บททั้งหมดของ ชายาแพทย์พลิกชะตา: บทที่ 1051 - บทที่ 1060

“ให้ข้าไปกับพวกเจ้าด้วยเถอะ”หลี่หรงหรงรีบพูด “ฮูหยิน เจ้าลืมไปแล้วเมื่อครู่ข้าบอกว่าบ้านพวกเราทำคาราวานพ่อค้า คาราวานพ่อค้าของอินซาน เดิมทีข้าก็รู้จักทั้งหมด”“ได้ เช่นนั้นเจ้าไปด้วยกันเถอะ”กู้หว่านเยว่คิดว่าให้นางยุ่งสักหน่อยก็ดีเช่นกัน ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องผิดหวังในความรัก “อาวุธที่สะดวกใช้คืออะไร?”“มีกระบี่อ่อนหรือไม่?”หลี่หรงหรงแย้มยิ้มออกมา กู้หว่านเยว่โยนกระบี่อ่อนให้เล่มหนึ่งชิงเหลียนกลับรีบวิ่งเข้ามา ท่าทางคล้ายเป็นตากุ้งยิงก็มิปาน“ฮูหยิน คุณชายเฉิงไปไม่ได้แล้ว!”ชิงเหลียนพูดไม่ออก“ยามบ่าวเข้าไป พบว่าเขากับเซี่ยเหอกำลัง...ขยะแขยงจริงๆ”เซี่ยเหอวิ่งออกมาอาภรณ์ยุ่งเหยิง ท่าทางคล้ายได้รับความลำบากอย่างมาก ปาดน้ำตา“ข้า ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว...”เฉิงเซวียนเองก็วิ่งออกมาจากภายใน ท่าทางโอหังมากยิ่งขึ้น ร่างกายท่อนบนแทบจะเปลือยเปล่า“น้องหญิงอย่ามองเลย”ซูจิ่งสิงบังสายตาของกู้หว่านเยว่ ฉึบ ๆ ส่งสายตาฆ่าคนได้มองไปทางเฉิงเซวียน พูดเสียงเย็น“เจ้าจัดการตนเองให้เรียบร้อยก่อนค่อยออกมา”“ไม่ใช่แบบนี้”เฉิงเซวียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องใดขึ้นแล้ว ใบหน้างุนงง “

“ไม่ได้”หลัวเหอส่ายหน้า “หากข้าปล่อยเจ้าไป บิดาข้าจะต้องตีข้าตายแน่”สายตาอ่อนโยนของเขาสบมองเนี่ยชิงหลาน“ข้าจะดูแลเจ้าดีๆ ต่อให้เจ้าแต่งกับพ่อข้า ข้าก็จะปกป้องเจ้า”สายตานั้นเนี่ยชิงหลานเห็นแล้วก็รู้สึกขยะแขยง ไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันย่อมไม่อาจเข้าประตูบ้านเดียวกันได้ สองพ่อลูกคู่นี้ล้วนเจ้าชู้เนี่ยชิงหลานรู้สึกสิ้นหวัง ก็ได้เห็นหินก้อนหนึ่งกระแทกท้ายทอยของหลัวเหอ เขาร้องออกมาทีหนึ่งก็ล้มลงไป“ชิงหลาน”เสียงคุ้นเคยพลันดังขึ้น เนี่ยชิงหลานถลันเข้าไปดู น้ำตาใกล้จะไหลออกมาแล้ว“พี่หญิงกู้ เป็นท่านจริงด้วย ข้ามิได้ฝันไปกระมัง?”นางออกแรงหยิกแขนทีหนึ่ง เจ็บจนน้ำตาแทบจะไหลออกมาแล้ว“เด็กโง่ นี่เจ้าทำอะไร?” กู้หว่านเยว่รีบห้ามนาง เนี่ยชิงหลานกลับหัวเราะทั้งน้ำตา โผเข้าหาอ้อมกอดนาง“ข้าคิดว่าข้ากำลังฝันไป สองวันมานี้ข้าฝันเห็นท่านมาช่วยข้าหลายครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นความจริง”นางร้องไห้ออกมาอย่างอึดอัดใจ กู้หว่านเยว่เองก็ปวดใจมาก เนี่ยชิงหลานที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินถึงขั้นกลายเป็นเช่นนี้ตกลงสองวันมานี้นางเจอกับอะไรมากันแน่?บัดนี้ไม่ใช่เวลาถาม กู้หว่านเยว่เร่งจับมือของนาง

“จดหมายฉบับนี้ไม่ใช่ข้าเขียน”เนี่ยชิงหลานอ่านจดหมายจบ ตกตะลึงเสียยิ่งกว่ากู้หว่านเยว่“แต่ไหนแต่ไรมาข้าไม่เคยเขียนจดหมายเช่นนี้มาก่อน”“ข้ารู้เจ้าไม่ได้เขียน จดหมายฉบับนี้น่าจะเป็นเซี่ยเหอเขียน”กู้หว่านเยว่นำจดหมายลับที่องครักษ์เงามอบให้นาง ส่งให้เนี่ยชิงหลานอีกครั้ง“เจ้าดูด้วยตนเองเถอะ”นางเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยเหอคนนี้จะมีจิตใจล้ำลึกถึงเพียงนี้ ถึงขั้นสามารถทำเรื่องพรรค์นี้ออกมาได้“เหตุใดนางทำกับข้าเช่นนี้ ที่แท้พวกพ่อค้ามนุษย์เหล่านั้นมิได้พบข้าโดยบังเอิญ พ่อค้ามนุษย์เหล่านั้นเป็นเซี่ยเหอหามาและพุ่งเป้ามาที่ข้าตั้งแรกแล้ว ตั้งใจลงมือกับข้า”เนี่ยชิงหลานคิดว่านี่เหนือจินตนาการเกินไปแล้ว ตลอดการเดินทางนี้เซี่ยเหอหาเรื่องไม่หยุด นางล้วนอดทนอดกลั้นนางคิดว่าอีกฝ่ายเพียงชอบโจมตีนาง คิดไม่ถึงเลยว่าจิตใจจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้“หากวันนี้ไม่ใช่พี่หญิงกู้ ท่านช่วยข้ากลับมา เช่นนั้นข้าก็คงถูกทำลายไปแล้ว”เนี่ยชิงหลานแทบไม่กล้าคิดต่อหรือว่า หากไม่ใช่เพราะนางเดินทางท่องยุทธภพมานานหลายปี รู้ว่าต้องรับมือกับความเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเปลี่ยนเป็นสตรีอ่อนแอคนหนึ่ง เผชิญหน้ากับสถานก

