Ada POV Maganda ang sikat ng araw ngayon, ang daming tao sa farm dahil nagha-harvest na ulit ng mga bulaklak ang mga tauhan ni mama. Kapag ganoon, nasa loob lang ako kasi ayokong maistrobo sila, tiyak kasi na pagtitinginan ako ng ilang at ang iba pa ay baka magpa-picture. Mabilis lang naman sila mag-harvest, mga isa o dalawang oras lang ay tapos na. May mga piling bulaklak lang kasi ang dapat nilang pitasin at may hindi pa kasi maliit. Nung tahimik na ang farm, sakto naman na dumaan si Verena sa villa dahil free day niya at walang trabaho. Sakto namang nandoon si Yanna kaya nagpasya kaming mag-bonding sa kubo sa harap ng villa. Para mas masaya, nag-set up kami ng DIY samgyupsal. Habang abala ako sa paghahanda ng mga side dishes, si Yanna naman ay nagluluto ng karne sa mini grill na inilagay namin sa gitna ng mesa. Si Verena, sa kabilang banda ay abala naman sa pag-juice ng mga orange at pinya na bigay ng mama ko. “You know, I feel like I’m the next Ada,” natatawang sabi ni
Ada POVDumating na si Mishon sa villa namin, kung saan naka-set up ang media team sa mismong flower farm ng Mama Franceska ko.Ang daming camera, ang daming tao. Nakakapanibago, pero hindi na rin ito bago sa akin. Masyado ng maraming tanong ng mga tao kaya oras na para sagutin ang lahat ng iyon.Pagbaba ni Mishon mula sa sasakyan, agad niyang binati sina Mama at Papa. "Good afternoon po, mama at papa," bati niya nang magalang sa parents ko sabay kindat sa akin bago ako hinila papunta sa kanya para yakapin."You look beautiful," bulong niya habang mahigpit ang yakap niya sa akin. Tatlong araw kaming hindi nagkita at puro videocall lang. Na-miss ko rin ang bundol na ito."Stop being cheesy. We have an interview to do," sagot ko pero hindi ko napigilang ngumiti.Matapos ang ilang saglit na pakikipag-usap niya kina Mama at Papa, pumasok na kami sa loob para magpaayos. Nandiyan na ang glam team ko para siguruhing maayos kami sa harap ng kamera. Simple lang ang ayos ko ngayon, light makeup
Mishon POVMedyo nakakasanayan na ni Ada ang morning sickness, hilo at panlalata niya kaya nag-decide siyang sumama naman sa manisyon ko.Nawawalan din kasi ng trabaho ang mama niya sa kakaalaga sa kaniya kaya mag-stay muna siya ng matagal sa piling ko, tutal ay hindi naman na ako kagaanong busy sa business ko.Nung umagang iyon, hinila ko si Ada palapit sa akin habang hawak ang cellphone habang handa nang makipag-video call kay Miro.“I want you to meet him properly,” sabi ko kay Ada habang naghihintay na sagutin ni Miro ang tawag.Tumango lang siya, pero kita ko sa mukha niya ang excitement. Tanggap na niya si Miro at gusto kong makita niya kung gaano ito kabibo at kasaya.Ilang sandali lang, lumitaw na sa screen si Miro. Pero laking gulat ko nang mapansin kong wala siya sa bahay nila kasi iba ang background niya ngayon, parang background na kilala ko, sa bahay namin sa Pinas.“Papa!” masayang bati ni Miro sabay kaway sa amin.Sa background, nakita kong nasa mansiyon siya sa Pilipin
Mishon POVNagising ako nang marinig kong umiiyak si Ada. Napabalikwas ako at agad siyang nilingon. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng aming kuwarto, nakita kong nakaupo siya sa kama, nakayakap sa unan at tila nagpipigil ng hikbi.Napakunot ang noo ko bago bumaling sa orasan sa tabi ng kama. Alas dos pa lang ng madaling araw."Ada, what's wrong?" tanong ko habang kinakalma ang boses ko. "Does something hurt? Are you feeling sick?"Umiling siya, saka huminga nang malalim bago bumaling sa akin. "I'm starving," aniya sa paos na boses. "I want pizza."“W-what?!”Napakamot ako sa ulo. Akala ko kung ano na! Pero nang makita ko ang lungkot sa mukha niya, hindi ko na napigilan ang mapangiti."Pizza? At this hour?"Mabilis siyang tumango habang kitang-kita ang determinasyon sa mga mata niya.Sa halip na mainis, natawa na lang ako. Ganito pala maglihi si Ada. Pero dahil mahal ko siya, wala akong ibang choice kundi bumangon mula sa kama para igawa siya ng pizza."Fine, let's go. Let's make pizza."
