เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1029
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1030
“ข้ายังมีคำถามสุดท้าย ข้าถามเจ้าว่า ในเมื่อเจ้าได้สะสมเสบียงอาหารให้อินซานมากมายขนาดนี้แล้ว พวกเจ้าวางแผนจะส่งเสบียงอาหารและอาวุธพวกนี้ไปให้เมื่อไร?”หัวหน้ารีบเอ่ยขึ้น “พรุ่งนี้ พรุ่งนี้เป็นวันที่ต้องส่งอาวุธไปให้พอถึงเวลานั้น พวกเราจะขนของทั้งหมดขึ้นเกวียน แล้วส่งไปยังตลาดนัดอินซาน”ดูเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าตนเองไม่มีประโยชน์อะไรกับสองสามีภรรยาอีกต่อไป หัวหน้าจึงรีบคุกเข่าลงกับพื้น แล้วอ้อนวอนทั้งสองคน“สิ่งที่พวกท่านให้ข้าพูด ข้าก็พูดไปหมดแล้ว พวกท่านได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด พวกเราเป็นโจรก็แค่หาเลี้ยงชีพด้วยคมดาบ...”“ฝันไปเถอะ”กู้หว่านเยว่ไม่พูดพร่ำทำเพลง ยกดาบขึ้นมาปลิดชีพอีกฝ่ายโดยตรงโจรพวกนี้ทำเรื่องเลวร้ายไว้มากมาย การฆ่าอีกฝ่ายก็ถือว่าทำตามเจตนารมณ์ของสวรรค์“ท่านพี่ เราไปกันเถอะ”หลังจากจัดการกับหัวหน้าแล้วทั้งสองคนก็พุ่งตัวออกไป จากนั้นก็มาถึงนอกห้องเก็บฟืน กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำมันก๊าดออกมาจากมิติ อาศัยช่วงที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เทน้ำมันก๊าดทั้งหมดรดไปทั่วทุกซอกทุกมุมของหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬ“สถานที่ชั่วร้ายแบบนี้ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร มิสู้ทำลายมันเสียดีกว่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1031
“หัวหน้าหมู่บ้านห้า!”เฉิงจี๋ตื่นเต้นอย่างมาก ท่านอ๋องกับพระชายาพาหัวหน้าหมู่บ้านห้ากลับมาแล้วจริง ๆ “เฉิงจี๋ ฮูหยินเล่า?”เย่อิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่ระหว่างทางแล้ว เมื่อรู้ว่าถังหว่านหมดสติไป เขาก็รู้สึกร้อนใจมาตลอดทางถึงแม้กู้หว่านเยว่จะบอกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าถังหว่านจะต้องไม่เป็นอะไร แต่เขาก็ยังคงกังวลอยู่ดี ต้องได้เห็นถังหว่านกับตาตัวเองถึงจะวางใจได้“ฮูหยินอยู่ในเต็นท์ขอรับ”เฉิงจี๋ชี้ไปที่เต็นท์ที่ใหญ่ที่สุด เย่อิงรีบลงจากหลังม้าทันที“ท่านอ๋อง พระชายา ข้าน้อยจะกลับมาขอบคุณพวกท่านด้วยตัวเองในภายหลัง”“ไม่เป็นไร หัวหน้าหมู่บ้านห้าไปดูฮูหยินก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมืออย่างอารมณ์ดี การเป็นห่วงฮูหยินของตนเป็นเรื่องปกติ นางและซูจิ่งสิงไม่มีทางโกรธแน่นอน“ฮูหยิน นำม้ามาให้บ่าวเถิดเจ้าค่ะ”ชิงเหลียนรับหน้าที่จูงม้ากระต่ายแดงทั้งสองตัว พาพวกเขาไปกินหญ้าข้าง ๆ อย่างรู้หน้าที่กู้หว่านเยว่นั่งลงดื่มน้ำ เฉิงจี๋ทนไม่ไหวด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงเดินตามมาถาม“พวกเราใช้วิธีการมากมายหลายอย่าง แต่หมู่บ้านทะเลทรายทมิฬก็ยังไม่ยอมผ่อนปรน”เจิ้นเป่ยอ๋องและพระชายา ไปแค่ครึ่งวันเองหรือ?”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1032
กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “โจรทะเลทรายทมิฬข่มเหงรังแก ปล้นสะดม ชั่วช้าสารพัด พวกเราก็แค่กำจัดคนชั่วตามเจตนารมณ์ของสวรรค์”นางยื่นถุงเงินให้ทั้งสองคน “อีกอย่าง เงินพวกนี้ก็ไม่ใช่เงินของพวกเราสองคน แต่เป็นเงินที่พวกเราปล้นมาจากหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬ พวกเราเผาหมู่บ้านไปแล้ว อาวุธข้างในคงกลายเป็นเถ้าถ่านไปจนหมด ถุงเงินนี้ก็ถือว่าเป็นการชดเชยให้พวกเจ้าก็แล้วกัน”ท่าทางของนางค่อนข้างหนักแน่น “พวกเจ้าสองคนอย่าได้ปฏิเสธอีกเลย”เมื่อเห็นว่าสองสามีภรรยาตั้งใจจะให้เงินพวกเขาจริง ๆ สุดท้าย พวกเขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก จึงรีบรับเงินนั้นมา“ขอบคุณพวกท่านมาก หากในภายภาคหน้าพวกท่านมีเรื่องให้ช่วยเหลือ หมู่บ้านหลอมกระบี่ของเรายินดีทุ่มเทสุดกำลัง”เย่อิงรับปากด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กู้หว่านเยว่มองไปยังนิ้วที่ขาดของเขา จึงรีบเอ่ยขึ้น“หัวหน้าหมู่บ้านห้า นิ้วที่ขาดของเจ้าอยู่ที่ไหนหรือ?”“อยู่ที่นี่”ถังหว่านเก็บนิ้วที่ขาดไว้ตลอด เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เอ่ยถาม จึงรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ห่อนิ้วที่ขาดไว้ออกมา“พระชายา ท่านจะเอานิ้วที่ขาดไปทำอะไรหรือ?”ถังหว่านเอ่ยถาม ใบหน้าของนางดูคมคาย น้ำเสียงก็ฟังแล้วรู้สึกสบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1033
กู้หว่านเยว่เหลือบมองซูจิ่งสิง จากนั้นก็อธิบายให้ทั้งสองคนฟัง“ในเมื่อพวกเจ้าไม่เป็นไรแล้ว พวกเราสองสามีภรรยาคงต้องขอตัวลา”“พวกท่านจะไปแล้วหรือ?”หัวหน้าหมู่บ้านห้ารู้สึกประหลาดใจ เพิ่งจะเจอกันได้ไม่นาน ทั้งสองคนยังไม่ได้พูดคุยกันดี ๆ เลย ก็จะไปแล้วหรือ?“ข้างหน้ามีเมืองเกอปี้ ข้าอยากจะเชิญพวกท่านทั้งสองไปทานอาหารที่เมืองนั้นสักมื้อ”หัวหน้าหมู่บ้านห้ารู้สึกเสียดายมาก ซูจิ่งสิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไม่ต้องหรอก พวกเราเพิ่งจะมาจากเมืองเกอปี้”ถังหว่านรู้เรื่องนี้ดี “ท่านพี่ ท่านอ๋องและพระชายามาที่นี่มีเรื่องสำคัญต้องทำ เรื่องทานข้าวไม่รีบร้อน รอให้พบกันครั้งหน้าค่อยเชิญพวกเขามาทานข้าวก็ได้”“ที่นี่ห่างไกลความเจริญ แม้แต่ต้นหญ้ายังแทบไม่มี พวกท่านมาทำอะไรที่นี่?”กู้หว่านเยว่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนใหญ่เป็นเพราะยังไม่ค่อยสนิทกับพวกเขา จึงไม่ค่อยไว้ใจสักเท่าไรนักซูจิ่งสิงจึงกล่าวอธิบาย “พวกเราจะไปที่เขาอินซาน มีธุระต้องไปจัดการ”“เขาอินซานหรือ”หัวหน้าหมู่บ้านห้าพยักหน้า“ผ่านหุบเขาอินเฟิงไป ก็จะถึงเขาอินซานแล้ว”ฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้ว เหมือนจะรู้จักเขาอินซาน กู้หว่านเยว่และซ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1034
เฉิงเซวียนรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก ทำอะไรไม่ถูกยิ่งไม่ได้เจอเนี่ยชิงหลานนานเท่าไร เขาก็ยิ่งแทบจะบ้าแล้ว“คุณชายเฉิง อย่าเพิ่งร้อนใจ ในเมื่อไม่พบคน ก็แสดงว่าพี่หญิงชิงหลานต้องปลอดภัยแน่นอน”เซี่ยเหอเดินเข้ามาอีกครั้ง แล้วปลอบโยนเฉิงเซวียนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน กู้หว่านเยว่เห็นว่านางแทบจะเกาะติดเฉิงเซวียน จึงขมวดคิ้วแล้วปิดม่านรถม้าเฉิงเซวียนได้แต่กลับไปขึ้นรถม้าของตัวเอง“ชิงเหลียน เร่งเดินทางต่อ”ยิ่งเดินทางลึกเข้าไปในหุบเขาอินเฟิง ก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงลมเย็นที่พัดผ่านด้านนอกรถม้า ประกอบกับตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ยิ่งทำให้รู้สึกวังเวงในที่สุดกู้หว่านเยว่ก็เข้าใจว่าชื่อหุบเขาอินเฟิงนี้มีที่มาที่ไปอย่างไรโชคดีที่นางเป็นคนกล้าหาญ หากเป็นหญิงสาวขี้ขลาดทั่วไป คงจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้วรถม้าเดินทางต่อไปหนึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็ออกมาจากหุบเขาอินเฟิง เบื้องหน้าเป็นพื้นที่โล่งกว้าง“ฮูหยิน!”เฉิงเซวียนร้องเตือนขึ้นมากะทันหัน “พวกเราเข้าสู่เขตเขาอินซานแล้ว ข้างหน้ามีบึงใหญ่ กลางคืนไม่เหมาะที่จะเดินทาง มิสู้รอให้ฟ้าสางก่อนค่อยออกเดินทางเสียดีกว่า”ระบบก็ส่งสัญญาณเตือนเช่นกัน“นายหญิง ข้าง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1035
แต่ว่านางได้ให้องครักษ์เงาออกไปตามหาแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสใด ๆ นางก็จนปัญญาเช่นกันระหว่างทาง นางให้ระบบค้นหาร่องรอยของเนี่ยชิงหลานมาตลอด แต่ก็ไม่พบอะไรเลยกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว หยิบเครื่องปรุงออกมา ครุ่นคิดไปพลางย่างกระต่ายไปพลางไม่นานนัก เหนือค่ายก็มีกลิ่นหอมของเนื้อย่างลอยฟุ้งไปทั่วกู้หว่านเยว่แบ่งกระต่ายย่างหนึ่งตัวให้พวกเฉิงเซวียน แบ่งสองตัวให้องครักษ์จันทรา ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งตัวนางกับซูจิ่งสิงกินด้วยกันทั้งสองคนไม่ได้กังวลว่ากระต่ายย่างหนึ่งตัวจะกินไม่อิ่ม เพราะถึงอย่างไรในมิติของนางยังมีของกินอีกมากมาย พอกินกระต่ายย่างหมดแล้ว ก็สามารถแอบหยิบอย่างอื่นออกมากินได้“ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”หลังจากที่กินกระต่ายย่างเสร็จแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ตบมือ แล้วกลับไปพักผ่อนบนรถม้าองครักษ์จันทราก็เข้าไปพักผ่อนในเต็นท์เวลานี้ ณ หุบเขาอินเฟิงที่อยู่ไม่ไกลออกไป เวินทิงอวิ๋นมองดูหมู่บ้านทะเลทรายทมิฬที่ถูกไฟไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน เปลวไฟมอดดับลงแล้ว สีหน้าของเขาดูมืดมน“หมู่บ้านอยู่ดี ๆ เหตุใดถึงเกิดไฟไหม้ได้?”ยิ่งไปกว่านั้น ยังถูกเผาจนไม่เหลือซาก เห็นได้ชัดว่าม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1036
