All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1031 - Chapter 1040

1192 Chapters

บทที่ 1031

“หัวหน้าหมู่บ้านห้า!”เฉิงจี๋ตื่นเต้นอย่างมาก ท่านอ๋องกับพระชายาพาหัวหน้าหมู่บ้านห้ากลับมาแล้วจริง ๆ “เฉิงจี๋ ฮูหยินเล่า?”เย่อิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่ระหว่างทางแล้ว เมื่อรู้ว่าถังหว่านหมดสติไป เขาก็รู้สึกร้อนใจมาตลอดทางถึงแม้กู้หว่านเยว่จะบอกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าถังหว่านจะต้องไม่เป็นอะไร แต่เขาก็ยังคงกังวลอยู่ดี ต้องได้เห็นถังหว่านกับตาตัวเองถึงจะวางใจได้“ฮูหยินอยู่ในเต็นท์ขอรับ”เฉิงจี๋ชี้ไปที่เต็นท์ที่ใหญ่ที่สุด เย่อิงรีบลงจากหลังม้าทันที“ท่านอ๋อง พระชายา ข้าน้อยจะกลับมาขอบคุณพวกท่านด้วยตัวเองในภายหลัง”“ไม่เป็นไร หัวหน้าหมู่บ้านห้าไปดูฮูหยินก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมืออย่างอารมณ์ดี การเป็นห่วงฮูหยินของตนเป็นเรื่องปกติ นางและซูจิ่งสิงไม่มีทางโกรธแน่นอน“ฮูหยิน นำม้ามาให้บ่าวเถิดเจ้าค่ะ”ชิงเหลียนรับหน้าที่จูงม้ากระต่ายแดงทั้งสองตัว พาพวกเขาไปกินหญ้าข้าง ๆ อย่างรู้หน้าที่กู้หว่านเยว่นั่งลงดื่มน้ำ เฉิงจี๋ทนไม่ไหวด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงเดินตามมาถาม“พวกเราใช้วิธีการมากมายหลายอย่าง แต่หมู่บ้านทะเลทรายทมิฬก็ยังไม่ยอมผ่อนปรน”เจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายา ไปแค่ครึ่งวันเองหรือ?”
Read more

บทที่ 1032

กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “โจรทะเลทรายทมิฬข่มเหงรังแก ปล้นสะดม ชั่วช้าสารพัด พวกเราก็แค่กำจัดคนชั่วตามเจตนารมณ์ของสวรรค์”นางยื่นถุงเงินให้ทั้งสองคน “อีกอย่าง เงินพวกนี้ก็ไม่ใช่เงินของพวกเราสองคน แต่เป็นเงินที่พวกเราปล้นมาจากหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬ พวกเราเผาหมู่บ้านไปแล้ว อาวุธข้างในคงกลายเป็นเถ้าถ่านไปจนหมด ถุงเงินนี้ก็ถือว่าเป็นการชดเชยให้พวกเจ้าก็แล้วกัน”ท่าทางของนางค่อนข้างหนักแน่น “พวกเจ้าสองคนอย่าได้ปฏิเสธอีกเลย”เมื่อเห็นว่าสองสามีภรรยาตั้งใจจะให้เงินพวกเขาจริง ๆ สุดท้าย พวกเขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก จึงรีบรับเงินนั้นมา“ขอบคุณพวกท่านมาก หากในภายภาคหน้าพวกท่านมีเรื่องให้ช่วยเหลือ หมู่บ้านหลอมกระบี่ของเรายินดีทุ่มเทสุดกำลัง”เย่อิงรับปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กู้หว่านเยว่มองไปยังนิ้วที่ขาดของเขา จึงรีบเอ่ยขึ้น“หัวหน้าหมู่บ้านห้า นิ้วที่ขาดของเจ้าอยู่ที่ไหนหรือ?”“อยู่ที่นี่”ถังหว่านเก็บนิ้วที่ขาดไว้ตลอด เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เอ่ยถาม จึงรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ห่อนิ้วที่ขาดไว้ออกมา“พระชายา ท่านจะเอานิ้วที่ขาดไปทำอะไรหรือ?”ถังหว่านเอ่ยถาม ใบหน้าของนางดูคมคาย น้ำเสียงก็ฟังแล้วรู้สึกสบ
Read more

