Lahat ng Kabanata ng Seducing My Hot Ninong Everett: Kabanata 511 - Kabanata 520

Mishon POVHindi ako puwedeng manatili sa isang tabi lang at hintayin na lang na bumalik si Ada sa akin. Alam kong mali ako. Alam kong may rason siya para lumayo. Pero hindi ibig sabihin no’n na susuko na lang ako nang basta-basta.Kaya habang inaayos nina Marlo at Claire ang lahat ng negosyo rito sa Paris, may plano na ako.Dahil lumalakas ang demand ng Tani Wines, panahon na para palawakin ang negosyo.Next stop?South Korea.“You’re planning to open wine shops in Korea?” tanong ni Marlo habang nakaupo sa harap ko.Tumango ako. “Not just shops. I want to build a company there, too.”Nagkatinginan si Marlo at Claire.“You’re moving too fast, Sir Mishon.” Napailing si Claire.Ngumiti lang ako. “The vineyards in Paris are thriving. We have enough supply. If we enter Korea now, we’ll be ahead of the competition.”“And Ada is in Korea.” Marlo raised an eyebrow..Tama siya.Hindi lang negosyo ang dahilan kung bakit ako pupunta roon.Kaya naman binilin ko nang mabuti ang lahat sa kaniya h

Mishon POV Napatigil ako sa pag-scroll sa social media at napangiti nang may makita akong magandang binibini. Sa screen ng phone ko, kitang-kita ko ang bagong post ni Ada. Pizza na mukhang masarap. At homemade pizza. At alam ko kung kanino siya natuto niyan. “So, you miss me now, huh?” bulong ko sa sarili ko habang napapangiti. Hindi ko maiwasang mapailing. Ang dami-dami niyang pwedeng i-post—makeup, travel photos, fashion shots—pero ang pinili niya ay pagluluto ng pizza. Kung ‘di ba naman nagpapapansin talaga siya sa akin sa pamamagitan ng social media. At kung nagpapapansin si Ada, aba, sige, magpapapansin na rin ako. Nag-isip ako ng mas pasabog. Kung ayaw niya akong tawagan, i-imessage, makikipag-asaran ako sa kaniya. Sa gagawin ko, tiyak na mapapaisip siya. Lumabas ako sa pool area sa harap ng mansiyon. Nakita kong walang ibang tao kasi busy ang mga kasambahay ko sa pagluluto sa kusina. Tahimik, kaya perfect. Nagtanggal ako ng damit pang-itaas at saka lumubog sa tubig, h

Ada POVNakahiga ako sa kama habang mahigpit na nakayakap sa unan ko, patuloy ang paghagulgol.Hindi ko alam kung gaano katagal na akong umiiyak. Nanghina na lang ako, pero kahit anong pilit kong pigilan, hindi humihinto ang luha ko.Hanggang sa biglang ko na lang narinig na bumukas ang pinto ng kuwarto ko.At bago ko pa maitaas ang ulo ko, naramdaman ko ang mainit na yakap nina Lili at Ardella.“Shh… it’s okay, Ada,” bulong ni Lili habang hinihimas ang likod ko.“Just let it out,” sabi naman ni Ardella.Pero si Sozia—hindi siya lumapit.Nang tumingin ako sa kanya, nasa may pintuan lang siya, nakapamewang at bakas sa mukha niya ang inis.At alam kong… deserve ko ‘yun."He gave up on me."“I messed up,” bulong ko ng mahina pero damang-dama ko ang sakit sa bawat salita.Lili tightened her hold on me. “Ada—”“He gave up on me,” putol ko.Nanginginig ang boses ko, parang mababasag ako sa bigat ng sinasabi ko.“I ended it. I pushed him away, and now… he’s gone.”Dama ko ang pagluwag ng yak

Mishon POV Hawak ko ang phone ko, tinitingnan ang huling message na ipinadala ko kay Ada. Sa totoo lang, kahit ako, nasaktan sa pagsusulat niyon. Pero plano ito ni Sozia. Sinabi niya sa akin na kailangan kong umarte na galit para gumalaw si Ada, para ma-realize niya kung ano ang mawawala sa kanya. At alam kong totoo 'yon. Kung hindi ko siya itutulak palayo, baka tuluyan na lang siyang sumuko. At hindi ako papayag na mangyari 'yon. Kaya ngayong umaga, alam kong paparating na sila. Sina Sozia, Ardella, Lili… at si Ada. Habang naghihintay, paulit-ulit kong kinusot ang mata ko, pilit na pinaluluha ang sarili ko. Dapat may bakas ng lungkot, ng sakit, kailangan nilang makita na apektado ako sa nangyari. At totoo naman. Masakit naman talaga. Pero ngayon, may kaunting pag-asa akong nararamdaman. Dahil kahit na masakit ang nangyari, kahit na muntik nang bumalik si Ada sa Paris, andito siya ngayon. Papunta siya sa akin. At may tiwala ako kay Sozia, alam kong gagawin niya ang lahat p

Mishon POVPagkapasok namin sa kuwarto, hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin kay Ada. Nakapangalumbaba siya sa kama, nakatingin sa akin na para bang may gustong sabihin. Pero bago ko pa siya matanong, gumapang siya palapit sa akin at yumakap sa bewang ko."Are you sure about this?" tanong ko habang marahang hinahaplos ang kanyang buhok. Baka kasi gusto na niyang matulog at inaantok na.She nodded eagerly, her eyes filled with warmth. "Of course. I miss this... I miss you."Wala na akong nasabi pa. Yumuko ako at hinalikan siya, binuhat ko siya upang ihiga sa kama, ngunit sa isang iglap, biglang nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya."Mishon..." bulong niya at bago pa siya tuluyang mawalan ng malay, nakita ko kung paano umiikot ang kanyang paningin. Buti na lang at nasalo ko siya bago siya bumagsak sa sahig."Ada!" sigaw ko habang nanginginig ang kamay ko habang sinasapo ang kanyang mukha. Hindi siya sumasagot. "Somebody, help!"Agad kong tinawag ang driver namin. Hindi ko na n