IT WAS a long, long journey. Pangalawang byahe ko palang ito sa ganoon kalayo. Una ay iyong umalis kami ng Maynila, ngayon naman ang pagbabalik.Auntie Fatima's new apartment is better than her old. Bukod sa hindi marumi ang gilid ng apartment, malapit din ito sa kalakhan ng syudad. The walls are painted with earth colors and the sides have stone walls. Kitang-kita ko ang pagkakamangha ni Auntie Fatima roon.Naisip ko tuloy kung magkano kaya ito at kaya kaya naming pag-ipunan na bilhin ito? I also wonder if she'd stop working in that club kapag nabili na niya ito?"Hindi ko yata maaafford ito," aniya sabay iling.Nasa gate parin kami noon. Hindi pa pumapasok sa sobrang pagkakamangha."Sa deductions pa lang na matatamo ko para sa pagkakasangla nito... hay... kung pwede lang talaga na bilhin ko na lang agad ito.."Kapag ba nabili mo 'yan, titigil ka na sa Club, Auntie?"Tumango siya. "Syempre. I'd rather stay home. Pamamahalaan ko 'yan at mag-aantay na lang ako sa pagbabayad ng mga rere
HE is the youngest of the bunch. Napatingin tuloy ang mga nakakatanda sa kanya ngunit kitang hindi nagulat na may kilala siya."Mr. A-alcatara?" nauutal kong sinabi."Nasa Manila ka? Dito ka nagtatrabaho?" nag-uunahan ang mga tanong ni Zephan Alcantara sa akin.Binaba ko ang order form para tuluyan nang makipag-usap sa kanya, 'Manager po kasi ang Tita ko rito, uh..." Pinasadahan ko ng tingin ang mga kasamahan niyang tahimik naman at hindi nanunukso.Uminit ang pisngi ko nang narealize ang uniporme ko para sa gabing iyon. We are sailors for that night. Not just simple sailors, but of course the sexy sailors. Mistulang cosplay ng isang hentai na palabas ang aming itsura. But then again, this is my job."Teka lang. Nagulat ako. Ilang buwan ka na rito? Bakit hindi ka nagpunta ng opisina?"Tumayo si Mr. Alcabtara. Tumabi ang mga kaibigan niya.Naupo siya sa dulong gilid para mas mabilis akong maabot. Kinabahan ako. We are allowed to talk to the clients only when we permit them to talk to
SAKTONG alas dose y media ay natapos na ako. I was also pleased to receive Mr. Alcantara's message by that time.Zephan Alcantara:I am now parking below your apartment.Ngumiti ako at lumabas na sa apartment. Nakita ko kaagad ang isang puting sasakyan sa baba na kapaparking lang.Bumaba ako at dumiretso na roon. Bago niya ako pinagbuksan ng pintuan ay ilang saglit na nanatili ang mga mata niya sa akin. Ngumisi ako nang nakitaan ko siya ng pagkamangha."Wow. You clean up nicely," he said. "Not that you aren't beautiful even with simple clothes..."Ngumiti ako. "Thank you, Sir, Gusto ko lang talaga na pagbutihan para matanggap ako sa trabaho."He smiled and held the door open for me. Sa byahe ay masarap kausap si Mr. Alcantara. Bukod sa marami siyang topic tungkol sa trabaho, narealize kong concern din talaga siya sa pagkakapasok ko roon."Just call me Zephan. Huwag nang Mr. Alcabtara," aniya.Hindi ko maitatanggi na may appeal si Zephan Alcantara. He's the usual city boy rich, remindi
I RUSHED back to the hall after a few moments inside the bathroom. Iniyak ko ang frustration ko kay Auntie Fatima. I heard her cry the moment I went out of her office. Hindi ako makapaniwalang kahit pa galit ako sa kanya ay nakaramdam parin ako ng nangangalabit na awa.Ginawan ko ng paraan at eksplenasyon ang ginawa niya sa aking utak. I still refuse to believe that she is using me. But I know she is!Nagamit niya ang pera. Gaano kalaking halaga kaya ang nagamit niya? I wonder if I can pay it back? But if it's around a million or so, I don't think I can. Mas malakas pa naman ang kutob ko na nasa ganoong mga halaga nga. Is it enough to pay for even half of the apartment since she mentioned it?I convinced myself that this should be okay. Na hindi naman siguro ako ipapahamak ni Auntie Fatima. She cares for me. Sa pitong taon naming magkasama hindi niya ako kailanman binigo. Sa mga project kong mamahalin, hindi siya kailanman nagreklamo. Binibigay niya ang pera, nahihirapan o natatagalan
