All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 381 - Chapter 390

รูปร่างหน้าตาของนักฆ่าผู้สวยงามคนนี้ค่อนข้างจะคล้ายคลึงกับกุหลาบเพลิงมาก แต่ในดวงตาและคิ้วของเธอกลับมีแรงอาฆาตมากกว่า!อีกทั้งริมฝีปากเล็กๆ นั่นเป็นสีชมพูระเรื่อ มองไปชวนให้คนหลงใหล“คนของสมาคมจันทราโลหิตอีกแล้วเหรอ?”ฉู่เฉินหรี่ตา เดินตรงไปทางนักฆ่าสาวคนนั้น“ตู้ม!”นักฆ่าสาวคนนั้นพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่เมื่อขยับไปไม่กี่ครั้งก็สำลักพ่นเลือดออกมาเต็มปากเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินใกล้เข้ามาทุกที สาวตาเย็นชาของนักฆ่าสาวก็จ้องมองไปที่ฉู่เฉินแล้วพูดขึ้นมาว่า “แกฆ่าฉันซะ!”ฉู่เฉินมองนักฆ่าสาวอย่างพินิจพิเคราะห์แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “เธอต้องตายอยู่แล้ว เพียงแต่ก่อนที่เธอจะตาย ฉันมีสองคำถามที่ต้องการถามเธอ”“อย่างแรกใครส่งเธอมา คำถามที่สองเธอเป็นคนของสมาคมจันทราโลหิตใช่หรือไม่?”นักฆ่าสาวกลอกตาใส่ฉู่เฉิน กล่าวขึ้นมาอย่างผยองว่า “หึ ฉันไม่มีอะไรจะพูด!”“เอ๋? ปากแข็งด้วยเหรอเนี่ย!”ฉู่เฉินพยักหน้าอย่างแรง มองไปที่นักฆ่าสาว “เธอรู้จักกับกุหลาบเพลิงใช่ไหม?”กุหลาบเพลิงงั้นเหรอ?ม่านตาของนักฆ่าสาวหดลงเล็กน้อย นั่นเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเธอเองหรือว่า... กุหลาบเพลิงก็ตายในน้ำมือของชายผู้นี้เหม

นางเงือกหันหน้าไปมองฉู่เฉินอย่างรุนแรง ความเฉียบคมในดวงตาของเธอแวบวับไปเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายคนนี้ อย่างน้อยก่อนที่เธอจะมั่นใจว่าตัวเองปลอดภัย เธอจะไม่ทำให้สมดุลตอนนี้สูญเสียเป็นเด็ดขาดเมื่อคิดได้ รอยยิ้มฝืนยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางเงือกอีกครั้ง “ฉันยอมค่ะ”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ในมือของเขามีเข็มเงินที่ไม่รู้ว่าไปหยิบมาตอนไหนไม่รอช้าให้นางเงือกได้ตั้งตัว เข็มเงินก็จิ้มลงบนหลังคอของเธอ!ตามมาด้วยความร้อนรุ่มไปทั่วร่างกาย นางเงือกมองฉู่เฉินด้วยความประหลาดใจ “ทำไมต้องฆ่าฉัน?”ฉู่เฉินเหมือนกับคนทึ่มที่มองนางเงือก “ตอนนี้เธอก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่เหรอ? ฉันแค่เพิ่มข้อจำกัดร่างกายของเธอ หากเธอคิดจะหักหลังฉัน ข้อจำกัดนี้ก็จะเปิดใช้งานทุกเมื่อ”“ผลลัพธ์ฉันขอไม่เอ่ยถึง เธอก็น่าจะรู้ดี”ซี้ดๆ !นางเงือกสูดหายใจเข้าลึกๆ เดิมทีเธอวางแผนที่จะหนีรอดไปและไม่ยุ่งเกี่ยวกับฉู่เฉินอีกหลังจากเล่นละครตามน้ำไป แต่ที่น่าประหลาดใจคือ ฉู่เฉินไม่คิดจะปล่อยเธอไป!“ในเมื่อตระกูลจ้าวส่งคนมาฆ่าฉัน คนของตระกูลจ้าวเธอจัดการให้ฉันแล้วกัน พรุ่งนี้ตอนเช้าหลังจากพระอาทิตย์ขึ้น ฉันหวังว่าในโลกนี้จะไม่มี