บทที่ 1033

กู้หว่านเยว่เหลือบมองซูจิ่งสิง จากนั้นก็อธิบายให้ทั้งสองคนฟัง“ในเมื่อพวกเจ้าไม่เป็นไรแล้ว พวกเราสองสามีภรรยาคงต้องขอตัวลา”“พวกท่านจะไปแล้วหรือ?”หัวหน้าหมู่บ้านห้ารู้สึกประหลาดใจ เพิ่งจะเจอกันได้ไม่นาน ทั้งสองคนยังไม่ได้พูดคุยกันดี ๆ เลย ก็จะไปแล้วหรือ?“ข้างหน้ามีเมืองเกอปี้ ข้าอยากจะเชิญพวกท่านทั้งสองไปทานอาหารที่เมืองนั้นสักมื้อ”หัวหน้าหมู่บ้านห้ารู้สึกเสียดายมาก ซูจิ่งสิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไม่ต้องหรอก พวกเราเพิ่งจะมาจากเมืองเกอปี้”ถังหว่านรู้เรื่องนี้ดี “ท่านพี่ ท่านอ๋องและพระชายามาที่นี่มีเรื่องสำคัญต้องทำ เรื่องทานข้าวไม่รีบร้อน รอให้พบกันครั้งหน้าค่อยเชิญพวกเขามาทานข้าวก็ได้”“ที่นี่ห่างไกลความเจริญ แม้แต่ต้นหญ้ายังแทบไม่มี พวกท่านมาทำอะไรที่นี่?”กู้หว่านเยว่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนใหญ่เป็นเพราะยังไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา จึงไม่ค่อยไว้ใจสักเท่าไรนักซูจิ่งสิงจึงกล่าวอธิบาย “พวกเราจะไปที่เขาอินซาน มีธุระต้องไปจัดการ”“เขาอินซานหรือ”หัวหน้าหมู่บ้านห้าพยักหน้า“ผ่านหุบเขาอินเฟิงไป ก็จะถึงเขาอินซานแล้ว”ฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้ว เหมือนจะรู้จักเขาอินซาน กู้หว่านเยว่และซ
Read more

บทที่ 1034

เฉิงเซวียนรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก ทำอะไรไม่ถูกยิ่งไม่ได้เจอเนี่ยชิงหลานนานเท่าไร เขาก็ยิ่งแทบจะบ้าแล้ว“คุณชายเฉิง อย่าเพิ่งร้อนใจ ในเมื่อไม่พบคน ก็แสดงว่าพี่หญิงชิงหลานต้องปลอดภัยแน่นอน”เซี่ยเหอเดินเข้ามาอีกครั้ง แล้วปลอบโยนเฉิงเซวียนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน กู้หว่านเยว่เห็นว่านางแทบจะเกาะติดเฉิงเซวียน จึงขมวดคิ้วแล้วปิดม่านรถม้าเฉิงเซวียนได้แต่กลับไปขึ้นรถม้าของตัวเอง“ชิงเหลียน เร่งเดินทางต่อ”ยิ่งเดินทางลึกเข้าไปในหุบเขาอินเฟิง ก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงลมเย็นที่พัดผ่านด้านนอกรถม้า ประกอบกับตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ยิ่งทำให้รู้สึกวังเวงในที่สุดกู้หว่านเยว่ก็เข้าใจว่าชื่อหุบเขาอินเฟิงนี้มีที่มาที่ไปอย่างไรโชคดีที่นางเป็นคนกล้าหาญ หากเป็นหญิงสาวขี้ขลาดทั่วไป คงจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้วรถม้าเดินทางต่อไปหนึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็ออกมาจากหุบเขาอินเฟิง เบื้องหน้าเป็นพื้นที่โล่งกว้าง“ฮูหยิน!”เฉิงเซวียนร้องเตือนขึ้นมากะทันหัน “พวกเราเข้าสู่เขตเขาอินซานแล้ว ข้างหน้ามีบึงใหญ่ กลางคืนไม่เหมาะที่จะเดินทาง มิสู้รอให้ฟ้าสางก่อนค่อยออกเดินทางเสียดีกว่า”ระบบก็ส่งสัญญาณเตือนเช่นกัน“นายหญิง ข้าง
Read more

