All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 521 - Chapter 530

Ada POV Sa sandaling sinabi ko kay Mishon na asikasuhin agad ang flight namin papuntang Paris, hindi na siya nag-aksaya ng oras. Agad niyang tinawagan ang assistant niya para ayusin ang lahat ng kailangan. Alam kong para sa kanya, walang mas mahalaga kaysa sa kapakanan ko at ng baby namin. Ngayong araw, nagpasya akong ilaan ang buong maghapon sa bonding kasama sina Lili, Sozia at Ardella. Alam nilang aalis na kami ni Mishon pabalik ng Paris at wala na silang magagawa para pigilan ako. Hindi ko rin naman sila masisisi kung gusto nilang umalma, pero ipinaliwanag ko nang maayos na hirap ako sa pagbubuntis—lalo na sa morning sickness ko. St gusto kong nasa tabi ko lang si Mama Franceska para maalagaan ako. Gusto ko ring makabalik na si Mishon sa business niya, lalo na’t magiging tatay na siya at kailangan niyang mas paghandaan ang future namin. Kaya habang may oras pa kami, sinulit namin ang araw. Sinimulan namin ang bonding sa isang masarap na brunch sa private garden ng mansion. Nag

Mishon POVPagkagising ko kaninang umaga, alam kong oras na para bumalik sa mansiyon. Pinayagan na ako ni Ada na bumalik sa trabaho, kahit na may pangamba pa rin akong iwan siya. Ngunit nandoon naman si Mama Franceska para alagaan siya, kaya panatag na rin kahit papaano ang loob ko.Humalik ako ng marami kay Ada bago ako umalis. Sinabi ko sa kaniya na kapag may time ako mamaya, mag-videocall kami.Pagdating ko sa mansiyon, agad akong dumiretso sa opisina ko. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko nang makita ko ang tambak ng papeles na naghihintay sa akin sa mesa."Damn, looks like I have a long day ahead," bulong ko sa sarili habang hinawakan ang isang folder. Ang daming kailangang ayusin. Mga kontrata, supply orders, expansion plans.Parang mas nakaka-stress pa ito kaysa sa pagbabantay at pag-aalaga ko kay Ada. Pero habang sinusuri ko ang mga dokumento, hindi ko maiwasang mapangiti. Patuloy ang pag-angat ng Tani Wine sa market. Isa itong malaking good news.May mga pagkakataon na

Ada POVMasama na naman ang pakiramdam ko pagkagising ko. Ilang araw na rin akong ganito, pagmulat pa lang ng mata, parang umiikot ang paligid ko at sa bawat galaw ko, parang may kumukurot sa sikmura ko. Hindi biro ang pagbubuntis, lalo na para sa isang katulad kong unang beses maranasan ito. Ganito palagi nung nasa Korea pa ako, pero kahit na nandito na ako sa puder ng mama ko, mahirap pa rin talaga. Nakakalata sa pakiramdam."Anak, bumangon ka na at maghanda. Pupunta tayo sa doktor mo ngayon," malambing na paalala ni Mama Franceska habang binubuksan ang mga kurtina sa kwarto ko."Yes, Ma. Let me take a quick shower," sagot ko habang pilit na pinapatatag ang boses ko kahit nahihilo pa rin ako.Inalalayan pa ako ni mama na pumunta sa banyo kasi baka mabuwal ako dahil sa hilo. Gusto pa sana niya akong paliguan, kaya lang ay nahihiya ako kaya ako na lang.Pagkatapos kong maligo at magbihis, agad akong sumama kay Mama papunta sa clinic ng OB-Gyne ko rito sa Paris.Hindi na kami naghintay

Ada POVDumating na si Mishon sa villa namin, kung saan naka-set up ang media team sa mismong flower farm ng Mama Franceska ko.Ang daming camera, ang daming tao. Nakakapanibago, pero hindi na rin ito bago sa akin. Masyado ng maraming tanong ng mga tao kaya oras na para sagutin ang lahat ng iyon.Pagbaba ni Mishon mula sa sasakyan, agad niyang binati sina Mama at Papa. "Good afternoon po, mama at papa," bati niya nang magalang sa parents ko sabay kindat sa akin bago ako hinila papunta sa kanya para yakapin."You look beautiful," bulong niya habang mahigpit ang yakap niya sa akin. Tatlong araw kaming hindi nagkita at puro videocall lang. Na-miss ko rin ang bundol na ito."Stop being cheesy. We have an interview to do," sagot ko pero hindi ko napigilang ngumiti.Matapos ang ilang saglit na pakikipag-usap niya kina Mama at Papa, pumasok na kami sa loob para magpaayos. Nandiyan na ang glam team ko para siguruhing maayos kami sa harap ng kamera. Simple lang ang ayos ko ngayon, light makeup

Mishon POVNagising ako nang marinig kong umiiyak si Ada. Napabalikwas ako at agad siyang nilingon. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng aming kuwarto, nakita kong nakaupo siya sa kama, nakayakap sa unan at tila nagpipigil ng hikbi.Napakunot ang noo ko bago bumaling sa orasan sa tabi ng kama. Alas dos pa lang ng madaling araw."Ada, what's wrong?" tanong ko habang kinakalma ang boses ko. "Does something hurt? Are you feeling sick?"Umiling siya, saka huminga nang malalim bago bumaling sa akin. "I'm starving," aniya sa paos na boses. "I want pizza."“W-what?!”Napakamot ako sa ulo. Akala ko kung ano na! Pero nang makita ko ang lungkot sa mukha niya, hindi ko na napigilan ang mapangiti."Pizza? At this hour?"Mabilis siyang tumango habang kitang-kita ang determinasyon sa mga mata niya.Sa halip na mainis, natawa na lang ako. Ganito pala maglihi si Ada. Pero dahil mahal ko siya, wala akong ibang choice kundi bumangon mula sa kama para igawa siya ng pizza."Fine, let's go. Let's make pizza."