เมื่อฟ้าสาง กู้หว่านเยว่ก็ตื่นขึ้นมาจากในรถม้า มองดูเวลาแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าแล้ว“ออกเดินทางได้”กู้หว่านเยว่สั่งให้ทุกคนออกเดินทาง เฉิงเซวียนต้องการไปถึงตลาดนัดอินซานโดยเร็วที่สุด เพื่อตามหาที่อยู่ของเนี่ยชิงหลาน“วันนี้ก่อนตะวันตกดิน พวกเราน่าจะไปถึงตลาดนัดอินซานได้”เฉิงเซวียนหยิบแผนที่ที่เตรียมไว้ออกมา แล้วมอบให้สองสามีภรรยา“ข้างหน้าคือบึงใหญ่ พอผ่านบึงนี้ไปแล้วจะเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ และผ่านทุ่งหญ้านี้ไปก็จะถึงตลาดนัดแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “อย่าได้รอช้า พวกเรารีบออกเดินทางกันเถอะ”“ตกลง”เฉิงเซวียนทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ยถามขึ้น“ตอนนี้ยังหาตัวน้องสาวของข้าไม่พบ ไม่ทราบว่าจะรบกวนท่าน ส่งคนบางส่วนออกไปตามหานางได้หรือไม่”ตอนนี้ข้างกายเขาไม่มีใครให้ใช้ จึงได้แต่หวังพึ่งกู้หว่านเยว่เท่านั้นกู้หว่านเยว่เหลือบมองเขา “ไม่ต้องรอให้เจ้าพูด ข้าก็ส่งคนออกไปตามหาตั้งแต่แรกแล้ว”“ขอบคุณมาก”เฉิงเซวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาพอจะรู้ว่ากู้หว่านเยว่ยังโกรธเขาอยู่ จึงไม่กล้าพูดอะไรมากนัก รีบกลับไปขึ้นรถม้าของตัวเองกู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1037
“เยี่ยมมาก!”ท่าทางแบบนี้ทำให้กู้หว่านเยว่กะพริบตาปริบ ๆ เจ้าเด็กคนนี้ดูท่าจะโหดขึ้นเรื่อย ๆ แล้วฉู่เฟิงรีบตามไปติด ๆ จัดการกับจระเข้อีกตัวหนึ่งกู้หว่านเยว่มองดู แถวบึงแห่งนี้ นอกจากจระเข้แล้วก็ไม่มีสัตว์อื่นเลย เห็นได้ชัดว่าสัตว์เหล่านั้น หากมิได้ถูกจระเข้กิน ก็คงจะถูกจระเข้ไล่จนหนีไปหมดแล้ว มีเพียงเต่าบึงเท่านั้นที่สามารถอยู่ร่วมกับพวกมันได้อย่างสงบสุข“พี่ใหญ่เฉิง ข้ากลัวมากเลย!”เซี่ยเหอซบกายบอบบางเข้าไปในอ้อมกอดของเฉิงเซวียน “สัตว์พวกนี้มันตัวอะไรกัน หน้าตาน่ากลัวจัง”เฉิงเซวียนก็ยังถือว่าผ่านโลกมามาก รีบเข้าไปกอดปลอบอีกฝ่ายทันที“อย่ากลัวไปเลย พวกนี้ก็เป็นแค่จระเข้ในบึง”“จระเข้หรือ? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย มันกินคนเหมือนกับหมาป่าหรือไม่?”เซี่ยเหอตัวสั่นเทา หากรู้ว่าที่นี่อันตรายขนาดนี้ นางก็คงไม่มาแล้วแต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ตอนนี้นางจะแสดงท่าทีเสียใจไม่ได้ ได้แต่ซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเฉิงเซวียน“มันกินคน แต่เจ้าวางใจเถอะ พวกมันอยู่ไกลจากพวกเรามาก อีกอย่างมีท่านอ๋องกับพระชายาอยู่ ไม่มีจระเข้ตัวไหนทำร้ายเจ้าได้”ระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน ชิงเหลียนก็จัดการ
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1464