บทที่ 1035

แต่ว่านางได้ให้องครักษ์เงาออกไปตามหาแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสใด ๆ นางก็จนปัญญาเช่นกันระหว่างทาง นางให้ระบบค้นหาร่องรอยของเนี่ยชิงหลานมาตลอด แต่ก็ไม่พบอะไรเลยกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว หยิบเครื่องปรุงออกมา ครุ่นคิดไปพลางย่างกระต่ายไปพลางไม่นานนัก เหนือค่ายก็มีกลิ่นหอมของเนื้อย่างลอยฟุ้งไปทั่วกู้หว่านเยว่แบ่งกระต่ายย่างหนึ่งตัวให้พวกเฉิงเซวียน แบ่งสองตัวให้องครักษ์จันทรา ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งตัวนางกับซูจิ่งสิงกินด้วยกันทั้งสองคนไม่ได้กังวลว่ากระต่ายย่างหนึ่งตัวจะกินไม่อิ่ม เพราะถึงอย่างไรในมิติของนางยังมีของกินอีกมากมาย พอกินกระต่ายย่างหมดแล้ว ก็สามารถแอบหยิบอย่างอื่นออกมากินได้“ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”หลังจากที่กินกระต่ายย่างเสร็จแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ตบมือ แล้วกลับไปพักผ่อนบนรถม้าองครักษ์จันทราก็เข้าไปพักผ่อนในเต็นท์เวลานี้ ณ หุบเขาอินเฟิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป เวินทิงอวิ๋นมองดูหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬที่ถูกไฟไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน เปลวไฟมอดดับลงแล้ว สีหน้าของเขาดูมืดมน“หมู่บ้านอยู่ดี ๆ เหตุใดถึงเกิดไฟไหม้ได้?”ยิ่งไปกว่านั้น ยังถูกเผาจนไม่เหลือซาก เห็นได้ชัดว่าม
Read more

บทที่ 1036

เมื่อฟ้าสาง กู้หว่านเยว่ก็ตื่นขึ้นมาจากในรถม้า มองดูเวลาแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว“ออกเดินทางได้”กู้หว่านเยว่สั่งให้ทุกคนออกเดินทาง เฉิงเซวียนต้องการไปถึงตลาดนัดอินซานโดยเร็วที่สุด เพื่อตามหาที่อยู่ของเนี่ยชิงหลาน“วันนี้ก่อนตะวันตกดิน พวกเราน่าจะไปถึงตลาดนัดอินซานได้”เฉิงเซวียนหยิบแผนที่ที่เตรียมไว้ออกมา แล้วมอบให้สองสามีภรรยา“ข้างหน้าคือบึงใหญ่ พอผ่านบึงนี้ไปแล้วจะเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ และผ่านทุ่งหญ้านี้ไปก็จะถึงตลาดนัดแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “อย่าได้รอช้า พวกเรารีบออกเดินทางกันเถอะ”“ตกลง”เฉิงเซวียนทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ยถามขึ้น“ตอนนี้ยังหาตัวน้องสาวของข้าไม่พบ ไม่ทราบว่าจะรบกวนท่าน ส่งคนบางส่วนออกไปตามหานางได้หรือไม่”ตอนนี้ข้างกายเขาไม่มีใครให้ใช้ จึงได้แต่หวังพึ่งกู้หว่านเยว่เท่านั้นกู้หว่านเยว่เหลือบมองเขา “ไม่ต้องรอให้เจ้าพูด ข้าก็ส่งคนออกไปตามหาตั้งแต่แรกแล้ว”“ขอบคุณมาก”เฉิงเซวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาพอจะรู้ว่ากู้หว่านเยว่ยังโกรธเขาอยู่ จึงไม่กล้าพูดอะไรมากนัก รีบกลับไปขึ้นรถม้าของตัวเองกู
Read more

