All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 1021 - Chapter 1030

“ฮูหยินท่านเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาหลายเพลาแล้ว คงจะล้ามากแล้ว ข้าน้อยจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ท่านอาบนะเจ้าคะ”ชิงเหลียนคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข หลายวันนี้นางไม่ได้อยู่ข้างกายกู้หว่านเยว่เลย บัดนี้ได้เจอกับฮูหยิน นางดีใจมากกู้หว่านเยว่ยืดเหยียดแขนขจัดความเกียจคร้าน ร่างกายของนางสบายตัวขึ้นไม่น้อย แต่ขาที่ใช้ขี่ม้าทำนางเจ็บระบม“ได้ เจ้าไปเตรียมน้ำร้อนเถอะ ข้าจะนอนพักสักครู่”นางเข้าไปพักผ่อนในห้อง ส่วนซูจิ่งสิงหมุนตัวออกไปเพิ่งมาถึงสถานที่แปลกตาเช่นนี้ครั้งแรก ด้วยนิสัยของเขามักจะชอบออกไปเดินสำรวจสถานการณ์ข้างนอกทางนี้ เฉิงเซวียนอุ้มเซี่ยเหอเข้ามาในห้อง หลังจากวางลงบนเตียงแล้วตั้งใจจะหมุนตัวเดินออกไปในจังหวะที่กำลังจะออกไป ข้อมือของเขากลับถูกดึงไว้“เจ้าอย่าไป”“เจ้าตื่นแล้ว?”เฉิงเซวียนถอนหายใจอย่างโล่งอก หากนางไม่ฟื้นอีก เขาตั้งใจจะไปเชิญหมอมารักษานาง“พี่ใหญ่เฉิง อยู่กับข้าที่นี่เถอะ”หยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาจากดวงตาของเซี่ยเหอ เห็นแล้วน่าสงสารยิ่งนักเฉิงเซวียนใจอ่อน แต่เขารู้ดีว่าบุรุษและสตรีไม่ควรใกล้ชิดกัน การอุ้มเซี่ยเหอกลับมาเช่นนี้ดูไม่ดีนัก“ข้าคงอยู่ในห้องกับ

กู้หว่านเยว่รู้จักเนี่ยชิงหลานเป็นอย่างดี นางไม่มีทางทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้แล้วจากไปอย่างแน่นอนนี่คือลายมือของชิงหลานใช่หรือไม่?”นางเองก็ไม่คุ้นลายมือของเนี่ยชิงหลานสักเท่าไหร่ เฉิงเซวียนพยักหน้าอย่างลำบากใจ“เป็นของน้องหญิง”“ในจดหมายชิงหลานได้เขียนไว้ว่านางจะไปอินซานเพียงผู้เดียว”จดหมายฉบับนี้เขียนไว้สั้นมาก กู้หว่านเยว่มองหาข้อความอื่นไม่เจอเลยเฉินเซวียนทั้งกังวลทั้งโกรธเคือง “น้องหญิงชักเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว อินซานเป็นคนของตลาดมืด นางไปที่นั่นเพียงลำพัง หากคนที่นั่นรู้สถานะของนาง ได้จบเห่แน่นอน”เขาโกรธจนพูดไม่ถูก กู้หว่านเยว่ชำเลืองมองเขาด้วยสายตาราบเรียบแวบหนึ่ง“ชิงหลานจากไปเพียงลำพัง เพราะใครเล่า?”นางเองก็โกรธเช่นกัน“คุณชายเฉิงไม่รู้ไม่ได้นะ”“ข้า...”เฉิงเซวียนเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีไปชั่วขณะ เขาเพียงแค่สงสารเซี่ยเหอ แต่ในใจมีเพียงน้องหญิงผู้เดียว“ข้าจะรีบไปหานางที่อินซานเดี๋ยวนี้” ทันทีที่เฉิงเซวียนพูดจบก็รีบออกไปครั้นมองตามแผ่นหลังของเขา กู้หว่านเยว่ก็พลันขมวดคิ้ว จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปสั่งให้ชิงเหลียนเก็บของในตอนนั้นเองซูจิ่งสิงกลับมาจากข้างนอกพ