Ada POVMula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, hinilot ko ang sentido ko habang unti-unting bumabalik ang ulirat ko.Pakiramdam ko ay parang naubusan ako ng lakas, at sa bawat paghinga ko, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib.Doon ko lang napansin na nasa paligid ko sila, nakita ko ang tatlong nag-aalalang mukha sa akin—sina Mishon, Verena at si Yanna.Pero, teka, ano nga bang nangyari?"Ada, what happened? Are you okay?" Tanong ni Mishon habang ang boses niya ay halatang nag-aalala sa akin. Gulo-gulo pa ang buhok niya na tila kanina pa siya pakamot-kamot sa ulo niya.Huminga ako ng malalim bago sumagot. Doon ko lang naalala ang nangyari. Buwisit talaga ng Taris iyon."I went grocery shopping... then Taris saw me. She called my name, and suddenly, there were too many people... I couldn’t breathe... and then, I passed out."Mabilis na lumamlam ang ekspresyon ni Mishon. Alam ko kung gaano niya kinaiinisan si Taris at ngayong ginawa na naman nito ang panggugulo sa akin, siguradong hindi ni
Mishon POVMaghapon akong abala sa trabaho, isang bagay na matagal ko nang nakasanayan, pero iba ang pagod ngayong araw.Sa umaga, ginugugol ko ang oras ko sa wine company ko, sinu-sure ko na maayos ang takbo ng negosyo. Ang bawat bote ng alak ay may kasaysayan, may prosesong kailangang pagdaanan at bawat detalye ay dapat perpekto. Habang nakatayo ako sa gitna ng vineyard, tinitingnan ang mga taniman ng ubas na inaasahang anihin sa susunod na linggo, habang ka-videocall ko naman ang isa sa mga care taker ng farm ko sa Bulacan. Ganito ako sa umaga, kapag walang masyadong ginagawa, kinakausap ko ang mga iba’t ibang tauhan ko na nag-aalaga sa mga grapes farm ko sa Pilipinas. Sa Bulacan, La union, Batangas at Bataan. At mabuti na lang at maayos ang lahat, wala namang problema kasi magagaling ang mga farmer ko.Pagkatapos kong magsiguro na wala na akong kailangang atupagin sa farm at company, bumalik ako sa manisyon kasi may usapan kami ngayon ni Ada. Today kasi mag-start ang pagtuturo ko
Everett’s POVKabado at halos hindi ako mapakali. Narito na ako sa hotel room kung saan hinihintay ang hindi ko kakilalang babae na makaka-sëx ko ngayong gabi. Ayoko talaga sa mga ganitong gawain. Ayokong nakikipag-sëx kung kani-kanino. Pero dahil kailangan ko ang mana ko, kailangan kong gawin ito. Kailangan ko ng anak at asawa sa lalong madaling panahon.Sa totoo lang, malungkot pa rin ako sa pagkawala ni papa. Sa mga ganitong panahon pa talaga siya nawala. Kung kailan nag-e-enjoy palang ako sa pagiging binata, saka pa siya namatay. Kaya lang, wala, mukhang tadhana ang gustong mangyari ‘to. Gusto niyang maaga akong magkaroon ng asawa at anak. Hindi naman ako ‘yung klaseng lalaki na madalas manloloko ng babae. Ang totoo niyan, magalang ako sa mga babae, lalo na kapag mahal ko na.Kung sino man itong nakita ni Garil na aanakan at papakasalan ko, bahala na. Sabi niya ay mabait at maganda naman ito, tapos single at virgin pa kaya hindi na masama. Ang gusto ko lang naman din ay mabait ang