คาดว่าน่าจะเป็นศัตรูของสกุลอวิ๋น เห็นอวิ๋นมู่พ่อลูกไม่กลับมานานจึงสบจังหวะหาช่องว่าง เล่นงานสกุลอวิ๋นในเมื่อเป็นเช่นนี้ อวิ๋นมู่ไม่กลับไปคงไม่ได้แล้วซูจิ่งสิงได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น “ข้าส่งคนไปคุ้มกันเจ้า”ตอนนี้สกุลอวิ๋นกับพวกเขาเจดีย์หนิงกู่ถือว่าร่วมงานกัน แม้เรื่องนี้จะเป็นความลับ แต่ยากจะรับประกันว่าไม่แพร่งพรายออกไปเกิดคนในราชสำนักรู้เข้า ความปลอดภัยของอวิ๋นมู่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง“ขอบคุณท่านอ๋อง”อวิ๋นมู่มองซูจิ่งสิงอย่างแปลกใจ ทำให้อีกฝ่ายเอ่ยเสียงเรียบ“อย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ได้เป็นห่วงเจ้า”เพราะกู้หว่านเยว่ บรรยากาศระหว่างทั้งสองมักจะแปลกประหลาด ตั้งแต่พบกันครั้งแรกก็ไม่ถูกกันแล้วอวิ๋นมู่ยิ้มเจื่อน “ท่านอ๋องวางใจได้ ข้าไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแต่ว่า ความหวังดีของท่านอ๋องข้าน้อยขอน้อมรับ และตื้นตันเหลือเกิน”การเดินทางไปเมืองหลวงในครั้งนี้มีอันตราย เขาจึงไม่ปฏิเสธ“เจ้าจะออกเดินทางเมื่อใด?”กู้หว่านเยว่รีบสอบถาม“คืนนี้มากล่าวลาท่านอ๋องและพระชายา พรุ่งนี้เมื่อฟ้าสางจะออกเดินทางทันที”“เวลาเร่งรีบขนาดนี้เชียว”กู้หว่านเยว่รีบถาม“พรุ่งนี้ท่านอย่าเพิ่งรีบไป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1463
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน รองแม่ทัพวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน แล้วหันมองเฉิงทั่วแวบหนึ่ง“ท่านแม่ทัพ แย่แล้ว ฮูหยินหมดสติไปแล้วขอรับ”เฉิงทั่วหน้าถอดสี “อะไรนะ?”เขารีบลุกขึ้นยืนขึ้น ไม่มีเวลาสนใจกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงที่ยังอยู่ตรงนี้ แล้วรีบสอบถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”“คุณชายน้อยกลับมาแล้ว ไม่เพียงกลับมา ยังพาอีกคน...”รองแม่ทัพกระดากปากที่จะเอ่ย จึงได้แต่ส่งสายตาให้อีกฝ่าย“ท่านแม่ทัพ ท่านกลับไปดูเองเถอะขอรับ”เฉิงทั่วไม่มีแก่ใจจะกินอาหาร จึงลุกขึ้นขอตัว “ท่านอ๋อง พระชายา โปรดให้ข้าไปดูฮูหยินสักครู่ได้หรือไม่”“ไปเถอะ”ซูจิ่งสิงโบกมือ“ขอบคุณท่านอ๋อง” เฉิงทั่วรีบวิ่งออกไปทันทีหนานหยางอ๋องมองแผ่นหลังที่ร้อนใจของเขา แล้วรู้สึกเศร้าเล็กน้อยหากพระชายาของเขายังอยู่คงดีไม่น้อย เขากับเหล่าเฉิงแข่งกันมาค่อนชีวิต มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียว ที่เขาแพ้มาตลอด“เกิดอะไรขึ้น?” กู้หว่านเยว่กระซิบถามชิงเหลียนชิงเหลียนเอ่ยเสียงต่ำ “คุณชายใหญ่สกุลเฉิงพาสตรีคนหนึ่งกลับมาด้วย เหมือนจะเป็นหญิงที่แต่งงานแล้ว”เจ้าหมอนี่กู้หว่านเยว่เกือบสำลักข้าวมิน่าเฉิงฮูหยินถึงได้เป็นลม เจ้าเฉิงซินเม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1462
