บทที่ 1025

บุรุษผู้นี้มีนิสัยเย็นชา เหตุใดถึงดูเป็นห่วงคนที่ชื่อถังหว่านเพียงนั้น?

กู้หว่านเยว่รู้สึกอิจฉาอยู่ในใจ กระทั่งกล่าวถามเสียงต่ำว่า “ถังหว่านผู้นั้นรู้จักกับท่านหรือ?”

ซูจิ่งสิงพยักหน้า และกล่าวอธิบาย “ยามที่ข้าออกศึกอยู่ที่ชายแดน มีศึกอยู่ครั้งหนึ่งที่ราชสำนักส่งอาวุธมาให้ล่าช้า ภายใต้ความจนปัญญา ข้าทำได้เพียงต้องไปขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านที่หลอมกระบี่ในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ หวังให้พวกเขาช่วยขายอาวุธให้พวกเราชั่วคราว ยามนั้นถังหว่านมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาทุกคน ข้าติดหนี้บุญคุณนางไม่น้อย อีกทั้งข้าและผู้ใหญ่บ้านอู่ก็เป็นสหายสนิทกัน”

ซูจิ่งสิงสังเกตเห็นถึงอารมณ์ของนางที่เปลี่ยนไปแล้ว “น้องหญิง เจ้าหึงหวงข้าหรือ?”

“ไม่เจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางเองก็ไม่ได้จะหึงหวงอะไรเพียงนั้น

“ในเมื่อเจ้าอ้วนหน้าดำผู้นี้บอกว่าถังหว่านป่วย ไม่สู้เราไปเยี่ยมนางกันเถอะ”

กู้หว่านเยว่คิดถูก ในเมื่อถังหว่านมีบุญคุณต่อซูจิ่งสิง ผู้มีพระคุณป่วย ก็ต้องไปเยี่ยมเยือนเสียหน่อย ไม่แน่ว่าทักษะการแพทย์ของนางอาจจะช่วยได้

“ได้สิ”

ซูจิ่งสิงมองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาซาบซึ้งใจแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปกล่าวกับเฉิงจี๋