“อ๊า!” ร่างกายอ่อนแอของเซี่ยเหอล้มลงในอ้อมกอดของเฉิงเซวียน “เจ็บเหลือเกิน ข้าเจ็บมากเหลือเกิน พี่ใหญ่เฉิง ช่วยข้าด้วย”“เซี่ยเหอ ไม่เป็นไร ข้าจะพาเจ้าไปหาหมอ”เฉิงเซวียนตกตะลึงพรึงเพริดกอดเซี่ยเหอไว้“ญาติผู้น้อง ต่อให้เจ้าโมโหนาง เจ้าก็ไม่สามารถลงมือหนักกับนางเช่นนี้ได้คนที่ทำผิดคือข้า หากเจ้าจะฆ่าก็ควรฆ่าข้า”เขาคิดว่าเนี่ยชิงหลานอิจฉาริษยา ขาดสติไป นี่ถึงลงมือกับเซี่ยเหอ“คิกๆ หากท่านมีความสามารถก็ช่วยล้างแค้นแทนนางได้” เนี่ยชิงหลานมองเขาสีหน้าเย็นชาเฉิงเซวียนยังอยากพูดอะไร เซี่ยเหอกลับพูดอย่างหมดแรง“พี่ใหญ่เฉิง ข้าเจ็บเหลือเกิน ข้ากำลังจะตายใช่หรือไม่?”เลือดไหลออกจากอกของนาง กระบี่นี้ของเนี่ยชิงหลานกลับไม่เบา“ไม่มีวัน ข้าจะพาเจ้าไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย”เฉิงเซวียนอุ้มคนออกไป เนี่ยชิงหลานมองเงาหลังของเขา หัวใจที่เคยลอยเคว้งตายไปในที่สุด“ชิงหลาน ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วเดินเข้าไป นางเห็นเรื่องนี้อยู่ในสายตา แม้ว่าเฉิงเซวียนจะดี กลับสามารถถูกผู้หญิงคนหนึ่งหลอกได้อย่างง่ายดาย ไม่ใช่คู่ครองที่ดี“พี่หญิงกู้”เนี่ยชิงหลานมีน้ำตาคลอหน่วย “แต่ไหนแต่ไรมาญาติผ

กู้หว่านเยว่รู้สึกผิด อันที่จริงซูจิ่งสิงไม่ได้โกรธ ถูกนางปลอบโยนเช่นนี้ เพลิดเพลินยิ่งนัก“เหตุใดเจ้ารีบเรียกข้ามาเล่า?”กู้หว่านเยว่ถึงนึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ รีบชี้เสี่ยวไป๋“ท่านจะต้องคิดไม่ถึงแน่ เมื่อครู่ข้าถึงขั้นเห็น เสี่ยวไป๋พ่นน้ำได้!”“พ่นน้ำ?”ซูจิงสิงเองก็แปลกใจอยู่บ้าง ย้อนคิดถึงหนังสือภาพที่ตนเคยเห็นมาก่อน“ไม่ใช่มีเพียงมังกรวารีที่สามารถพ่นน้ำได้หรือ เหตุใดเสี่ยวไป๋งูหลามยักษ์ตัวหนึ่งถึงพ่นน้ำได้เล่า?”กู้หว่านเยว่เกิดความคิดหนึ่งขึ้นภายในใจ รีบเดินเข้าไปหยุดต่อหน้าเสี่ยวไป๋ หลายวันมานี้เสี่ยวไป๋คุ้นเคยกับนางมาก ไม่โจมตีนางก่อนอีกนางมองศีรษะของเสี่ยวไป๋ ปรากฏว่ามองเห็นสิ่งที่คล้ายเขาสองอันจริงๆ กำลังเตรียมพร้อม และงอกออกมา“หรือว่าเสี่ยวไป๋ก็คือมังกรวารีตัวหนึ่ง บัดนี้มันยังอยู่ในวัยเด็ก?”กู้หว่านเยว่หยั่งเดาส่งเดช เพราะนางเองก็ไม่เคยเห็นมังกรวารีตัวจริงมาก่อน ดังนั้นจึงไม่สามารถเดาออกว่าตกลงเป็นความจริงหรือไม่“เสี่ยวไป๋คล้ายสนิทกับข้ามาก”ซูจิ่งสิงพบว่า หากเขามา เสี่ยวไป๋จะหมอบข้างเท้าเขาความสนิทสนมนี้คล้ายเสี่ยวจูเชวี่ยปฏิบัติต่อกู้หว่านเยว่ เสี่ยวไป๋คล