มิน่าท่านอ๋องถึงยอมสวามิภักดิ์ต่อพวกเขา ทั้งสองคนไม่ธรรมดาจริงๆ มองเพียงปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดา“พวกเราเองก็มาถึงเมืองซุ่ยโจว และได้พบท่านอ๋องกับพระชายาแล้ว เดี๋ยวส่งจดหมายไปแจ้งท่านอ๋องหน่อยเถอะ ท่านจะได้วางใจ”จู้หวยกล่าวเตือนอย่างใส่ใจครั้งนี้ก่อนออกเดินทาง ท่านอ๋องกำชับเขาแล้วว่า ต้องดูแลเนี่ยชิงหลานให้ดีในเมื่อเนี่ยชิงหลานเป็นคู่หมั้นของเขา เขาย่อมดูแลเอาใจใส่มาก“รู้แล้ว รู้แล้ว เจ้าอย่าเอาแต่บ่นข้า อีกเดี๋ยวตอนเขียนจดหมายข้าจะเป็นคนพูดส่วนเจ้าเป็นคนเขียน ขี่ม้ามาทั้งวัน เมื่อยมือจะแย่แล้ว”จู้หวยยิ้มพร้อมพยักหน้า“เรื่องนี้ไม่ยาก ขอเพียงเจ้าไม่รังเกียจที่ตัวหนังสือข้าน่าเกลียดก็พอ”เนี่ยชิงหลานขบขันเขาจนหัวเราะเสียงดังทันที“ตัวหนังสือของเจ้าน่าเกลียดมาก แต่ไม่เป็นไร วรยุทธ์ของเจ้าสูงส่ง พวกเจ้าที่เป็นทหารแม้จะไม่ใช่คนเถื่อน แต่ต้องรู้จักเขียนอ่านไว้บ้าง ถึงจะรู้เขารู้เรารบอย่างไรก็ไม่แพ้ ทว่าเรื่องการเขียนหนังสือไม่จำเป็นต้องพิถีพิถันมากนัก แค่ดูได้ก็พอ”นางพูดอย่างจริงจัง จนจู้หวยเองก็หัวเราะตามนางไปด้วย ในแววตามีแต่ความเอ็นดู“ท่านหญิงพูดถูก”แม้ทั้งสองค
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1461
หลังหนังสือยอมจำนนออกมาแล้ว เนี่ยชิงหลานก็นำกองทัพเหอตง มาเสริมทัพกู้หว่านเยว่“เขตเหอตงของข้าไม่มีสิ่งใดเลย มีเพียงถ่านหินและเงินทองมากมาย พี่ใหญ่จึงนำไปแลกเสบียงหนึ่งชุด ส่งข้ามาช่วยเหลือพวกท่าน”กู้หว่านเยว่ไม่ได้พบเนี่ยชิงหลานมาสักพักใหญ่ๆ แล้วตอนนี้เมื่อทั้งสองได้พบกัน นางดีใจมาก“เจ้าตัวสูงขึ้นแล้ว”กู้หว่านเยว่ลูบหัวเนี่ยชิงหลาน ทำให้อีกฝ่ายยิ้มอย่างเขินอาย“ไม่เพียงตัวสูงขึ้น ข้ายังหมั้นหมายแล้วด้วย”นี่เป็นข่าวที่อยู่เหนือความคาดหมายเมื่อเห็นพวกเขาหลายคนเดินทางเหน็ดเหนื่อย กู้หว่านเยว่รีบเชิญพวกเขาเข้าจวน เมื่อถึงห้องรับแขกจึงจับมือเนี่ยชิงหลานไว้ แล้วสอบถามอย่างละเอียด“เหตุใดจึงรวดเร็วเช่นนี้ เจ้าหมั้นกับผู้ใดหรือ?”“หมั้นกับแม่ทัพในค่ายของท่านพี่ นามว่าจู้หวย”ไม่ใช่เฉิงเซวียนหรอกหรือ ข่าวนี้ทำให้พวกกู้หว่านเยว่ยิ่งแปลกใจแต่เมื่อนึกดูอย่างละเอียด เฉิงเซวียนกับเนี่ยชิงหลานใช่ว่าจะเหมาะสมกันแม้ทั้งสองจะสนิทสนมกันตั้งแต่เด็ก ทว่าทัศนคติไม่ตรงกันบวกกับก่อนหน้านี้เพราะหญิงอื่น เฉิงเซวียนเข้าใจเนี่ยชิงหลานผิดหลายครั้งเนี่ยชิงหลานรู้ว่ากู้หว่านเยว่คิดอะไร จึ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1460
ตกลงปีนั้นรัชทายาทตายเยี่ยงไรกันแน่?เขารู้ดียิ่งกว่าผู้ใดหากไม่ใช่รัชทายาทและพระชายารัชทายาทตายไป ไฉนเลยเขาจะได้นั่งตำแหน่งฮ่องเต้?ทว่าบัดนี้ เขาคิดว่าตำแหน่งฮ่องเต้กำลังตกอยู่ในอันตราย“ไป จับคนสกุลหลี่เข้าคุกใหญ่!”มู่หรงถิงไม่ฟังคำชี้แนะจากนั้นยามทุกคนมายังสกุลหลี่ กลับพบว่าสกุลหลี่มีเพียงความว่างเปล่า เหลือบ่าวรับใช้ที่ไม่เกี่ยวข้องอยู่สองสามคนกำลังใช้วิธีพรางตา“ภายในหอบรรพบุรุษสกุลหลี่ พบเส้นทางสายหนึ่ง...”