Lahat ng Kabanata ng Pretending To Be The Billionaire's Fiancée: Kabanata 31 - Kabanata 40

KABADONG-KABADO AKO. Elyes did not seem to realize what just happened. Sumunod ako kay Diana dahilan ng pagsunod ni Elyes sa akin.Hinawakan ni Elyes ang palapulsuhan ko. I can sense that he doesn't want to go. Nagpatuloy parin ako, kahit ganoon. Wala nang kibo si Diana at base sa tono niya kanina, hindi ko alam kung tama pa bang suwayin siya."Let's stay here for a bit, Diana, please?" Elyes finally uttered.Sinipat kaming dalawa ni Diana. Her eyes were cold and angry. Sa akin iyon nakadirekta ngunit binaling niya rin kay Elyes."She's not Dianna. She's not your fiancee."Sa likod ko si Elyes at hindi ko siya nilingon. I just know that he didn't speak. And Diana's way of looking at him changed from a scowl into a sweet smile. Ibig lang sabihin noon, nakuha niya ang gustong reaksyon kay Elyes. Hindi ko magawang lingunin ito.Bumalik sa paglalakad si Diana patungo sa mga sun lounger. Sumunod ako pero nahila pabalik ni Elyes."Anong ibig mong sabihin. Anong ibig niyang sabihin?" he aske

HINDI na alam kung panaginip na ba iyon o imahinasyon parin. I want something so bad that even when my body is tired, my mind can't stop thinking about it.Sa aking panaginip ginamit ko ang pera na ibinigay ni Diana para makapagaral sa gusto kong kurso. Umalis ako sa bahay at naghanap ng matitirhan. Kaya ko ang mag-isa. Hindi ko kailangan ng gabay nino man para maging responsable.Nang nakapagtapos ako ay naghanap ako ng maayos na trabaho. Pinagbutihan ko dahilan ng mga mabilisang promosyon hanggang sa nakabili na rin ako ng sariling matitirhan.The details were very vivid. The evolution of the clothes I wear, the small but efficient apartment where I live, and the few friends I would probably earn... kahit paano naibsan ang sakit at naging abala ako roon.But sometimes, things won't fall the way you expect them to be."Walang hiya ka!"Nagising ako kinaumagahan sa sigaw na iyon. Kasabay pa ang paghila sa buhok ko dahilan ng pagkakahulog ko sa aking kama.By instinct, nahawakan ko aga

JAIME blocked my way. Patungo na sana ako sa kwarto ko para ihanda ang gamit pero nasa pintuan siya, nag-aabang.Sadyang ginutay-gutay ang lupi ng kanyang puting sleeveless, gaya ng madalas na ayos niya rito. I smirked at him, hindi niya naman magawang ngumisi."Tuloy ka ba talaga? Pwede mo namang hintayin muna ang papeles mo bago ka umalis.""At kailan pa 'yon? Lalo na kung kukumpletuhin pa? Mahuhuli ang iba, maaga naman ang iba. Hindi na ako makakapaghintay, Jaime.He is one of those who trained me. Madalas ko siyang nakikita noong huling taon ko sa Senior High School pero ilang taon pa ang lumipas bago kami tuluyang nag-usap. He's one of the best in woodwork sa maliit na shop na pinagensayuhan ko.He's been good to me. Madalas din siya rito sa bahay, bumibisita at random days. Auntie Fatima would sometimes invite him over. Masasabi kong isa siya sa mga naging close kong kaibigan dito sa amin.I have a few friends back in school pero hindi nagtatagal ay nawawalan din ng communicatio

HE is the youngest of the bunch. Napatingin tuloy ang mga nakakatanda sa kanya ngunit kitang hindi nagulat na may kilala siya."Mr. A-alcatara?" nauutal kong sinabi."Nasa Manila ka? Dito ka nagtatrabaho?" nag-uunahan ang mga tanong ni Zephan Alcantara sa akin.Binaba ko ang order form para tuluyan nang makipag-usap sa kanya, 'Manager po kasi ang Tita ko rito, uh..." Pinasadahan ko ng tingin ang mga kasamahan niyang tahimik naman at hindi nanunukso.Uminit ang pisngi ko nang narealize ang uniporme ko para sa gabing iyon. We are sailors for that night. Not just simple sailors, but of course the sexy sailors. Mistulang cosplay ng isang hentai na palabas ang aming itsura. But then again, this is my job."Teka lang. Nagulat ako. Ilang buwan ka na rito? Bakit hindi ka nagpunta ng opisina?"Tumayo si Mr. Alcabtara. Tumabi ang mga kaibigan niya.Naupo siya sa dulong gilid para mas mabilis akong maabot. Kinabahan ako. We are allowed to talk to the clients only when we permit them to talk to

I RUSHED back to the hall after a few moments inside the bathroom. Iniyak ko ang frustration ko kay Auntie Fatima. I heard her cry the moment I went out of her office. Hindi ako makapaniwalang kahit pa galit ako sa kanya ay nakaramdam parin ako ng nangangalabit na awa.Ginawan ko ng paraan at eksplenasyon ang ginawa niya sa aking utak. I still refuse to believe that she is using me. But I know she is!Nagamit niya ang pera. Gaano kalaking halaga kaya ang nagamit niya? I wonder if I can pay it back? But if it's around a million or so, I don't think I can. Mas malakas pa naman ang kutob ko na nasa ganoong mga halaga nga. Is it enough to pay for even half of the apartment since she mentioned it?I convinced myself that this should be okay. Na hindi naman siguro ako ipapahamak ni Auntie Fatima. She cares for me. Sa pitong taon naming magkasama hindi niya ako kailanman binigo. Sa mga project kong mamahalin, hindi siya kailanman nagreklamo. Binibigay niya ang pera, nahihirapan o natatagalan