บทที่ 1037

“เยี่ยมมาก!”ท่าทางแบบนี้ทำให้กู้หว่านเยว่กะพริบตาปริบ ๆ เจ้าเด็กคนนี้ดูท่าจะโหดขึ้นเรื่อย ๆ แล้วฉู่เฟิงรีบตามไปติด ๆ จัดการกับจระเข้อีกตัวหนึ่งกู้หว่านเยว่มองดู แถวบึงแห่งนี้ นอกจากจระเข้แล้วก็ไม่มีสัตว์อื่นเลย เห็นได้ชัดว่าสัตว์เหล่านั้น หากมิได้ถูกจระเข้กิน ก็คงจะถูกจระเข้ไล่จนหนีไปหมดแล้ว มีเพียงเต่าบึงเท่านั้นที่สามารถอยู่ร่วมกับพวกมันได้อย่างสงบสุข“พี่ใหญ่เฉิง ข้ากลัวมากเลย!”เซี่ยเหอซบกายบอบบางเข้าไปในอ้อมกอดของเฉิงเซวียน “สัตว์พวกนี้มันตัวอะไรกัน หน้าตาน่ากลัวจัง”เฉิงเซวียนก็ยังถือว่าผ่านโลกมามาก รีบเข้าไปกอดปลอบอีกฝ่ายทันที“อย่ากลัวไปเลย พวกนี้ก็เป็นแค่จระเข้ในบึง”“จระเข้หรือ? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย มันกินคนเหมือนกับหมาป่าหรือไม่?”เซี่ยเหอตัวสั่นเทา หากรู้ว่าที่นี่อันตรายขนาดนี้ นางก็คงไม่มาแล้วแต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ตอนนี้นางจะแสดงท่าทีเสียใจไม่ได้ ได้แต่ซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเฉิงเซวียน“มันกินคน แต่เจ้าวางใจเถอะ พวกมันอยู่ไกลจากพวกเรามาก อีกอย่างมีท่านอ๋องกับพระชายาอยู่ ไม่มีจระเข้ตัวไหนทำร้ายเจ้าได้”ระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ชิงเหลียนก็จัดการ
Read more

บทที่ 1038

รถม้าเคลื่อนที่ไปข้างหน้าพร้อมกับเสียงล้อดังกึก ๆ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ที่เดิมกำหมัดแน่นอย่างไม่ยอมแพ้“คุณชายน้อย นี่...” บ่าวรับใช้อึดอัดใจ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว “นี่อะไร? ยังไม่รีบขึ้นรถม้าตามพวกเขาไปอีก”เขาจงใจเอ่ยขึ้น“ต่อไปถ้าเจอจระเข้อีก ตามพวกเขาไปก็จะปลอดภัย”“ขอรับ”บ่าวรับใช้รีบพยุงชายหนุ่มขึ้นรถม้า ทางด้านนี้ หลังจากที่กู้หว่านเยว่ปฏิเสธอีกฝ่ายไปแล้ว นางก็เปิดแผนที่ออกมาดูอย่างตั้งใจ“อีกครึ่งวันก็จะถึงตลาดมืดอินซานแล้ว พอผ่านบึงใหญ่นี้ไป พวกเราก็หยุดพักกินข้าวเที่ยงกันเถอะ”แม้ว่าจะรีบ แต่คนเราก็ต้องกินข้าว ไม่สามารถอดข้าวได้ตลอดหรอก“ตกลง”ซูจิ่งสิงลูบนิ้วมือพลางครุ่นคิด “ชายหนุ่มเมื่อครู่นั่น?”“ไม่ต้องสนใจเขา”กู้หว่านเยว่เก็บแผนที่ เมื่อเห็นว่าผ่านบึงใหญ่มาแล้ว จึงสั่งให้ทุกคนหยุดรถม้า แล้วก่อไฟทำอาหารกันตรงที่เดิม“บ่าวจะไปก่อไฟเจ้าค่ะ”ชิงเหลียนรู้หน้าที่ตัวเองเป็นอย่างดี กู้หว่านเยว่มองทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา สัมผัสสายลมที่พัดโชยมา เดินไปเก็บผักป่าแถวนั้นมาเล็กน้อย แล้วหุงข้าวโพดกับผักป่าหนึ่งหม้อจากนั้นนางก็หยิบเนื้อวัวตุ๋นซีอิ๊วถุงหนึ่งและผ้าปูผืนหนึ่งอ
Read more

