บทที่ 845

“ซี้ด!”

ฉู่เฉินนวดเอวของตัวเอง ลุกขึ้นมาจากพื้น ส่วนเจ้าทึ่มที่ถูกชนจนงงงวยนั้นจ้องมองฉู่เฉินด้วยความอึ้งสีหน้าประมาณไม่ได้รับความเป็นธรรม

ต่อให้ฉู่เฉินมีพลังระดับสร้างรากฐาน แม้จะไม่ได้รับบาดแผล แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีจริงๆ

ผ่านไปสักพัก ฉู่เฉินจึงโบกมือให้เจ้าทึ่มและกล่าว “มานี่สิ แบกฉันลงเขา”

เจ้าทึ่มย่อตัวที่สูงใหญ่ลงมา ฉู่เฉินปีนขึ้นหลังของเจ้าทึ่ม จากนั้นเจ้าทึ่มวิ่งเร็วราวกับบินไปทางตีนเขา

อีกด้านหนึ่ง อวี้ลู่ที่กลับมายังคฤหาสน์หลังใหญ่ของฉู่เฉินก่อนฉู่เฉินหนึ่งก้าวมีสีหน้าโมโหมาก

คุณหมอตัวน้อยคนนี้กล้ามากเกินไปแล้ว แค่จับเล็กน้อยเธอก็ทนได้อยู่ แต่เจ้าหนูนี่กลับยื่นปากมานี่สิ

เมื่อเห็นว่าอวี้ลู่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ต้วนหลิงเวยจึงรีบยกน้ำชาเข้าไปให้อวี้ลู่และกล่าว “พี่อวี้ลู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ใครทำให้ท่านโกรธน่ะ”

ผ่านช่วงเวลาแห่งการอยู่ร่วมกันมา ทำให้สองพี่น้องตระกูลต้วนสนิทถึงขั้นเรียกพี่สาวน้องสาวกับอวี้ลู่แล้ว

“ฮึ!”

อวี้ลู่แค่นเสียงฮึออกมาอย่างโมโห ผลักน้ำชาที่ต้วนหลิงเวยยื่นมาให้ออก จากนั้นเบือนหน้าอย่างโมโหแล้วกลับห้องตัวเองไป

เมื่อเห็นว่าครั้งนี้อวี้ลู่โกรธจริง