Misha’s POVUmuwi ako sa bahay na lugmok na lugmok si papa habang nakaupo sa sala. Ang saya-saya ko pa naman kasi kakatapos ko lang makipag-bonding sa mga kaibigan ko.Napatingin tuloy ako kay mama para magtanong kung anong nangyari sa kaniya. Sinabi niya na niloko si papa ng mga supplier sa mga farm namin. Halos milyon-milyon ang nalugi sa amin kaya naman ngayong araw lang din, lima sa mga malalaking farm namin ay nakasanla na. Hindi na raw alam ni papa ang gagawin para mabawi ang lahat ng ‘yon. Daig pa nito ang natalo sa sugal. Masyado siyang nagtiwala sa mga taong ‘yon na mga scammer pala.Lumapit ako sa kaniya. Ngayon ko lang kasi nakitang ganitong si papa. Siya kasi, madalas masaya lang, palangiti at maingay kapag masaya siya. Ngayon, tulala at parang sinukluban ng langit at lupa.“Papa, huwag ka nang malungkot diyan. Makakaisip din tayo ng paraan para mabawi ang mga nawala sa atin,” sabi ko sa kaniya nang tabihan ko siya sa sofa.Tumingin siya sa akin at saka ngumiti. “Mayroon n
Mishon POVMaghapon akong abala sa trabaho, isang bagay na matagal ko nang nakasanayan, pero iba ang pagod ngayong araw.Sa umaga, ginugugol ko ang oras ko sa wine company ko, sinu-sure ko na maayos ang takbo ng negosyo. Ang bawat bote ng alak ay may kasaysayan, may prosesong kailangang pagdaanan at bawat detalye ay dapat perpekto. Habang nakatayo ako sa gitna ng vineyard, tinitingnan ang mga taniman ng ubas na inaasahang anihin sa susunod na linggo, habang ka-videocall ko naman ang isa sa mga care taker ng farm ko sa Bulacan. Ganito ako sa umaga, kapag walang masyadong ginagawa, kinakausap ko ang mga iba’t ibang tauhan ko na nag-aalaga sa mga grapes farm ko sa Pilipinas. Sa Bulacan, La union, Batangas at Bataan. At mabuti na lang at maayos ang lahat, wala namang problema kasi magagaling ang mga farmer ko.Pagkatapos kong magsiguro na wala na akong kailangang atupagin sa farm at company, bumalik ako sa manisyon kasi may usapan kami ngayon ni Ada. Today kasi mag-start ang pagtuturo ko
Ada POVMula sa pagkakaupo sa gilid ng kama, hinilot ko ang sentido ko habang unti-unting bumabalik ang ulirat ko.Pakiramdam ko ay parang naubusan ako ng lakas, at sa bawat paghinga ko, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib.Doon ko lang napansin na nasa paligid ko sila, nakita ko ang tatlong nag-aalalang mukha sa akin—sina Mishon, Verena at si Yanna.Pero, teka, ano nga bang nangyari?"Ada, what happened? Are you okay?" Tanong ni Mishon habang ang boses niya ay halatang nag-aalala sa akin. Gulo-gulo pa ang buhok niya na tila kanina pa siya pakamot-kamot sa ulo niya.Huminga ako ng malalim bago sumagot. Doon ko lang naalala ang nangyari. Buwisit talaga ng Taris iyon."I went grocery shopping... then Taris saw me. She called my name, and suddenly, there were too many people... I couldn’t breathe... and then, I passed out."Mabilis na lumamlam ang ekspresyon ni Mishon. Alam ko kung gaano niya kinaiinisan si Taris at ngayong ginawa na naman nito ang panggugulo sa akin, siguradong hindi ni
Mishon POVNagising ako nang marinig kong umiiyak si Ada. Napabalikwas ako at agad siyang nilingon. Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng aming kuwarto, nakita kong nakaupo siya sa kama, nakayakap sa unan at tila nagpipigil ng hikbi.Napakunot ang noo ko bago bumaling sa orasan sa tabi ng kama. Alas dos pa lang ng madaling araw."Ada, what's wrong?" tanong ko habang kinakalma ang boses ko. "Does something hurt? Are you feeling sick?"Umiling siya, saka huminga nang malalim bago bumaling sa akin. "I'm starving," aniya sa paos na boses. "I want pizza."“W-what?!”Napakamot ako sa ulo. Akala ko kung ano na! Pero nang makita ko ang lungkot sa mukha niya, hindi ko na napigilan ang mapangiti."Pizza? At this hour?"Mabilis siyang tumango habang kitang-kita ang determinasyon sa mga mata niya.Sa halip na mainis, natawa na lang ako. Ganito pala maglihi si Ada. Pero dahil mahal ko siya, wala akong ibang choice kundi bumangon mula sa kama para igawa siya ng pizza."Fine, let's go. Let's make pizza."