บทที่ 1039

“พวกท่านดูเหมือนคนต่างถิ่น ไม่เหมือนชาวเขาอินซานของเรา ไม่ทราบว่ามาที่เขาอินซานด้วยกิจธุระใด?”กู้หว่านเยว่แปลกใจ คนผู้นี้ก็มีความอดทนมากเหลือเกิน ถูกประชดประชันขนาดนี้ยังไม่ยอมสะบัดแขนเสื้อไปไหนนางคิดดูสักครู่ แล้วถือโอกาสพูดเสียเลย“พวกข้ามาที่เขาอินซานเพื่อทำธุระ”“มาทำธุระ บังเอิญข้าเป็นคนที่นี่ ถ้าพวกท่านไม่รังเกียจ ก็สามารถพักที่บ้านข้าได้ ข้าจะต้อนรับพวกท่านเป็นอย่างดีแน่นอน”เวินเอ้อร์ยิ้มตาหยี ในใจเริ่มคิดสกปรกกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบสายตากัน ฝ่ายหลังพยักหน้า “ได้สิ”พอดีจะได้ดูว่าเวินเอ้อร์ผู้นี้คิดจะทำอะไรกันแน่“กินอิ่มแล้ว เดินทางต่อเถอะ”กู้หว่านเยว่ปรบมือ ให้คนไปทำความสะอาดหม้อและผ้าน้ำมันก่อนจะเก็บเข้าที่เมื่อเวินเอ้อร์เห็นพวกเขาตอบตกลงแววตาก็เป็นประกาย รู้สึกภาคภูมิใจเล็ก ๆ ยังคิดว่าทั้งสองฉลาดมากแต่ปรากฏว่า ตกหลุมพรางเขาเข้าแล้ว“คุณชายน้อย ต่อไปเรา...”เด็กรับใช้ทำสัญลักษณ์มือที่คอ เวินเอ้อร์รีบพูดว่า “ห้ามบุ่มบ่าม สองคนนี้ไม่ใช่คนที่รับมือได้ง่าย ๆ”พวกเขาทั้งสองให้เขาตามไป แต่เขายังไม่ยอมคลายความระแวดระวังอย่างสมบูรณ์“ลองหยั่งเชิงพวกเขาก่อนแล้
Read more

บทที่ 1040

“ไม่ต้องกลัว นี่คือละครสนุก ๆ ให้เราดูที่กำกับโดยผู้อื่น พวกเราแค่ดูเฉย ๆ ก็พอ”กู้หว่านเยว่พื้นเพเป็นคนช่างปลอบประโลม น้ำเสียงราบเรียบทำให้ชิงเหลียนตระหนักถึงบางอย่างในทันที“หรือว่าจะเป็นคนเมื่อกี้...”นางเข้าใจในทันที ฮูหยินอาจสังเกตเห็นความผิดปกติได้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แต่ก็ไม่ได้ลงมือทำอะไร แค่อยากล่องูออกจากรู ดูว่าอีกฝ่ายจะใช้วิธีการใด“มีคนเข้ามาแล้ว”ซูจิ่งสิงเอ่ยเตือน กู้หว่านเยว่หูไวจนได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนไม่น้อยกำลังใกล้เข้ามาทางด้านนี้ตามคาดเมื่อทั้งสองเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นคนชุดดำกว่าสิบคนวิ่งห้อออกมาจากส่วนลึกของทุ่งหญ้า พร้อมระดมยิงธนูใส่พวกเขาอย่างต่อเนื่อง“ฮูหยินระวัง”องครักษ์จันทราทั้งหลายลงมือพร้อมกันทันที แต่กู้หว่านเยว่กลับไม่เกรงกลัวพวกเขาเลย รถม้าคันนี้ถูกนางดัดแปลงมาก่อน ลูกศรจากภายนอกยิงเข้ามาไม่ได้เลยเมื่อเห็นพวกเขายิงธนูพร้อมกัน นางก็รีบกดกลไกภายในรถม้าทันที ทันใดนั้นหน้าต่างที่เปิดอยู่ทั้งหมดก็ปิดลง ลูกศรที่ถูกยิงมาก็ถูกกั้นไว้ภายนอกหลี่หรงหรงตกใจจนซุกตัวลงใต้โต๊ะ สุดท้ายพบว่าหน้าต่างทั้งสองด้านปิดลงพร้อมกันอย่างฉับพลันโดยไม่ทราบสาเหตุ ไม่มีลูกศรใ
Read more
PREV
1
...
102103104105106
...
120
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status