หลิ่วชิงเหอถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนซี้ดๆ !เมื่อได้ยินประโยคนี้ ซุนเซี่ยวเหรินก็สูดลมหายใจเย็นเข้าไป!เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น มีความเป็นไปได้เพียงแค่อย่างเดียวนั่นก็คือซุปถอนพิษของเขาไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย“ประธานหลิ่ว หากเป็นแบบที่คุณพูดนั่นก็แสดงว่าซุปถอนพิษของผมไม่มีผลต่อพิษที่อยู่ในร่างกายของคุณหนูหลิ่ว”ซุนเซี่ยวเหรินเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “แทนที่จะยืดเยื้อต่อไปอีก ผมว่ารีบไปเชิญคุณฉู่มาจะไม่ดีกว่าเหรอครับ ไม่ว่าระหว่างพวกคุณจะมีความแค้นใดๆ แต่ชีวิตคนสำคัญที่สุดนะครับ” “หากผมคาดเดาไม่ผิด คุณหนูหลิ่วอาจจะมีชีวิตไม่พ้นคืนนี้แล้ว”อะไรนะ?!เมื่อได้ยินคำพูดของซุนเซี่ยวเหริน ร่างกายของหลิ่วชิงเหอแข็งทื่อ โทรศัพท์ร่วงหล่นลงบนพื้นทันทีตึก!หลิ่วชิงเหอล้มลงบนเตียงอย่างแรง หันหน้าไปมองหลิ่วหรูเยียนที่หายใจรวยริน เธอกัดฟันก้มตัวลงไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จับโทรศัพท์ในมืออย่างแน่นเธอไม่ยอมหรอกนะ!เธอไม่ยอมที่ถูกไอ้สัตว์เดรัจฉานฉู่เฉินนั่นควบคุมได้ทุกเมื่อหรอก“คุณผู้หญิงคะ โทรหาคุณฉู่ดีไหมคะ คุณคงไม่ปล่อยให้คุณหนูเป็นแบบนี้...”ป้าอู๋อดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยกล่อมเธอ

ในโถงทางเดิน ฉินอวี่ซานที่เพิ่งเดินมาได้ครึ่งทางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ เสียงนี้ช่างไพเราะเหลือเกิน แต่ทำไมมันถึงฟังดูคุ้นหูนักนะวินาทีต่อมา ในหัวของเธอก็ปรากฏใบหน้าที่เธอไม่สามารถยอมรับได้ขึ้นมา——ถานหลิงแม่คู่หมั้นของเธอ?!เมื่อคิดได้อย่างนั้น ฉินอวี่ซานก็รีบเพิ่มความเร็วของฝีเท้า ในขณะที่เธอกำลังผลักประตูห้องผู้ป่วยนั้น ภาพที่เธอเห็นก็ทำให้เธอแทบจะเกือบลืมหายใจ!“ทำไม... ทำไมเป็นอย่างนี้?”ฉินอวี่ซานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งผู้หญิงที่กำลังปิดปากและต่อต้านอย่างสุดกำลังไม่ใช่ถานหลิงเหรอ?เธอจะใจกล้าบ้าบิ่นไปแล้วนะ ที่นี่โรงพยาบาลเชียวนะอีกทั้งจางปินก็อยู่ห่างออกไปห้องผู้ป่วยอีกห้องที่ห่างเพียงแค่ไม่กี่ก้าว เธอกล้าทำได้อย่างไรเมื่อดวงตาของเธอค่อยๆ เคลื่อนไปทางฉู่เฉิน เธอก็ตกใจมากยิ่งขึ้นคนนี้ไม่ใช่คนที่มารักษาจางไห่หยางเหรอ?ฉินอวี่ซานที่ตกใจอยู่ก็รีบถอยออกมาจากห้องผู้ป่วย ค่อยๆ ปิดประตู เธอที่ได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดที่ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของเธอเกือบจะทะลักออกมาจากคอหอยแล้ว“คนที่แอบฟังอยู่ข้างหน้าประตูน่าจะเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตของเธอใช่ไหม?”ฉู่เฉินพ่นลมหายใจร้อนออกมา พร้อมเ

“แกพูดมา!”หลิ่วชิงเหอกัดฟันแน่น!เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่มีทางจะขัดขืนเขาได้แล้ว เธอทำได้แค่เชื่อฟังสิ่งที่ฉู่เฉินต้องการ“เงื่อนไขนี้ง่ายมาก ก็คือเธอต้องประคองให้ฉันเข้าไปเองกับมือ”เมื่อได้ยินดังนี้ หลิ่วชิงเหอก็แทบจะเลือดขึ้นหน้า!มันเหมือนกับการฆ่าใครสักคนและทำลายจิตวิญญาณของเขาด้วย!แค่ยกลูกสาวให้เธอกระทำชำเราแล้วเขายังไม่พอใจ ยังต้องใช้มือประคองช่วยให้เขาเข้าไปอีก!หลิ่วชิงเหอคิดแค่เพียงแค่ตอนนี้ เธอใกล้จะขาดอากาศหายใจแล้ว!“ได้... ฉัน... รับปากแก!”หลิ่วชิงเหอโกรธจนระหว่างที่พูดก็น้ำเสียงขาดๆ หายๆ ร่างกายของเธอสั่นเทาไปหมดแล้ว!หากตอนนี้เธอมีระเบิดนิวเคลียร์อยู่ในมือ เธอคงไม่ลังเลเลยที่จะเลือกที่จะตายไปพร้อมกับฉู่เฉิน“ถ้าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ทำไมเธอต้องดันทุรังด้วยล่ะ?” ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ “ล้างตัวให้สะอาดแล้วรอฉันอยู่ที่บ้าน อ้อ อีกอย่างล้างให้หลิ่วหรูเยียนด้วยล่ะ”พูดจบ ฉู่เฉินก็วางสายไป เขารีบกลับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลหลิ่วหลิ่วชิงเหอที่วางโทรศัพท์ลงราวกับร่างไร้วิญญาณ เธอมองไปที่หลิ่วหรูเยียนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ร่างกายของเธอไร้เรี่ยวแรงกะ