Mishon POVMedyo nakakasanayan na ni Ada ang morning sickness, hilo at panlalata niya kaya nag-decide siyang sumama naman sa manisyon ko.Nawawalan din kasi ng trabaho ang mama niya sa kakaalaga sa kaniya kaya mag-stay muna siya ng matagal sa piling ko, tutal ay hindi naman na ako kagaanong busy sa business ko.Nung umagang iyon, hinila ko si Ada palapit sa akin habang hawak ang cellphone habang handa nang makipag-video call kay Miro.“I want you to meet him properly,” sabi ko kay Ada habang naghihintay na sagutin ni Miro ang tawag.Tumango lang siya, pero kita ko sa mukha niya ang excitement. Tanggap na niya si Miro at gusto kong makita niya kung gaano ito kabibo at kasaya.Ilang sandali lang, lumitaw na sa screen si Miro. Pero laking gulat ko nang mapansin kong wala siya sa bahay nila kasi iba ang background niya ngayon, parang background na kilala ko, sa bahay namin sa Pinas.“Papa!” masayang bati ni Miro sabay kaway sa amin.Sa background, nakita kong nasa mansiyon siya sa Pilipin
Ada POVDumating na si Mishon sa villa namin, kung saan naka-set up ang media team sa mismong flower farm ng Mama Franceska ko.Ang daming camera, ang daming tao. Nakakapanibago, pero hindi na rin ito bago sa akin. Masyado ng maraming tanong ng mga tao kaya oras na para sagutin ang lahat ng iyon.Pagbaba ni Mishon mula sa sasakyan, agad niyang binati sina Mama at Papa. "Good afternoon po, mama at papa," bati niya nang magalang sa parents ko sabay kindat sa akin bago ako hinila papunta sa kanya para yakapin."You look beautiful," bulong niya habang mahigpit ang yakap niya sa akin. Tatlong araw kaming hindi nagkita at puro videocall lang. Na-miss ko rin ang bundol na ito."Stop being cheesy. We have an interview to do," sagot ko pero hindi ko napigilang ngumiti.Matapos ang ilang saglit na pakikipag-usap niya kina Mama at Papa, pumasok na kami sa loob para magpaayos. Nandiyan na ang glam team ko para siguruhing maayos kami sa harap ng kamera. Simple lang ang ayos ko ngayon, light makeup
Ada POV Maganda ang sikat ng araw ngayon, ang daming tao sa farm dahil nagha-harvest na ulit ng mga bulaklak ang mga tauhan ni mama. Kapag ganoon, nasa loob lang ako kasi ayokong maistrobo sila, tiyak kasi na pagtitinginan ako ng ilang at ang iba pa ay baka magpa-picture. Mabilis lang naman sila mag-harvest, mga isa o dalawang oras lang ay tapos na. May mga piling bulaklak lang kasi ang dapat nilang pitasin at may hindi pa kasi maliit. Nung tahimik na ang farm, sakto naman na dumaan si Verena sa villa dahil free day niya at walang trabaho. Sakto namang nandoon si Yanna kaya nagpasya kaming mag-bonding sa kubo sa harap ng villa. Para mas masaya, nag-set up kami ng DIY samgyupsal. Habang abala ako sa paghahanda ng mga side dishes, si Yanna naman ay nagluluto ng karne sa mini grill na inilagay namin sa gitna ng mesa. Si Verena, sa kabilang banda ay abala naman sa pag-juice ng mga orange at pinya na bigay ng mama ko. “You know, I feel like I’m the next Ada,” natatawang sabi ni