ALAS DOSE na nang lumabas ako. Naabutan ko si Auntie Fatima na nakaupo sa lamesa at kumakain. Isang pinggan ang para sa akin sa tabi niya. Kamuntik na siyang nasamid nang nakita ang bigla kong paglabas sa pintuan "Cheska, kain ka na..."Hindi ako kumibo. Dumiretso na ako roon at kumuha ng baso para magsalin ng tubig. Uminom ako bago naupo sa lamesa para makakain. Hindi ko siya tiningnan man lang kahit na alam kong nakatitig siya sa akin sa buong pagkakataon."I heard what happened last night. Uh, nag explain na ako kay Ma'am Sonja na wala ka sa sarili dahil may pinagtalunan tayong dalawa. Hindi naman siya nagalit at ibibigay niya parin daw ang sweldo mo sa gabing iyon."Hindi na ako babalik doon," agap ko.Sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko ang pagtango ni Auntie Francheska. Naintindihan niya ang desisyon ko. I know that it will be harder without work here. Mag-isa siyang magtatrabaho para sa aming dalawa gaya noon. Maghahanap na lang din ako ng ibang trabaho na walang kontrata par
SA LABAS ay mistulang kahon ng ginto ang building. Sa loob naman, halos ganoon din ang mga muwebles at sahig. Kumikinang kahit ang dingding at ang matatayog na pundasyon nito. Every corner there is a uniformed chandelier in the color that accented the whole place.Sa bawat sulok din, may nag-aantay na usherettes na gumigiya sa bawat lakad namin. They are wearing fancy uniformed dresses and smiles. They are expecting the guests to smile back but I have no time to stretch my lips as of the moment.Pumasok kami ni Elyes sa ginintuang lift at iginiya ulit kami ng kasama niyang usher sa rooftop na isa sa mga restaurant ng hotel.Sa isang hiwalay na lamesa kami pinaupo. Malapit iyon sa tanawin ng buong syudad at tanaw ang magiting na araw na umaamba ng paglubog. The view is breathtaking. The wind is blowing exquisitely slow. Tuwid akong naupo sa harap ni Elyes habang pinapanood ang pagbuhos ng wine sa wine glass sa harap namin,Hindi ko siya tiningnan though his eyes is all on me like I'd s
PAGKAIWAN ng waiter sa amin ay agad na nagsalita si Elyes."Turn down the offer of that company," he started."Ayaw ko nga. Nakapasok ako roon dahil nakita nila ang talent ko. And why do you want me to work on your company? Hindi ba ayaw mo na akong makita?"He chuckled evilly. Sumimsim siya sa kanyang wine at nakakalokong dinilaan ang kanyang labi. Nagtaas ako ng mga kilay nang napuna ang paglala ng kanyang... intensidad."Why would I want to see a liar and a scam!" mariin niyang sinabi na agad tumatak sa akin."Then why did you see me now? Dapat hinayaan mo na lang ako sa buhay na pinili ko! Hindi ka na nakikialam ng ganito!"Napawi ang ngiti niya. The hurt from the insults he's telling me is now overflowing. Ang resulta ay ang pamamasa ng gilid ng aking mga mata. I want to walk out on him pero mas gusto kong makipagtalo sa kanya. Nasasayangan ako sa oras na pwede ko siyang makausap at mainsulto pabalik."You're my liar and my scam," he said in a darker tone.Mabilis ang hininga ko.
THAT NIGHT, akala ko makakatulog ako ng maayos. Pero dilat na dilat ako habang umilnom si Elyes na tanaw ang kabuuan ng kalakhang Maynila.I heard him answer some phone calls. Some business, and some were personal. A call that caught my attention is when he sighed slightly for it."Diana," he whisperedNilingon niya ako at naagapan ko ang pagkakabuking niya sa tunay kong estado. He thinks I'm asleep. Ganunpaman, wala siyang tiwala kaya pinili niyang lumabas ng suite para sagutin ang tawag.Unti-unti akong dumilat. Sa lahat ng mga insultong natamo ko sa kanya sa gabing iyon, para akong batong hindi natatablan. Nasasaktan man pero nakakabawi rin. Naiiyak pero hindi umiyak.But when I heard his crooning voice answer that call, para akong sinaksak ng paulit-ulit. I've been fine for years without him... forgetting him... forgetting everything. But from that moment, when I heard his voice answer that phone, parang sinampal sa akin ang mga pribado kong pinangarap noon.I once wanted to be Dia