องครักษ์ไปจับคนตัวสั่นเทานี่คือเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเดิมทีมู่หรงถิงก็โมโหอยู่แล้ว ต้องการใครสักคนเพื่อบันดาลโทสะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะหาตัวคนรองรับอารมณ์ไม่พบ ยังถูกเขาจับได้ว่าคนของสกุลหลี่หนีไปแล้วเขาพลิกโต๊ะ กระทืบองครักษ์ไปจับตัวคนจนตาย“ฝ่าบาท” ตอนฮองเฮามา ภายในตำหนักวุ่นวายไปหมด แม้แต่นางกำลังก็ถูกมู่หรงถิงบีบคอตายไปสองคนฮองเฮาอดทนต่อความขยะแขยง สั่งให้คนลากศพไปจัดการ“เจ้ามาแล้ว”ตอนมู่หรงถิงอยู่เพียงลำพังจะบันดาลโทสะเยี่ยงไรก็ย่อมได้ แต่เขากลัวทำให้ฮองเฮาตกใจ“เพคะ ฝ่าบาท หม่อมฉันได้ยินเรื่องของอัครมหาเสนาบดีหลี่แล้ว”ฮองเฮาก้าวเท้าเบาๆ มาหยุดต่อหน้ามู
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1459
สายตากู้หว่านเยว่ทอดมองมา กู้หว่านหรูและญาติผู้พี่นางรู้สึกกลัวจนกอดกัน“เจ้า เจ้าจะทำอันใด?”กู้หว่านหรูกลืนน้ำลายหนึ่งอึก เอ่ยปากเสียงสั่น“ต่อให้เจ้าเป็นพระชายา ก็ไม่สามารถเมินข้ามกฎหมายได้ เจ้าไม่กลัวคนในใต้หล้าบริภาษเจ้าหรือ?”กู้หว่านเยว่หัวเราะพรืด“บริภาษ?” นางส่ายหน้า หนังสือประวัติศาสตร์ล้วนถูกเขียนโดยผู้ชนะยังต้องกลัวคำนินทาทั่วหล้าด้วยหรือ?“โยนพวกเขาสองคนออกจากซุ่ยโจว” กู้หว่านเยว่โบกมือเรียกคนเข้ามาสองคนนี้เป็นหวัด ถูกโยนออกไป ก็เพียงพอให้พวกเขาทรมาน“ญาติผู้น้อง” อวี๋เสียงลนลาน เขย่ามือของกู้หว่านหรู“นี่ไม่ใช่พี่สาวของเจ้าหรือ รีบไปขอร้องนางเร็วเข้า”ยังมีระยะทางอีกห้าถึงหกวันกว่าจะถึงบ้านเกิด พวกเขาต้องอยู่ภายในซุ่ยโจว รีบรักษาอาการป่วยให้หายดี“ข้าจะขอร้องนางเยี่ยงไร?”กู้หว่านหรูแค้นใจแย่แล้ว“นางไม่มีวันฟัง”“เจ้ารีบคิดหาทางเถอะ” สุ้มเสียงของอวี๋เสียงเจือไอโทสะสายหนึ่งอย่างสุดระงับ ทำเสียจนกู้หว่านหรูเหล่มอง“ท่านกำลังโทษข้าหรือ?”นางและกู้หว่านเยว่มีความแค้นต่อกันอย่างลึกซึ้ง ตอนอยู่ในจวนก็มักรังแกนาง จะสามารถมีวิธีใดได้เล่า?“หว่านหรู ข้าไม่ได้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1458
แต่ต้วนหลานซิวจากไปอย่างไม่ไว้หน้าไป๋หลี่ชิงซีถอนหายใจอย่างเอือมระอา ทำได้เพียงกลับไปหากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสสิงปรากฏว่าคนเพิ่งไป ก็มองเห็นเกาเจี้ยนวิ่งเข้ามาจากภายนอก พูดว่าลั่วยางที่อยู่ข้างหน้าเจอคนไข้ที่ไม่แน่ใจอาการป่วย ขอเชิญกู้หว่านเยว่ไปวินิจฉัยกู้หว่านเยว่ยังนั่งได้ไม่นานก็รีบไปที่ด้านหน้าแล้ว“มีอันใดหรือ?”ตอนปรากฏตัวออกมาก็ได้เห็นสีหน้าว้าวุ่นของลั่วยาง กู้หว่านเยว่แปลกใจอยู่บ้างโรคอะไรกัน สามารถทำให้ว้าวุ่นถึงเพียงนี้ได้?“เหตุใดสีหน้าแย่มากถึงเพียงนี้?”“มีคนป่วยมาคนหนึ่งเจ้าค่ะ” ลั่วยางลอบชำเลืองมองสีหน้าของกู้หว่านเยว่ จากนั้นพูดเสียงค่อย“ข้าเองก็ไม่แน่ใจฐานะของนาง แต่เห็นแล้วคุ้นตาอยู่บ้าง ท่านมาดูกับข้าก็จะรู้”พูดไปก็เดินนำทางกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงคุ้นหูจากที่ไกลๆ“ไม่ใช่พูดว่าจะดูอาการให้ข้าหรือ เหตุใดพาข้ามาไว้ที่นี่ หมอหญิงของพวกเจ้าเล่า? เหตุใดเข้าไปแล้ว?”คนผู้นั้นโวยวาย เสียงคุ้นหูทำให้กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วน้อยๆไม่ใช่นางหรอกกระมัง? ไม่ถูกนี่ เหตุใดนางมาอยู่ที่นี่ได้?กู้หว่านเยว่ก้าวเท้าเร็วขึ้นสองส่วน เดินขึ้นไปก็ได้เห็นโฉมหน้าของคนผู้นั้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1457
เขาทอดสายตามองกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงด้วยใบหน้าจริงใจ“ทั้งสองท่านช้าก่อน ข้ามีเรื่องอยากพูดกับพวกท่าน”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงได้ยินว่าต้วนหลานซิวมีเรื่องอยากพูด นี่จึงมิได้จากไปในทันที แต่เลือกนั่งลงฟัง ดูว่าเขาอยากพูดเรื่องใดทั้งสองคนกลับแปลกใจมาก“ระหว่างทางที่ข้ามาได้เห็นพระชายาแจกจ่ายยาภายในเมือง” ต้วนหลานซิวเอ่ยปากถามกู้หว่านเยว่พยักหน้า“ราษฎรของซุ่ยโจวเป็นไข้หวัด เพราะสถานการณ์บ้านเมืองไม่สู้ดี จึงไม่มียารักษา”ต้วนหลานซิวประกบมือพูดยิ้มๆ “ไอหยา นี่บังเอิญยิ่งนัก ข้าที่นี่มีสมุนไพรหนึ่งชุดพอดี”เขาพูดยิ้มๆ“หากท่านอ๋องและพระชายาไม่รังเกียจ ข้าน้อยยินดีบริจาคสมุนไพรชุดนี้เพื่อแจกจ่ายให้แก่ราษฎรเมืองซุ่ยโจว”ถือว่าเขาจ่ายค่าหมอให้กู้หว่านเยว่ก็แล้วกัน“ในมือท่านมีสมุนไพร?”กู้หว่านเยว่ตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าตนเองลงมือช่วยเหลืออย่างไม่ใส่ใจ ถึงขั้นสามารถช่วยพ่อค้าขายส่งสมุนไพรอีกด้วย?นี่คือประโยชน์สุขของราษฎรเมืองซุ่ยโจว นางย่อมไม่ปฏิเสธ“ใช่แล้ว ในมือข้ามียาสมุนไพรหนึ่งชุด”ไป๋หลี่ชิงซีอธิบายอยู่ทางด้านข้าง “พวกท่านไม่รู้ สตรีที่อาจารย์อาเล็กของข้าชอบเป็นคนบ้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1456
“นี่ท่านถูกพิษกระนั้นหรือ?”กู้หว่านเยว่เอียงศีรษะจับชีพจรให้เขา จับชีพจรอย่างละเอียดอยู่นาน ถึงพูดออกมาอย่างแปลกใจ“พิษนี้แปลกยิ่งนัก”“อย่างไรหรือ?” ไป๋หลี่ชิงซีเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ เสียดายเขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่กลับเป็นคนพูดมากคนหนึ่ง“ยาพิษนี้มองดูแล้ววางยาได้ยุ่งยากอย่างมาก จะถอนพิษกลับยุ่งยากยิ่งกว่า แต่แปลกก็แปลกที่พิษนี้ไม่ส่งผลร้ายต่อร่างกายคน พิษน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนออกได้”ดังนั้นบัดนี้มองท่าทางของต้วนหลานซิวดูแล้ว ยังมีชีวิตชีวา ไม่คล้ายคนถูกวางยาพิษ“ฟังท่านพูดแล้วคล้ายเป็นเช่นนี้จริงเสียด้วย”ไป๋หลี่ชิงซีเองก็ไม่โง่คนทั่วไปวางยาผู้อื่น บ้างก็เพื่อฆ่าคนผู้นั้นให้ตายคาที่ บ้างก็ต้องการใช้พิษควบคุมเขาฝ่ายแรกออกฤทธิ์เร็ว พิษร้ายแรงมาก ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามก็สามารถทำให้พิษกำเริบจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดและตายไปฝ่ายหลังเล่า แม้ว่าไม่ถึงแก่ชีวิต แต่หากพิษกำเริบก็ทำให้คนเจ็บปวดทรมาน หาไม่แล้วจะสามารถควบคุมคนผู้นั้นได้เยี่ยงไร?ทว่ายาพิษภายในร่างกายของต้วนหลานซิวแปลกมากไม่เพียงไม่มีพิษ หนำซ้ำยังทำร้ายร่างกายน้อยมาก เพียงแต่ยากจะถอนพิษได้ก็เท่านั้น“อาจารย์อาเล็ก ท่าน