บุรุษผู้นี้มีนิสัยเย็นชา เหตุใดถึงดูเป็นห่วงคนที่ชื่อถังหว่านเพียงนั้น?กู้หว่านเยว่รู้สึกอิจฉาอยู่ในใจ กระทั่งกล่าวถามเสียงต่ำว่า “ถังหว่านผู้นั้นรู้จักกับท่านหรือ?”ซูจิ่งสิงพยักหน้า และกล่าวอธิบาย “ยามที่ข้าออกศึกอยู่ที่ชายแดน มีศึกอยู่ครั้งหนึ่งที่ราชสำนักส่งอาวุธมาให้ล่าช้า ภายใต้ความจนปัญญา ข้าทำได้เพียงต้องไปขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านที่หลอมกระบี่ในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ หวังให้พวกเขาช่วยขายอาวุธให้พวกเราชั่วคราว ยามนั้นถังหว่านมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาทุกคน ข้าติดหนี้บุญคุณนางไม่น้อย อีกทั้งข้าและผู้ใหญ่บ้านอู่ก็เป็นสหายสนิทกัน”ซูจิ่งสิงสังเกตเห็นถึงอารมณ์ของนางที่เปลี่ยนไปแล้ว “น้องหญิง เจ้าหึงหวงข้าหรือ?”“ไม่เจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางเองก็ไม่ได้จะหึงหวงอะไรเพียงนั้น“ในเมื่อเจ้าอ้วนหน้าดำผู้นี้บอกว่าถังหว่านป่วย ไม่สู้เราไปเยี่ยมนางกันเถอะ”กู้หว่านเยว่คิดถูก ในเมื่อถังหว่านมีบุญคุณต่อซูจิ่งสิง ผู้มีพระคุณป่วย ก็ต้องไปเยี่ยมเยือนเสียหน่อย ไม่แน่ว่าทักษะการแพทย์ของนางอาจจะช่วยได้“ได้สิ”ซูจิ่งสิงมองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาซาบซึ้งใจแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปกล่าวกับเฉิงจี๋

“โจรแห่งหุบเขาอินเฟิงนี่ เหิมเกริมขนาดนี้เชียวหรือ?”กู้หว่านเยว่ลูบคางครุ่นคิดเฉิงจี๋หัวเราะเยาะ “พระชายาคงยังไม่ทราบ โจรกลุ่มนี้มีชื่อว่าโจรทะเลทรายทมิฬ เชี่ยวชาญในการปล้นสะดมผู้คนที่สัญจรไปมา บางครั้งยังเข้าไปปล้นในเมืองเล็ก ๆ แถบนี้ด้วยไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ถึงได้มาเป็นศัตรูกับหมู่บ้านหลอมกระบี่ของเรา”เมื่อได้ยินเฉิงจี๋เอ่ยเช่นนี้ กู้หว่านเยว่ก็มั่นใจได้ว่า โจรทะเลทรายทมิฬกลุ่มนี้ชั่วร้ายอย่างแท้จริง“เจ้าอยู่ดูแลฮูหยินห้าที่นี่ก่อน ข้าจะไปที่หมู่บ้านทะเลทรายทมิฬกับท่านอ๋องสักรอบ”เดิมทีนางไม่ได้อยากจะเอาเรื่องเอาราวกับโจรพวกนี้ คิดแค่ว่าหลีกเลี่ยงพวกเขาให้ได้ก็พอ แล้วรีบไปถึงตลาดนัดอินซานให้เร็วที่สุด เพื่อจัดการเรื่องสำคัญให้เสร็จสิ้นแต่ในตอนนี้ นางเปลี่ยนใจแล้วโจรทะเลทรายทมิฬอย่างนั้นหรือ? ปล้นสะดมมาตั้งหลายปี ในหมู่บ้านต้องมีของดีมากมายแน่ ๆ !“พวกท่าน?”เฉิงจี๋ตกตะลึงเล็กน้อย จริง ๆ แล้วเขาควรจะดีใจ แต่เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน“โจรทะเลทรายทมิฬพวกนั้นเจ้าเล่ห์เพทุบาย แถมยังมีกำลังพลมากมาย ท่านอ๋องกับพระชายาจะเข้าไปเหยียบถ้ำเสือเ

“ข้า ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร”อีกฝ่ายเข้ามาถามข้อมูลที่อันตรายถึงชีวิตเช่นนี้ หัวหน้าตกใจจนรีบส่ายหัว“นั่นล้วนเป็นเสบียงอาหารของหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬของพวกเรา...”ซูจิ่งสิงออกแรงบีบคอให้แน่นขึ้น สายตาเย็นเยียบ“ข้าเพิ่งจะเตือนเจ้าไปว่าอย่าโกหก”หัวหน้าถูกบีบคอจนเกือบจะหายใจไม่ออก หน้าซีดเผือด ทั้งคนแทบจะสิ้นใจเสียตรงนั้นเขาตกใจจนรีบปัดมือของซูจิ่งสิง“ข้าพูด ๆ อย่าฆ่าข้าเลย ไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ”แรงบีบที่คอคลายลงเล็กน้อย หัวหน้ารีบเอ่ยขึ้น เสบียงอาหารและอาวุธเหล่านี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬของพวกเรา พวกเราแค่เก็บไว้ให้คนของตลาดมืดอินซาน พอถึงเวลาก็จะส่งไปที่ตลาดนัดอินซาน”“ตลาดมืดหรือ?”ซูจิ่งสิงตกตะลึง คาดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับตลาดนัดอินซาน แต่เมื่อลองคิดดูแล้วก็สมเหตุสมผล เพราะหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬนั้นอยู่ใกล้กับตลาดนัดอินซานมากที่สุดคำพูดของหัวหน้าคนนี้ดูเหมือนจะมีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง“คนของตลาดมืดต้องการเสบียงอาหารและอาวุธมากมายขนาดนี้ไปทำอะไร?”ซูจิ่งสิงเอ่ยถามต่อ อันที่จริงแล้วในใจเขาก็มีคำตอบอยู่แล้ว“ดูเหมือนว่าของพวกน