All Chapters of Seducing My Hot Ninong Everett: Chapter 471 - Chapter 480

Ada POV Paghiga ni Mishon sa akin sa kama at tumayo muna siya sa harap ng kama. Nakangisi siya sa akin habang dahan-dahang nagtatanggal ng saplot niya. Nakakatawa siyang panuorin pero hindi ko maiwasang matakam dahil may pagiling-giling pa siyang ginagawa. Una niyang tinanggal ang damit pang itaas. Ang ganda talaga ng bycep niya, dibdïb at pati na rin ang mga abs niyang namumutok. Samahan pa ang mga mababalahibong kilikili niya na lumalabas habang parang nagla-live show siya sa harap ko. Nagpe-flex siya ng mga muscle niya kaya lalo siyang nagiging hot sa paningin ko. “Ayos ba? Ngayon ko lang ginawa ‘to. First time kong nagmala-stripper. Sa iyo lang ‘to,” sabi niya sabay kindat pa sa akin. Putek, ang cute lang kapag kikindat siya. Hindi ko na nga alam kung ilang beses akong napalunok ng laway dahil sa panunuod ko sa kaniya. Hanggang sa mapangiwi na ako kasi tinatanggal na niya ang butones ng pantalon niya. Habang dahan-dahang binababa ang zipper nun ay pangisi-ngisi pa siya. “H

Ada POV Pagpasok ko pa lang sa mansiyon, sinalubong na ako ng malalakas na sigawan mula sa loob. Napapailing agad ako kasi ang toxic na talaga sa bahay. Hindi na ako natutuwa."Where are my jewelry, Sora?!" Sigaw ni Papa habang galit na galit kay mama. Mga alahas naman ngayon. Grabe na si mama. Sobra na talaga.Napahinto ako sa may pinto ng saglit na naguguluhan bago ko naintindihan ang pinag-aawayan nila. Madami kayang kinuha si mama? Nakaka-stress siya, ano bang nangyayari sa kaniya?“Ronan, please! Let me explain!” sagot naman ni Mama na halos desperado ang tono ng boses niya.Napabuntong-hininga ako. Kakauwi ko lang mula sa photoshoot ng shampoo endorsement ko at heto na naman ang gulo sa bahay. Hindi na bago ang mga sigawang ganito, pero ngayon, may kung anong bigat sa pakiramdam ko. Dahan-dahan akong lumapit sa sala at nakita kong nakatayo sa gitna si Papa, pulang-pula ang mukha, habang si Mama naman ay hawak-hawak ang braso niya na pilit siyang pinapakalma. Sa gilid, nakatayo

Ada POV Handa na ako para sa photoshoot ngayon. Isa itong malaking project—luxury hats na bagong labas sa market kaya masasabi kong malaki na naman ang kikitain ko. Napili ako bilang isa sa mga ambassador, at hindi ko hahayaang masira ang momentum ko, lalo na ngayong nagiging mas kilala na ako sa industriya ng husto. Nasa loob ako ng walk-in closet ko, tinitingnan ang sarili ko sa salamin. Makinis ang ayos ng aking buhok, simple lang pero elegante naman ang makeup, at naka-casual yet classy outfit para sa biyahe ko papunta sa shoot. Napansin ko na ang fresh ko ngayon. Ganito pala kapag nadidiligan na. Natatawa ako, parang gusto ko na ulit magpakama kay Mishon. Nami-miss ko na agad marinig ang mga ungöl niya. Ngayon, gets ko na kung bakit ang ibang tao ay adïk na adïk sa pakikipag-sëx, masarap naman pala. Pagkatapos ay lumabas ako at bumaba patungo sa dining area para mag-almusal. Alam kong mahaba ang araw na ito, kaya sinigurado kong hindi ako aalis nang gutom. Wala akong ganang m

Ada POVWalang hangin na pumapasok sa silid ko. Pakiramdam ko, kahit may bintana, kahit nakabukas ang ilaw, kahit may espasyo para huminga—parang hinihigpitan ang leeg ko ng isang invisible na tanikala. Mula nang magsimula akong magmodelo, ito ang unang beses na hindi ako pinayagang lumabas. Hindi dahil may sakit ako, hindi dahil may emergency. Kundi dahil ayaw ng mama ko.At hindi ko alam kung kailan ako makakalaya ngayon. Masama pa na nawala na si Papa rito sa bahay kasi lalong lumala. Akala ko pa naman ay ako na ang maghahari-harian sa sarili kong pamamahay, pero baliktad kasi talagang demonyita na itong ina at kapatid ko. Ginagawa nila akong tangan.Kagabi, sinubukan kong magpaalam. Sa mall lang, saglit lang. Pero diretsong tumanggi ang mama ko. Akala ko, kagaya lang ito ng dati, na may mood swings lang siya. Pero hindi. Nang sabihin niyang hindi na ako puwedeng lumabas, hindi niya ako binibigyan ng rason. Parang gusto niya na lang akong ikulong dito habang buhay.At ngayong gabi,

Ada POVIsang mahinang katok ang gumising sa akin mula sa malalim kong iniisip.Ilang araw na akong nakakulong sa kwartong ito at ang tanging hudyat na buhay pa ako sa mundong ito ay ang pagpasok ng kasambahay namin para dalhan ako ng pagkain.Pinakinggan ko ang paggalaw sa labas. Ilang segundo lang, bumukas ang pinto at pumasok ang isa sa mga kasambahay namin, bitbit ang isang tray ng pagkain. Walang imik itong lumapit sa lamesa at marahang inilapag ang tray. Tumango lang siya sa akin bago mabilis na lumabas muli, iniwang naka-lock ang pinto. Maging ang mga kasambahay namin ay takot kay mama. Kahit anong pakiusap ko na tulungan nila ako ay wala rin silang magawa.Napatingin ako sa tray. Cake na naman, buwisit. Umaga, tanghali, hapon at gabi ay paulit-ulit na lang na cake ang pinapakain sa akin. Nakakabuwisit na rin talaga.Napangiwi ako sa inis. Hindi na ba sila naubusan ng cake? Ilang araw na akong puro cake ang pinapakain nila, parang sinasadya nilang patabain ako para hindi na ako