Ada POVMasama na naman ang pakiramdam ko pagkagising ko. Ilang araw na rin akong ganito, pagmulat pa lang ng mata, parang umiikot ang paligid ko at sa bawat galaw ko, parang may kumukurot sa sikmura ko. Hindi biro ang pagbubuntis, lalo na para sa isang katulad kong unang beses maranasan ito. Ganito palagi nung nasa Korea pa ako, pero kahit na nandito na ako sa puder ng mama ko, mahirap pa rin talaga. Nakakalata sa pakiramdam."Anak, bumangon ka na at maghanda. Pupunta tayo sa doktor mo ngayon," malambing na paalala ni Mama Franceska habang binubuksan ang mga kurtina sa kwarto ko."Yes, Ma. Let me take a quick shower," sagot ko habang pilit na pinapatatag ang boses ko kahit nahihilo pa rin ako.Inalalayan pa ako ni mama na pumunta sa banyo kasi baka mabuwal ako dahil sa hilo. Gusto pa sana niya akong paliguan, kaya lang ay nahihiya ako kaya ako na lang.Pagkatapos kong maligo at magbihis, agad akong sumama kay Mama papunta sa clinic ng OB-Gyne ko rito sa Paris.Hindi na kami naghintay
Mishon POVNang gabing iyon, matapos ang mahabang araw ng trabaho ko, nagdesisyon akong makipag-video call kay Miro. Kasi panay na ang message niya sa akin. Hindi ko alam kung paano magsisimula, pero isang bagay lang ang sigurado ako, ito ang unang beses na makikita ko siya nang harapan, kahit sa screen lang.Nag-ring na ang pagtawag ko sa kaniya at ilang saglit lang, lumitaw ang mukha ng isang binatilyong may magandang ngiti.At sa unang pagkakataon, nakita ko si Miro na hindi lang picture kundi gumagalaw talaga. Kahit nasa camera lang, hindi ko maikakailang anak ko siya. May hawig kami, mula sa hugis ng kanyang mukha hanggang sa ekspresyon ng kaniyang mga mata."Hi, Papa!" masiglang bati niya na tila ba matagal na niya akong hinihintay. Ang cute ng boses din.Napangiti ako. "Hey, Miro. How are you?""I'm good! It's really nice to finally talk to you. I mean, I’ve seen pictures of you, but this is different. You look just like me!" Tumawa siya at sa sandaling iyon, parang may gumaan
Mishon POVPagkagising ko kaninang umaga, alam kong oras na para bumalik sa mansiyon. Pinayagan na ako ni Ada na bumalik sa trabaho, kahit na may pangamba pa rin akong iwan siya. Ngunit nandoon naman si Mama Franceska para alagaan siya, kaya panatag na rin kahit papaano ang loob ko.Humalik ako ng marami kay Ada bago ako umalis. Sinabi ko sa kaniya na kapag may time ako mamaya, mag-videocall kami.Pagdating ko sa mansiyon, agad akong dumiretso sa opisina ko. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko nang makita ko ang tambak ng papeles na naghihintay sa akin sa mesa."Damn, looks like I have a long day ahead," bulong ko sa sarili habang hinawakan ang isang folder. Ang daming kailangang ayusin. Mga kontrata, supply orders, expansion plans.Parang mas nakaka-stress pa ito kaysa sa pagbabantay at pag-aalaga ko kay Ada. Pero habang sinusuri ko ang mga dokumento, hindi ko maiwasang mapangiti. Patuloy ang pag-angat ng Tani Wine sa market. Isa itong malaking good news.May mga pagkakataon na