแหวกชุดทำงานออก แล้วแกะกระดุมตรงหน้าอกออกสองเม็ด ก่อนจะก้มหน้ามองหน้าอกทั้งสองข้างจากนั้นก็เห็นว่ารอยแผลตกสะเก็ดหลุดออกหมดแล้ว ผิวที่เกิดใหม่เรียบเนียนราวกับของใหม่ทำให้ต้าหลิงจื่อตะลึงงัน ฉู่เฉินมองลูกแพร์ขนาดใหญ่สองลูกที่ส่องประกายแวววาวก็ตกตะลึงไปเช่นกัน“ว้าย” ผ่านไปพักใหญ่ ต้าหลิงจื่อถึงค่อยสังเกตเห็นว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนตักของฉู่เฉิน แถมยังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างกึ่งโป๊กึ่งมิดชิด เธอรู้สึกเขินอายมากทันที ก่อนจะรีบยืนตัวตรง เอามือดึงกางเกงที่แทบจะถกมาถึงต้นขา“คะ...คุณชายฉู่ ขะ...ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อกี้ฉัน...”ยังไม่ทันที่ต้าหลิงจื่อจะพูดจบ ปากขนาดใหญ่ก็ปิดริมฝีปากแดงของเธอกลิ่นอายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของชายชาตรีถาโถมใส่หน้า ต้าหลิงจื่อสิ้นฤทธิ์ในพริบตา เธอไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว โดยเฉพาะเมื่อโดนแขนที่ทรงพลังโอวเอวไว้ ราวกับเขื่อนที่พังทลาย ไม่อาจควบคุมได้เลย“แควก!” ฉู่เฉินฉีกถุงน่องของต้าหลิงจื่อออกทันที ก่อนจะพลิกมือกดต้าหลิงจื่อลงบนโต๊ะทำงาน“คุณชายฉู่ บะ...เบาหน่อยค่ะ ฉันไม่ได้ทำแบบนี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 929
แม้แต่ต้าหลิงจื่อที่ยืนอยู่ทางด้านข้างก็ยังตกตะลึงกับสิ่งที่ฉู่เฉินทำตอนที่หลิ่วหรูเยียนกับหลิ่วชิงเหอแม่ลูกเจรจาความร่วมมือกับคนอื่น เธอก็อยู่ด้วย แต่ว่าสามปีมานี้ เธอยังไม่เคยเห็นการเจรจาความร่วมมือแบบนี้มาก่อนเลยมิน่าล่ะหลิ่วหรูเยียนถึงบอกให้ฉู่เฉินมาเจรจา บารมีบดขยี้ฝ่ายตรงข้ามอย่างแน่นอน ชั่วขณะหนึ่ง ภาพลักษณ์ของฉู่เฉินในใจของต้าหลิงจื่อคล้ายกับยิ่งใหญ่ขึ้นไม่น้อย“ฮึ คุณฉู่ นี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของคุณก็ได้ ในเมื่อคุณไม่เห็นค่า งั้นพวกเราก็ขอตัวแล้ว” แรนด์กระแทกถ้วยกาแฟในมือลงบนโต๊ะอย่างหนักหน่วงดังปัง จากนั้นก็ลุกขึ้นมาด้วยความฉุนเฉียว ก่อนจะดึงลีน่าขึ้นมาแล้วหันกายเดินจากไป “เอ๊ะ...”เมื่อเห็นสามีภรรยาแรนด์เดินจากไปแล้วจริงๆ ต้าหลิงจื่อกำลังคิดจะเรียกพวกเขาให้หยุด แต่โดนฉู่เฉินยื่นมือมาขวางไว้“คุณฉู่...”“ให้พวกเขาไสหัวไป”เสียงของฉู่เฉินไม่ดังไม่เบา แต่สามีภรรยาแรนด์กลับได้ยินชัดเจน “คุณ...”แรนด์หันหน้ามาถลึงตาใส่ฉู่เฉินด้วยความแค้นใจ คำว่าไสหัวไปครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ให้แม้กระทั่งทางลงกับเขาเลยจริง ๆในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่อยากไปก็ไม่ได้แล้วดูท่าข้อมู
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 928
หน้าอกใหญ่สองลูกนั้นราวกับอาวุธสังหารที่สั่นไหวเล็กน้อยไปตามลมหายใจ เหมือนจะดันเสื้อเชิ้ตสีเบจบนตัวเธอให้ปริได้ทุกเมื่อ ส่วนเรียวขาใหญ่ยาวงดงามที่แข็งแรงและไม่เสียทรงสองข้างเปล่งประกายสีทองแดงแวววาวจากการอาบแดดบนชายหาดแม้ว่าผิวจะไม่ขาวเนียน ทว่าตั้งแต่หัวจรดเท้าให้ความรู้สึกงดงามสุขภาพดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งริมฝีปากที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนนั้น แค่มองก็ทำให้คนเกิดความคิดหุนหันอยากจะถูกเธออมไว้ในปากนัยน์ตาโตสีฟ้า ประกอบกับขนตาเรียวยาว แค่กะพริบตาเหลือบมองกลับมาก็เปี่ยมไปด้วยความเสน่หานี่แค่เห็นก็รู้ว่าเป็นผลผลิตจากอำนาจของเงินตราเมื่อเห็นฉู่เฉิน สามีภรรยาคู่นี้ก็อึ้งไปก่อน จากนั้นเป็นสาวสวยชาวตะวันตกคนนั้นที่ยิ้มให้ฉู่เฉินก่อนแล้วพูดว่า “คุณน่าจะเป็นคุณฉู่เฉินสินะ?” สาวสวยชาวตะวันตกพูดพลางส่ายเรียวขางามแข็งแรงอยู่บนรองเท้าสายรัดส้นเข็ม เดินเข้ามาหาฉู่เฉิน ก่อนจะยื่นมือไปจับมือกับฉู่เฉิน “ผมคือฉู่เฉิน ไม่ทราบว่าพวกคุณคือ?”ฉู่เฉินจับมือเรียวงามนุ่มนิ่มราวกับไร้กระดูกของสาวสวยชาวตะวันตกอย่างเป็นมิตรมาก สายตากวาดมองหน้าอกของเธอแวบหนึ่ง ร่องอกนั้นสามารถซุกคนทั้งเป็นเข้าไปได้เลย
